Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2018

εμμονές

             Συναντήθηκαν στην παραλία, μετά το μπάνιο. Με τα μαγιό τους και οι δύο, ο Λι βρεμμένος ακόμα, με το κόκκινό του μαγιό, ο πολύ παλιός γείτονας έτοιμος να φύγει. Φορούσε κι αυτός το μαγιό του, καπελάκι τζόκεϊ με γράμματα αμερικάνικης φίρμας, γυαλιά ηλίου, σταυρουδάκι χρυσό, κομποσκοίνι,  βέρα, πέδιλα για τη θάλασσα, στο χέρι  ήδη τα κλειδιά του αυτοκινήτου και τα τσιγάρα.
            Πολλά ή λίγα φοράει; αστραπιαίως αναρωτήθηκε ο Λι.
            Είχαν να ιδωθούνε χρόνια.  Αυτός του αφηγήθηκε το χρονικό της «ανακάλυψης» του οικοπέδου στο οποίο έχτισαν το σπίτι που τώρα κατοικούν και χαίρονται. Πώς ήταν έτοιμοι να επιστρέψουν, αρχές Σεπτέμβρη, από τις διακοπές τους, πώς τα 'φερε η συγκυρία και πήγανε να δούνε εκείνο το οικοπεδάκι που η πεθερά τόσον καιρό τους έλεγε να το εκμεταλλευτούν αλλά δεν έδιναν σημασία, πώς πήγαν στην άκρη του θεού και πώς περπάτησαν μέσα από τ’ αγκάθια και τις λιθιές και πώς αίφνης, ανοίχτηκε μπροστά στα μάτια τους ένας επίγειος παράδεισος, μια όασις εν τη ερήμω, ένα «ααα». «Να ’ρθείτε μια μέρα, να κάτσουμε στο μπαλκόνι, φαίνεται όλο το Ιόνιο, μέχρι Κεφαλονιά και Ιθάκη» κι έκανε το χέρι του έτσι, στον αέρα, για να δείξει το απέραντο επίπεδο της θάλασσας, σα να έλεγε όλα, όλα τέλειωσαν, σαν μαέστρος που επιβάλλει αργά στην ορχήστρα τη σταδιακή σιωπή, καθώς τελειώνει το έργο και η συμφωνία των ήχων..
            Πόσες φορές να είχε κάνει αυτή την αφήγηση; Υπήρχε γνωστός του που να μην την είχε ακούσει; Πόσο πλούτιζε τη δική του ζωή η ιστορία της ανακάλυψης του οικοπέδου, πόσο συμπλήρωνε το πορτρέτο της ζωής του, τι χώρο καταλάμβανε μέσα του, πόσο του άρεσε να την προσφέρει σαν προσφέροντας κομμάτι του εαυτού του;
            - Είμαστε και οι αφηγήσεις μας, Λάμπρο, στο έχω πει κι άλλες φορές, δήλωσε θυμοσοφικά ο Δίδυμος, αφού άκουσε τις σκέψεις του αδερφού του.
            - Μήπως -ακόμα περισσότερο- είμαστε για τις αφηγήσεις μας; ρώτησε κάπως προκλητικά ο Λι, έχοντας στο πίσω του μυαλού του και τη μεγάλη του αγαπημένη, τη λογοτεχνία.
            - Δε θα  το προχωρήσω τόσο, αδερφέ, του ’κοψε κάπως τη φόρα ο Δίδυμος. Όμως είμαι προθυμότατος στον επόμενο καφέ να δούμε τη σχέση που έχουν οι αφηγήσεις, οι ιστορίες, στη ζωή μας.
            Έχοντας βάλει βάσεις για τη μελλοντική τους κουβέντα, τα δυο αδέρφια χωρίστηκαν. Ξεκλειδώνοντας το ποδήλατό του ο κύριος Λι, για να επιστρέψει σπίτι, ακόμα αναρωτιόταν˙ πολλά ή λίγα φορούσε ο παλιός γείτονας;
            Εμμονές..

19 σχόλια:

  1. Πολλά ή λίγα φορούσε ο παλιός γείτονας;
    Είμαστε οι αφηγήσεις μας ή είμαστε για τις αφηγήσεις μας;
    Είμαστε εμμονικοί ή έχουμε εμμονές;
    Φιλοσοφικά ερωτηματικά και αναζητήσεις...
    Σωκρατικό τον βρίσκω σήμερα τον κο Λι!
    Διαλεκτικό και ελεγκτικό.
    Δυστυχώς (ή ευτυχώς) στις φιλοσοφικές αναζητήσεις δεν προσδίδουν οι συνομιλητές τις απαντήσεις. Εκείνοι απλά παρευρίσκονται για να διευκολύνουν την αναζήτηση της αλήθειας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπαα, αν κρίνω από την τελευταία σου παράγραφο, μάλλον εσύ βαδίζεις τη σωκρατική οδό (κι αυτό αύριο μπορεί να αποβεί σωτήριο, αν πέσουν κατάλληλα θέματα!) Ίσως ο καημένος ο Λι να βρήκε σήμερα έναν έμμεσο τρόπο να σου συμπαρασταθεί και να σου ευχηθεί καλή επιτυχία!

      Ας ξεκινήσει, λοιπόν, η περίοδος με μία καλή μέρα, ε;

      Διαγραφή
    2. Ναι ισχύει! Αισθάνθηκα σε πλήρη φιλοσοφική αρμονία με τον Κο Λι σε αυτήν του την αναζήτηση.
      Σίγουρα οι φιλοσοφικές αναζητήσεις είναι χρήσιμες, όχι μόνο σήμερα, αλλά και σε πολλαπλά επίπεδα.
      Δεν έχουν άδικο οι εξ εξωτερικού που υποχρεώνουν κάθε φοιτητή, ανεξαρτήτως κατεύθυνσης να παρακολουθούν υποχρεωτικά Φιλοσοφία στο πρώτο έτος.

      Διαγραφή
  2. Συναντήσεις και λόγια της παραλίας λοιπόν, κύριε Λι!
    Πόσο σοβαρά μπορεί κανείς να πάρει τον οποιονδήποτε όταν σου παρουσιάζεται σε μια παραλία με τη στολή του τέλειου παραθεριστή και μάλιστα ιδιοκτήτη κοντινού εξοχικού;
    Μήπως εδώ, η φλυαρία είναι επίσης ένα θεματάκι;
    Δεν ξέρω αν είμαστε εμμονικοί ή όχι, πάντως η διάθεση της "ανάλυσης" για να μη πω της "επίκρισης" της όποιας κατάστασης, φαίνεται να μας αρέσει!
    Ότι είμαστε οι σκέψεις μας, για μένα σίγουρο και εκεί σαν να φαίνεται να "κολλάει" πως είμαστε και αυτά που μας διασκεδάζει να αφηγούμαστε!
    Κουβαλάμε πολλά κύριε Λι και Δίδυμε και εδώ είναι η μεγάλη κουβέντα!
    ΑΦιλιά και με μια Κυριακάτικη χαλαρή διάθεση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θεματάκι, θεματάκι, η φλυαρία, μαγισσούλα. Κυρίως όταν οδηγεί σε ένα υπερτροφικό εγώ.

      Τώρα, βέβαια, με τις, χμ, μικροεμμονές μας κι εμείς, ε, το έχουμε της ανάλυσης το κουσούρι, αλλά κι εσύ τι πας και το διατυμπανίζεις, βρε παιδί μου; Να χάσουμε και τους τελευταίους φίλους θέλεις;

      Ο Αργύρης Χιόνης το έλεγε, θεωρώ, πολύ εύστοχα:
      " Ό,τι αφηγούμαι με αφηγείται" (Τώρα που το σκέφτομαι, τι να κάνουν τα φτωχά κειμενάκια του Λι, όταν υπάρχουν τέτοιες αφαιρετικές και πυκνές διατυπώσεις που τα λένε όλα; )

      φιλιά και σε σας, Άιναφετς :-)

      Διαγραφή
  3. Ενώ "έγραφα" εδώ εσύ σχολίαζες στο μπλογκ μου, με το υπέροχο του Σολωμού... τυχαία ταίριαξε με τις δυο φωτό σου;
    "Η δύναμή σου θάλασσα, η θέλησή μου βράχος"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χμμμμμ όμορφος διάλογος και σκέψεις. Να πω το εξής. Το μήνυμα που μου έδωσε, μέσω του κυρίου Λι, ο φίλος στην συνάντηση, ήταν λίγο "ελάτε να σας επιδείξω τα καλούδια μου". Νομίζω αυτό εισέπραξα. Και αυτό κουβαλάει κάποια ματαιοδοξία όσο νάναι.
    Από την άλλη να πω ότι έχω νιώσει πάρα πολλές φορές την ανάγκη να μοιραστώ κάτι δικό μου με αγαπημένους φίλους. Π.χ. αν είχα,λέμε τώρα, ένα σεμνό σπιτάκι εξοχής, και τι δεν θα έδινα να φιλοξενήσω αγαπητούς φίλους. Όχι για να προκαλέσω. Αλλά να μοιραστώ....!
    Χαιρετίσματα στον κύριο Λι. Να ευχηθώ καλό ύστερο καλοκαίρι. Σήμερα πήγα ποδηλατοβόλτα και μια βουτιά την έριξα στην παραλία.
    Όμορφα να περνάμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η μοιρασιά και η φιλοξενία, Γιάννη, και μάλιστα αγαπημένων φίλων, είναι απογειωτικά πράγματα και συμβαίνουν συχνότερα στα σεμνά σπιτάκια εξοχής - ίσως ΚΑΙ γι' αυτό σεμνά. Ο κύριος της συνάντησης μάλλον επιζητούσε ένα κοινό που να τον χειροκροτά. Μη φαντάζεσαι, ούτε καν τον κατηγορεί ο Λι γι' αυτό, στο ανθρώπινο πεδίο υπάγονται όλα, πια είναι συγκαταβατικός ο ήρωάς μας με την ποικιλία των ανθρώπων, όταν οι αντιλήψεις τους δεν τραβάνε κατά τα άκρα της δικής του ανοχής.

      Όσο για την ποδηλατοβόλτα, καθημερινός ποδηλάτης κι εγώ χρόνια τώρα, σ' αυτή την αφιλόξενη για ποδηλάτες πόλη, χαίρομαι πολύ και μόνο που τη φαντάζομαι! Να είσαι καλά, αγαπητέ.

      Διαγραφή
  5. Μάλλον ο γείτονας πάσχει από την φλυαρία των μοναχικών. Εκεί που είναι το σπίτι, μέσα στ'αγκάθια και τις λιθιές – απομονωμένο μου φαίνεται- έπληξε ο άνθρωπος και μόλις του δόθηκε η ευκαιρία, τα έβγαλε όλα από μέσα του και ξέδωσε.
    Τί είμαστε και τί δεν είμαστε;

    Μα μια καλά κρυμμένη εμμονή δεν βρίσκεται πίσω από κάθε μας αφήγηση;
    Αλλιώς γιατί να διηγούμαστε και να ξανα-διηγούμαστε την ίδια ιστορία σε τόσους διαφορετικούς συνομιλητές και με τόσους διαφορετικούς τρόπους;

    Στα έργα των μεγάλων λογοτεχνών υπάρχει ένα και μοναδικό κεντρικό θέμα που το αφηγούνται με διαφορετικό κάθε φορά τρόπο.

    Είμαστε οι αφηγήσεις μας αλλά είμαστε και για τις αφηγήσεις μας :)
    Σας χαιρετώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο γείτονας, Μαρία, πάσχει από τη φλυαρία των ανδρών που τα κάνουν όλα σούπερ, αλλά ας μην πω περισσότερα, γιατί μπορεί και να .. ζηλεύω!

    Η επαναληπτική διήγηση της ίδιας (μας) ιστορίας δεν ξέρω αν προέρχεται από κάποια εμμονή. Δεν ξέρω να σου πω. Αισθάνομαι ότι τη λέμε και την ξαναλέμε, και αυτή και άλλες, καθώς "αποφασίσαμε" κάποια στιγμή ότι μας αρέσει, μας φωτογραφίζει κολακευτικά, τραβάει την προσοχή, κάτι τέτοιο. Και την εντάσσουμε στο προσωπικό μας αφηγηματικό οπλοστάσιο.

    Αυτή η κρυμμένη "εμμονή" στα έργα των συγγραφέων είναι, νομίζω, πιο εμφανής. Και καμιά φορά και βασικό στοιχεία της γοητείας του κόσμου τους.

    Φιλιά, Μαρία, καλό μήνα - θα τα καταφέρουμε και χωρίς μαγιό! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Διαλέγω "ποδήλατο". Μεγάλος μπελάς όλα αυτά τα καλαμπαλίκια.
    "Καπελάκι τζόκεϊ, γυαλιά ηλίου, σταυρουδάκι χρυσό, κομποσκοίνι, βέρα, πέδιλα για τη θάλασσα, κλειδιά αυτοκινήτου και τσιγάρα..."
    Κι άντε να συζητήσεις τώρα με τον "βεραντάκια" γείτονα, για τους στίχους του ποιητή "...Ὑπάρχουνε πολλοί πού ναυαγήσαν μέσα στό κοστούμι τους, μες στή βαθιά τους πολυθρόνα..."

    Υ.Γ. Επειδή είδα την "εμμονή" σου στον Χιόνη, διάλεξα αυτό το απόσπασμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαρία, με έκανες να συνειδητοποιήσω ότι, πηγαίνοντας να πάρει ο κύριος Λι το ποδήλατό του για να φύγει, είχε μ' αυτό τον τρόπο απαντήσει στο εμμονικό του ερώτημα. Καρφώθηκε: πολλά φορούσε ο γείτονας, παρόλο που ήτανε σχεδόν γυμνός.

    Και ο στίχος που πρόσθεσες, προσέχοντας την εμμονή μου, εύγλωττος. Πόσα μπορείς να πεις σε ένα σχόλιο!

    Λοιπόν, ανταποδοτικά και εμμονικά, δύο ακόμα:
    1) Ψυχή, δεν έχεις
    άλλο καταφύγιο
    στον κόσμο τούτο

    μονάχα αυτούς τους τοίχους,
    αυτούς τους πέντε στίχους.

    2) Κάποιος εξημέρωσε, κάποτε, μια μοναξιά. Από θηρίο της ερήμου ζώο την έκανε οικόσιτο, κι ήτανε τρυφερή και διακριτική στην αφή τόσο απαλή, πιο απαλή ακόμη κι από γάτα.
    Τώρα, πώς έγινε και, έτσι ξαφνικά, αυτή η τόσο εξημερωμένη μοναξιά τον κατασπάραξε, κανείς δεν ξέρει.

    (Ε, ναι, Χιόνης..)

    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καθώς φαίνεται, είμαστε οι αφηγήσεις μας, αλλά είμαστε κι αυτά που φοράμε. Καθετί σ' εμάς δίνει και το στίγμα του ποιοι είμαστε - ακόμα κι οι σιωπές. Κύριε Λι, ακόμα και στην παραλία προβληματισμοί. Πολύ μου αρέσουν! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πω,πω, Φακίδα, ξαναβρίσκεις τη φόρμα σου, μου φαίνεται!
    Αυτό, βέβαια, με τις σιωπές τον προβλημάτισε τον κύριο Λι. Με ρώτησε "καλά, είμαι τόσο πολυλογάς, βιογράφε;" Σιώπησα.
    Όσο για τους προβληματισμούς της παραλίας, μπορεί να μην είναι τόσο εμβριθείς, αλλά τη δροσιά τους και την ανεμελιά τους την έχουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ω, και πολλά φορούσε και πολλά έλεγε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, ρε Μαρία! Μ' αρέσουν οι άνθρωποι που είναι κατηγορηματικοί κι ευθείς! :-) Άντε, γιατί αυτός ο Λι σαν πολύ αναποφάσιστος μου !

      Διαγραφή
  12. Απαντήσεις
    1. Τα είπα και στη Μαρία, πιο πάνω, Ιχνηλάτη. Και το δίνεις, μάλιστα, με λακωνική ευστοχία αξιοσημείωτη και παραδειγματική. Είμαι σίγουρος ότι ο Λι συμφωνεί μαζί σου. Κι ας κάνει ότι αμφιταλαντεύεται..
      Χαιρετισμούς.

      Διαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: