Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2018

πριν και μετά


            Κάτι σαν χριστουγεννιάτικο τραπέζι ετοίμαζε ο κύριος Λι για την επόμενη μέρα.
Ο αδερφός του, ο Δίδυμος, πέρασε το βραδάκι να του αφήσει λίγα καλούδια – η συμβολή  του στο δείπνο.
            Τον πέτυχε την ώρα που διακοσμούσε την αυλή. Κρυμμένα ώστε να φαίνονται, στα φυτά του κήπου, χρωματιστά φωτάκια, μικρά χαμόγελα να κρέμονται από τα κλαδιά της μανταρινιάς, λιλιπούτεια γλυπτά της Χρύσας, τώρα έτριβε ένα παλιό κόρνο για να βγάλει όλη τη λάμψη του και να το βάλει σε μια προστατευμένη φωτεινή γωνιά.
            « Παίζει αυτό;» 
            « Μπα..Έχει θέματα. Αλλά άμα το φροντίζω μπορεί κάποια στιγμή να παίξει. Μπαίνουμε μέσα τώρα; Έχει δουλειά και το σαλόνι.» 
            Και, περνώντας στο σαλόνι και τοποθετώντας τα πρώτα κεράκια στη βιβλιοθήκη..
            « Καλά, ρε Λάμπρο, ωραία όλα, αλλά, αφού δεν το ’χεις με τις γιορτές.. πώς;..»
            Γελάει ο Λάμπρος:
            «Επικίνδυνο να σε ξέρει κάποιος καλά! Γίνεται δύσκολος, αμείλικτος κριτής σου! Κοίτα, δεν είναι μόνο οι γιορτές, ούτε το νόημα που θέλουν να σου επιβάλουν. Κυρίως είναι η ανάγκη που κρύβουν από κάτω»
            «Κάτι σαν κι αυτό του Καβάφη που μου σχολίαζες τις προάλλες; Πώς λεγόταν το ποίημα .. εκείνο με τις γιορτές και τις φανφάρες των βασιλιάδων; ..» αναρωτιόταν ο Δίδυμος, την ώρα που άπλωνε το χέρι να κρατήσει τη σκάλα όπου ήταν κιόλας ανεβασμένος ο Λι.
             «Αλεξανδρινοί ποιητές. Ακριβώς, αδερφέ, γι’ αυτή την ανάγκη μιλάει.  Γι’ αυτή που μας οδηγεί στις γιορτές και τους στολισμούς. Η ανάγκη μας να στολίσουμε τον κήπο μας, τη βεράντα μας, το σαλόνι μας, τη ζωή μας, ψάχνει εναγωνίως χαραμάδες να τρυπώσει και να βγει στην επιφάνεια. Κι αν δε βρει, ακόμα καλύτερα: προκαλεί αυτή η ίδια τα ρήγματα. Αν δεν είχαμε τις γιορτές, θα τις επινοούσαμε. Στολίζω, γιατί αύριο υποδέχομαι τους φίλους μου. Στολίζω και στολίζομαι.»
            « Ναι, ναι .. και γιατί τα Χριστούγεννα θα υποδεχτείς τον Άνθρωπο που γεννιέται και την Πρωτοχρονιά το Χρόνο που αναγεννιέται.. Ρε Λάμπρο, αμάν, όλα από ’δω τα πας κι από ’κει τα φέρνεις!»
            « Μάλιστα. Και τώρα με στολίζεις κι εσύ, μου φαίνεται!..», αποφαίνεται ο κύριος Λι παριστάνοντας τον πειραγμένο.
            «Σε στολίζω, μπας και βάλεις μυαλό. Σε έχω βαρεθεί να κατηγορείς συνεχώς το mainstream και τελικά να κάνεις τα ίδια, όμως εσύ μετά λόγου και αιτίας, τάχα μου! Έχε χάρη, όμως˙ την ίδια ανάταση νιώθω για όλο αυτό, όπως τελικά κι αν το ονομάσεις. Οπότε, λέω να σε συγχωρήσω. Άλλωστε πρέπει να πάω να πάρω και την κουλούρα που έχω παραγγείλει. Για πέντε λεπτά πέρασα και έπεσα πάλι θύμα διάλεξης. Χαιρετώ!»
            To βράδυ, όταν έμεινε μόνος ο κύριος Λι,  πάτησε το μαγικό κουμπί που πλημμύριζε μουσική το σπίτι – τώρα η αγαπημένη του σονάτα του Σούμπερτ D.821- και  κάθησε θαυμάζοντας τα έργα του. Κι εκεί, ανάμεσα στα γιορτινά λαμπιόνια του, άνοιξε τα ποιήματα του Καβάφη. Αλεξανδρινοί ποιητές:

Μαζεύθηκαν οι Αλεξανδρινοί
να δουν της Κλεοπάτρας τα παιδιά,
τον Καισαρίωνα, και τα μικρά του αδέρφια,
Αλέξανδρο και Πτολεμαίο, που πρώτη
φορά τα βγάζαν έξω στο Γυμνάσιο,
εκεί να τα κηρύξουν βασιλείς
μες στη λαμπρή παράταξι των στρατιωτών

Ο Αλέξανδρος – τον είπαν βασιλέα
της Αρμενίας, της Μηδίας, και των Πάρθων.
Ο Πτολεμαίος - τον είπαν βασιλέα
της Κιλικίας, της Συρίας, και της Φοινίκης.
Ο Καισαρίων στέκονταν πιο εμπροστά,
ντυμένος σε μετάξι τριανταφυλλί,
στο στήθος του ανθοδέσμη από υακίνθους,
η ζώνη του διπλή σειρά σαπφείρων κι αμεθύστων,
δεμένα τα ποδήματά του μ’ άσπρες
κορδέλλες κεντημένες με ροδόχροα μαργαριτάρια.
Αυτόν τον είπαν πιότερο από τους μικρούς,
αυτόν τον είπαν Βασιλέα των Βασιλέων.

Οι Αλεξανδρινοί ένοιωθαν βέβαια
που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά.

Αλλά η μέρα ήτανε ζεστή και ποιητική,
ο ουρανός ένα γαλάζιο ανοιχτό,
το Αλεξανδρινό Γυμνάσιον ένα
θριαμβικό κατόρθωμα της τέχνης,
των αυλικών η πολυτέλεια έκτακτη,
ο Καισαρίων όλο χάρις κι εμορφιά
(της Κλεοπάτρας υιός, αίμα των Λαγιδών)˙
κ’ οι Αλεξανδρινοί έτρεχαν πια στην εορτή,
κ’ ενθουσιάζονταν, κ’ επευφημούσαν,
ελληνικά κ’ αιγυπτιακά και ποιοι εβραίικα,
γοητευμένοι με το ωραίο θέαμα-
μ’ όλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,
τι κούφια λόγια ήσανε αυτές η βασιλείες.

            O Λι έμεινε για λίγο καθισμένος στον καναπέ. Τα φωτάκια κι οι νότες του Σούμπερτ χάιδευαν τις επιφάνειες, τις αισθήσεις, το χρόνο. Έστειλε ένα sms στο Δίδυμο: «Δεν είναι μόνο οι γιορτές ωραίες˙ είναι και το πριν των γιορτών», του γράφει, για να πάρει, προτού προλάβει  να τακτοποιήσει το κινητό του, την απάντηση: «Και το μετά, Λάμπρο, και το μετά!»

25 σχόλια:

  1. Αχ... στολίσματα. Πόσο περίεργα νιώθει κανείς όταν ανήκει είτε ευκαιριακά, είτε ουσιαστικά στους μη στολίζοντες.
    Όταν όλη η πόλη, ακόμα και τα χωριά στις μέρες μας, βάζουν τα καλά τους για να προϋπαντήσουν τις γιορτές και εσύ...
    Οι φίλοι όμως, αυτοί που έρχονται να γεμίσουν τις μέρες μας, να χορτάσουν ουσιαστικά τη ζωή μας με χαρά, αυτοί αξίζει να μας βρουν έτοιμους να ανταποδώσουμε το φως τους.
    Ο συνδυασμός Καβάφης και Schubert καταπληκτικός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια σου, Μοσχούλα.
    Γενικά, πόσο περίεργα νιώθει κανείς, όταν δεν ανήκει σ' αυτό "που κάνει ο κόσμος"..Πάντως, έστω και αντιστικτικά, ο στολισμός αυτών των ημερών κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν τον αντίποδα, τους μη στολίζοντες. Βοηθάει, έστω και ενστικτωδώς, η αντίθεση. Κι από 'κει και πέρα έχει λόγο η ευαισθησία του καθένα.

    Ο συνδυασμός ήταν τυχαίος. Από άλλο δρόμο ήρθε ο καθένας. Κι όπως όλες οι συναντήσεις στη ζωή μας έχουν λάμψη, μάλλον άστραψε για λίγο και αυτή!

    Καλά (εσωτερικά) στολίσματα να έχουμε. Απ' αυτά που δε σβήνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. δεν πέρασσα να σχολιάσω ούτε και να κρίνω τις σκέψεις του Λάμπρου και του Λι. Είναι οι οι απόψεις , οι στάσεις και οι αποστάσεις τους στις γιορτές. Δεν μπόρεσα όμως να μη σταθώ να θαυμάσω τα μικρά χαμόγελα στη μανταρινιά και ίσως και να βγάλω και μια φωτό γιορτινή με αυτήν περίοπτη στο "κάδρο"..
    Πέρασα να αφήσω μια απλή ευχή...
    Καλά Χριστούγεννα Διονύση όπως κι αν τα ζεις, όπως κι αν τα εννοείς, όπως κι αν τα στοχάζεσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. πέρασσα ;;;; !!! μπααα, από το περίσσειο των γιορτών θα βγήκε τούτο πάλι. Α, ξέχασα, να μην ξεχνάμε και να γελάμε. Με κάθε αφορμή! :)

      Διαγραφή
    2. Μαζί με τα χαμόγελα στα κλαδιά της μανταρινιάς κρέμασα τις ευχές σου, αννετά...κι, μιας κι είναι αυτά που μετράνε περισσότερο κι απ' ό,τι σκεφτόμαστε, στοχαζόμαστε, εννοούμε.
      Όσο για τα γέλια, μην ανησυχείς. Πάντα γελάω με τα χάλια μου (άρα, γελάω συνέχεια!)

      Να είσαι κι εσύ καλά, μέσα σε αφθονία συμφώνων - όπως το σίγμα - που, αν σου περισσεύουν, τόσο το καλύτερο, γιατί, δοτική όπως είσαι, δε θα αργήσεις να τα προσφέρεις κι αυτά :-)

      Διαγραφή
  4. Καλή μέρα γιορτινή!!! 😊
    Πολύ χαίρομαι που προηγήθηκε το σχόλιο της Μοσχούλας γιατί έτσι "τώρα" δεν αισθάνομαι και πολύ aout! 🚀 🤔
    Πριν φύγουν όμως τα τρία μας παιδιά, τα πάντα γινόντουσαν όπως "είθισται", κήπος με το φυσικό του έλατο, φωτάκια, στολισμός στο σπίτι, τζάκι, γλυκά κλπ κλπ! 🎄 💫 ⛄️ 🍰
    Τώρα κύριε Λι, βάζεις τίτλο, "Πριν και μετά" και ρωτώ, το "τώρα" του καθενός δεν είναι αυτό που μιλά; 😱 😘
    Μπορεί το δικό μου "τώρα" να είναι αυτό που είναι, αλλά εξακολουθώ να θεωρώ τα Χριστούγεννα γιορτή των παιδιών και να χαίρομαι μαζί τους! 👫 👭 🤶 🎅
    Όσο για το "μετά" που είναι απρόβλεπτο, το συνδυάζω με ευχές καρδιάς, για ένα αύριο, γλυκό, χαρούμενο, δημιουργικό, αισιόδοξο και με πολλά ΑΦιλιά!!! 😍

    ΥΓ:Τώρα, ο συνδιασμός ποίησης και κλασσικής μουσικής, με βρίσκει σύμφωνη γιατί έτσι στολίζεται πραγματικά το μέσα μας, τρυφερά και ευγενικά! 🎼 🎹 🎻

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, μαγισσούλα, με τα στολιδάκια στο κείμενό σου!
      Κοίταξε, εμείς δεν είμαστε για σοβαρή συζήτηση, γιατί θα μπλέξουμε σίγουρα! Δες: Ποιο είναι το τώρα μου, λες. Κι αν σε ρωτήσω, με τόση ανατολική φιλοσοφία που έχει μελετήσει, για το τώρα του σώματος ή του πνεύματος ή της ψυχής.. Α, πα, πα! Ας το αφήσουμε στη θέση του το τώρα, τώρα!

      Πάντως, αν και εφόσον δεν είμαστε παιδιά, είναι ό,τι πρέπει αυτό για να κοιτάμε να ομορφαίνουμε όπως μπορούμε τις γιορτινές μέρες των άλλων. Για μας, λίγη μουσικούλα μέσα στα φωτάκια μας και λίγος λόγος, χάρτινος ή ανθρώπινος, είναι μια χαρά!

      Ευχές πολλές, Στεφανία.

      Διαγραφή
  5. Α όλα κι όλα ! υστερικός λάτρης του στολίσματος. Έτσι γιατί πιστεύω στο στυλ, στην ομορφιά αυτή που δίνει, στην ζεστασιά που αποκτά ο χώρος. Έστω και ακόμα με μελαγχολικά στοιχεία.
    Έτσι έρχομαι στην αυλή. Κάνω τον νυχτερινό μου περίπατο χαιδεύοντας με το βλέμμα τα φωτάκια. Τα αφήνω να ζεστάνουν την καρδιά μου. Κοιτάζω με δέος το κόρνο και τα στολίδια στα δέντρα.
    Δρασκελίζω την πόρτα της εισόδου.
    Χρόνια πολλά Διονύση μου ! χρόνια όμορφα ονειρεμένα.
    Παρεπιπτόντως, ένα λικέρ θα το έπινα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έεεεεεεενα λικεράκι στον κύριο Γιάννη, παρακαλώωω!

      Σα σκηνή κινηματογραφικής ταινίας μου το περιέγραψες, Γιάννη. Κάτι ξέρεις εσύ..

      Λάτρης του στολίσματος, καθώς γράφεις, γίνεσαι εύκολος όταν είναι να σου πάρουμε δώρο. Το φανταστικό θα στο αφήσω την πρωτοχρονιά κάτω από τη μανταρινιά. Γα το άλλο, θα έρθει η ώρα του!

      Να είσαι καλά, Γιάννη, καλές γιορτές και για σένα, για σας.

      Διαγραφή
  6. Σε φαντάζομαι κ. Λι καθισμένο αναπαυτικά στην πολυθρόνα σου, στο ημίφως, με όλα τα χρωματιστά φωτάκια αναμμένα μέσα σου και έξω σου, να ακούς με τα μάτια κλειστά ή ανοιχτά αλλά στραμμένα στα δικά σου χρώματα, το σονέτο που αγαπάς.
    Το πριν της γιορτής είναι φορτισμένο με πολλές προσδοκίες και “ μουσικές εξαίσιες”. Το προτιμώ - χωρίς να υποτιμώ καθόλου τη γιορτή -γιατί είναι υπερπαραγωγή από μόνο του.
    Εύχομαι να γιορτάσεις Διονύση τα Χριστούγεννα όπως έχεις ονειρευτεί –χωρίς την παραμικρή έκπτωση:)
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, αυτό το πριν, Μαρία.. Όλο προσδοκία - κι η προσδοκία έχει το χρώμα της λάμψης.Θέλει προσοχή, βέβαια, να μην το σηκώσουμε πολύ ψηλά, είναι δύσκολα τα πολύ ψηλά άλματα. Και, όχι, πώς να υποτιμήσεις και το ίδιο το άλμα, τη γιορτή. Άσε που μόνο αυτό κληροδοτεί αναμνήσεις για το μετά..

      Να περάσεις και συ καλά, ζεστά, χουχουλιάρικα, δίπλα σ' αυτά που αγαπάς.

      Διαγραφή
  7. Εγώ πάντως λυσσάω με τα στολίσματα σχεδόν ένα μήνα πριν τα Χριστούγεννα!!! Λύσσα λέμμεεε :P
    Να έχεις όμορφες γιορτές κύριε Λι μου. Όπως εσυ τις θέλεις, τις γουστάρεις και τις επιθυμείς.
    Σε φιλω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμ, γι' αυτό πάω εγώ να βρω κάνα στολίδι τις παραμονές και βρίσκω άδεια ράφια, ε; Αλλά χαλάλι σου, Μαρία, σου αξίζουν! (Έχω ένα φίλο έτσι. Μανία με τα στολίδια και κυρίως με τα φωτάκια του δέντρου. Κάποια στιγμή του έκαναν την παρατήρηση: "Δημήτρη, κάποια κλαδάκια δέντρου πιάστηκαν εδώ σ' αυτά τα φωτάκια! Να τα βγάλω;" :-)

      Να έχεις κι εσύ τα χριστούγεννα που ονειρεύεσαι.

      Διαγραφή
  8. Εντάξει, στολίζω μέχρι και το μπάνιο!
    Τόσο όσο βέβαια.
    Μη φανταστείτε τίποτα υπερφορτωμένο!
    Και μου αρέσουν οι γιορτές!
    Και τα φωτάκια. Πολλά φωτάκια!
    Και μου αρέσει που έρχονται οι φίλοι μας εξ Αθηνών και τους φιλοξενώ και τους μαγειρεύω όλες τις σπεσιαλιτέ μου. Καμένες και μη!
    Όμως άλλο μου έχει κάνει εντύπωση κι αυτό είναι οι συζητήσεις που γίνονται μεταξύ του κ. Λι και του Διδύμου.
    Τις ζηλεύω λίγο. Όχι πως θα μπορούσα να έχω συμμετοχή, δεν έχω δα και τόσες γνώσεις, αλλά σίγουρα θα μάθαινα από αυτές!
    Διότι εμείς στο σπίτι δεν έχουμε τέτοιες συζητήσεις.
    Μιλάμε για τον καιρό, για τα προβλήματα της δουλειάς μου (μιας και ο Ήρωας είναι συνταξιούχος), για τη μητέρα που όλο και πιο πολύ τα χάνει, για τον σκύλο και ποιος θα τον βγάλει βόλτα, για το τι κάνουν άραγε τα παιδιά δυο μέρες έχουν να φανούν, για το τι θα φάμε αύριο και ποια ταινία να κατεβάσω για το επόμενο μεσημέρι (ναι, εμείς μεσημέρια βλέπουμε ταινίες, διότι σχολάω κατά τα μεσάνυχτα από την εφημερίδα) και, τέλος πάντων, κάτι τέτοια λέμε.
    Δεν έχουμε βάλει ποτέ κάτω ένα ποίημα να του αλλάξουμε τα φώτα στην ανάλυση και το έχω άχτι!
    Ας είναι...
    Αγαπώ τον Σούμπερτ και το πιο, πιο, πιο, αγαπημένο μου είναι το: https://www.youtube.com/watch?v=e52IMaE-3As
    Σας το χαρίζω, μέρες που είναι!

    Καλά Χριστούγεννα κύριε Μάνεση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ζηλεύω το μπάνιο σας, Αρτίστα μου!Η χάρη μου δεν έχει φτάσει μέχρι εκεί τους στολισμούς, μάλλον εκ του φόβου της συνύπαρξης ηλεκτρικών και υδρατμών, αυτά τ δύο κάνουν εκρηκτικό μίγμα που καμιά φορά ισιώνουν το μαλλί τέλεια. Προς τα πάνω.

      Αλλά βλέπετε; Λι και Δίδυμος δεν έχουν τακτικές επισκέψεις άτακτων φίλων από την επαρχία κι έτσι ό,τι έχουν να πουν το λένε μεταξύ τους. Η δε στοχαστικοποιητική διάθεσή τους έχει να κάνει μάλλον με τη φυσιολογία τους. Εξηγώ: Είναι χάρτινοι, φτιαγμένοι από γράμματα, κατοικούν μέσα σε κείμενα και σε βιβλία. Ε, τι θέλεις να λένε; αμφιβάλλω αν ξέρουν καν την έννοια του τόουστ.

      Πάντως, μπορείτε να το δοκιμάσετε κι εσείς. Τον τεμαχισμό του ποιήματος, λέω. Δεν ξέρεις, αυτοί που τον κάνουν τσακώνονται καμιά φορά περισσότερο κι απ' αυτούς που τσακώνονται για το ποιος θα βγάλει το σκύλο βόλτα. Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις, σας λέω!

      Λοιπόν, Αρτίστα, το κομμάτι του Σούμπερτ αναγορεύεται ως κορυφαίο και καθιερώνεται. Μπορεί να έχει μια κάποια μελαγχολία (του μετά της γιορτής, μάλλον), αλλά χαλάλι του. Πολύ καλό!

      Να ευχηθούμε να έχετε καλά, πολύ καλά Χριστούγεννα, εκεί στο νότο, και να είσαστε όλοι καλά. Αγωνιστικούς και συναδελφικούς χαιρετισμούς στον Ήρωα.

      Διαγραφή
  9. Το Πριν και το Μετά!!! Αυτό το Πριν των εορτών λατρεύω και το Μετά με μελαγχολεί γιατί είμαι του στολισματος λάτρης και θεωρώ απαραίτητο το στολισμό έτσι να σπάει η μονοτονία. Σαν το κόκκινο στο ασπρόμαυρο. Απαραίτητο!
    Εύχομαι καλές γιορτές Διονύση μου. Να τις περάσεις με τη μουσική που σου αρέσει, με την παρέα που λατρεύεις και με διάθεση στα ύψη. Μετά...ξανά στα δικά μας!
    Καλά Χριστούγεννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Άννα.
      Έχεις δίκιο, πολύ πιο φιλικό στο .. περιβάλλον και τον άνθρωπο το Πριν, όλο υπονοούμενα και υποσχέσεις, το άτιμο, όλο γαλιφιές και γλύκες. Είναι η στιγμή που τσιμπάμε την πετσούλα του ψητού..
      Το μόνο που διασώζει το Μετά είναι ότι έχεις ήδη ζήσει τη γιορτή, ότι είσαι "γεμάτος".
      Η εικαστική σου παρομοίωση κατακόκκινη και απογειωτική!

      Καλά Χριστούγεννα και σε σένα, όπως τα επιθυμείς.

      Διαγραφή
  10. Ουτε που ξερω γιατι δισλεξα αυτη τη μουσικη κυριε λι ισως ειναι η κρυφη μου μελανχολια https://youtu.be/LGs_vGt0MY8
    « Παίζει αυτό;»
    « Μπα..Έχει θέματα. Αλλά άμα το φροντίζω μπορεί κάποια στιγμή να παίξει. Και το βγάζουμε και το γυαλιζουμε και το τοποθετούμε σε μια προστάτευεμενη γωνια και το βλέπουμε που κρυφά μας χαμόγελα και φωτίζει

    ....για το παιδί που έχουμε μέσα μας μιλάμε ε;
    Λίγη μέθη πριν, λίγη ηρεμία μετά και ενδιάμεσα ο έρωτας η ελκτική δυναμη του τώρα

    Καλά Χριστούγεννα κύριε Λί :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλημέρα και καλά Χριστούγεννα στη χιονισμένη πόλη σας,

    Κάποτε, σε ένα ταξίδι στο Παρίσι, μπήκαμε σε ένα καλαίσθητο μαγαζάκι, να αγοράσουμε αναμνηστικά για τους φίλους. Όσο κοιτούσαμε, ακουγόταν μια πολύ όμορφη, απαλή μουσική. "Τι ωραία μουσική έχετε!Τι είναι;" ρώτησα με την ευδιάκριτη ελληνική αδιακρισία την κυρία του μαγαζιού. Πήρε ένα χαρτάκι και μου έγραψε: Ryuichi Sakamoto.
    Τώρα έρχεται και μου ξαναμιλάει γι' αυτόν μία άλλη ξανθιά κυρία-θεά, από το γαλλόφωνο Μόντρεαλ. Αυτοί οι Ιάπωνες! Δεν έχουν αφήσει αλώβητο κανένα γαλλόφωνο μέρος!

    Τι ωραία που την πήγες στο μέσα μας παιδί, Μάνια, την παρατήρηση για το κόρνο.. Να το γυαλίζεις καθημερινά, λοιπόν, να το προστατεύεις κι αυτό θα σε φωτίζει, μην ανησυχείς καθόλου (Αν και εσύ ήδη το κάνεις και το ξέρεις βιωματικά, μου φαίνεται..)

    Πολύ σας ευχαριστώ. Καλά Χριστούγεννα, ξανθή θεά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Θα έλεγα, κύριε Λι, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω οτιδήποτε, πως μόνο το πριν των γιορτών αξίζει. Τα πάντα όλα είναι αυτό. Η γιορτή αυτή καθ' εαυτή έρχεται σαν γαλήνη μετά την δραστηριότητα, ίσα ίσα για να σβήσει ο κύκλος και να ξεκινήσει άλλος.
    Θέλω να το καταφέρω να είναι και το μετά ωραίο εξ ίσου. Λίγο δυσκολεύομαι το ομολογώ.

    Διονύση, χαρούμενα χριστούγεννα, με υγεία και αγάπη σε σένα και στην οικογένεια σου, στον Λάμπρο, τον Δίδυμο, τη Χρύσα!
    Να περάσετε όμορφα και λαμπερά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και βέβαια, φυσάει μου, έτσι είναι. Έχω την εντύπωση ότι και ο κύριος Λι το ίδιο επιχειρεί να καταφέρει, να συμφιλιωθεί με το Μετά, να αποκτήσει την εύνοιά του, για να αποκτήσει το Συνεχές. Αλλά πολύ φιλόδοξο, αν όχι αφελές, μου φαίνεται το όνειρο του Λι. Ας του επιτρέψουμε να προσπαθεί, πάντως, Χριστούγεννα είναι, ας μην του χαλάμε τα όνειρα.

      Και για σένα, fish eye, ευχές πολλές. Για σένα και για όλους τους αγαπημένους σου.

      Διαγραφή
  13. Κύριε Λι και κύριε δίδυμε Αδελφέ, οι διάλογοί σας είναι σκέτη απόλαυση..
    Τα στολίσματα (σε όποια μορφή) πάντα έμοιαζαν να σηκώνουν λίγο από αυτό που μας βαραίνει, ή να αντανακλούν τη χαρά μας..

    Κρατάω λίγη από την μαγεία των λόγων σου
    (Κρυμμένα ώστε να φαίνονται, στα φυτά του κήπου, χρωματιστά φωτάκια, μικρά χαμόγελα να κρέμονται από τα κλαδιά της μανταρινιάς..)

    Ακόμα και τον κόρνο που φυλάς με τρυφερότητα σε μια 'προστατευμένη, φωτεινή γωνιά'..

    Replay στον Σούμπερτ, και μια νέα ματιά στα τριγύρω στολίσματα...
    Κι ένα μικρό χαμόγελο..


    Καλά Χριστούγεννα, Διονύση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς τη Σμαραγδούλα! Καλά το είπες, κάτσε να το αντιγράψω στο ΤΕΚΛΑ: τα στολίσματα μοιάζουν να σηκώνουν λίγο απ' αυτό που μας βαραίνει.

      Πάντως η ευχή μου για τα Χριστούγεννα είναι να πορεύεσαι χωρίς βάρος και τα στολίσματα απλώς να σε/σας ομορφαίνουν.

      Σ' ευχαριστώ πολύ, Σμαραγδούλα, ευχές σε όλη την οικογένεια.

      Διαγραφή
  14. Κλέβω το στολίδι σου "να ομορφαίνουμε τις γιορτινές μέρες των άλλων" και το κάνω αστέρι στο εικονικό μας δέντρο. Οι στιγμές που μοιράζονται με ανθρώπους που βιώνουν τη μοναξιά και το περιθώριο, μερεμετίζουν τις ρωγμές της ψυχής μας. Μακάριοι όσοι το εφαρμόζουν και πάνε μ' ένα κουτί γλυκά σε μια κοινωνική δομή, ανήμερα τα Χριστούγεννα. Το καλύτερο γιορτινό τραπέζι και οι φωνές των παιδιών αυτών, είναι ουράνια μελωδία. Άσε που γλυτώνεις και τη μελαγχολία του "μετά", γιατί σε τέτοια μέρη δεν υπάρχει η έννοια του χρόνου, έτσι όπως εμείς τον ορίζουμε. Είναι μόνο στιγμές. Που μετριούνται σε ανθρωπιά και χαμόγελα ελπίδας.
    Τα σέβη μου στον κ. Λι και τις ολόψυχες ευχές μου για γαλήνιες γιορτές, με αγάπη και αλληλεγγύη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Και πόσο όμορφο θα ήταν, Μαρία, αν αυτή η προσωπική στάση που προτείνεις συμπληρωνόταν από συλλογικές δράσεις - και μάλιστα σε ένα κράτος με τόσο προβληματική κοινωνική πρόνοια. Ίσως ακόμα κι από 'δω, το χώρο των ιστολογίων, των ανθρώπων που επικοινωνούν μέσα απ' αυτά, θα μπορούσε να ξεκινήσει κάτι.
    Κάποια στιγμή μάλλον θα επανέλθω σ' αυτό, όλο και κάτι ιδέες με περιτριγυρίζουν.

    Ευχές και σε σένα, τους δικούς σου, το νέο σου βιβλιαράκι [υποκοριστικό συμπαθείας] που σε λίγες μέρες θα το φυλλομετράω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: