Κυριακή 17 Ιουνίου 2018

το ηλιοσκόπιο του Μέτωνος




Τότε, στην τάξη, είχε προηγηθεί ο διάλογος του κ. Λι με την Παλιά Μαθήτρια, που τον είχε φέρει σε πολύ δύσκολη θέση ή μάλλον σε θέση αποκαλυπτικής έκπληξης. Αμέριμνος και σίγουρος για την κυριαρχία του επί του διδασκομένου αντικειμένου, ο κύριος Λι σχολίαζε ένα ποίημα του Καβάφη. «Όπως βλέπετε», είπε κάποια στιγμή, «είναι πολύ ιδιαίτερη ποιητική φωνή».
            Χεράκι. Μυρσίνη.
            - Ναι, Μυρσίνη.
            - Τι σημαίνει «ιδιαίτερος», κύριε;
            Η Μυρσίνη. Με τις λοξές απορίες της.
            - Σημαίνει ότι έχει ένα πολύ δικό του, χαρακτηριστικό ύφος, που τον ξεχωρίζει, απαντάει ο ακόμα γαλήνιος δάσκαλος.
            - Μα, όλοι, δηλαδή ο καθένας, δεν έχει το δικό του τρόπο, το δικό του ξεχωριστό ύφος; Υπάρχει κανείς που δεν έχει;
            Αυτά είναι τα ωραία της εκπαίδευσης. Εκεί που ταξιδεύεις ασφαλής με το κρουαζιερόπλοιο, αίφνης βρίσκεσαι ναυαγός σε μια σχεδία, μεσοπέλαγα, χωρίς πυξίδα. Υπάρχουν στιγμές που σου γκρεμίζουν τα lego και που πρέπει να ξαναχτίσεις την κατασκευή σε άλλες βάσεις, αλλιώς.

            Τώρα, ανηφορίζουν μαζί το λόφο της Πνύκας, λίγο πριν την ανατολή της φθινοπωρινής ισημερίας, θυμούνται το διάλογο στην τάξη και γελάνε.
            - Με είχε εντυπωσιάσει η απλότητα της παρατήρησης και ταυτόχρονα το βάθος της, της λέει. 
            - Ποτέ δεν ήσουν προσεκτικός με τους μύθους, Λάμπρο, του παρατηρεί η Παλιά Μαθήτρια. Παρόλο που εσύ ο ίδιος μας είχες πει κάποτε ότι οι μύθοι ήταν ο τρόπος να ερμηνεύουμε τον κόσμο. Ότι η γοητεία τους είναι στην πίσω τους πλευρά, σ’ αυτή που δε φωτίζεται από την αφήγηση. Κι αυτό με την ιδιαιτερότητα το είδα στα έξι μου, όταν η μαμά μου διάβαζε στο κρεβάτι το μύθο του Προκρούστη. Ό,τι ξεχωρίζει το κόβουμε – φρίκη.
            - Για «να είσαι σαν τους άλλους», ε;
            - Μα, αυτό είναι το αστείο! Δεν υπάρχουν άλλοι. Υπάρχει ο καθένας, ο κάθε ιδιαίτερος, υπάρχει αυτός που δεν είναι ίδιος με κανέναν άλλο!
            - Κι όμως, Μυρσίνη, ο καθένας μας φοβάται να διαφέρει από «τους άλλους». Υπάρχει μια κρυφά επιβαλλόμενη ισότητα. Η «κοινή γνώμη», η «κοινωνία», ο «κόσμος», είναι πέτρες βαριές πάνω στην ατομικότητά μας.
            - Τόσο, που κάποιοι καθηγητές ξεχνάνε ότι όλοι είμαστε ιδιαίτεροι και μιλάνε για ιδιαίτερες καλλιτεχνικές φωνές, ε;

            Πόσα χρόνια πέρασαν από εκείνο το μάθημα; - εννοώ το μάθημα που πήρε ο κύριος Λι  από τη μαθήτριά του. Πόσα χρόνια κι ακόμα να βρει μία ικανοποιητική απάντηση;          
            Ανηφορίζουν λίγο ακόμα. Νότια προβάλλει σε όλη του την έκταση αγουροξυπνημένος ο Σαρωνικός. Μακρινός απόηχος της συμφωνίας των πρωινών ήχων της πόλης. Η Αθήνα μικρό μπάλωμα στο δέρμα της φύσης. Ο ανατολικός ήλιος,  μεγαλόθυμος, θωπευτικά τη χαϊδεύει.
            - Ανατολή φθινοπωρινής ισημερίας, ε; Δεν ακούγεται λίγο αντιφατικό αυτό;
            - Ναι, κύριε Λάμπρο. Λάμπρο Μαυρίδη..
            Γελάνε. Πάντα ετοιμοπόλεμη η Παλιά Μαθήτρια!

20 σχόλια:

  1. Να που αποκτήσαμε άλλη μια πρωϊνή Κυριακάτικη συνήθεια εκτός των εφημερίδων...Τα χαμόγελα-με μια μικρή-μικρή δόση θλίψης?-του κ. Λ.Μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ και κάτι φτωχοί επιφυλλιδογράφοι του Βήματος της Κυριακής και της Καθημερινής έχουμε μείνει, Γιάννη (Συγγνώμη, το "εγώ" με κεφαλαία!)

    Σχετικά με την κυριακάτικη συνήθεια, να δεις που και ο κύριος Λι την έχει υιοθετήσει και την απολαμβάνει, έχοντας υποψίες της συνάντησής σας. Όσο για τη θλίψη πίσω από τα χαμόγελα, γι' αυτή φροντίζει η άτιμη ζωή, που καταφέρνει και την τρυπώνει από την παραμικρότερη χαραμάδα χαμόγελου. Έχει προσπαθήσει πολύ να την αποφύγει ο Λι στη ζωή του, αλλά επί ματαίω..

    Όμως, κύριε αστροφυσικέ μας, το γρίφο του τίτλου δε μας τον λύσατε ακόμα. Τι δουλειά έχει ο Μέτωνας και το ηλιοσκόπιό του με την ανάρτηση; Ένας διακεκριμένος αστροφωτογράφος σαν την αφεντιά σας μήπως έχει την απάντηση; (Άντε, γιατί πολύ εύκολα πίστεψες ότι θα ξεμπερδέψεις αυτή την Κυριακή..)

    Τα φιλιά μας - την επιστήμη και σε σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λάμπρος Μαυρίδης... :)
    Γηράσκω αεί διδασκόμενος μπλα μπλα! Και μακάρι όλοι οι μαθητές να ήταν τόσο οξυδερκείς και όλοι οι δάσκαλοι τόσο ανοιχτόμυαλοι.
    Ιδιαίτεροι όλοι μας, αρκεί να το βλέπουμε και να το αποδεχόμαστε.
    Καλό απόγευμα Κυριακής! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λαμπρά..
      Ώστε γηράσκει, ε; Καλά, καλά, θα κρατήσω το "διδασκόμενος", πιο εύπεπτο μου μοιάζει..

      Ιδιαίτερος ο καθένας, αλλά πόσο πόσοι έχουν πληρώσει αυτή τους την ιδιαιτερότητα, σε έναν κόσμο .. προκρούστειο και αγκυλωμένο σε ποικίλες αντιλήψεις..

      Διάβαζα την ευχή σου, για το απόγεμα της Κυριακής και μόλις αντιλήφθηκα έναν ήλιο μετά τους τόννους του νερού που μας δρόσισαν.

      Διαγραφή
  4. Κάτι πέρασε απ' το [θολωμένο] μου μυαλό περί Ιουλιανής ισημερίας και της θεωρίας του Μέτωνα, αλλά αυτές οι περιγραφές του "αγουροξυπνημένου Σαρωνικού" μου απόσπασαν την προσοχή. Δεν θέλω και πολύ δηλαδή.
    Την καλησπέρα μου Διονύση. Πολύ ιδιαίτερη η ανάρτησή σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία, καλησπέρα. Ας αφήσουμε τον πρώτο σχολιαστή να μας βρει το μυστικό του τίτλου (αλλιώς, θα τον πάρει το ποτάμι -έτσι κι αλλιώς, με τόσο νερό που έρριξε σήμερα..) κι ας μείνουμε να βολτάρουμε στην Πνύκα, παρέα ή όχι με τον Λι.

      Καλησπέρα, καλησπέρα :-)

      Διαγραφή
  5. Πω πω πω, αυτό σαν εισαγωγή γιατί δεν ξέρω από πού ν' αρχίσω!
    Έχουμε λοιπόν πρώτα στον τίτλο το ηλιοστάσιο του Μέτωνα στη Πνύκα όπου (φυσικά) έψαξα να μορφωθώ και ελάχιστα κατάλαβα για τις κινήσεις σελήνης και ήλιου. Στη συνέχεια αναρωτήθηκα τη σχέση της τότε Μυρσίνης που στρίμωξε τον κύριο Λι με το "ιδιαίτερος" στον Καβάφη με την απλότητα της παρατήρησης.
    Φαίνεται πως δεν αρέσει στους πολλούς η απλότητα γιατί μάλλον την συγχέουν με την απλοϊκότητα και να που έρχεται μια στιγμή που η μαθήτρια γίνεται δάσκαλος και ο δάσκαλος μαθητής και όλο αυτό ανηφορίζοντας στη Πνύκα κάτω απ΄τον Αττικό ήλιο!
    Τελικά, κύριε Λι, μήπως είμαστε πολύπλοκοι μες την απλότητα και ιδιαιτερότητα μας;

    Απλά τα ΑΦιλιά μου! :)

    ΥΓ: Μόλις έλαβα mail από την κυρία Ξωτικού που ενώ σας γράφει καιρό τώρα, το σχόλιο της δεν εμφανίζεται, μήπως φταίει το ηλιοστάσιο (λέω τώρα)! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. (Τώρα εγώ δεν ξέρω από πού να πρωτοαπαντήσω..)
      Καλά πάνε οι έρευνες. Υπάρχει το ηλιοστάσιο του Μέτωνα στην Πνύκα. Θα χρειαστεί τις επόμενες μέρες να προσθέσουμε κάτι ακόμα, για να δούμε και γιατί αυτό το περίεργο "ζευγάρι" βολτάρει εκεί πέρα με την ανατολή του ηλίου..

      Κατά τα άλλα, ναι, φαντάζομαι είναι απλό να πεις πως όλοι είναι ιδιαίτεροι, πως δε σημαίνει τίποτα ακριβές "οι άλλοι". Κι όμως, παντού δίπλα μας βλέπουμε να το ξεχνάνε και όχι μόνο, να καταπιέζονται κιόλας από την ύπαρξη του αόριστου "οι άλλοι". Αυτό το απλό είχε πει η καημένη η Μυρσίνη, αυτό το είχε σκεφτεί απ'όταν άκουγε μικρό παιδί το μύθο του Προκρούστη κι αυτό είπε στον κύριο Λι. Α! Θέλει πολύ δρόμο για να φτάσεις στην απλότητα!

      ..κι απ' ό,τι φαίνεται θέλει και πολύ δρόμο το ξωτικό για να φτάσει στον κύριο Λι. Τι να πω! Εκτός του ότι εξανίσταμαι και διαμαρτύρομαι μεγαλοφώνως (σχεδόν.. μεγαλοφόνως, δηλαδή, ξωτικό!) στον Μεγάλο Αδελφό, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Δυστυχώς πια δε μου έρχονται τα σχόλια (και) στο μέιλ μου. Δεν έχω ιδέα γιατί συμβαίνει αυτό με τα σχόλια του ξωτικού - μάλλον ζηλεύει ο Μεγάλος Αδελφός..
      Πάντως, επειδή είναι κρίμα (και εκνευριστικό, οπωσδήποτε, να σου συμβαίνει), θα μπορούσε να μου τα στείλει στη διεύθυνση: dmanesis@otenet.gr και να τα περάσω εγώ στο μπλογκ. Αν ξέρει κανείς που μπορεί να του έχει συμβεί, ας μας δώσει μια τεχνική συμβουλή..

      Απλά φιλιά ελήφθησαν. Ααπλά :-)

      ΥΓ. (Εεεεεε, γεια, ξωτικούλιιιιιιιιιιιι!)

      Διαγραφή
  6. Πολύ προσωπική η σημερινή ανάρτηση. Ακολουθεί δαιδάλους μνήμης άγνωστης στον απλό αναγνώστη που αντιλαμβάνεται μόνο από διαίσθηση πως κάτι βαθύ ξύπνησε η βροχή στον συντάκτη της.
    Δυο παρατηρήσεις μπορώ να κάνω χωρίς να διακινδυνεύσω να βρεθώ εντελώς εκτός νυμφώνος.
    Όλοι θέλουμε με πάθος να είμαστε ξεχωριστοί και να ζούμε αρμονικά με τους υπόλοιπους ξεχωριστούς αυτού του κόσμου. Τι ουτοπία! Όσο για τα σύννεφα που απεικονίζει η όμορφη φωτογραφία να πω πως λέγονται υψηλοσωρείτες και εμφανίζονται μετά την καταιγίδα. Και κάτι ακόμα :) Οι σοφοί μεγάλοι πάντα θαύμαζαν τα παιδιά για τον τρόπο που ζωγραφίζουν και φιλοσοφούν και προσπαθούσαν να τα μιμηθούν.
    Καλό βραδάκι μελαγχολικέ Διονύση :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Μαρία!
      Μάλλον τα έγραψα λίγο μπερδεμένα, ε; Δεν είχα παραπανίσιους σκοπούς: κάποτε μία μαθήτρια είχε κάνει την παρατήρηση πως όλοι οι άνθρωποι, ένας ένας, είμαστε ξεχωριστοί, ιδιαίτεροι. Ο Λι βλέπει στη ζωή του την αόριστη αλλά δυνατή πίεση που ασκείται σε ένα άτομο, όταν δεν είναι "σαν τους άλλους". Και σκέφτεται πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα, αν ο κόσμος έβλεπε τον .. κόσμο με τα μάτια της παλιάς του μαθήτριας.
      Το ξεκαθάρισα κάπως ή είμαι ανεπίδεκτος σαφήνειας; :-)

      Ευχαριστώ για τις μετεωρολογικές πληροφορίες. Αφού είναι .. μετακαταιγιδικά συννεφάκια, ελπίζω πως θα βοηθήσουν κάτι μελαγχολικούς τύπους να ξαναβρούν τη διάθεσή τους! :-)

      Καλή σου βδομάδα, Μαρία.

      Διαγραφή
  7. όμορφα συννεφιασμένο, ιδιαίτερο.

    Μου αρέσουν πολύ αυτές οι ιστορίες, που είναι λίγο σαν να γυρνάνε το μαχαίρι στην πληγή να σου θυμίζουν να μην ξεχάσεις.

    Καλό ξημέρωμα πια! σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου,νυχτοπούλι! Ευτυχώς, Νικολέτα, η μνήμη δε μου είναι μαχαίρι στην πληγή. Τη βιώνω σαν ένα τεράστιο πλούτο, παρόλο που .. δε ζω πολύ μαζί της.
      Όσο για το "συννεφιασμένο" που λες, θα το πω στον κύριο Λι: τι στο καλό συμβαίνει και βγαίνει αυτή η συννεφιά στις αναρτήσεις του, ακόμα κι όταν δεν το έχει σκοπό; Πρέπει να τον ψυχαναλύσουμε τον τύπο..

      Πολλά φιλιά - βρε παιδί μου, κοιμάσαι καλά;!

      Διαγραφή
    2. Προσωπικά, πολλές φορές η μνήμη για εμένα, αν και επιλέγω να θυμάμαι, λειτουργεί νομίζω και λίγο σαν βαρίδι.

      Κοιμάμαι περίπου 5 ώρες τη μέρα αν είμαι τυχερή, καλά είναι;!

      Διαγραφή
    3. .. Τόση τύχη;!;! Δεν το κάνουμε 6-7 τουλάχιστον; :-)

      Διαγραφή
    4. εγώ δεν έχω πρόβλημα,στο γιο μου ποιος το λέει!! :D

      Διαγραφή
  8. Θαύμασα την ετοιμοπόλεμη παλιά μαθήτρια με τις σοφές, απλές, "λοξές απορίες"...
    Και θαύμασα την ανάρτηση με όλα όσα λέει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μαρία μου, γεια. Τη μαθήτρια να τη θαυμάσουμε. Ευτυχία να συναντάς τέτοιους μαθητές στη ζωή σου - είτε σε τάξη είτε όπου. Τώρα, αν η μαθήτρια διάβαζε το κείμενο του Λι, όλο και κάτι θα είχε να παρατηρήσει, μη νομίζεις, σιγά μη θαύμαζε, το στριμμένο!! :-)

    Πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Έχουμε στην παρέα και ένα λυσσωδώς αγωνιζόμενο ξωτικό, που ο Μεγάλος Αδελφός δεν του επιτρέπει να περάσει σχόλια στο μπλογκ!(παρακαλώ, την αμέριστη συμπαράστασή σας!!)
    Αφού το χιλιοευχαριστήσουμε και του δηλώσουμε τη γενικότερη ευεξία που προκαλεί η ηλεκτρονική μας συνάντηση γενικότερα, κάνουμε μια τρίπλα στο Σύστημα και δημοσιεύουμε το κείμενο που μέσω μέιλ λάβαμε (Χα! Τα καλά τα παλικάρια, παλικάρι μου ξωτικό..).

    Εδώ:
    "(...)ενθουσιάστηκα τόσο πολύ (άντε να μην πω εκστασιάστηκα ) με αυτά που μ'έβαλες να μάθω " Η μια διαγώνιος του Ηλιοσκοπίου συμπίπτει με την κατεύθυνση βορρά-νότου και η άλλη με ανατολή-δύση. Η τελευταία διχοτομεί την Πνύκα, ώστε η ανατολή του Ηλίου να γίνεται κατά τις ισημερίες στη διχοτόμο της Πνύκας, που είναι και διαγώνιος του Ηλιοσκοπείου."
    και η σχέση του με τον μηχανισμό των αντικυθήρων...

    που σχεδόν ξέχασα το άλλο θέμα πάνω στο οποίο ακροβατούμε μια ζωή και κυρίως βασανιζόμαστε μόλις γίνουμε γονείς και ψάχνουμε την τέλεια ισορροπία μεταξύ ξεχωριστού και ιδιαίτερου αλλά οχι περιθωριακού ....

    Ανυπομονώ λοιπόν γι αυτά που θα πεί ο ειδικός ή που θα πάρει το ποτάμι . (αν και μάλλον θα τα διαβάσω με καθυστέρηση λόγω επικείμενου ταξιδίου 😊 και άρνησής μου να έχω φορητό ίντερνετ)"

    Αυτά γράφει το Ξωτικό, στο οποίο πάει και το μετ' επαίνου βραβείο για τη λύση του γρίφου του τίτλου (Ποιος Αλεξόπουλοοοος!.)
    Κλείνοντας, να ευχηθούμε καλές μέρες στα μέρη που δεν υπάρχουν γιορτές και σχόλες (και φορητό ίντερνετ) και καλή επάνοδο. Καλά θα είναι,άμα τη επιστροφή, να έχουμε σκοτώσει το Δράκο του Διαδικτύου που εξαφανίζει επιλεκτικά τα σχόλια!

    Φιλιά, ξωτικό, ευχαριστώ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μου αρέσουν πολύ οι ετοιμόλογοι άνθρωποι! Μου αρέσουν επίσης οι δάσκαλοι που δε φοβούνται να πάρουν μαθήματα από τους μαθητές τους. Τέλος, μου αρέσουν οι άνθρωποι που κυνηγούν τις σκέψεις, τις βοηθούν να πάνε ένα βήμα παρακάτω κι απολαμβάνουν τα νοήματα τους. Όλα αυτά τα βρήκα σε αυτήν την ανάρτηση, οπότε μου άρεσε πολύ. Κι ο ουρανός, μια μαγεία!
    Καλό απόγευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που τους αρέσουν πολλά. Και που μπορούν να τα βρίσκουν παντού :-)
      Κι ο ουρανός πάντα μια μαγεία! :-)

      Πολλά φιλιά, Μαρίνα.

      Διαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: