Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2019

σαν σινεμά




            Όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, ο Λι και οι φίλοι του έχασαν τη σιγουριά του πατήματος, την ανεμελιά της συνέχισης των συνηθειών τους. Κλονίστηκαν οι βεβαιότητες, άρχισε να μετασχηματίζεται η καθημερινότητά τους και, χωρίς να το πολυσυνειδητοποιούν, συχνά και ο τρόπος σκέψης τους. Πολλές φορές έφτασαν να επιδίδονται σε ένα άτυπο διαγωνισμό κακοτυχίας˙ ποιος έχασε περισσότερα, ποιος είναι το μεγαλύτερο θύμα της κρίσης. Ελεγείες της απώλειας.
            Ουδεμία έκπληξις, ουδεμία πρωτοτυπία. Αυτό έκαναν λίγο πολύ όλοι.
            Κάτι τον ενοχλούσε τον κύριο Λι σ’ αυτή τη στάση˙ κάτι που πάντως δεν τον απέτρεπε από τη συμμετοχή στις θρηνητικές κορώνες, που δεν ήταν αρκετό για να τον οδηγήσει σε μια αποστασιοποιημένη σιωπή.
            Τι ήταν λοιπόν αυτό που τον ενοχλούσε; Να το. Το έχει τώρα μπροστά του, στη σελίδα 453 του βιβλίου του Zia Haider Rahman «Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε» (μτφρ. Ανδ. Μιχαηλίδη, εκδ. Πόλις.) Ένα τόσο δα απόσπασμα. Που είναι η στιγμή που η λογοτεχνία συνοψίζει μιαν αίσθηση, μιαν αντίληψη, μια σκέψη που υπήρχε διάχυτη μέσα μας κι ακόμα δεν είχαμε αποκρυσταλλώσει σε λέξεις – τουλάχιστον όχι τόσο καθαρά. «Είναι αλήθεια», δηλώνει ο ήρωας του Rahman, «ότι δεν παρέμεινα απρόσβλητος από οικονομικές δυσκολίες. Επρόκειτο όμως για δυσκολίες - πρόκειται για δυσκολίες- ενός τυχερού ανθρώπου.»

            Κι αυτό είναι κάτι που ο ίδιος θέλει να το θυμάται και να τους το θυμίζει κάθε στιγμή. Όλες αυτές οι δυσκολίες μας, λέει τώρα ο Λι, επρόκειτο για δυσκολίες τυχερών ανθρώπων. Ανθρώπων που κουβεντιάζουν τρώγοντας και πίνοντας, στα σπίτια τους και έξω, που πληκτρολογούν τη ζωή τους και που ανάβουν τις ηλεκτρικές τους κουβέρτες μισή ώρα πριν κοιμηθούν.
            Δεν παραβλέπει τις απώλειες ο Λι, αλλά δεν μπορεί και να κλείνει τα μάτια στα χαμηλά σκαλοπάτια της σκάλας. Ούτε να ξεχνάει αυτό το επίθετο που πολλές φορές στη ζωή του το έφερνε μπροστά του: τυχερός. Τυχερός άνθρωπος.
            - Τυχερός ή άξιος; τον είχε ρωτήσει κάποια φορά ο Δίδυμος, κάπως προκλητικά.
            - Ακόμα κι αν άξιος, το «τυχερός» δεν αναιρείται, απάντησε στοχαστικά ο Λι.
            Το βιβλίο ανοιχτό στη σελίδα 453. Πάει ο ειρμός. Έρριξε τα μάτια του ανιχνευτικά στη σελίδα, να πιάσει πάλι το νήμα, να συνεχίσει την ανάγνωση.
            Στο τραπεζάκι το τσάι άχνιζε ακόμα, δίπλα στα πόδια του η Γάλα κουλουριασμένη, παραδομένη στη θαλπωρή της σόμπας. Ο αέρας, τα γκρίζα σύννεφα, το χιονόνερο, από το παράθυρό του έξω. Σαν σινεμά.

38 σχόλια:

  1. Τυχερός ή άξιος;
    Άξιος να αναγνωρίσεις ή ακόμη και να δημιουργήσεις την τύχη σου;
    Άξιος να αποδεχτείς τα καλά και να μεταστρέψεις τα άσχημα;
    Άξιος να διαχωρίσεις, τα μεν από τα δε;
    Γιατί συχνά θεωρούμε ως καλά, μόνο αυτά που εμείς επιδιώκαμε ή επιθυμούσαμε. Η ζωή όμως, η τύχη αν θες, έχει το δικό της πλάνο. Άλλα σκέφτεται.
    Συχνά οι ανατροπές είναι μόνο και μόνο για να μας αλλάξουν πορεία, να μας βάλουν σε άλλη ρότα σκέψης.
    Είμαστε όμως άξιοι να το δούμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Μοσχούλα,
      Κι εγώ νομίζω ότι δίνονται στον καθένα μας πολλές ευκαιρίες να αναδείξει την αξιοσύνη του, να ανταποκριθεί ικανοποιητικά ή όχι στα κελεύσματα της ζωής. Και στα θετικά και στα αρνητικά ερεθίσματα.
      Οπότε δεν υπάρχει λόγος να τα θέτει ο κύριος Λι διαζευκτικά αυτά, την τυχαιότητα και την αξιοσύνη, και δε νομίζω πως το κάνει κιόλας.

      Η Κυριακή μας έφυγε κιόλας. Καλή βδομάδα!

      Διαγραφή
  2. Άξιοι να μπορούμε να διακρίνουμε και να αξιο-λογήσουμε αυτά που παρουσιάζονται μπροστά μας και που πολλοί τ' αποκαλούν τα "τυχερά".
    Άξιος δεν είναι ο νοήμον; Εξ΄άλλου και την αξία ενός πράγματος ο άνθρωπος την καθόρισε, γιατί στη φύση όλα έχουν την ίδια αξία, το χρυσάφι, ο τσίγκος, η βροχή, η φωτιά, τα πάντα!
    Τυχερός ο τάδε λένε και αυτό γιατί η τύχη του έχει σχέσει με την ύλη. Αποκάλεσε ποτέ κανείς "τυχερό", τον ψυχικά υγιή ή αυτόν που φρόντισε να μορφωθεί χωρίς να έχει ανοίξει βιβλίο αλλά μόνο με την παρατήρηση;
    Και έρχομαι στην ελπίδα, που με αυτή προσπαθούν να τραφούν οι της κρίσης, ελπίζοντας στη τύχη...
    Πήρα φόρα γιατί αισθητά δεν πιστεύω στη τύχη και ας έχουν τόσα επιχειρήματα αυτοί που παίζουν τα "τυχερά" παιχνίδια, μάλλον παίζουν με τις πιθανότητες!
    Και ναι, ένας, ένας διαφορετικοί σαν τα δενδράκια των φωτό και οι ζωές μας, σκέτη ταινία!
    Καλή μας Κυριακή με άξια ΑΦιλιά για την παραπάνω πρόκληση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα, Άιναφετς. Άξιο, άξιο το σχόλιο! :-)

      Αυτό που λες στην αρχή, περί της αξίας των πάντων, που ενώ στη φύση είναι ίση, εμείς τους την αυξομειώνουμε, είναι νομίζω ένα ωραιότατο σημείο να σταθεί κανείς και να σκεφτεί. Και πόσο περισσότερο ισχύει γι' αυτά που αποφασίσαμε ότι θα μετριούνται με χρήματα, ε; Πόσο πληρώνεται η ώρα μιας οικιακής βοηθού και πόσο ενός ψυχιάτρου; Μπαίνουμε σε άλλο προβληματισμό, βέβαια, έτσι, αλλά, πράγματι, μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον ΚΑΙ το μέτρο με το οποίο καθορίσαμε την αξία των πραγμάτων και των υπηρεσιών.

      Του δώσαμε τροφή για επόμενη ανάρτηση του κυρ Λι.. Τρέμετε!

      Δεντράκι στέλνει σε άλλο δεντράκι την αγάπη του και τα χαιρετίσματά του.

      Διαγραφή
  3. Νομίζω ότι ο κύριος Λι κινείται στο σωστό δρόμο. Η τύχη και η ατυχία δεν είναι ακριβώς αυτό που διαφημίζεται.
    Όταν ήμουν μικρή θεωρούσα τον εαυτό μου άτυχο. Τελικά διαπίστωσα ότι είμαι το ακριβώς αντίθετο: έχω την υγεία μου, ανθρώπους που με αγαπούν, χρόνο να ασχολούμαι με πράγματα που μου αρέσουν, έχω σπίτι να μένω, φαγητό να τρώω, πράγματα που πολλοί θεωρούμε αυτονόητα, αλλά μόνο αυτονόητα δεν είναι...
    Όσο συντομότερα συνειδητοποιήσουμε ότι οι μικρές, ελάχιστες ευλογίες της ζωής μας είναι η τεράστια τύχη μας, τόσο το καλύτερο.
    Είναι σαν σαν πιστεύουμε ότι μεγαλώνουμε μόνο την ημέρα των γενεθλίων μας. Ισχύει;
    Να έχεις μια όμορφη Κυριακή και μια ακόμα πιο όμορφη εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα, Πίππη. Κι αν η μέρα των γενεθλίων μας συμπέσει με την πρωταπριλιά, μπορεί και να μη μεγαλώνουμε καθόλου, ε;

      Και, αχ, αυτά τα "αυτονόητα" - του δυτικού, κυρίως, κόσμου. Μια και έχουμε πέσει σε χαρακτηρισμούς ("άξιος", "τυχερός" κλπ), θυμάμαι ένα φίλο που χρησιμοποιούσε πολύ το επίθετο "ευχαριστησιακός". Εννοώντας αυτό ακριβώς που γράφεις: αυτός που λέει "ευχαριστώ" στα μικρά κι αυτονόητα πράγματα που του δίνονται, που ζει.

      Θα προσπαθήσω να ακολουθήσω τις ευχές σου για τη βδομάδα. Να δούμε αν θα αποδειχθώ άξιος να τις πραγματοποιήσω :-)

      Καλή βδομάδα και σε σένα.

      Διαγραφή
  4. Αχ έγραφα έγραφα κι όλα χάθηκαν.
    Δεν αντέχω να τα ξαναγράψω, ύστερα από ένα νοστιμότατο χοιρινό κι ένα μπουκάλι μπύρα.
    Θα επανέλθω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μην ανησυχείς, φυσάει μου, μήπως και τα υπόλοιπα που γράφουμε όλοι οι άλλοι δε χάνονται; Αυτό το scripta manent του ρητού μάλλον απάτη είναι, για να αντιμετωπίζουμε με κουράγιο τη ματαιότητα του βίου αυτού..

      Ένας τρόπος αντιμετώπισης, βεβαίως, αλάνθαστος και αποτελεσματικός, είναι το νοστιμότατο χοιρινό με τη μπίρα. Μην αγχώνεσαι να επανέλθεις, αλλά, αν το κάνεις, έχε μαζί σου ένα ταψάκι. Τις μπίρες τις βάζουμε εμείς. Άσε που η παραγωγή τους από μικρές ελληνικές μονάδες έχει εκτοξευτεί..
      Χαιρετώ. Χικ.

      Διαγραφή
    2. XXX!!!!!
      γελάω, όλοι κάτι προσφέρουν κύριε Λι, εσάς σας χαιρόμαστε για το πνεύμα και το χιούμορ!!!

      Ούτε θυμάμαι λοιπόν τί έλεγα, στο περίπου, πιστεύω περισσότερο στην αξιοσύνη παρά στην τύχη. Οπωσδήποτε οι τάξεις στην κλίμακα της σκάλας είναι εμφανείς κι αυτό δυστυχώς είναι το πιο άδικο πάνω στη γη.
      Γενικότερα όμως, χρειάζεται ευφυία, ευελιξία, θράσος και θάρρος. Ακόμη κι από την φτώχεια ή από έναν πόλεμο, ξεφεύγεις έχοντας προσόντα.

      Κόβεται το net, μου συχνά πυκνά, για αυτό και έχασα το σχόλιο μου δυστυχώς.

      Ταψάκι, όταν θα έρθεται Θεσσαλονίκη οικογενειακώς θα σας φιλέψω :)))

      Διαγραφή
    3. H τεχνική μας υπηρεσία επιλήφθηκε του προβλήματος των διακοπών του ίντερνετ σας, έλεγξε τα πάντα και κατέληξε το συμπέρασμα ότι πρέπει να αλλάξετε ψευδώνυμο. Ο αέρας φταίει για τις διακοπές στο σπίτι σας. Φυσάει.
      (Μα γέλα λίγο, έστω, από ευγένεια και οίκτο!) :-)

      Κλείνω, να μη σε διακόπτω και πολύ από το μαγείρεμα. Ταψάκι είναι αυτό! Ερχόμαστεεεεε!

      Διαγραφή
  5. Θετική η σκέψη του κ. Λι !
    δεν μου αρέσει ο κόσμος που, συλλήβδην πέφτει σε μια μίζερη κλαίουσα κατάσταση. Δεν μου αρέσει κόσμος που "βαστά" οικονομικά να παριστάνει την ...Μάρθα Βούρτση στις ένδοξες στιγμές της.
    Επίσης δεν μου αρέσει η στάση ζωής που πατάει στο γκρίζο και στην παραίτηση.
    Από την άλλη λέω στον κ. Λι ότι οι απώλειες και ο κατήφορος είναι εκκωφαντικός ! η ζωή επιβαρύνθηκε, τα όνειρα έσβησαν, ξεθώριασαν, οι ελπίδες κλονίστηκαν.
    Αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια.
    Η Ζωή, εν κατακλείδι, απαιτεί θετική σκέψη, ωριμότητα, συναίσθηση του αλληλέγγυου με αδύναμους ανθρώπους. Και το σπουδαιότερο, αγωνιστική διάθεση για το αύριο.
    Να στείλω τους χαιρετισμούς μου στον αγαπητό κ. Λι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσείς μια χαρά θα τα πάτε, βλέπω, με τον κύριο Λι. Διαπιστώνω πως συμφωνείτε σε όλα - αν και ο ίδιος λέει πως χρειάζεται βοήθεια από σας σε κάποιους τομείς, π.χ κινηματογράφος (Εντάξει, τη Μάρθα Βούρτση την ξέρει, πώς να αποφύγει ο Έλλην κάτι τέτοια).
      Αν μάλιστα αυτή την αγωνιστική διάθεση για το αύριο, που λες, Γιάννη, την προσανατολίσει κοινωνικά εκεί που υπάρχουν ανάγκες και όχι αποκλειστικά στον εαυτό του, τότε, ε, δεν είμαστε σε καλό δρόμο;

      Είπα "δρόμο" και βλέπω τη λιακάδα σήμερα που φωνάζει "εκδρομή". Και μόλις αρχίζει η Δευτέρα.. Αλλά, είπαμε: Θετική σκέψη!

      Φιλιά, καλή βδομάδα.

      Διαγραφή
  6. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ταυτίζουμε τον όρο "κρίση" με την οικονομική δυσχέρεια ή τις απώλειες στα εισοδήματά μας. Δεν συμφωνώ μ' αυτή τη μπακαλίστικη μέθοδο, ο άνθρωπος έχει άλλες κλίμακες αξιών στη ζωή του και μόνο εκεί θα κάνει "ταμείο" όταν έρθει η ώρα.
    Τουτέστιν, θα καθήσω στο τραπεζάκι με τον κ. Λι, πλάι στο αχνιστό τσαγάκι και στη θαλπωρή του "ευ ζην" και θα μακαρίζω την τύχη μου. Η αξιοσύνη άλλωστε, αν δεν συνοδεύεται με καλοτυχία, δεν φέρνει ευδαιμονία. Δηλαδή, όλοι όσοι αδικήθηκαν ή "χάθηκαν" στα πεδία των μαχών, ήταν ανάξιοι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και βέβαια έχει ο άνθρωπος άλλες κλίμακες αξιών στη ζωή του - και μάλιστα ασύγκριτα ουσιαστικότερες. Όμως είναι τεράστιες οι δυνάμεις που προσπαθούν να επιβάλουν (και με αρκετή επιτυχία, δυστυχώς) την οικονομία, το χρήμα, ως υπέρτατη. Από κει και πέρα δε βλέπω να είναι τόσο αυτονόητο για όλους ότι τα περισσότερα της ζωής μετριούνται σε άλλες απλούστερες και πιο αληθινές κλίμακες. Ίσως κι αυτός να είναι ένας από τους λόγους που ο κύριος Λι μελαγχολεί συχνά και αναζητά φίλους καλούς να μοιράζεται το τσάι του μαζί τους. Απ' ό,τι κατάλαβες, σε περιμένει ήδη, Μαρία!

      ΥΓ. Αυτό το "χάθηκαν" σου, Μαρία, μου φέρνει στο νου το στίχο του Ρασούλη, "τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή"
      (https://www.youtube.com/watch?v=Z7Oj936GGHg)
      Μ' αυτό σε καλημερίζω.

      Διαγραφή
  7. Στο τραπεζάκι το τσάι μου καίει ακόμα, η Νάλα (Ζούγκλα) έχει πάρει τη θέση της κάτω από το αναμμένο πορτατίφ. Βλέπει όνειρα και τινάζεται. Είναι αστεία. Το ψιλόβροχο περνάει απαρατήρητο, τα φώτα του δρόμου δεν έχουν ανάψει ακόμα. Ωραία ώρα κ. Λι για να σου κάνω επίσκεψη, να μου πεις τα δικά σου που σοβαρεύουν απότομα.

    Για μένα δεν είναι όλοι οι τυχεροί άξιοι. Πολλοί τυχεροί είναι ανάξιοι και περιορίζονται στο ν’ απολαμβάνουν την τύχη τους περιμένοντας άκοπα τα ακόμα περισσότερα.

    Οι άξιοι χωρίς τύχη, αναλώνονται σε χρόνιες άκαρπες προσπάθειες προσπαθώντας κάθε τόσο να εξηγούν στους τυχερούς ανάξιους γιατί δεν τα κατάφεραν ακόμα στη ζωή τους.
    Όμως μεγάλη κουβέντα ανοίξαμε. Το τσάι μας κοντεύει να κρυώσει και δεν θα πω όχι αν σας βρίσκετε λίγο κέικ λεμόνι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσείς, Μαρία, είστε η θηλυκή έκδοση του κυρίου Λι!

      Να το προσέξεις αυτό, παρακαλώ, γιατί σκέψου τώρα να αρχίσεις να αμπελοφιλοσοφείς σαν κι αυτόν τώρα! Άσε που οι δυο σας δε θα αφήσετε κέικ για κέικ!
      (Να πω μόνο για τη σύμπτωση ότι, όταν διάβαζα το σχόλιό σου, είχα δίπλα μου ένα κομματάκι κέικ πορτοκαλιού - εγώ, ο υπερτυχερός του τζακπότ..)

      Πολλά φιλιά - και στη Νάλα (ακόμα και οι γάτες σας έχουν σχεδόν ίδιο όνομα. Τον δικό μας τον φωνάζουμε ..Δόξα)

      Διαγραφή
  8. Δεν ξέρω αν είναι θέμα αξίας ή τύχης ό,τι βιώνουμε αυτά τα χρόνια. Φυσικά είμαστε τυχεροί που έχουμε την υγεία μας, την οικογένειά μας, την εργασία μας που μας εξασφαλίζει αξιοπρέπεια, αλλά όλα αυτά είναι αξίες διαχρονικές... ποτέ δεν τις παρέβλεψε ο νοήμων άνθρωπος και προ κρίσης εποχής. Αυτό που βιώσαμε και βιώνουμε είναι οικονομικό θέμα (η κρίση αξιών υπήρχε αλλά η κρίση η οικονομική την απογύμνωσε),και δεν θα πω ότι πάψαμε να ονειρευόμαστε αλλά για παρηγοριά μας, υιοθετήσαμε το μόριο "σαν"στη ζωή μας. Ζούμε τελικά σαν ....Αυτό με πονάει...Και η κρίση κλόνισε συθέμελα τις βάσεις που πάνω τους χτίσαμε τη ζωή μας. Αυτό είναι για μένα η διαφορά. Αξιοι αν κατορθώσουμε να ξανά χτίσουμε μαζεύοντας συντρίμμια και τυχεροί αν διατηρήσουμε την υγεία μας σε τόσο αφιλόξενο περιβάλλον.
    Το τσάι δεν το συμπαθώ...αλλά με τον καφέ σου κάνω παρέα στο..."σαν σινεμά"!!
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καφεδάκι για την Άννα, παρακαλώ!!

      Σιγά μη χάσουμε την κουβεντούλα για ένα φλυτζάνι τσάι!

      Όντως, Άννα, υπάρχουν πολλά που αναδύθηκαν σ' αυτό που είπαμε "κρίση" και πονάνε πολύ. Ένα απ' αυτά, για μένα, έχει να κάνει μ' αυτό που γράφεις παρακάτω. Με το χτίσιμο, το ξαναχτίσιμο.
      Που δε γίνεται, δυστυχώς, που λες και αρνούμαστε να κοιτάξουμε τον καθρέφτη, να δούμε τις ασχήμιες μας και να τις αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά και θαρραλέα. Στην αρχή της κρίσης θεωρούσα ότι δίνονται οι ευκαιρίες για βελτίωση πολλών πραγμάτων, ακριβώς επειδή είχαν καταρρεύσει πολλά και εκ των πραγμάτων θα έπρεπε να τα ξαναστήσουμε.

      Αλλά άλλη κουβέντα πιάσαμε και τα αφεψήματά μας θα χάσουν την αχνιστή τους γοητεία. Ας τα απολαύσουμε.

      Καλή βδομάδα να έχεις.

      Διαγραφή
  9. Άχου! Εμείς, βέβαια, πληκτρολόγιο έχουμε, όμως δεν έχουμε ηλεκτρική κουβέρτα!
    Αλλά έχω το στεφάνι μου, που είναι καλύτερο από κάθε ηλεκτρική κουβέρτα!
    Άρα είμαι και τυχερή και άξια!
    Τυχερή που τον συνάντησα και άξια που καταφέρνω και τον έχω δίπλα μου ακόμα και δεν την έχει κάνει με ελαφρά πηδηματάκια!
    Ε μα τι; Τζάμπα θα πήγαιναν τόσα καμμένα τόουστ που τον έχω ταΐσει όλα αυτά τα χρόνια;

    Πάλι εκτός θέματος είμαι;
    Ε τι να κάνω;
    Αφού, κατά βάθος, το ζητάει ο οργανισμός σας κύριε Μάνεση!
    Καλό σας βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αμ, τα έλεγε ο κύριος Κοφινιώτης από τη δεκαετία του '40 (https://www.youtube.com/watch?v=PG9ZIqtv2Lw). Γιατί δεν τον ακούγαμε; Μόνο εσύ, Αρτίστα, αποδεικνύεσαι καλή μαθήτρια και ρεμπέτισσα άξια. Οι υπόλοιποι ας ψαχνουν για ηλεκτρικές κουβέρτες, το να κάνουμε;

      Κοίτα, για σένα δεν ξέρω, αλλά το στεφάνι σου είναι ξεκάθαρο και απολύτως σαφές αν είναι τυχερό ή άξιο. Και εύγε του!
      (Ορίστε, κυρία Αρτίστα, ανταποδώσαμε. Μήπως κι ο δικός σας οργανισμός πεθαίνει για ραπισματα;!)

      Αφήνοντας τα αστεία, όμως, να πω ανοιχτά και απροσποίητα ότι ο καλός μας ήρωας τοουστοφάγος είναι και τυχερός και άξιος (άσε που κάνει και οικονομία, καθώς δεν του χρειάζεται και ηλεκτρική κουβέρτα) Τέλεια, τέλεια! Κι αφήστε τον κύριο Λι να λυσσάει από τη ζήλεια του!

      Πολλές καλημέρες :-)

      Διαγραφή
  10. Τυχεροί μες την ατυχία μας λόγω κρίσης! Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Ένα σινεμά η ζωή μας,που δεν ξέρουμε τι φινάλε επιφυλάσσει στον καθένα μας.
    Καλή εβδομάδα Διονύση και κ.Λι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Βασιλική,

      Τρέμω στην ιδέα ότι θα μπορούσα να ξέρω το φινάλε! Στο φινάλε, όσο πιο πολύ επικεντρώνομαι στο παρόν, τόσο καλύτερα είμαι..

      Ευχή της ημέρας: να έχεις τύχη και την αξιοσύνη να την αξιοποιήσεις όπως σου αξίζει.

      Καλή βδομάδα!

      Διαγραφή
  11. ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΞΩΤΙΚΟΥ

    " Μακάριοι όσοι τυχεροί είναι και άξιοι να αναγνωρίζουν την καλοτυχία (ακόμα και στις μικρές δόσεις.... )

    Πάντως όσο μεγαλώνω νοιώθω όλο και πιο τυχερή παρά άξια ...

    Κι όσο βλέπω παιδιά κατατρεγμένα απο πολέμους , τόσο προσθέτω στις ευχές μου για τα νεογέννητα μαζί με την υγεία και την τύχη...

    ΥΓ.1 Δεν ξέρω αν είναι αξιοσύνη , ταλέντο , σοφία ή όλα μαζί ,πάντως το να μπορείς να γίνεσαι θεατής της ζωής σου είναι και μεγάλος δάσκαλος και δυνατό φάρμακο.

    ΥΓ.2 Στις υπέροχες φωτογραφίες που επέλεξες λές τα δέντρα να βιώνουν τον "κακό καιρό" ως κρίση ;

    Γλυκά φιλιά σε...όλους 😄 και καλή εβδομάδα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. [Πριν από ο,τιδήποτε άλλο, να πω ότι κάθε βδομάδα, βλέποντας το σχόλιο του ξωτικού στο μέιλ, μέχρι και συγκίνηση νιώθω για τη διάθεση αυτή της κουβέντας και της συνάντησης, που ξεπερνάει τις τεχνικές δυσκολίες.]

      Ξεκινάω ανάποδα: Μπαα, ξωτικό, δε νομίζω τα δέντρα να ξοδεύουν τη ζωούλα τους με έννοιες όπως "κρίση". Αυτό το τελείως φυσικό, η ζωή να είναι χειμώνας και καλοκαίρι, φθινόπωρο και άνοιξη, βροχή και ήλιος, τα δέντρα το ξέρουν καλύτερα από μας. Εμείς συνηθίσαμε κάποιον καιρό να τον ονομάζουμε "καλό καιρό" (και μάλιστα δώσαμε και την έννοια σε ολόκληρη εποχή: "καλοκαίρι") και κάποιον άλλο "τονκακόσουτονκαιρό". Αλλά νομίζω πως τα κριτήριά μας είναι εγωιστικά κι ανθρώπινα - η φύση γελάει.

      Αλλά και η ζωή "σαν σινεμά", η ικανότητα (και ό,τι άλλο, όπως λες) να βλέπεις τη ζωή σου και σαν σινεμά, πολύ διδακτική. Πάντα μ' άρεσε η κίνηση κάποιων ανθρώπων στα μουσεία, όταν κάνουν κάποια βηματάκια για να θαυμάσουν, να δουν, τέλος πάντων, ένα έργο. Μ' αρέσει να τους βλέπω να παίρνουν την κατάλληλη απόσταση για να κρίνουν και να εκτιμήσουν κάτι. Εγώ, πάντως, όταν το κάνω με τον πίνακα της ζωής μου, όλο και κάτι κερδίζω..

      Τα δε παιδιά που γεννιούνται σε συνθήκες άθλιες, δυστυχώς, δεν έχουν την τύχη να μιλάνε και να προβληματίζονται μαζί μας περί τύχης και αξιοσύνης - πόσο δίκιο έχεις!

      Καλημέρα και σε σένα, ευχαριστούμε για το απ' το υπερπέραν αφιγμένο σχόλιο :-)

      Διαγραφή
  12. Νομίζω πως όσο είμαστε άξιοι, να εκτιμούμε το πόσο τυχεροί είμαστε, όλα είναι καλά.
    Τύχη άλλωστε, είναι κάτι διαφορετικό για τον καθένα.
    Για εμένα τίποτα δεν είναι αυτονόητο, πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για κάθε τι που έχουμε, είτε μας δόθηκε, είτε πασχίσαμε γι' αυτό.
    Καλή βδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θέλει ταπεινότητα αυτή η ευγνωμοσύνη, Μαρίνα, ε; Μακάρι η "απλή" αυτή κουβέντα που λες να ήταν συνείδηση τους περισσότερους.

      Φιλιά

      Διαγραφή
  13. Ουφ... ήρθα κι εγώ εδώ, ελπίζοντας ότι θα δω σινεμά, να ξελαμπικαρω λίγο... αλλά ο κύριος Λι θέλει να με βάλει να δω πλέι μπακ τη ζωή μου! Ουφ! :)
    Μεταξύ μας, αυτός ο "διαγωνισμός κακοτυχίας" που λες, μπορεί να με στείλει! Δεν ξέρω που να κρυφτώ όταν πέσω πάνω του! Δεν παλεύεται τόση γκρίνια και κακομοιριά! Και παλι μεταξύ μας, αυτή τη στιγμή θελω να βροντοφωναξω "είμαι τυχ....!", αλλά, όχι,όχι δεν το λέω, μεταξύ μας να μείνει, γιατί με όσα δεινά τράβηξα πέρσι δε θέλω να με ματιασω (!!) και να προκαλέσω την τύχη μου και να μη μπορώ να πίνω το κρασάκι μου στη θαλπωρή της ξυλοσομπας!

    Φιρικισιους (ω, ναι, κάπως ακούγεται αυτό!) χαιρετισμούς από το βουνό! Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι, όχι, μην το φωνάξεις! Ψηφίζουμε ξυλόσομπα, κρασάκι και θαλπωρή, αλλά κρυφά, σαν σε κρυφό σχολειό. Και έξω στα κλαρούδια να λάμπουν τα φιρικάκια.

      Χαιρετισμούς σε όλους τους καρπούς του δάσους, για να παραλλάξουμε και τον συντοπίτη σας, τον κύριο Νιόνιο, εκεί προς Τσαγκαράδα μεριά.

      Διαγραφή
    2. Χμ...ωραία! Τώρα ξεπέρασα τον ασκό του Αιόλου κι άρχισα να τραγουδάω από μέσα μου "ας αρχίσουν οι χοροί...". Απαπα, δεν παλευομαι! Ωραίο αυτό με το κρυφό σχολειό! Ψηφίζω! Καλό ξημέρωμα..

      Διαγραφή
  14. Γειά σου παιχνιδάκι του μυαλού μου, σιγά τώρα μην καταλάβεις τι θα σου γράψω :)
    Εθισμός, αυτή είναι η λέξη που ψάχνουμε νομίζω. Γιατί για σκέψου κύριε Λι μου να σου πάρουν όοοοολα τα βιβλία σου?μπουχαχα Ψάχνεις μια απάντηση και αντί να την βρεις στη ζωή την βρίσκεις στην σελίδα τάδε ...
    κάτσε να ψάξω και εγώ (σσ δεν έψαξα κάπου το διάβασα σήμερα και μου άρεσε χαχαχα ) "Κάθε έθνος που θεωρεί πιο σημαντικές την ευκολία και την άνεση από την ελευθερία του, θα χάσει σύντομα την ελευθερία του. Και η ειρωνεία είναι, ότι σύντομα θα χάσει επίσης και τις ευκολίες και τις ανέσεις του. Somerset Maugham "
    Ένα θα πω, η πιο δύσκολη στιγμή για όλους μας θα είναι όταν θα πρέπει να πάμε στην μαύρη αγορά για να βρούμε σοκολάτα.
    Γι αυτό σου λέω Λι μου μην ξαναγυρνάς στο ειρμό...συγκεντρώσου στα μάτια μου (χαχλαξψκωακασξδφκαξφ)

    Εθισμός είναι θα περάσει :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χαχλάξψκωακασξδφκαξφ. Συμφωνώ απολύτως.

    Μα το ωραίο, Μάνια, είναι ακριβώς το αντίθετο: Παρατηρείς κάτι στη ζωή και έρχεται η σελίδα πεντακοσιοτριακοσιαεβδομήνταεικοσίδύο και σου λέει να, αυτό είδες, φτωχέ μου Λι. Είναι όπως τις ξάστερες νύχτες κοιτάς τον ουρανό και ενώ βλέπεις το χάος, έρχεται μια δέσμη φωτός και σου δείχνει τον Αλτεμπαράν και, ωπ, παίρνει όνομα και υφή και χαρακτήρα ο ουρανός. Ακόμα κι η ζωή σου (ε, καλά, μην ξεχνάμε ότι δίπλα σου ξάπλα τ' ανάσκελα, τα ίδια αστέρια παρατηρεί κι ο άνθρωπός σου, οπότε παίρνουν χαρακτήρα όλα)

    Ελπίζω πως δε σε μπέρδεψα.
    Όπως ελπίζω να μη χρειαστείς ποτέ να κάνεις μεγάλες διαδρομές για να βρεις σοκολάτα.

    Γεια σας, Μάνια, καλές μέρες και νύχτες στην αγαπημένη Μορεάλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. "...άρχισε να μετασχηματίζεται η καθημερινότητά τους και, χωρίς να το πολυσυνειδητοποιούν, συχνά και ο τρόπος σκέψης τους..."

    ====

    Μία αδιόρατη σαφής όμως ΑΠΩΛΕΙΑ (εκ της κρίσεως).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό κι αν είναι απώλεια, Ευρυτάνα, πόσο μάλλον όταν αυτό θα επιφέρει και την παθητικοποίηση, την αδράνεια, την ηττοπάθεια.

      Τα φιλιά μας

      Διαγραφή
  17. Το ΞΩΤΙΚΟ έστειλε το (σπουδαίο) κατιτίς του. Παραθέτοντας ένα λινκ μιας συνέντευξης του Μιλτιάδη Χατζόπουλου στην Καθημερινή
    (http://www.kathimerini.gr/1005671/gallery/proswpa/geyma-me-thn-k/miltiadhs-xatzopoylos-sthn-k-o-patriwtismos-den-einai-moda ), υπογραμμίζει τη φράση του, που λέει ότι υπάρχει ένα βιβλίο του Πλουτάρχου, “Περί της Αλεξάνδρου τύχης ή αρετής”, όπου εξετάζεται αν, όσα κατόρθωσε ο Αλέξανδρος τα οφείλει στην τύχη ή στην αρετή του.


    Και λέω, ξωτικό, σε (ωραίους) μπελάδες μας ξαναβάζεις. Διαβάζω, ας πούμε, στο οπισθόφυλλο της έκδοσης:
    " (...) Μια καίρια και διεισδυτική τομή στο εκπολιτιστικό έργο του βασιλέως της οικουμένης, το οποίο ο Πλούταρχος ερευνά και ερμηνεύει διεξοδικά, επεξηγώντας σ' εμάς τους κατοπινούς, γιατί ο Αλέξανδρος λατρεύτηκε ως θεός ή μέγας άνδρας από τους λαούς της Ανατολής και γιατί η μνήμη του επιμένει να είναι πάντα ζώσα ανάμεσά τους έως σήμερα."

    Και σκέφτομαι ότι πάλι σε διλήμματα θα μπούμε: Εκπολιτιστικό έργο και στρατιωτική κατάκτηση συμβαδίζουν; Η μία διάσταση δεν αναιρεί την άλλη;

    Δεν το θέτω. Αρκετή διάσταση βιώνει τελευταία ο κακόπαθος τόπος, ας μη γαρλίζουμε κι εμείς με άλλα! :-)

    Ξωτικό μου, καλό βράδυ, ευχαριστούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Δεν ξέρω εάν μπορώ να ρίξω το φταίξιμο στην κρίση, κύριε Λι μου. Ο άνθρωπος συχνά πυκνά παρασύρεται απ' το οτιδήποτε και χάνει τη ματιά του απ' τα σημαντικά. Τώρα μπορεί να μην υπάρχουν τα χρήματα, για τους περισσότερους για να καλύψουν βασικές ανάγκες, αλλά και μέχρι πριν δεν ξέρω εάν υπήρχε ικανοποίηση. Μάλλον θα ήταν κάτι πρόσκαιρο, μέχρι να παρθεί το επόμενο αντικείμενο του πόθου, και μετά το επόμενο, και μετά το επόμενο, και πάει λέγοντας. Λίγοι ήταν και είναι αυτοί που κάθονται να σκεφτούν μια στιγμούλα και να δώσουν τη σημαντικότητα εκεί που πρέπει, κι ακόμα λιγότεροι είναι εκείνοι που μπορούν να την κρατήσουν σταθερά μες στη χούφτα τους και να πορευτούν με εκείνη ως πυξίδα. Γιατί, εν τέλει, η ευτυχία τής πληρότητας, μπορεί να είναι και θέμα επιλογής. Φυσικά, δεν περιλαμβάνω καταστάσεις σοβαρές, ε; Μιλώ για όσους τα έχουν όλα ή αρκετά, αλλά δεν έχουν ευχαριστημό με τίποτα κι είναι μες στην γκρίνια.

    Τα φιλιά μου κι ευχές για ένα όμορφο υπόλοιπο Κυριακής, Διονύση. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Διονύση, καλησπέρα. Είχα καιρό να επισκεφτώ το ιστολόγιο σου. Με πήρε σβάρνα, που λένε και στο χωριό μου, η καθημερινότητα και είχα ξεχάσει το αισιόδοξο, τρυφερό βλέμμα σου. Τις τελευταίες μέρες αναμετριέμαι με πολλές σκέψεις- κυρίως τις προκαλούν οι γύρωθεν ανακατατάξεις που με επηρεάζουν πολύ συναισθηματικά. Και ήρθε η ανάρτηση σου να μου δώσει μια απάντηση. Δυσκολίες μεν, αλλά δυσκολίες που συναντώ ως ένας τυχερός άνθρωπος - έχω μέχρι στιγμής τηη υγεία μου, η δουλειά μου με κάνει ευτυχισμένη και έχω μια καλή οικογένεια. Τα γύρω προβλήματα έρχονται για να μας κάνουν να αναμετρηθούμε με τους εαυτούς μας, να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας, να γίνουμε λίγο καλύτεροι.Και το σίγουρο ε΄ναι ότι δε μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα. Ας αλλάξουμε τουλάχιστον την οπτική μας. Σε ευχαριστώ πολύ για την ομορφιά που μα ςαποκαλύπτεις με κάθε ανάρτησή σου. Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα, μαθήτρια του Γ3 και Γ4! (Αλήθεια, αυτά τα τμήματα πρέπει να έχουν μείνει ιστορικά, ε;)

      Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις. Μη νομίζεις. Κι εγώ καμιά φορά από τον κύριο Λι προσπαθώ να "παραδειγματιστώ".Μέσα στο φλύαρο μπλαμπλά του όλο και βρίσκω προτάσεις που εγώ δεν μπορώ να εφαρμόσω εύκολα, που δεν τις "έχω" φυσικές και αβίαστες.

      Τώρα, να μη γράψω πολλά για τη συγκίνηση και τη χαρά να σε βλέπω κάπου κάπου εδώ και, ακόμα περισσότερο, που έχουμε συναντηθεί στη διαδρομή..

      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  20. Συγγνώμη για τις μισές λέξεις. Ο υπολογιστής μου φταίει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: