Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018

Καθρέφτης


             Κάπου κάπου σκέφτεται ο κύριος Λι να κρατάει ένα τετράδιο που θα το ονομάσει ΤΕΚΛΑ (Τετράδιο Κλεμμένων Αποσπασμάτων). Βλέπεις, του έρχονται στο μυαλό στις πιο απίθανες στιγμές κάποια αποφθέγματα, κάποιες φράσεις που ενώ τις βαφτίζει δικές του, είναι σχεδόν βέβαιος ότι κάπου τις έχει διαβάσει, ότι κάποιος άλλος τις έχει διατυπώσει.     
            Όταν το είπε στο Δίδυμο, αυτός γέλασε.
            «Εσύ είσαι φιλόλογος, Λάμπρο, εγώ θα σου θυμίσω το σεφερικό «είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας. Κι επίσης», συμπλήρωσε, «είναι τόσο σοφές αυτές οι φράσεις;»
            Είχε δίκιο ο αδερφός του. Δεν είχε ιδέα πόσο μας ανήκει η κάθε μας σκέψη, η κάθε μας φράση, πόσο δικιά μας είναι ή τι ταξίδι έχει κάνει από τα βάθη του χρόνου και των ανθρώπων για να φτάσει σε μας.  Όμως αυτό δεν του χαλούσε του Λι την ιδέα για το τετράδιο. Ακόμα καλύτερα. Κι ύστερα, κάπως σα να ντρεπόταν απαντώντας στην τελευταία απορία του Δίδυμου:
            «Ε, καλές  είναι. Μερικές έχουν πολύ ζουμί.»
             Η σημερινή φράση τον επισκέφτηκε στο μπάνιο, καθώς λουζόταν. Ο Λι την τακτοποίησε έτσι που να είναι έτοιμη να γραφτεί στο ΤΕΚΛΑ:
            « Τη ζωή δεν τη διαμορφώνουν οι συνθήκες που σου τυχαίνουν να ζήσεις, αλλά το πώς ανταποκρίνεσαι εσύ στις συνθήκες αυτές».

             Ίσως δεν είναι ακριβές ούτε απόλυτο το νόημα τη φράσης. Έχει όμως πυροτεχνική λάμψη, λάμψη που την έχει ανάγκη ο άνθρωπος, όταν είναι να υιοθετήσει. Γιατί, βέβαια, μόλις σκεφτείς δυο αντιθετικά ακραίες συνθήκες ζωής (ας πούμε, ένα αστικό σπίτι στη Στοκχόλμη και ένα γκρεμισμένο διαμέρισμα στη Δαμασκό), αυτομάτως ακυρώνεται η απολυτότητα της φράσης. Εκεί οι συνθήκες ορίζουν – πώς όχι;  Όμως η φράση έγερνε, γέρνει. Στο δεύτερό της σκέλος («..αλλά το πώς ανταποκρίνεσαι εσύ στις συνθήκες αυτές») σε πάει στο δεύτερο πρόσωπο του ενικού κι αυτός είσαι εσύ και σου μιλάει προσωπικά πια για όσα δεν τολμάς και για όσα ονειρεύεσαι, για όσα μένουν πίσω σου από τις προσωπικές αναστολές σου, σε μαλώνει γλυκά, που σημαίνει σε προτρέπει και σε κινητοποιεί. Ζήσε, σου λέει, διαμόρφωσε τις συνθήκες σου, πάψε να μιζεριάζεις πάνω από το πτώμα της χαμένης μέρας που σου πρότεινε η καθημερινότητα. Ανάστησέ το εσύ, ερωτέψου, πάρε τη μπαγκέτα του μαέστρου και δώσε το έναυσμα.
            Σου λέει;
            Όχι, δε σου λέει. Σου διαμορφώνει την ατμόσφαιρα όμως να τα ακούσεις. Κι εσύ στήνεσαι μπροστά απ’ αυτό τον καθρέφτη, ίσως κάποια δευτερόλεπτα πιστεύεις στις μαγικές σου ικανότητες κιόλας, ναι, θα τ’ αλλάξω, ναι, εγώ, ναι, επιτέλους, ας κάνω κάτι.
            Και παίρνεις το μολυβάκι και υπογραμμίζεις τη φράση, αν ήταν σε κάποιο βιβλίο γραμμένη, και μετά τελειώνεις το βιβλίο και δεν το ξανανοίγεις, αλλά να που μετά, σε κάποιες ανύποπτες στιγμές η φράση σε επισκέπτεται, έστω και παραλλαγμένη, έστω και χωρίς τη γοητεία του περιβάλλοντος στο οποίο ανήκει, έρχεται και σε βρίσκει  όταν συζητάς, όταν ακυρώνεις το εισιτήριό σου, όταν σε ακυρώνουν τα μεγάλα προβλήματα, όταν μαγειρεύεις, όταν η ανησυχία σε κρατάει ξύπνιο τις νύχτες, όταν σκουπίζεις το πρόσωπό σου στην πρωινή πετσέτα.
            Ε, scripta manent. Δεν της αξίζει να αποτυπωθεί στο ΤΕΚΛΑ; Δεν αξίζει της μέρας μια αιωνιότητα;

οι φωτογραφίες είναι του Γιάννη Μάνεση

39 σχόλια:

  1. Να υπογραμμίζεις, να σχολιάζεις στα περιθώρια ή να καταγράφεις τις σκέψεις που σε κινητοποιούν είναι γνώρισμα του καλού αναγνώστη και εσύ το ξέρεις πολύ καλά κ. Λάμπρο ως φιλόλογος που είσαι.
    Όπως επίσης είναι γεγονός πως κάποιες απ’ αυτές τις σκέψεις τις έχεις κάνει κι εσύ ή μπορεί να κυκλοφορούν αόριστα μέσα στο μυαλό σου και ξαφνικά να τις βλέπεις διατυπωμένες με ακρίβεια σ’ ένα βιβλίο και να τις αναγνωρίζεις με ενθουσιασμό ως δικές σου.
    Όσο για τις συνθήκες που μπορείς να αλλάξεις, ναι, ίσως μπορεί να γίνει κι αυτό κάτω από προϋποθέσεις. Ακόμα κι αν δεν μπορείς να τις αλλάξεις, μπορείς να τις σκηνοθετήσεις αλλιώς. Ένα άδειο, αφιλόξενο δωμάτιο με μοναδικό έπιπλο ένα παλιό γυμνό τραπέζι αλλάζει αμέσως όψη με ένα ποτήρι πολύχρωμα αγριολούλουδα στο κέντρο του. Και πόσο μεταμορφώνεται αν βρεθεί μέσα στη φωτεινή ροή του ήλιου που τρυπώνει από το μισάνοιχτο παράθυρο!
    Και αυτά με τον όποιο συμβολισμό τους.
    Εύχομαι να χαρείς την όμορφη Κυριακή μόνο λίγη προσοχή στον αέρα που μας πήρε και μας σήκωσε :)
    Φιλιά και πολλά χαμόγελα στην παρέα σας

    Υ.Γ.Οι φωτογραφίες εμπνέουν και προκαλούν πολλές σκέψεις :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα, Μαρία.
      Αυτό που γράφεις, με τις σκέψεις σου που αντικρύζεις διατυπωμένες όμορφα και ολοκάθαρα σε ένα λογοτεχνικό έργο, νομίζω πως αποτελεί για τον καθένα μας ένα κριτήριο προσωπικό για το έργο που διαβάζουμε. Όμοιος ομοίω και η λειτουργία της οικειότητας..Μάλλον θύματα αυτού του ωραιότατου εγκλήματος είμαστε όλοι μας!

      Η εικόνα που δίνεις, επίσης, για το παράδειγμα της διαμόρφωσης των συνθηκών, είναι ένας υπέροχος πίνακας. Αν ήξερα/μπορούσα να ζωγραφίζω, θα το προσπαθούσα και θα στον έκανα δώρο. Βέβαια, ψυχανενίζομαι ότι εσύ έχεις το ταλέντο να το κάνεις. Μια χεριά αγριολούλουδα σε ένα άδειο τραπέζι ενός άδειου δωματίου. Με το μοναδικό φως που εισβάλλει να φλερτάρει μαζί του. Έξοχο! Κι αυτό και ο συμβολισμός του - και η ιδέα σου.

      Μου δίνεις ευκαιρία να πω για τις φωτογραφίες. Δεν είναι ότι μ' αρέσουν πολύ. Ξέρω ότι είναι τραβηγμένες σε μία αλυκή, παρατημένη από πολλά χρόνια τώρα, και πίστεψα ότι η αλυκή είναι ένας χώρος όπου η ανθρώπινη παρέμβαση είναι καίρια για τη διαμόρφωση των συνθηκων της ζωής. Άσε που, όταν υπάρχουν νερά, παριστάνουν και τον καθρέφτη. Ένας καθρέφτης στο βούρκο, δηλαδή - και πάει λέγοντας..

      Πολύ σ' ευχαριστώ. Καλή βδομάδα να έχεις.

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Κύριε Λι.
    Λέξεις, σκέψεις, φράσεις που τριβελίζουν το μυαλό. Που μας ..'ξυπνάνε'...
    (Πόσο το χρειαζόμαστε..)

    Χαίρομαι που σε γνώρισα.
    Εύχομαι Καλή Κυριακή :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες, Σμαραγδούλα!

      Σμαραγδούλα; Ποια Σμαραγδούλα, λέω, και κάνω κλικ στο όνομα, να μου τα αποκαλύψει όλα το ξεδιάντροπο κουτσομπόλικο ίντερνετ. Και μου τα αποκαλύπτει.

      Κι εκεί βλέπω ότι κι εσύ, Σμαραγδούλα, τα έχεις πει αυτά που διάβασες εδώ. Λες, ας πούμε: "Μα το παιχνίδι της ζωής έχει τους κανόνες που του δίνεις."

      Μπα.. Θα σε περιλάβει ο κύριος Λι, μου φαίνεται, και σένα στο ΤΕΚΛΑ, δεν τη γλιτώνεις..

      Καλή βδομάδα, ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  3. Είναι πολύ ωραία η ιδέα για το τετράδιο. Είχα σκεφτεί και εγώ κάποτε κάτι ανάλογο, αλλά δεν φτούρησε, επειδή όταν ερχόταν η φράση, το τετράδιο ήταν πάρα πολύ μακριά, και όταν το τετράδιο ήταν κοντά, τις περισσότερες φορές η φράση είχε ήδη ξεχαστεί.
    Η φράση που αναφέρεις σήμερα είναι μία φράση που αξίζει την προσοχή μας, όχι τόσο επειδή μας λέει ότι κάτι πρέπει να κάνουμε για να αλλάξουμε τις συνθήκες αλλά επειδή, κατά την γνώμη μου, λέει αυτό που πολύ σωστά αναφέρεις και εσύ "να μη μιζεριάζουμε".
    Πιο συγκεκριμένα, επειδή οι συνθήκες γύρω μας δεν είναι αποκλειστικά στο χέρι μας, και πολλές φορές δεν γίνεται να αλλάξουν, αυτό που πρέπει να αλλάξουμε είναι τον τρόπο που τις βλέπουμε.
    Είναι αυτό που λένε οι Αμερικάνοι "problem or opportunity". Πριν από πολλά χρόνια, σε ένα βιβλίο τύπου αυτοβοήθειας που είχα διαβάσει, έλεγε σε κάποιο σημείο το εξής ποιηματάκι:
    Δυο άντρες κοιτάνε απ'της φυλακής τα κάστρα,
    ο ένας βλέπει τα κάγκελα κι ο άλλος τα άστρα.
    Νομίζω ότι συνοψίζει πολύ παραστατικά το νόημα της φράσης που αναφέρεις.
    Να έχεις μια όμορφη Κυριακή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πίππη, πολύ καλημέρα σας. Κλασικός νόμος Μέρφι αυτό που γράφεις στην αρχή του σχολίου σου. Ποια κρίματα πληρώνουμε; Τι έχουμε κάνει σ' αυτή τη ζωή μας; (Ρωτάει ο γράφων παριστάνοντας τον ανήξερο και τον αθώο..). Πάντως, τη λύση, λίγο παρακάτω, μου φαίνεται την καλύπτει αποτελεσματικά η Αρτίστα - η φίλη μας είναι προχωρημένη, δεν το συζητάω!

      Το ποιηματάκι εύγλωττο 100%. Τέτοια να δίνεις στον κύριο Λι, να μην παιδεύεται με κατεβατά κάθε Κυριακή. Βέβαια, οι δυο άντρες του -καθόλου δύστυχου - δίστιχου, μάλλον είχαν κελί πρώτης θέσης, αφού μπορούσαν να έχουν θέα τα άστρα. Ακόμα κι εκεί διακρίσεις ταξικές..
      ( Στα σοβαρά: Η αρχιτεκτονική των φυλακών, ένα τεράστιο κεφάλαιο στην Ιστορία της Αρχιτεκτονικής, αν και θα μπορούσε να ήταν κεφάλαιο και στην Ιστορία του ανθρώπινου παραλογισμού, νομίζω ότι είναι πολύ ενδιαφέρουσα.)

      Φιλιά

      Διαγραφή
  4. Άκου τώρα πρακτική ! σε ποιες εποχές με ταξιδεύεις Διονύση !
    Ο Πατέρας μου, (1908-1978), ερασιτεχνικά ήταν λόγιος. Έγραφε, διάβαζε. Έχω δικά του δύο τετράδια εποχής, ξέρεις με πολύ σκληρό εξώφυλλο, στα οποία είναι γραμμένες άπειρες τέτοιες φράσεις που κατά καιρούς συναντούσε μπροστά του, είτε στο διάβασμα είτε στο ραδιόφωνο, που λάτρευε.
    Να που αυτή η πρακτική, προσωπικά την θεωρώ εξαίρετη και πολύ σημαντική, έρχεται σήμερα να συναντηθεί με τη δική σου. Τέλειο !

    Όσον αφορά αυτή καθ' εαυτή τη φράση που συνάντησες, ε είναι από αυτές που θα τις κρατήσεις σε σημειωματάριο δεν γίνεται διαφορετικά. Και μάλιστα, μπορείς, στο πάτημά της, να συγκροτήσεις ολάκερο δοκίμιο.
    Χαίρομαι που έχουμε εδώ στη γειτονιά, έναν άνθρωπο, για σένα μιλάω, που προσωπικά και ταπεινά τον θεωρώ πολύ πνευματικό και λόγιο άνθρωπο, ικανό να φωτίσει και να χαράξει σημαντική μονοπάτια σκέψης μας.
    Καλή Κυριακή αγαπητέ φίλε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου, καλημέρα, να αρχίσω από τα τελευταία, για να βγάλω την ντροπή που με κατέλαβε και να ξεκοκκινίσω όσο γίνεται..
      Μάλλον, να το προσπεράσω, γιατί τι να πω.. Μόνο να σχολιάσω την αυθόρμητη και ειλικρινή γενναιοδωρία σου, που δεν την έχουν όλοι (ίσως φαίνεται πόσο εγώ δυσκολεύομαι σ' αυτό το πεδίο..) και που είναι τόσο ενθαρρυντική και υποστηρικτική για όσους τη δέχονται.
      (Μπα.. Κοκκίνησα χειρότερα!!)

      Αυτό του πατέρα σου, που το είχα συναντήσει σε κάποιους "παλιότερους" ανθρώπους, δεν είναι συγκινητικό, καθώς εκφράζει την πραγματική δίψα για τη γνώση, τη σκέψη, το "ξεζούμισμα" του κόσμου που μας έτυχε για ένα μικρό διάστημα να απολαύσουμε;

      Τι ωραία θα είναι τα παλιά τετράδιά του που έχεις ακόμα. Στην ουσία, κι από κάποια οπτική γωνία, είναι αυτός ο ίδιος τα τετράδιά του, είναι η σκέψη του, οι συναντήσεις του, η πορεία του.

      Να είσαι καλά, φίλε μου.

      Διαγραφή
    2. Πραγματικά αυτά τα τετράδια φυλακίζουν μέσα τους μια ολάκερη ζωή και μια προσπάθεια να προσεγγίσει κανείς την τέχνη, τη σοφία και την αλήθεια. Ω χρόνια εκείνα.
      Καλή βδομάδα Διονύση μου.

      Διαγραφή
  5. καλησπέρα στον κύριο Λι. Οι φράσεις, τα λόγια που λέγονται και γράφονται, εφόσον επεμβαίνουν στη ζωή μας και την αλλάζουν αξίζουν να σημειωθούν στο ΤΕΚΛΑ. Ακόμα περισσότερο αξίζει να χαραχθούν στο μυαλό μας και να καταστήσουν (ή αντικαταστήσουν) έτσι τον οδηγό μας ή την πυξίδα μας.
    Στον δικό μου πεζό κόσμο με τόσα καθημερινά τερτίπια και ανατροπές η φράση αυτή έπαιξε τον ρόλο της. Κάποτε... Τότε ... Την είχα ακούσει από μια γυναίκα Ελληνοαμερικανίδα και έκτοτε έμεινε στο μυαλό μου: Η ζωή μπορεί να σου φέρει πολλά, αγάπες, γάμους, παιδιά. Εσύ όμως επιλέγεις ποια θα κρατήσεις και ποια θα αφήσεις να φύγουν, να περάσουν, χωρίς να σε αγγίξουν. Εσύ θα διαλέξεις ποια από αυτά θα ζήσεις και ποια θα αγνοήσεις.
    Από τότε ότι και να συμβεί το εξετάζω υπό αυτήν την οπτική και αγωνίζομαι να κρατήσω όλα όσα αξίζουν.
    Κάπου έχω καταχωνιασμένο ένα τέτοιο τετραδιάκι από τα παλιά. Δε θυμάμαι αν έχω καταχωρήσει και αυτήν τη φράση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χα! Εσύ, παιδί μου, χρειάζεσαι δύο τετράδια! Ένα για τις φράσεις και ένα που σημειώνεις πού έβαλες το τετράδιο με τις φράσεις!!

      Αλήθεια, όμως, χαίρομαι (και παίρνω μάθημα) κάθε φορά που παρατηρώ από τις κουβέντες σου και τα γραφόμενά σου πόσο εύστοχα οδηγείς τα θέματα στη διαχείρισή τους και στο επίπεδο της αντιμετώπισής τους. Πόσο σοφά έχεις κατακτήσει ότι η κάθε θεωρία υπάρχει για να μας βοηθάει στις αποφάσεις μας και δεν υπάρχει για να οδηγεί σε άγονες και αδιέξοδες συζητήσεις.

      Την καλησπέρα του κυρίου Λι, επίσης. Χριστούγεννα έρχονται, ένα τετραδιάκι θα στο δωρίσει, λέει :-)

      Διαγραφή
  6. Σε συνθήκες λουσίματος καταγράφονται τα καλύτερα αποφθέγματα ζωής. Κάτι σαν κοντίσιονερ στη φριζαρισμένη μας διάθεση.
    Το ΤΕΚΛΑ να κυκλοφορήσει μήπως σε έντυπη έκδοση;
    Για να μάθουμε να "λουζόμαστε" κι εμείς οι αδαείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία, ο σεμνότυφος και ντροπαλός κύριος Λι "λουζόταν" είπε. Δε θα έλεγε ποτέ κάτι άλλο.. Τέλος πάντων. Ας το θέσουμε γενικότερα: Σε συνθήκες στοχαστικής διάθεσης.
      Αλλά, τώρα που το σκέφτομαι, αυτό δε θα ήθελα με τίποτα να σου ακυρώσει την καταπληκτική (ε, και γυναικεία..Πού να ξέρει απ' αυτά ο Λι..) μεταφορά.

      Αν το ΤΕΚΛΑ κυκλοφορήσει σε έντυπη έκδοση, θα κάνει θραύση. Θα παρατηρηθεί συνωστισμός. Όχι από αναγνώστες, από αστόχαστους διεκδικητές της πατρότητας των στοχασμών..Άντε να μπλέκεις τώρα με πνευματικά δικαιώματα, α, πα, πα! Ο Λι πάντως ευχαριστεί (σεμνά, πάντα!..) για την υπολανθάνουσα φιλοφρόνηση :-)

      Η έντυπη έκδοση κάποια Μαρίας Κανελλάκη θα προλάβει τα Χριστούγεννα ή θα καλύψει το εκδοτικό κενό των πρώτων μηνών του έτους;

      Φιλιά, Μαρία

      Διαγραφή
    2. Αν δεν έχει κίνηση, ναι θα προλάβει Χριστούγεννα Διονύση μου. Ευχαριστώ ειλικρινά για το ενδιαφέρον σου!

      Διαγραφή
  7. Α! να και η αφεντιά μου που γράφει απ΄το κρεββάτι του πόνου όπου την έχει καθηλώσει μάλλον μια (τροφική) δηλητηρίαση!!!
    Ως εκ τούτου, η ζωή "μου" σήμερα, μου φαίνεται πικρή παρόλο τον ήλιο κλπ κλπ!
    "Αν η ζωή, σου φαίνεται πικρή, έχει κάτσει η ζάχαρη"... όπως έχω αντιγράψει στο β' τετράδιο σκέψεων που χρόνια τώρα κρατώ με ότι μου κάνει κλικ!!!!
    Υπάρχουν φράσεις κύριε Λι που μου έχουν αλλάξει τη ζωή όχι γιατί τις βρήκα σωστές-έξυπνες, αλλά γιατί έγιναν πράξη!
    Η φράση του "ντους" σου:
    « Τη ζωή δεν τη διαμορφώνουν οι συνθήκες που σου τυχαίνουν να ζήσεις, αλλά το πώς ανταποκρίνεσαι εσύ στις συνθήκες αυτές» αν σου κάνει πραγματικά "κλικ" έχει την δυναμική να σου αλλάξει εντελώς τη ζωή και στο εύχομαι με όλη την καρδιά!
    Σταματώ γιατί το σώμα "άλλα" προστάζει!
    Και μια και είμαστε στο κλίμα, αντιγράφω τι έχω σημειώσει:
    "Δεν θα θεραπευτείτε απ' τις αρρώστιες σας, οι αρρώστιες σας θα σας θεραπεύσουν. Γιουνγκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κυρία Άιναφέτς μου, θερμά ευχόμεθα ταχεία ανάρρωση! Αλλά, προσέχετε λίγο κι εσείς οι χωρικοί. Τα πανταχού αναδυόμενα μανιτάρια εις τα εξοχάς δεν είναι και όλα προς βρώσιν, δείξτε λίγη αυτοσυγκράτηση!

      Ναι, σοφό, το λέγαμε και πιο πάνω με τη Μοσχούλα: Οι φράσεις που γίνονται πράξη είναι αυτές που αλλάζουν τις συνθήκες και τη ζωή (μας).

      Κι να πείτε στον κύριο Γιουνγκ ότι καλά θα κάνουν οι αρρώστιες μας να μας κάνουν σύντομα, πολύ σύντομα μαθήματα, ει δυνατόν και υπνοπαιδεία να εφαρμόσουν, για να μας θεραπεύουν. Είμαστε καλοί μαθητές εμείς, πείτε του, δε χρειαζόμαστε επαναλήψεις!

      Περαστικά, Άιναφετς (Που ελπίζω ότι ήδη είναι πραγματικότητα)

      Διαγραφή
  8. Ένα πράγμα δεν καταλαβαίνω.
    Γιατί να τα γράφει σε τετράδιο τα αποφθέγματα ο κ. Λι, ενω μπορεί να τα μαζέψει σε ενα γουόρδ και να τα έχει στο πι σι του;
    Ναι εντάξει, με το τετράδιο είναι πιο ρομαντική και βίντατζ η φάση, αλλά όταν θα θέλει να ανατρέξει σε μια φράση και είναι κάπου εκτός σπιτιού και δεν θα έχει το τετράδιο μαζί του, θα μπορεί να την δει από το σμάρτφοουν του, μέσω του κλάουδ!
    Τι;
    Όχι;

    Άντε, παλι σας άφησα τροφή για σκέψη!

    Καλό βράδυ κύριε Μάνεση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πώς απαντάνε σε έναν άνθρωπο που είναι τόσο μπροστά, που χρησιμοποιεί όρους ακατανόητους για γεννημένους στα βάθη του 20ου αιώνα;
      Άσε που αυτά τα εργαλεία του διαβόλου έχουν και κάτι σκληρούς δίσκους που μόνο σκληροί δεν είναι και με το παραμικρό τεζάρουν και ψάχνεις να βρεις φράσεις και φράσεις και το μόνο που βρίσκεις είναι καινούριο δίσκο και αντιβάιρους συστήματα, που λέτε και σεις..

      Και, ναι, τροφή για σκέψη άφθονη. Με την άλλη, για το στομάχι, κάτι καμένες φήμες κυκλοφορούν. Να προσέχετε.Σας εκθέτουν, γυναίκα καπάτσα και μαγείρισσα σπουδαία.

      Καλημέρα, καλημέρα!

      Διαγραφή
    2. Καλέ κι εγώ του περασμένου αιώνα είμαι, απλά μετά το μέσον του!

      Αδιαφορώ παντελώς για τις λασπολογίες του κουμπάρου. Έχω δεχτεί ότι ζηλεύει θανάσιμα που δεν μπορεί να φτάσει τις καπνιστές συνταγές μου!

      Καλή εβδομάδα κύριε Μάνεση!

      Διαγραφή
  9. Ναι, στην αρχή η φράση μπάζει λίγα νερά, αλλά μετά καταλαβαίνει κανείς άνετα τι θέλει να πει...
    Και ναι, χρειάζεται να αποτυπωθεί στο ΤΕΚΛΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λοιπόν, Μαρία, θα τη διορθώσουμε τη φράση να μην μπάζει τίποτα, μέρες βροχερές που είναι και περισσότερη υγρασία δεν αντέχεται!
      Αν και.. Λες να το κάνει επίτηδες η φρασούλα, για να κρατάει την υγρασία της, τη δροσιά της;

      Μπα. Σαχλαμάρες λέω (Έτσι κι αλλιώς). Άλλωστε, πού να βρει κανείς αδιάβροχο ΤΕΚΛΑ; :-)

      Καλή σας βδομάδα!

      Διαγραφή
  10. Τελικά άλλος έτσι άλλος αλλιώς ένα ΤΕΚΛΑ το έχει. Και πραγματικά η φράση σε παρακινεί να δράσεις. Δες...μισογκρεμισμένο σπίτι στη Δαμασκό. Τι κάνεις; Κάθεσαι και μιζεριάζεις κλαίγοντας τα καλά που έχασες; Όχι! Παίρνεις αποφάσεις, κινητοποιείσαι και αποφασίζεις να φύγεις. Με κοπους και βάσανα φτάνεις στη Στοκχόλμη που ο ΟΗΕ σε φιλοξενεί στο αστικό της σπίτι!! Αρα σοφή η φράση που ήλθε την ώρα του λουσίματος!!!
    Καλημέρα Διονύση! Καλή σου εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ώστε, Άννα, (χρόνια πολλάαααααααα), όλοι λίγο πολύ έχουμε το προσωπικό μας ΤΕΚΛΑ, ε; Ίσως δεν έχεις άδικο. Μήπως αυτό που κουβαλάμε τι άλλο είναι; (ΜΥΚΛΑ: Μυαλό Κλεμμένων Αποσπασμάτων).

    Και,αχ, πονάει το παράδειγμά σου - και δεν μπορώ και να κάνω χιούμορ μ' αυτό.. Πόσοι φτάνουν στη Στοκχόλμη; Πόσο η Στοκχόλμη τους ανοίγει τα σύνορα και την αγκαλιά; Πόσο ο ΟΗΕ, τελικά, νοιάζεται για τη φιλοξενία και μάλιστα σε αστικά σπίτια;
    Όμως, ας το φανταστούμε έτσι. Για λίγο. Ώσπου να μην ξεχνιόμαστε.

    (Στο κείμενό σου στο μπλογκ σου, στο θέμα της ευθανασίας που τόσο εύστοχα βάζεις, δεν έχουμε ένα παράδειγμα διαμόρφωσης όχι απλώς των συνθηκών, αλλά και της ίδιας της ζωής;)

    Φιλιά, Άννα, και πάλι χρόνια σου πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ κι από εδώ για τις ευχές.
      Δεν κάνω χιούμορ Διονύση, ούτε μπορεί να κάνει κανείς χιούμορ με ό,τι βάσανα περνούν αυτοί οι άνθρωποι. Όμως βασισμένη στο ρητό και στο παράδειγμά σου ήθελα να τονίσω ότι όσοι πάλεψαν άλλαξαν τις συνθήκες. Μπορεί να είναι χειρότερα; Δεν το ξέρω. Λίγοι φιλοξενούνται φυσικά στου ΟΗΕ τα σπίτια, αλλά φιλοξενούνται κάποιοι που κινητοποιήθηκαν. Και άλλοι γλύτωσαν τη ζωή τους. Καλύτερα ή χειρότερα τώρα, δικό τους το ρίσκο. Φυσικά χάθηκαν και πολλοί αλλά δεν πιστεύω ότι είναι οι περισσότεροι, αλλά ρισκάρησαν... εξάλλου η ζωή δεν δίνει εγγυήσεις για το αύριο έτσι κι αλλιώς.
      Σ'ευχαριστώ ξανά για τις ευχές
      Φιλιά

      Διαγραφή
    2. Όχι, Άννα, δεν υπαινίχθηκα - προς θεού! - ότι κάνεις χιουμορ. Είπα πως εγώ δεν μπορώ να προσεγγίσω με χιούμορ το θέμα αυτό (γιατί γενικά ρέπω προς τα εκεί..).
      Και πράγματι, ακόμα κι αν η έσχατη ανάγκη τους έδιωξε από τον τόπο τους, ακόμα κι έτσι σέβεται κανείς την πάλη για ζωή που έκαναν και κάνουν.

      Πολλά φιλιά

      Διαγραφή
    3. Το ξέρω πως δεν υπαινίχθηκες κάτι τέτοια για μενα Διονύση. Και το δικό σου χιούμορ είναι από τα πιο ποιοτικά που έχω συναντήσει στη ζωή μου όχι απλά στην μπλογκογειτονιά μας!! Μην το χάσεις πλιζ!!

      Διαγραφή
  12. Κυρίες και κύριοι, έχουμε τη χαρά και την τιμή να δημοσιεύουμε το σχόλιο του ξωτικού, το οποίο, ακόμα δυστυχώς, υποφέρει τεχνολογικώς. Και είπεν το ξωτικό:

    "Κοίτα τι μου κάνεις τώρα Κυριακάτικα. Πήρα το καφεδάκι μου κι έκατσα αναπαυτικά να απολαύσω την παρέα σας και ...τσούπ μ'έστειλες να ψάχνω στα συρτάρια να βρώ που χώθηκε στην τελευταία μετακόμιση το ΤΕΚΛΑ μου που κρατούσα απο παιδί . Τώρα που απέκτησε και όνομα το αγαπάω πιο πολύ !
    Τι ωραία αυτά τα καθρεφτοτετράδια ! Τα μαρτυριάρικα .
    Πως λέμε : Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιός είσαι . Έτσι κι αυτά μαρτυράνε ποιές φράσεις βρήκαν τον...πυροκροτητή τους στην δική σου ψυχή.
    Που γέρνει ... στην ευθύνη (που κρατάει απ'το χεράκι την ενοχή) , που απεχθάνεται το μιζέριασμα ,που δεν παραδίνεται και με όπλο την αγάπη θα πολεμάει ώσπου να φωτίσει κάθε σκοτάδι που πέφτει στον δρόμο της .
    Και γι αυτό μαζεύει σαν τον κοντορεβυθούλη κάθε φρασούλα ,δυναμωτικό ψυχουλάκι που της λέει πως ναι έτσι είναι ,όπως το ξέρει και το πιστεύει ήδη , για να την βοηθάνε να βρίσκει τον δρόμο της σε κάθε πυκνό και σκοτεινό δάσος .

    (Όταν βρεθείς στην (κάθε) Δαμασκό κι αν το χρειάζεσαι....)

    Απολύτως αγαπησιάρικα και δυναμωτικά φιλιά χωρίς άλλες φιλοσοφίες για την ώρα❤❤❤"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, και να απαντήσουμε κιόλας - δεν ταξίδεψε τόσα χιλιόμετρα το σχόλιο, για να αγνοηθεί, ε!

      Ναι, βρε ξωτικό. Το έλεγα και παραπάνω, στο Γιάννη. Πόσο μαρτυριάρικα είναι αυτά τα τετράδια - κι εσύ βλέπω από πρώτο χέρι το ξέρεις. Ο καθένας, άλλωστε, ό,τι του αρέσει κλέβει.

      Πάντως εσύ φαίνεται να μη χρειάζεσαι ολόκληρο τετράδιο να καταλάβεις τους άλλους. Κι από μια φράση μόνο, καλά τα καταφέρνεις. Υποκλίνομαι στην πίσω-από-τις-γραμμές ανάγνωσή σου, που έφτασε μέχρι τα σκοτεινά δάση. Σαν πυγολαμπίδες οι φράσεις και άλλες ανακαλύψεις μικρές της καθημερινότητας.

      Μεν. Αλλά και το ξέφωτο μεγάλη ανάσα, βρε παιδί μου!

      Τα φιλιά σας δικαιώσαν τα κοσμητικά τους επίθετα πάραυτα: Δυνάμωσαν τ' αδύναμα φρονήματα!

      Καλή βδομάδα, ξωτικό, να περνάς καλά στην (κάθε) Στοκχόλμη :-)

      Διαγραφή
  13. Μου αρκεί ο κόσμος να σκέφτεται. Με φοβίζει η αντίθετη περίπτωση. Τι ωραία η ιδέα για το τετράδιο; Εύχομαι να γεμίσει και αυτές οι σκέψεις, να γίνουν μπουκέτο που θα ευωδιάζει σοφία.
    Καλή βδομάδα Διονύση :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρω, Μαρινάκι. Αρχικά λες, δεν μπορεί, ο άνθρωπος πάντα θα σκέφτεται. Είναι η προίκα του, η φυσική του ροπή. Μετά,βέβαια, ανατρέχεις σε ένα σωρό δείγματα του πώς μπορούν διάφοροι παράγοντες να σε αποβλακώσουν, να σε αποπροσανατολίσυν,να σε χειραγωγήσουν.

      Παίρνεις το μικρό καλάθι σου, λοιπόν, και πορεύεσαι προσεκτικά - τι να κάνεις;

      Φιλιά (χριστουγεννιάτικα, όπως τα θες!)

      Διαγραφή
  14. Καλησπέρα Κύριε Λι!
    Σπουδαία φράση!!! Εγώ και μόνο εγώ είμαι υπαίτιος της έκβασης των γεγονότων της ζωής μου, εγώ και μόνο εγώ μπορώ να ελέγξω με την επόμενη μου κίνηση, αρκεί να φερθώ έξυπνα, αρκεί αυτή η μοναδική μου κίνηση να είναι και η σωστή.
    Ναι! Σε πολλές περιπτώσεις ισχύει, και αξίζει να έχεις της ρήση αυτή ευαγγέλιο. Και ναι, σου δίνει το έναυσμα να σκεφτείς και να πράξεις, να ξεκουνηθείς από τη θέση σου, να φύγεις από τη βολεψιά σου, να σκεφτείς τις επιλογές σου, να πάρεις αποφάσεις.
    Και όπως αυτή, κι ας είναι ίσως όπως λες η καλύτερη, να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο κι άλλες ρύσεις. Φιλοσοφία ολόκληρη πίσω από αυτές τις ''παροτρύνσεις'' που πραγματικά αξίζουν σημειωματάριο και μάλιστα χρώματος χρυσού.
    Πολλές φορές, έχω σκεφτεί πως θα ήθελα να είχα έμφυτη, ποτισμένη μέσα μου την ώθηση τους. Αυτή την όρεξη για ζωή, κάτω από το πρίσμα του ότι όλα δικά μας είναι αρκεί να βγούμε στη γύρα για να τα κατακτήσουμε.
    Χρυσό σημειωματάριο είναι επίσης το μπλογκ με τις αναρτήσεις σου Διονύση και αισθάνομαι τυχερή που σε διαβάζω.
    Καλό σου βράδυ.
    Έχει μια υπέροχη σελήνη αυτές τις μέρες και ωραία χρώματα στον ουρανό κατά τη δύση του ήλιου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρυσό σημειωματάριο είναι το μπλογκ του κυρίου Λι, fish eye, γιατί στο χώρο των σχολίων περιλαμβάνει φράσεις όπως:

      " Έχει μια υπέροχη σελήνη αυτές τις μέρες και ωραία χρώματα στον ουρανό κατά τη δύση του ήλιου!!!""

      Μαζί με τα τρία θαυμαστικά.

      Χρυσό γίνεται όχι μόνο από το χρώμα του ήλιου, όταν δύει, αλλά κι απ' αυτούς που το παρατηρούν, συγκινούνται, θαυμάζουν. Και σ' ευχαριστώ γι' αυτό.

      Τώρα, φράσεις πολλές ωραίες, όπως λέει κι η Μάνια παρακάτω. Ή πολλούς τεράστιους τόμους ΤΕΚΛΑ θέλουμε ή, απλώς, έναν καλό σκληρό δίσκο - τη μνήμη μας εννοώ. Αυτή που του κόλλησε του Λι σήμερα έχει να κάνει, όπως ωραία γράφεις στην αρχή του σχολίου σου με το ζήτημα της προσωπικής ευθύνης, η έλλειψη της οποίας πολύ τον πληγώνει, τον καημένο.

      Να είσαι καλά

      Διαγραφή
  15. Γεια σου παιχνιδάκι μου :)
    Μπα δεν είναι τα αποσπασμάτων για μένα, μπουρδουκλώνομαι στη μετάφραση η ξανθιά, όταν τα γράφουν άλλοι γιατί όταν τα γράφω εγώ μια χαρά τα καταλαβαίνω. Θα μου πεις παρθενογραφή δεν υπάρχει. Υπαρχουν μόνο Λέξεις που δεν είναι μετάφραση άλλα έννοιες (έμπνευση από Μπαμπινώτη) . Σκέφτομαι δυνατά κύριε Λι και σε μπουρδουκλώνω και σένα. Δεν νομίζω πως θα μου άρεσε αυτό το ΤΕΚΛΑ ... ξέρεις... θέλω παραδείγματα μέχρι να φτάσω σε αυτό που δεν μπάζει χαχαχαχα Δεν σου λέω τι χαμός γίνεται στο διαδίκτυο από ένα σωρό άσχετα, που και καλά φέρουν την υπογραφή του Τάδε μεγάλου συγγραφέα διανοούμενου, κλπ κλπ και λες ωωωω αφού το είπε ο κύριος Ταδε, μου φωτίζει τη ζωή !!! αχμμ βέβαια έχω αρχίσει να σε διαβάζω φανατικά κύριε Λι και μου αρέσουν οι συνθήκες σου :) :) :) :)
    Η μαλούμα μου έλεγε, "όχι όπως τα ήξερες αλλά όπως τα βρήκες" και με έβαζε εκεί να ζήσω και εγώ δεν υπέγραφα το συμβόλαιο άλλα ζούσα το φαινόμενο βάζοντας τους δικούς μου όρους. Τι λέω ? ε τι να κάνω, πήγα και διάβασα πάλι να βρω την έννοια της "συνθήκης"
    Ελά να σου πω μια ιστορία
    Μια φορά και έναν καιρό ήμουν πολύ μικρή μπορεί δύο τριών χρονών αλλά το θυμάμαι ως λάμψη, ρώτησα την μαμά μου και μου είπε όλη την ιστορία. Και που λές και που λές κύριε Λι, κάτσε να κάτσω δίπλα σου στον μπιντέ ... ενοχλώ δεν ένοχλώ ε? ωραία... Τι έλεγα...α ναι .. και που λες.... έπαιζα στο πάρκο μου με τα παιχνίδια μου, η μαμά έκανε δουλειές... ξεχάστηκα στο παιχνίδι και τα έκανα επάνω μου... (τσισάκια κύριε Λι μόνο τσισάκια) ... το είπα στη μαμά ... η μαμά με άλλαξε αλλά το θέμα είχε τιμωρία για να μην ξεχνιέμαι (συνεχίζω να ξεχνιέμαι και τρέχω τελευταία στιγμή χαχα)...."Δεν θα παίξεις με τα παιχνίδια σου μέχρι να σου πω" Κάθισα στο πάρκο οοοολα τα παιχνίδια γύρω μου ... και τότε ήρθε η λάμψη, το παντοφλάκι μου, το έβγαλα το έβαλα στο κεφάλι μου και άρχισα να φωνάζω όλο χαρά "κουουγιααα κοουουας" Η μαμά με είδε, όμως δεν με μάλωσε, γιατί απλά το παντοφλάκι δεν ήταν παιχνίδι. Ευτυχώς κύριε Λι η μαμα μου κρυφογέλασε και με άφησε :)

    « Τη ζωή δεν τη διαμορφώνουν οι συνθήκες που σου τυχαίνουν να ζήσεις, αλλά το πώς ανταποκρίνεσαι εσύ στις συνθήκες αυτές»
    Τυχαίνουν?

    Καλημέρα εκεί :)


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μετά την παντοφλιά, βάζω αυτό:
    https://www.youtube.com/watch?v=D-YzLpITNFI&list=RDD-YzLpITNFI&start_radio=1
    και σου γράφω, σοφό, ξανθό κορίτσι.

    Να οσυ πω την αλήθεια, Μάνια, ούτε 'γω έχω ΤΕΚΛΑ, αλλά μην το πεις στο Λι. Ένας κατεξοχήν γραφιάς, ο βιογράφος του, και να μην έχει ένα ΤΕΚΛΑ, πάει, κινδυνεύω με απόλυση.

    Ούτε παρθενογραφή,ούτε παρθενοσκέψη. Σπανίως. Και τότε έχουμε σταθμό στην Ιστορία..

    Τη δική σου ιστορία, πάντως, την απόλαυσα. Όχι από κακία, επειδή σου κρύψανε τα παιχνίδια - μα ήσουν κι εσύ διαόλου κάλτσα από μικρή, φαινόσουνα.. Την απόλαυσα από απόλαυση. Και, με μια περίεργη διαδρομή μου θύμισε μια ιστορία του Μάριου Χάκκα (είναι στο διήγημά του "Το ψαράκι της γυάλας"), όπου την ημέρα της εθνοσωτηρίου επαναστάσεως του 1967 ο ήρωας κυκλοφορεί αλαφιασμένος στους δρόμους με το φόβο της σύλληψης και κρατάει υπομάσχαλα μία φρατζόλα ψωμί. "Πήγα στο φούρνο", θα πει, αν τον ρωτήσουν καχύποπτα πού γυρνάει ασκόπως.. Η αξία της παραλλαγής.

    Εκείνο πάντως που σφάζει είναι η (προ) τελευταία σου λέξη. Η ερώτηση "Τυχαίνουν;"

    Ακριβώς απάντηση δεν έχω. Εντάξει, τα "τραβάμε" κι εμείς, αλλά, σε ένα σημείο όπου η τυχαιότητα κλπκλπ νομίζω πως ναι, δυστυχώς τυχαίνουν κιόλας.

    Να έχεις ωραίες μοντρεαλικές μέρες δεκεμβρίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. (ε όχι και να σε απολήσει κοίτα κοίτα πως θα αλλάξω και θα βάλω τα ρούχα μου αλλιώς χαχαχα )
      Μα πόσο ωραία είναι αυτή η ιδέα του ΤΕΚΛΑ τελικά :)
      Το ξανασκέφτηκα κύριε Λι γιατί δεν είχα προσέξει η ξανθιά την τελευταία φράση περί αιωνιότητας και μιας ημέρας :) Σε αυτή την φράση που κρύβεται όλη η λάμψη της παδικότητας που κυττά κάθε γνώση από την αρχή, που θέλει να παίξει με ένα όμορφο νέο σημειωματάριο, που θα μπάζει, από παντού γιατί όχι .. από παντού ας μπάζει .. να γυρίζουν οι σελίδες πέρα δώθε, να σβήνουμε να γράφουμε ξανά από την αρχή... να παίζουμε με σκέψεις με λεξούλες, να μην τις αγοράζουμε όπως ίσως να έκανε ο Σολωμός.(ναι διάβασα για την ταινία βρήκα το καρβέλι για την παραλλαγή χαχαχαχα, τσου δεν την έχω δει .. δεν μου αρέσει ο Αγγελόπουλος ούτε τότε, ούτε τώρα που έχει πεθάνει) Να γελάμε με τις συμπτώσεις της ζωής που μας γυρίζουν σε συνθήκες άλλα και πολλές πολλές διαφορετικές διαδρομές και σκέψεις Ναιιιιι να το φτιάξουμε... να φτιάξουμε τη δική μας παραλλαγή, νέα συνταγή γλυκό του κουταλιού :) :) :) :) ισως να μας κάτσει και κάτι τελείως μα τελείως διαφορετικό όλες οι μεγάλες ανακαλύψεις από τύχη έγιναν :) :)

      (Με την άδεια σου Διονύση μου, τα παιχνίδια ήταν όλα εκεί γύρω μου, δεν μου τα είχε καν βγάλει από το πάρκο, ο πειρασμός εκεί δίπλα μου, αλλά τι να τον κάνω όταν είχα το ... παντοφλάκι μου :) :) :) :) )
      λαλά :)
      https://www.youtube.com/watch?v=s_dRX_bDYi0

      Διαγραφή
    2. ( Ουφ! Το 'σωσες. Θα συνεχίσει να κυλάει ο μισθός μου..Μ' ένα 20% είμαστε εντάξει;)

      Μ' άρεσε που η αφήγηση στο περιστατικό με τα παιχνίδια σου είχε κάνει τη σκηνοθεσία. Τι σημασία έχει η αλήθεια όταν η αφήγηση σκηνοθετεί;

      ΥΓ. Ο Φοίβος, καλός, καλός. Κι ο καθρέφτης του μ' αρέσει πολύ κι ας έχει τη ρίμα "καθρέφτης-ψεύτης" με την οποία θα γελούσε ο Σολωμός.

      Ευχαριστώ!

      Διαγραφή
    3. (Δεν θέλω ποσοστό, είναι δήγμα δωρεάν :))
      "Η αφήγηση σκηνοθετεί!¨" Λες να είναι αυτή που ηγείται συνθήκων και αιτιών; (δεν είναι ρητορική ερώτηση)

      Διαγραφή
  17. Χαίρετε, κύριε Λι μου.
    Να σας πω πρώτα πόσο μου άρεσε η σεφερική υπενθύμιση του Διδύμου; Πόσο έτσι είναι, αλήθεια, εάν το καλοσκεφτούμε. Ναι, είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας. Συνεπώς, τα λόγια μας είμαστε εμείς. Να και κάτι ακόμα να σκεφτούμε, οι εγωιστικοί άνθρωποι, που όλα νομίζουμε πως φέρουν τη δική μας σφραγίδα. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι μας είναι διαμορφωμένο απ' τους γύρω μας - απ' τη στάση τους, τις λέξεις τους κλπ. Έτσι, τυχεροί είναι όσοι διδάχθηκαν με τη στάση των υπολοίπων να έχουν ως πυξίδα το δεύτερο κομμάτι τής φρασούλας που υπογράμμισες και μας δείχνεις. Και για όσους δεν την διδάχθηκαν, ας το δουν ως πρόκληση για το τι μπορούμε να καταφέρουμε - εάν το θέλουμε - και πόσο μπορούμε να μεταμορφώσουμε την ίδια τη ζωή μας.

    Φιλιά, κύριε Λι μου. ☺️

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γεια σου, κυρία Λυσίππη μου,

    Βλέπεις, βρε παιδί μου, τα μαγικά με τις ρήσεις/στίχους των ποιητών; Λέγοντας κάτι που το ξέρουμε όλοι (Το ίδιο, π.χ, δε λέει και πιο πάνω η Μάνια γράφοντας "παρθενογένεση δεν υπάρχει";), λέγοντάς το, λοιπόν, περιποιημένο και με τη γλώσσα της ποίησής τους, μας κάνουν να θέλουμε να εγκαινιάσουμε το ΤΕΚΛΑ μας.

    Ωραία τα λες και με τη μεταμόρφωση της ζωής μας από εμάς τους ίδιους. Η πλάκα είναι, βέβαια, πως ενώ εμείς κάνουμε αγώνα να τη μεταμορφώσουμε, την ίδια στιγμή, ανεπαισθήτως πως, μας μεταμορφώνει αυτή! Ασ'τα! Αυτή είναι χειρότερη κι από τους ποιητές!

    Καλημέρα, αυτή τη γκρίζα μέρα. Σου έδωσε το αννετάκι ένα κόκκινο να της βάλεις; (Να η μεταμόρφωση!) :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: