Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2018

βαφτίσια



Η Μυρσίνη κι ο Sami είναι δύο υπάρξεις την ώρα που η νιότη τούς ψιθυρίζει γλυκόλογα. Είναι φοιτητές και κάνουν Erasmus στη Γαλλία. Βρίσκονται λοιπόν σε μια συνθήκη ολοζώντανη, σε ένα περιβάλλον μακριά απ’ αυτό που μεγάλωσαν και πολύ κοντά στον εαυτό τους, σε ένα περιβάλλον όπου τους προσφέρονται με το τσουβάλι γνώσεις ( αν θέλουν) κι εμπειρίες (θέλουν δε θέλουν). Σε ένα καζάνι που βράζει ζωή.
            Η Μυρσίνη ανταλλάσσει μέιλ με τον παλιό της καθηγητή, τον κύριο Λι. Συχνά ανταλλάσσουν links  κι αυτό τους αρέσει πολύ. Το τελευταίο της link, λοιπόν, που αφορούσε σε μια γαλλική σατιρική τηλεοπτική εκπομπή με τους Les inconnus, η Μυρσίνη το συνόδεψε με την παρακάτω φράση: «Ξέρω είναι δύσκολο. Αλλά με το Sami δίπλα για μετάφραση γλωσσική και νοηματική κάτι γίνεται».
            Η μετάφραση, σκέφτεται ο κύριος Λι, γλωσσική και νοηματική, είναι η πρόφαση της παραπάνω συνθήκης. Ο Sami δε θα είχε καμία διάθεση να καθήσει δίπλα μου, μαζί μου, εδώ, και να μου εξηγεί τα αστειάκια των inconnus. Εκεί γιατί το κάνει; Και πώς να την ονομάσουμε αυτή τη συνθήκη;
Επιχειρεί ο κ.Λ. κάποια βαφτίσια, αλλά περιγράφουν λιγότερα απ’ αυτά που σκέφτεται: Αυτό που ισχύει στη συνάντηση της Μυρσίνης και του Sami είναι 
ένας περιρρέων ερωτισμός, όχι,
μια απροσδιόριστη άνοιξη, όχι, όχι,
μία διάχυτη γοητεία, ή μάλλον
μία γραφική άγνοια της τραγικότητας της ύπαρξης, μπα, να το πούμε                                  υποβλητική παραπλάνηση ή 
επιβλητική μαγεία – παιδεύεται ο κ. Λ.
  Πάντως, όσο το παιδεύει, τόσο σιγουρεύεται: Οι συνθήκες πολλές φορές είναι αυτές που αποτελούν τις αιτίες. Kι όχι οι προφάσεις που εμείς χτίζουμε πάνω στις συνθήκες και τις θεωρούμε αιτίες.
  Χαμένος σ’ αυτές τις σκέψεις ο κύριος Λι πατάει το σύνδεσμο, για να δει τους inconnus. Τα γαλλικά τους του φαίνονται δύσκολα, λίγα καταλαβαίνει.
  Ίσως πέρασαν τα χρόνια και έχει αρχίσει να τα ξεχνάει.
  Ίσως είναι που δεν έχει και τον Sami δίπλα του..

40 σχόλια:

  1. Ωωω!!! και πρωινή βόλτα ήμουν και πρώτη καλούμαι να σχολιάσω τα βαφτίσια...
    Λοιπόν θα πω κάτι γνωστό τοις πάσι, ειδικά στους χώρους των φιλολόγων. Η γλώσσα σπανίως χαρακτηρίζεται από ονοματολογία. Πως θα ονομάσεις κάτι, είναι κατά γενική ομολογία θέμα σύμβασης. Πως συμφωνούμε ότι θα λέμε το συγκεκριμένο.
    Σύμβαση μεταξύ ποιών; Ποιοί και πόσοι θα καταλαβαίνουν τα συμφωνηθέντα; Όλα όσα συμβολικά ενσωματώνει η λέξη, η φράση είναι γενικώς κατανοητά; Ή μήπως μόνο οι μυημένοι κατανοούν όσα λέγονται;
    Η δική μου θέση είναι ότι χωρίς γνώση της κουλτούρας τα βαθύτερα νοήματα, κρύβονται πίσω από κενές νοημάτων λέξεις.
    Άρα ναι, χωρίς τον Sami, θα χαθεί ο κύριος Λι στη μετάφραση.
    Αλλά για να επιστρέψουμε στα βαφτίσια που είναι και το θέμα μας ίσως χρειαστεί η θηλυκή έκδοση του Sami ώστε να υπάρχει το ανάλογο ενδιαφέρον προσέγγισης μιας διαφορετικής κουλτούρας.
    Όπως και να ονομαστεί τελικά αυτό το ενδιαφέρον...
    Όσο για τις αιτίες ... ότι μας παρακινεί, μας αλλάζει όσο μικρό ή ασήμαντο και αν είναι αποτελεί την αιτία της αλλαγής.
    Ίσως όχι μόνο του, ίσως όχι μόνο ένα και ίσως είναι δύσκολο να εντοπίσουμε ένα γεγονός, ένα πράγμα ως αιτία. Υπό αυτήν την έννοια οι συνθήκες, ως συνδυασμός πραγμάτων (ευτυχών ή ατυχών καταστάσεων) αποτελούν αιτίες.
    Καλή μέρα στον κο Λι και στις παρέες του που γίνονται αφορμή για ανάλογες αναζητήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρωινή κυριακάτικη βόλτα; Τι ωραία!

      Ωραία τα λες, Μοσχούλα. Οι έννοιες ντύνονται τις λέξεις κατόπιν σύμβασης που τρέχα γύρευε ποιος την κάνει, ποιος τη συμφωνεί, ποιος μετά καταλαβαίνει και πόσο. Πώς γεννιούνται οι λέξεις; Ποιος κοντός με ποια γραβάτα ονόμασε τη γάτα γάτα;
      ΚΙ ύστερα χανόμαστε στη μετάφραση, που λες, και θέλουμε το Γερμανό μας ή το Sami μας - αν και μάλλον για το λιγότερο που τον θέλουμε είναι η μετάφραση..

      Ας μη χαθούμε στην απάντηση. ΚΙ ας ανακηρύξουμε τις κυριακάτικες βόλτες ιαματικές και ζωογόνες. (Τώρα που σου γράφω είναι κιόλας Δευτέρα, πίνω ένα τσάι και δίπλα, σε ένα πιατάκι, λίγο κέικ. Το κουίζ της μέρας: Ποιος το έκανε το κέικ, Μοσχούλα;;)

      Καλημέρα!

      Διαγραφή
  2. Apapapa ή απαπαπα ή olalala! :-D
    Ας τα πάρουμε από το debout- ντεμπούτο-αρχή μια και ως μισογαλλίδα, logiquement- λογικά κάτι πρέπει να σχολιάσω!
    Οι δυο νέοι θα "βαπτιστούν" τέλεια και μόνο βόλτες αν κάνουν στο Παρίσι παρέα με τα κίτρινα γιλέκα!!! ;-)
    Ο papa (μπαμπάς) μου, έλεγε πως τα ταξίδια forments- φορμάρουν- πλάθουν τους νέους, έτσι όταν ζούσα στο Παρίσι μ' έφερνε στην Ελλάδα με τραίνο ή με διάφορα ταλαίπωρα μέσα (τσάρτερ) και αυτό όχι για οικονομία αλλά για να με πλάσουν τα ταξίδια!
    'Ετσι πολύ καλά κάνουν τα νεαρά μπουμπουκάκια και "δοκιμάζουν" να καταλάβουν μια Γαλλική σατιρική (?)εκπομπή που φυσικά είδα στο youtube και καθόλου δεν γέλασα (έχω θεματάκι με το γαλλικό χιούμορ)...
    Οι "διάλογοι" είναι γεμάτοι λογοπαίγνια που και Γάλλος να είσαι δύσκολα καταλαβαίνεις!
    Πχ "Το tabac είναι tabou"... (αστειάκι!) ;-)
    Κάποτε λέει, είχε σουξέ η εκπομπή!
    Bavardage- φλυαρία τέλος μια και βγήκε ο Ελληνικός ήλιος και πάω να τον απολαύσω!
    ΑΦιλιά και μπονζούρ σε όλους μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, αυτός ο κύριος Λι, δε σκέφτεται καθόλου ότι με τα Παρίσια του θα ξεσηκώσει τη μαγισσούλα; Ή να υποθέσω ότι επειδή το ξέρει το κάνει ευχαρίστως κλείνοντάς σου το μάτι;

      Οι νέοι του 1968 μεγαλώσανε, Άιναφετς, και τα παιδιά τους φόρεσαν κίτρινα γιλέκα. Και στο μεταξύ η Ιστορία επελεύνει.. Το όνειρο της κοινωνικής αλλαγής του 1968 τώρα γίνεται αίτημα προστασίας απ' τη φτώχεια.. Ιστορία την είπα, θα μπορούσαμε να το πούμε και καπιταλισμό - πάλι με βαφτίσια θα μπλέκαμε.

      Τα δε μπουμπουκάκια μας διασκεδάζουν με τους inconnus που και ο κύριος Λι και εγώ καθόλου αστείους δεν τους βρήκαμε, μάλλον χαμηλής ποιότητας οι εκπομπές τους και τα αστεία τους. Όμως, αυτό σκέφτεται και ο Λι στο κείμενο: Έχει τόση γοητεία η φοιτητική συνθήκη (και) μπροστά στο δέκτη της τηλεόρασης που ακόμα και τους inconnus αναγορεύει ενδιαφέροντες..
      Bavardage, ναι, αλλά ευχάριστη - και άλλωστε και η δική μας, η μπλογκική συνθήκη, ωραία δεν είναι;

      Μπονζούρ α βου οσί, κυρία μου!

      Διαγραφή
    2. Τον Μάη του 68 ήμουν στο Παρίσι (γύρισα το 73 για να ζήσω το Πολυτεχνείο...)
      Και οι Γάλλοι μπορούν να μην έχουν το δικό μας χιούμορ, αλλά δεν μασάνε (υποσχέσεις)!
      Και πάλι, ύμνος στον μη πολιτικοποιημένο ξεσηκωμό!!!

      Διαγραφή
  3. Παιδιά γιατί να το κουράζουμε το πράγμα;
    Δυο νέοι – νεότατοι – κλεισμένοι σ’ ένα δωμάτιο του Παρισιού, χωρίς έννοιες –όλα πληρωμένα- πόσο τυχεροί νιώθουν!- έξω σίγουρα θα βρέχει, παρακολουθούν κάτι αστείο που τους κάνει να γελούν –το χιούμορ μας φέρνει πάντα πιο κοντά, όπως και ο χρυσός :), το χιούμορ είναι αφροδισιακό, καρατσεκαρισμένο.

    Όμως πώς να ονομάσουμε τη συνθήκη που σου προκαλεί αυτή τη μελαγχολία ευγενικέ δάσκαλε;
    -η νοσταλγία;
    -η αίσθηση του αποχωρισμού από τα συγκεκριμένα γλυκά παιδιά;
    - το ότι δεν είσαι κι εσύ εκεί μαζί τους την ίδια στιγμή;
    - ή η τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης;
    Μια βόλτα - όσο έχει ήλιο ακόμα - πιστεύω πως θα δώσει τις απαντήσεις (η δική μας συνθήκη)
    Πολλά φιλιά!

    Υ.Γ. Το Λούβρο μέσα απ’ το γυαλί ή το γυαλί έξω από το Λούβρο; Διαφορετική οπτική, διαφορετική ανάλυση όπως το να «κρυφοκοιτάζει» κανείς δυο νέους που γελούν μαζί μέσα σε ένα παλιό δωμάτιο στο Παρίσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα, Μαρία!

      Ευτυχώς πρόλαβα και σου έδωσα απάντηση για τη βόλτα, καθώς προηγουμένως απαντούσα στη Μοσχούλα. Αααααυτή είναι συνθήκη! Και ο χτεσινός ήλιος μετά τη νυχτερινή καταιγίδα πρόσφερε και το καταλληλότερο σκηνικό. Χρώματα, λάμψη, υγρές επιφάνειες, γαλήνη..

      Κι ας αφήσουμε έτσι τα παιδιά στο Παρίσι να απολαύσουν τη δική τους στιγμή κι ας μην την πολυσυνειδητοποιούν. Κάπως όπως ο Λι δεν πολυσυνειδητοποιεί τη δική του μελαγχολία που του ορίζει και την - τάχα μου - αναλυτική του σκέψη.

      Το δέσιμο που κάνεις με τη φωτογραφία απ' το Λούβρο και την ιστοριούλα είναι πολύ καλύτερο απ' όσα είχα σκεφτεί για να τη διαλέξω για συνοδεία. Μου θυμίζει την ερώτηση που πολλές φορές κάνουν τα παιδιά στην τάξη, όταν δίνεις μια ερμηνεία, ή πολλές, ενός ποιήματος. "Κύριε, είναι σίγουρο πως αυτά ήθελε να πει ο ποιητής; Πώς μπορούμε να το ξέρουμε;" Δεν το ξέρουμε, ήταν η απάντηση, αλλά δεν είναι ωραίο; Κι αν δεν το είχε στο μυαλό του, δεν είναι ωραίο που το κατέβασε το δικό μας το μυαλό;

      Καλημέρα, καλημέρα, Μαρία

      Διαγραφή
  4. διαισθάνομαι ότι ο κος Λι είναι η συνθήκη σήμερα εδώ.
    Να μονολογεί, μάλλον γλυκόπικρα, για όσα άφησε ο χρόνος του πίσω οριστικά, ερωτικά και αμετάκλητα. Πασχίζοντας να βρει τις κατάλληλες λέξεις για τα συμβάντα των άλλων κρύβει τις λέξεις για τον εαυτό του; Είναι συγκινησιακά δύσκολη η αναπόληση αλλά ακόμη δυνατότερη η ανάγκη. Να έχουμε όλοι ένα Sami δίπλα μας, έτσι στη φρεσκαδούρα του, πριν παλιώσει, πριν απογυμνωθεί και μπαλωθεί.
    Τον καταλαβαίνω αυτόν τον κύριο Λι. Όλα τα υπέροχα διαρκούν όσο το όνειρο καταλήγει αυτ-απάτη. Δε βοηθάει για πάντα η φαντασία.
    Καλημέρα είπαμε ; :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα είπαμε και ξαναλέμε με τα άλλα λόγια μας - ευλογώντας την, όποια, τελικά, συνθήκη μας :-) Ας τη χωρέσουμε και επισήμως σε μια λέξη:
      Καλημέρα, αννετά...κι,

      Αν πήγαινε σε ψυχολόγο ο κύριος Λι, θα σε επέλεγε, είμαι σίγουρος..
      Αυτός ο γλυκόπικρος μονόλογος μάλλον είναι το χάδι του στα οριστικώς απωλεσθέντα. Και μπορεί να είναι ταυτόχρονα και το ευχαριστώ του στη ζωή και το παράπονό του στο χρόνο που - αναίτια, για τον Λι - βιάζεται και του υποβαθμίζει την ευρωστία.

      "Να έρχεσαι την Πέμπτη που πάω στην κεντρική και τα φέρνω κι είναι φρέσκα", άκουσε προχτές ο Λι το μανάβη να του λέει, όταν διάλεγε κάτι ζαρζαβατικά.
      Πότε κιόλας πέρασε η Πέμπτη; Κι άντε τώρα να βρεις φρέσκα μαρούλια..:-)


      Διαγραφή
  5. Αγαπητέ Δάσκαλε !
    ξέρεις τι μου δείχνει μαγικό σε μένα ε ; ναι, θα στο πω ! αυτή η αδιάρρηκτη σχέση που κρατά ο κύριος Λι με τους μαθητές του. Έστω και με το πέρασμα των χρόνων αυτή η επικοινωνία μαζί τους κάτι δείχνει έτσι ;
    Και αυτό που δείχνει είναι ο αυτός ο κύριος Λι, ε, κάτι διαφορετικό, αληθινό, αν θέλεις και μεγάλο θα ήταν για τους μαθητές του ώστε να κρατούν αυτήν την επικοινωνία.
    Παρίσι λοιπόν, πόλη της φωτιάς, σε μια πολιτεία αποκρουστική που συναγωνίζεται την Γερμανική μαυρίλα της εποχής του Βίσμαρκ (οι κρατικές αυτές εξουσίες, δεν αλλάζουν όσα χρόνια κι αν περάσουν).
    Στέλνω τις καλησπέρες μου με το άρωμα ενός ζεστού καφέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Γιάννη, καλημέρα,

      Η επικοινωνία δασκάλου και μαθητή που με τον καιρό γίνεται εκτίμηση και φιλία ακόμα είναι ένα από τα μεγάλα κέρδη στη.. συνθήκη της εκπαίδευσης. Για μένα δείχνει αμφίδρομα πράγματα. Και πρέπει να σου πω, ως συνάδελφος εκπαιδευτικός του Λι κιόλας, ότι πέρα από τη χαρά της συνάντησης που παίρνει ο ίδιος, παίρνει και πολύ περισσότερα άλλα από τους πρώην μαθητές του.

      Μαύρα σύννεφα στο Παρίσι, έχεις δίκιο, από την άλλη ο μύθος του και η τεράστια παράδοσή του, τόσες ιδέες για τον Άνθρωπο κυοφορήθηκαν εκεί, λες, ας κρατάμε κάποιες ελπίδες πως "μέρες καλύτερες θα 'ρθούν"..

      (Ωραία η ώρα που συζητάς στην οθόνη σου και απολαμβάνεις το άρωμα του ζεστού καφέ σου, ε; :-) )

      Φιλιά.

      Διαγραφή
  6. Αχ Παρίσι Παρίσι Παρίσι... η πόλη του φωτός και της αγάπης ε; Δεν κατάφερα ποτέ να πάω εκτός από ένα ταξίδι μόνο στην Disneyland και ειναι ενα απωθημενο ταξίδι που φοβάμαι να το κανω αφενός λόγω οικονομικών αφετέρου λόγω τρομοκρατίας. Που θα παει ομως θα γίνει!!
    Τελικά έγιναν τα βαφτισια??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς τη Μαρία! Η τρομοκρατία δε θα περάσει, Μαρία! Θα μαζέψεις και θα πας στο Παρίσι! Άλλωστε τώρα είναι σίγουρο ότι θα απολαύσει πολύ περισσότερα πράγματα από τη Ντίσνεϊλαντ. Στο εύχομαι από καρδιάς.

      Όσο για τα βαφτίσια, δε βαριέσαι, κουβέντα να γίνεται. Εδώ ζούμε σε ένα κόσμο που καθημερινά βαφτίζει τα φύκια μεταξωτές κορδέλες, στα βαφτίσια της Μυρσίνης και του Sami θα κολλήσουμε;

      Καλημέρα σου

      Διαγραφή
  7. Διάβασα για λινκ και λέω "τρέχα αρτίστα να δεις τι παίζει" κι αμέσως μετά συνέρχομαι και αναφωνώ "πού πας ρε Καραμήτρο, αφού δεν ξέρεις γρι γαλλικά"!
    Κι έμεινα για τα βαφτίσια.
    Απο περιέργεια για το όνομα...
    Που δεν έχει και τόση σημασία τελικά!
    Σημασία έχει το ότι συνεννοούνται τα παιδιά!

    Τι; Πάλι εκτός θέματος βγήκα;

    Καλό βράδυ κύριε Μάνεση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σας, κυρία Καραμήτρου μου,

      Πού πας ξυπόλητη στα αγκάθια; Αλλά, στην προκειμένη περίπτωση, μήπως νομίζεις ότι κι αυτοί που κάτι θυμούνται από τα γαλλικά και το μπαλέτο τους καταλαβαίνουν τα βιντεάκια;
      Εγώ, πάντως, ακόμα κι αν καταλάβαινα, θα έκανα ότι δεν καταλάβαινα, μπας και βρεθεί κανένας Sami (άντε, στη θηλυκή του έκδοση, που λέει κι η Μοσχούλα) να με φωτίσει (με την καλή έννοια :-) )

      ΚΙ αν βγήκες από το θέμα, καλά έκανες. Εμείς ήρθαμε μαζί σου και βγήκαμε και λίγο έξω, επιτέλους. Ας αφήσουμε και λίγο μόνα τους τα παιδιά!

      Καλή σας μέρα, κυρία Αρτίστα

      Διαγραφή
  8. Κ εγώ θα βρω εκτός θέματος... και θα πω πόσο θα ήθελα να ήμουν κ εγώ στη Γαλλία. ΠΟΥΦφφφφφφφφφφφφ... Διάβαζα την πρώτη παράγραφο και έλεγα από μέσα μου "τι ωραία, θέλω και εγώωωωωωωωωωωω"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λοιπόν, αρκετά με τις προκλήσεις σας εδώ μέσα! Κλείνω αμέσως το θέμα, βγαίνω μαζί σας απ' το θέμα και σας ακολουθώ! μα τι, δηλαδή, εγώ θα λέω τις σαχλαμάρες μου για τις συνθήκες κι εσείς θα βρίσκεστε στις όχθες του Σηκουάνα να ακούτε Brel και να πίνετε καφέ; Και τότε ούτε Sami θα μας χρειάζεται, ούτε τίποτα.
      Λοιπόν, μη φύγεις roadartist, περίμενε να φύγουμε μαζί. Ξέρω κι έναν ωραίο φούρνο να σου δείξω, πού πας, περίμενε!

      Διαγραφή
  9. Γειά σου παιχνιδάκι μου :)ααα θα παίξω το παιχνίδι της ουσίας :)

    Πάμε να βρούμε το λάθος στο συλλογισμό. Ο Σαμί δεν θα καθόνταν δίπλα σου;;;;... Από που το συμπεραίνουμε αυτό;
    Εγώ λέω πως, φυσικά και θα καθότανε μαζί σου, γιατί αν τολμούσε να μην.... τότε η Μυρσίνη που γουστάρει να κάθεται με τον κύριο Λι, ε απλό δεν θα τον διάλεγε τον Σαμί να της "εξηγήσει το όνειρο" (αργκό τιτλος χαχαχα ):)
    Η συνθήκη είναι Η Μυρσίνη ανταλλάσσει(την άτιμη δύο λ δύο σ )μέιλ με τον κύριο Λι
    Τίτλος:
    "Δύο να γελούν στο ίδιο αστείο :)"
    Αν θέλουμε κάτι πιο λακωνικό
    "Προπόνηση" και συμπεριλαμβάνει όλα όσα λέει η μοναδική Μαγισσούλα μου αλλά και τα γαλλικά του κύριου Λι για να μην πληγώνεται τόσο εύκολα η εμπιστοσύνη στην ικανότητα του να κατανοεί τη γαλλική


    Συμπέρασμα αρχικής συνθήκης η Μυρσίνη αγαπά τον κύριο Λι
    Συμφωνώ με τον κύριο Λι, πως η μυρτιά είναι σύμβολο της ομορφιάς και της νεότητας αλλά (να το πάλι) ο κύριος Λι είναι ο Κηπουρός της :)
    (πσσσ τα έγραψα χωρίς να χρειαστεί να πάω να διαβάσω)
    Καλημέρα εκεί :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όοοολα αυτά χωρίς διάβασμα;!;! Τι πρόοδο έχει κάνει αυτό το κορίτσι!

      "Προπόνηση" το λες εσύ, αλλά προηγουμένως έδωσες και ακόμα καλύτερη λύση, νομίζω:
      "Εξήγηση του όνειρου" θα το πούμε! :-)

      Και βέβαια μπορεί του κυρίου Λι να του αρέσει και να τραγουδάει αυτό:
      https://www.youtube.com/watch?v=G1wKBXfuobE
      αλλά "κηπουρός της ομορφιάς" τον υπερεκτιμάει, βρε παιδί μου.. Τέτοιος θρόνος;

      Βλέπεις η Μυρσίνη πλούτο; Δύο λάμδα, δύο σίγμα, δυο εμπνευστικούς τύπους στο πλευρό της (λες εσύ..) Μόνο που ο ένας είναι εκεί, ολοζώντανος, κι ο άλλος μονολογεί γλυκόπικρα, που λέει και το αννετάκι.

      Μονολογεί είπα; Τόσα ωραία πράγματα ακούει τους φίλους του να του λένε από τη μπλογκοχώρα. Ευτυχής!

      ΥΓ. Γαλλικά δε μιλάτε, εκεί στο Μόντρεαλ; Βρε ξανθιά θεά, αν δεν καταλάβω καμιά μέρα τους inconnus .. λες;! :-)

      Διαγραφή
  10. bonjour κ Λι! Αχ αυτά τα ΄'Ίσως'' ΄πόσο δυσκολεύουν τη ζωή μας. Ένα ταξιδάκι στο Παρίσι θα ήταν ό,τι έπρεπε για να παρηγορήσει τον κ. Λι για τα χρόνια που πέρασαν.
    Και ο Sami σίγουρα θα θέλει να βρίσκεται κοντά του . Γιατί να μη θέλει όταν ο κ Λι είναι τόσο ενδιαφέρων;
    Αλλά πολύ μου άρεσε το ότι χτίζουμε τις προφάσεις αιτίες. Να μια βάπτιση!!
    Καλή εβδομάδα Διονύση
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Άννα, καλημέρα. Με το ζόρι προλαβαίνεις, τρέχα. Η Μαρία πιο πάνω κι η roadartist σου έχουν βγάλει εισιτήριο, πάω κι εγώ, έλα, δεν είναι να χάνουμε αυτές τις .. συνθήκες :-) Μπορεί να βρούμε και τον Sami μας εκεί - κάπου εκεί δε θα κυκλοφορεί;

    Και μην προφασίζεσαι αδυναμία, γιατί τώρα το ξέρουμε: δε θα είναι αυτή η αιτία! :-)

    Πολλά φιλιά, Άννα, καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ναι, Κύριε Λι αλλά δεν είναι τυχαίες οι συνθήκες, εμείς τις δημιουργούμε. Και βέβαια επάνω σ αυτές χτίζονται ζωές ολόκληρες.
    Τί ωραία τα νέα ζευγάρια, σελίδες άγραφες που έχουν τόσα πολλά να δουν. Και μάλιστα στο Παρίσι!!!
    Το ''Les inconnus'' το έψαξα και έπεσα σε ένα βίντεο, αλλά γρι δεν καταλαβαίνω από Γαλλικά.

    Καλή εβδομάδα εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα, Fish eye.

      Πολλές συνθήκες τις δημιουργούμε εμείς αλλά και κάποιες είναι εκεί και μας περιμένουν έτσι κι αλλιώς (νεότητα, γεράματα, π.χ)
      Και καμιά φορά είναι τέτοιες που μας απογειώνουν. Βλέπεις; Ενώ στο κείμενο του Λι πουθενά δε λέει ότι είναι ζευγάρι η Μυρσίνη κι ο Sami. Όμως όλοι τους περάσαμε για ζευγάρι! Μάλλον γνώση των συνθηκών έχουμε και αισθανόμαστε ότι είναι, ή τουλάχιστον ότι σύντομα θα γίνουν..

      Τους inconnus τους έψαξε και ο κύριος Λι, ημιμαθής γαλλικών, ελάχιστα τους καταλάβαινε, αλλά έτσι κι αλλιώς η όλη αισθητική αυτού που έβλεπε ήταν μάλλον απογοητευτική.

      Καλή βδομάδα και σε σένα, σε .. ιδανικές συνθήκες! :-)

      Διαγραφή
  13. Συμφωνώ με την σκέψη πως εάν διυλίσουμε τις συνθήκες, θα βρούμε ατόφιες τις αιτίες. Το αντίθετο αποτελεί νανούρισμα του εαυτού μας. Πολύ μου άρεσε η "συνθήκη" της Μυρσίνης και του Sami, και πιστεύω πως περικλείει όλες τις σκέψεις/υποθέσεις σας, κύριε Λι. Γοητευτικό, σαν το πιο γλυκό όνειρο, φαντάζει πάντοτε μια τέτοια συναρμογή - θες το πλαίσιο της ατίθασης νιότης, θες πως ο έρωτας είναι πάντοτε ζηλευτός και δεν αποπλανεί μονάχα τους άμεσα ενδιαφερόμενους (ποιος δεν "γρατσουνίζεται" στη θέαση δύο ερωτευμένων; με την καλή έννοια). Πολλά τα θες... Που εάν είσαι σε διαφορετική πλέον φάση το βλέπεις και λίγο γλυκόπικρα (αναπόληση των δικών σου χρόνων, ο ενθουσιασμός των ερώτων που πέρασαν κλπ κλπ). Πολύ μου άρεσε αυτή η ιστοριούλα, σαν ένα μικρό καφέ - bistro τού Παρισιού που κάθεσαι μοναχικά κι απολαμβάνεις τον καφέ κοιτώντας έξω, κι είναι τόσο όμορφα που σκέψεις πλάθονται και παρασύρουν. Να 'ναι καλά τα παιδιά, λοιπόν, που έγιναν το μικρό bistro μας, και τους ευχόμαστε η συνθήκη τους να χαίρει αμοιβαίας συμφωνίας για ποοοοολυ καιρό.

    Τώρα, κύριε Λι μου, θα με συγχωρήσετε, αλλά θέλω να μιλήσω και στον Διονύση σήμερα. Ναι, Διονύση, εσύ; Γιορτάζεις σήμερα; Εάν ναι, πολλές ευχές για έτη πολλά και κατάφορτα δώρα, δώρα απ' αυτά που μετρούν ιδιαιτέρως και συγκινούν. Γερός & χαμογελαστός. Για το κέρασμα μη σε βάζω σε κόπο, να, εδώ, από τη πιατέλα θα πάρω 5-6 μελομακάρονα και θα φύγω. 😇

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, ναι, Λυσιππάκι, ωραία εικόνα ωραίας συνθήκης. Αλλά, άραγε, ο γλυκόπικρος Λι έχει καταλάβει κι αυτός ότι ευρισκόμενος είτε στο γαλλικό μπιστρό είτε στο δωμάτιό του και λαμβάνει το μέιλ, με κάποιον τρόπο συμμετέχει στην ωραία συνθήκη; Χριστούγεννα έρχονται, οι αντιθέσεις στις θέσεις των ανθρώπων φωτίζονται εντονότερα κι ο Λι βλέπουμε ότι είναι σε εκείνη τη γωνιά της θαλπωρής, των ευχών, των δώρων, των μπιστρό. Μήπως να του πούμε κάτι, να το εκτιμήσει όσο πρέπει αυτό;

      Και, ναιαιαιαι! Γιορτάζω κι εγώ. με τόση δουλειά που μου έχει δώσει ο Λι, γράφε, γράφε και γράφε, βιογράφε, κόντεψα να το ξεχάσω. Αυτή είναι η δική μου .. νοστιμούλα συνθήκη :-) (Αν και σήμερα που σου γράφω έχει γίνει κιόλας παρελθόν..)

      Ε, ε, εεεε, τι κάνεις; Δεν έχει μείνει τίποτα! Πας καλά; Θα αδειάσεις την πιατέλα! Πάρε ένα τώρα, για το καλό, και μην ανησυχείς, θα σου ετοιμάσω δείπνο με τα όλα του (και με όλα τα μπλογκικά αγαπημένα πρόσωπα). Ουφ! Ανησύχησα, βρε παιδί μου. Βλέποντας την Κανελλάκη και την Άιναφετς να πλησιάζουν με εορταστικές ευχές και την κεραστική πιατέλα να αδειάζει μ' έπιασε ένα άγχος..

      Φιλιά, Λυσσιπίδι!

      Διαγραφή
  14. Ας αφήσουμε κατά μέρος τη συνθήκη των Παρισίων και τα δυο ερωτευμένα πλάσματα να χαρούν το Έρασμους και τον έρωτά τους. Ως μη γαλλομαθής κι εγώ, θα περιοριστώ να ξαναθαυμάσω τα μικρά διαμαντάκια σκέψης του κ. Λι και φεύγοντας, θ' αφήσω τις εγκάρδιες ευχές μου για κάποιον Διονύση που γιορτάζει σήμερα 🌺🌼

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παρόλο που ο κύριος Λι μου έχει φάει όλη τη δόξα, όλο το λιβάνι αυτός, εγώ, υπεράνω και μεγαλόκαρδος, ταπεινά (!) θα σε ευχαριστήσω και θα σου προσφέρω απ' ό,τι .. άφησε η Λυσίππη. Ευχαριστώ, λοιπόν, φιλενάδα! Ένα μελομακαρονάκι θα πάρουμε; 🌺🌼

      Διαγραφή
  15. Μα bien sur!
    Χρόνια πολλά πολλά Διονύση! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κ Λι μου μήπως να μεταφέρατε ευχές στο Διονύση αν και καθυστερημένες; Χρόνια πολλά χρόνια γεμάτα υγεία και δημιουργικότητα. Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα τις μεταφέρω, κυρία Άννα μου. Εργαζόμενος άνθρωπος είναι κι αυτός, δεν έχω κανένα παράπονο μαζί του, παρά τις κάποτε κάποτε διαφωνίες μας. Να είστε καλά.

      Διαγραφή
  17. Έχουν ένα ενδιαφέρον οι συνθήκες, είτε δημιουργούνται από μόνες τους, είτε τις δημιουργούμε εμείς. Το ενδιαφέρον εστιάζεται, στο πώς εμείς τις αντιμετωπίζουμε και τις αξιοποιούμε.
    Χρόνια πολλά για τη γιορτή σου Διονύση. Με υγεία, ευτυχία, δημιουργικότητα και πολλές πολλές σκέψεις. Καλό απόγευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. ωωω πραγματικά γιορτάζατε, χρόνια πολλά κύριε Λι, μα που είναι τα κεράσματα; οι τούρτες; τα σοκολατάκια;

    χρόνια πολλά, να χαιρόμαστε τις αναρτήσεις σας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα, fishάει μου, θέλει εγρήγορση το πράμα. Μη μας τα τρώνε όλα οι βιαστικοί! Τέλος πάντων, μέρες που είναι παραμερίζω τη γκρίνια και ξαναγεμίζω το μπουφέ.
      Απ' όλα έχει. Η μόνη λεπτομέρεια ότι όλα είναι φτιαγμένα από λέξεις..

      Φιλιά και σε σας

      Διαγραφή
  19. ευτυχώς που περνάω για καμιά επανάληψη και οσμίζομαι έτσι και τις γιορτές. Ξέρω μόνο τις βασικές ( Πάσχα, Πρωτομαγιά αν τύχει να ξέρω τι μέρα πέφτει δλδ, τη γιορτή μου και του Άι Βασίλη του μέγα παραμυθατζή). Πόσες μέρες πέρασαν, δυο; σιγά το πράμα πφφ! Εδώ πτήσεις χάνω, πορτοφόλια, κλειδιά χάνω, τη γιορτή σου δε θα έχανα; Πλατιάζω όμως γιατί το θέμα δεν είμαι ούτε εγώ ούτε η (καρα)κοσμάρα μου. Το θέμα είσαι εσύ σήμερα που τιμάς το όνομά σου και το τιμάς θαυμάσια. Το χαίρεσαι; Είμαι σίγουρη πως ναι, Διονύση σε ονομάζουν και πάρε κάτω τα σορόπια των ταπεινών σου εδώ και στη ζωή ακολούθων.
    - κάπου σε αποκάλεσα και ως άλλο Ρουβά κι ανησυχώ που δεν αντέδρασες. Λογικά τώρα θα πέρναγες αλοιφή τις φλύκταινες.
    Στις ευχές μου τι να συμπεριλάβω; γαλήνη σε ένα κομμένο στα δυο κόσμο με γιοφύρια από λιθάρι για στέρεα πήγαινε-έλα. Και αν και άθεη αφήνω ένα ταπεινό δι΄ευχών να το κατατάξεις κατά την κρίση σου Μονομάχε. Χρόνια πολλά Διονύση ! :)
    https://www.youtube.com/watch?v=9uj1mD0w7Ww

    ( λυσιππίδιον την έβαψες! εμ δεν ειδοποιείς και τρέχεις πρώτη πρώτη στα γκαλά, εμ τρως και δέκα δέκα τα γλυκά! )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα δεν ήξευρα, το καημένο, ότι γιορτάζει στα σίγουρα. Ρώτηξα. Όσο για τα γλυκά, δεν φταίω. Αφού ήταν γεμάτη η πιατέλα - σε κοινή θέα, να μας ξελιγώνει. Μη βλέπεις τα ψέματα του Διονύση, για να μείνουν τα μισά και να 'χει να τρώει με τον κύριο Λι. *γεμίζει και δεύτερη χαρτοπετσετούλα στοιβάζοντας μελομακαρονάκια

      Διαγραφή
    2. Πάντα μετά τα τραπέζια, καρατσεκαρισμένο, οι οικοδεσπότες απολαμβάνουν να τσιμπάνε από τα υπόλοιπα. Εκεί, που προσπαθείς να τα χωρέσεις όλα στο ψυγείο, να τακτοποιήσεις πιάτα και τζάρτζαλα, να βολέψεις τις ποσότητες που περίσσεψαν.

      Τέτοια ώρα ήρθες για τα χρόνια πολλά, αννετά...κι, οπότε σήκωσε τα μανίκια και άρχισε να βοηθάς. Αυτά τα τυράκια, κρίμα δεν είναι να τα πετάξουμε;

      Σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές, θα τα περπατήσω τα γεφύρια σου, χωρίς, δυστυχώς, την ψευδαίσθηση ότι είναι αιώνια επειδή είναι από λιθάρια. Αλλά κι αν αυτά ήταν, εμείς;

      ΥΓ. Οι άσχετοι συνειρμοί μου με έστειλαν:
      1) Στο γεφύρι του Δρίνου (https://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-3999-4) και στο Κάστρο της μνήμης (https://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-1034-4)

      κι απ' την άλλη μου τραγούδησαν και την Ωδή στον Καραϊσκάκη (https://www.youtube.com/watch?v=YIlSrilFbos)

      Άβυσσος η ψυχή των συνειρμών.

      ΥΓ2. Η Λυσιππούλα τρέχει με τα χίλια στις γιορτές και τις σχόλες, τιμάει τα καλούδια μας, αλλά Πάντα εφοδιάζεται και για μια φίλη της. Την αναζητούμε. Τη φίλη.

      Πολλά φιλιά, άννετά...κι, ευχαριστώ.

      Διαγραφή
    3. Λυσίππη, όταν τρώνε δε μιλάνε :-)
      (Μην ανησυχείς. Όλοι σ' αγαπάνε)

      Διαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: