Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018

Teath time

          “Πώς τα καταφέρνεις, βρε Μαριάννα;»,  ρωτούσε επίμονα ο κύριος Λι τη φίλη του που είχε σπάσει το δεξί της χέρι. «Δουλειά, σπίτι, υποχρεώσεις, θεραπείες, χωρίς δεξί χέρι, πώς τα βγάζεις πέρα;»
            Όταν ήταν κοντά, στη συζήτηση,  η Μαριάννα απέφευγε την ευθεία απάντηση, δεν πολυκούραζε με την κούρασή της το φίλο της, χαμογελούσε πολύ, ρωτούσε πολύ, ενθάρρυνε πολύ, ξεκινούσε κουβέντες για ωραία πραματάκια  που κέντριζαν το ενδιαφέρον, το χέρι ξεχνιόταν κρυμμένο στο γύψο του, ο γύρω χειμώνας μεταμορφωνόταν σε άνοιξη.
            Όταν ήταν μακριά, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, η Μαριάννα και πάλι απέφευγε την απάντηση˙ την προσπερνούσε. Έστελνε τραγουδάκια και βιντεάκια, ευχές που προσγειώνονταν σε μια ισοπεδωμένη καθημερινότητα και τη βοηθούσαν να σηκωθεί, ρωτούσε πολύ και μετέφερε εικόνες μικρών καθημερινών της απολαύσεων: ένα βιβλίο με το πρώτο φως της ανατολής στον καναπέ, λίγο παιχνίδι και πολλή χαρά με τα ανίψια, μία προσμονή.
            «Πώς τα καταφέρνεις, Μαριάννα;»
            Σα να του φαινόταν του Λι ότι η φίλη του αποφεύγοντας την απάντηση απαντούσε.
            Κι αυτό ήρθε να το επιβεβαιώσει ένα ποίημα. Ένα ποίημα-έκπληξη που έφτασε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Όπου η Μαριάννα δε μιλούσε για το χέρι, αλλά για τα δόντια. 
            Η φίλη του είχε μεταποιήσει σε ποίηση τα τελευταία της βιώματα. Καμία αναφορά πάντως στο ηττημένο χέρι. Καμία αναφορά σε ήττα, γενικώς. Το χέρι απλώς την οδήγησε να γνωρίσει άλλες περιοχές και λειτουργίες. Να γνωρίσει την τρίτη διάσταση, να φωτίσει αυτά που η συνήθεια έντυνε στο σκοτάδι της τόσον καιρό.
            Και έτσι, έγραψε για τα δόντια. Καιρός να σας πω γι’ αυτά, είπε: «Teath time»



Teath time (ένα ποίημα της Μαριάννας)

Για την τρίτη τους διάσταση δεν είχα υποψιαστεί τίποτα.

Είχα υπ’  όψιν μου τις φράσεις:
«Σε πονάει το δοντάκι»
«Σφίξε τα δόντια»
και το πιο αρχαιοπρεπές
και αιμοσταγές
«Οδούς αντί οδόντος»

Αλλά ιδέα δεν είχα
για το πώς γραπώνουν τη μεταλλική απόληξη,
τραβούν γρήγορα το φερμουάρ
και ανοιγοκλείνουν το τσαντάκι που έχω τώρα για πορτοφόλι.
Για το πόσο σφιχτά μπορεί να μπήγονται στο κουβαριασμένο βαμβακερό
ύφασμα ώστε να πνίγουν τις κραυγές του πόνου
για το πόσο γρήγορα και με μαεστρία μπορούν να κινηθούν
να με βοηθήσουν να διπλώσω, ναι με υπομονή και σε αργή κίνηση,
αλλά να μπορέσω να διπλώσω, το σεντόνι,
για το πόσο εύκολα έμαθα να στηρίζομαι σ’ αυτά
για να μεταφέρω ρούχα και υφάσματα,
από δωμάτιο σε δωμάτιο
σαν μαμά γάτα τα μικρά της.

Στην περίπτωσή μου αποδείχτηκαν
τα πιο συμπονετικά, τα πιο πρόθυμα
να βοηθήσουν.

Όμως αυτό που θαυμάζω
περισσότερο σ’ αυτά
είναι η λευκή τους υπαινικτικότητα
όταν δαγκώνω το σκούρο
κόκκινο σκληρό μήλο
και σε κοιτάω.

            Και κάτω από το ποίημα, σε μια παρένθεση, η Μαριάννα αναρωτιόταν:
                      «(Αυτή η σταδιακή αποκάλυψη των πραγμάτων δεν είναι μια χαρά της ζωής;)»

            Ο Λι διάβασε το ποίημα δυο και τρεις φορές. Γοητεύτηκε από  τις γωνιακές λήψεις της κάμερας, από την κίνηση αυτών που νόμιζε  άψυχων, την επιμονή στη θετικότητα, από την ήρεμη υπαινικτικότητα, από την έκπληξη του τέλους.
            Κυρίως, όμως, έμαθε ότι απαντήσεις στις ερωτήσεις μας μπορούμε να παίρνουμε με χίλιους και έναν τρόπους.

23 σχόλια:

  1. Πολύ δύναμη και θετική σκέψη διακρίνω. Ο μοναδικός δρόμος για να αναλώσεις τη ζωή. Οι άλλοι δρόμοι απλά οδηγούν στη δική σου ανάλωση.

    Ερωτήσεις στις απαντήσεις όντως μπορούμε να παίρνουμε με χίλιους δυο τρόπους.
    Αναφερόμενοι φυσικά στις ερωτήσεις που γίνονται από ενδιαφέρον και που επιδιώκουν να πλησιάσουν τον άλλον, τον δικό άνθρωπο.
    Οι άλλες ερωτήσεις, που αναζητούν πληροφορίες, είναι μονοδιάστατες και τυπικές. Επιδέχονται επιφανειακές απαντήσεις, χωρίς βάθος.
    Εμείς τι ερωτήσεις κάνουμε στην επικοινωνία μας με τους άλλους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια.
      Κι από ταξιδιώτη.
      (Και, όχι, δε σε είπα τρελή! Αλλά σοφά ομίλησες.)

      Πραγματικά, κι εγώ λέω πως μοιάζει σα να είναι ο μοναδικός δρόμος/τρόπος να πορευτείς στη ζωή. Το δύσκολο είναι πως αυτό άπτεται ζητημάτων ψυχής, ψυχισμού και δεν ξέρω πόσο μαθαίνεται. (Λέγοντας "πόσο" εννοώ μέχρι ποιου σημείου).

      Η δε ερώτησή σου στο τέλος, πολύ εύστοχη.Μας γοητεύει να είμαστε εμείς που απαντάμε, που οι άλλοι μας ρωτάνε, στην επικοινωνία μας φέρνουμε τη συζήτηση συχνά στον εαυτό μας και κάπου στο δρόμο χάνουμε την τέχνη του ερωτάν. Κι αυτή δύσκολη. Πολλές φορές κι εγώ πιάνω τον εαυτό μου να μένει στάσιμος, στην ίδια τάξη, σ' αυτό το θέμα.
      (Πρόσθεσε και τη δυσκολία της φύσης των ερωτήσεων, τα όρια, π.χ, του ενδιαφέροντος και της αδιακρισίας, της προσβολής που μπορεί ο άλλος ενδόμυχα να νιώσει κλπκλπ..)

      Μπαα. Δύσκολα θέματα.Καλύτερα να απολαύσεις το ταξίδι σου - όπου θα έχεις την ευκαιρία να ρωτήσεις πολλά τους μαθητές σου - και να τα ξαναπούμε την επόμενη βδομάδα εμείς!

      Διαγραφή
  2. Με εντυπωσίασε το ποίημα και κυρίως με εντυπωσίασαν όλα αυτά που μπορούν να κάνουν τα δόντια και εγώ δεν το είχα σκεφτεί.
    Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε καταλαβαίνω. Όπου μας πάει ο σκηνοθέτης πάμε συνήθως. Πολλά δε σκεφτόμαστε μέχρι να μας τα φωτίσει η ζωή, η συγκυρία, τελικά η τύχη.
      Αλλά να είμαστε και έτοιμοι να τα δούμε, να τα νιώσουμε, να τα εκτιμήσουμε, ε;

      Τώρα, αν έχουμε και τη χάρη της Μαριάννας να τα περιγράφουμε έτσι, ε, σκίζουμε!

      Καλή βδομάδα και σε σένα, Πίππη.

      Διαγραφή
  3. Ε ναι...
    Φυσικά...
    Άμα έχει κανείς γερά δόντια (και εύχομαι η κυρία Μαριάννα να έχει πάντα υγιή δοντάκια), τα χρησιμοποιεί παντοιοτρόπως!
    Και ημείς κάποτε ανοίγαμε με τα δόντια τα φιαλίδια με τη σκόνη βανίλια για το κέικ. Ωραίες εποχές...
    Τώρα όμως που έχουμε κάνει κολλητή φίλη την οδοντίατρο, βράστε τα...
    Δια τούτο και αποφεύγω τις περιττές και βαριές εργασίες με τα χέρια μου.
    Δεν είναι που τεμπελιάζω, ούτε που είμαι ακαμάτρα, όπως διατείνονται ορισμένοι κουμπάροι μου, απλώς προσέχω για να έχω! Αντιλαμβάνεστε...
    Καλημέρα κύριε Μάνεση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχα! Η τέχνη του καψίματος, βλέπω, έχει την αρχή της στα βάθη του χρόνου και δεν περιορίζεται και στα τόουστ. (Αλλά, βρε Αρτίστα, πολύ εύστοχο το παράδειγμα των φιαλιδίων της βανίλιας. Υπάρχει, άραγε, άλλος τρόπος να ανοίξουν;)

      Επίσης, καμία σημασία δε δίνω στις κουμπαροφιλοσοφίες (ελπίζοντας πάντα ότι ο κουμπάρος δε μας διαβάζει!!). Είμαι κι εγώ γνώστης της σοφίας σας και αντιλαμβάνομαι απολύτως τη στοχαστική σας θέση απέναντι στη ζωή και τα τοστ. Ευχή μου να έχετε πάντα, κυρία Αρτίστα μου - άλλωστε είναι ένας τρόπος αυτός να έχουμε και εμείς χαμόγελο. Αντιλαμβάνεστε..

      Καλημέρα, καλημέρα - να, βλέπω κι εγώ τα δοντάκια του ήλιου σήμερα (Αυτός ο γύψος στο χέρι του, όμως;;)

      Διαγραφή
  4. Διονύση, μ αρέσει τόσο πολύ το πρίσμα κάτω από το οποίο διακρίνεις πράγματα αλλά και το πως μας το μεταφέρεις. Τόσο σπιρτόζικα και γοητευτικά!
    Πραγματικά θαύμασα το ποίημα όπου λέξη λέξη καταθέτεται όχι μόνο μία κατάσταση αλλά πολλές και το ίδιο ενδιαφέρουσες. Κι όλο αυτό, για τη χρησιμότητα ενός μέρους του σώματος, μα είδες στην ανάγκη πόσες αλλαγές πλεύσης, μέσα μας αλλά κι έξω μας;
    Το θέμα δεν είναι το πώς, αλλά να επιτευχθεί ο σκοπός!
    Μπράβο στην Μαριάννα, θα ήθελα να οδηγηθώ στην σελίδα της αν αυτό είναι δυνατόν. Εκτός κι αν πρόκειται για φανταστικό πρόσωπο, οπότε δεν έχω λόγια κύριε Λι.

    *Λίγες ώρες απομένουν για να δοκιμάσω μια ωραία πάβλοβα μασώντας την με τα δοντάκια μου, σήμερα θα δοκιμαστούν στην κλασσική τους ιδιότητα :)))
    Καλή συνέχεια να έχουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. (Με κολακεύεις και μ' αρέσει, fish eye. Θα σε κάνω φίλη μου!)

      Πάμε ανάποδα: Εσύ έφαγες την πάβλοβα, εγώ έχω φάει τον κόσμο να δω από πού την παράγγειλες. Το μόνο που ξέρω είναι στη Σκουφά. Να σπεύσω;

      Αυτή η κλασσική ιδιότητα των οδόντων, μεγάλο πράγμα, βρε Φυσάει μου.Να το πούμε στη Μαριάννα. Λες να την ξέχασε;!
      Κα επί τη ευκαιρία: Πού να της το πούμε, αφού δεν έχει μπλογκ; Θα τη ρωτήσω αν υπάρχει κάποια σελίδα που πιθανόν ανεβάζει κανένα γραπτούλι κάπου κάπου. Είναι διαόλου κάλτσα η φιλενάδα μας, όλο και κάτι θα μας πει.

      Και βέβαια είναι πραγματικό πρόσωπο και μάλιστα χαμογελαστό και όμορφο! Η φαντασία του κυρίου Λι μπροστά στη Μαριάννα δείχνει φτωχή κι ανεπαρκής..

      (Αλλά μ'αρέσει που έχεις μπερδευτεί ανάμεσα στα φανταστικά και τα πραγματικά πρόσωπα του Λι. Με όλο σου το δίκιο! Εδώ μπερδεύομαι εγώ, ο βιογράφος του, χαμός γίνεται, έχουμε απωλέσει κάθε όριο οι χαρακτήρες εδώ μέσα!

      Πολύ σ' ευχαριστώ, fish eye. Χάρηκα που βρήκα και την αγκαλιά (σου) του φεγγαριού.(http://metofeggariagalia.blogspot.com/)

      Διαγραφή
  5. Ο Τρόπος που ο άνθρωπος ανακαλύπτει άλλες πτυχές της δυνατότητας των μελών του και του σώματός του είναι ένα μαγικό φωτεινό παραμύθι Διονύση μου.
    Και τα λέει όλα η Μαριάννα στο σχόλιό της:
    "Αυτή η σταδιακή αποκάλυψη των πραγμάτων δεν είναι μια χαρά της ζωής;"
    Εκεί κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια. Η ζωή ψάχνει τρόπους να συνεχιστεί. Και το κάνει με μαγικό τρόπο πραγματικά.
    Να της ευχηθούμε περαστικά αλλά και ένα μεγάλο ευχαριστώ και σε σένα Διονύση για την οπτική ματιά που μας προσφέρεις καρέ ζωής !
    Καλή Κυριακή φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Γιάννη (χαίρετε, χαίρετε). Κι αυτό το συνεχές ξεδίπλωμα των δυνατοτήτων μας αποτελεί και μια αποκάλυψη που μας ψιθυρίζει συνεχώς για την πίστη στον εαυτό μας, για τους πολλούς τρόπους να πορεύεσαι και να φτάνεις στο στόχο που έχεις θέσει.

      Όταν, με το καλό, αποκατασταθεί το χεράκι της φίλης μας, θα πορεύεται ήδη σοφότερη και πλουσιότερη (αν και πάντα υπάρχει ένα δαιμονιούλι μέσα μας που μας σπρώχνει στα ίδια και ξανά στα ίδια λάθη..)

      Καλή βδομάδα και σε σένα, Γιάννη

      Διαγραφή
  6. "Μαθήματα ορθοδοντικής" θα το τιτλοφορούσα, αυτό το εκπληκτικό-βιωματικό ποίημα. Η γυναίκα που έχει "γερά δόντια", ξέρει να τα σφίγγει στα δύσκολα και να τα κάνει χέρια, πόδια, στομάχι και καρδιά. Αν έχει κάποιο δικό της χώρο/μπλογκ, θα ήθελα πολύ να την επισκεφτώ. Αν όχι, δώσε της την αγάπη και τον θαυμασμό μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Μαρία. Αν διαβάσει και η Μαριάννα το βιβλίο σου, το ίδιο θα ζητάει το μπλογκ σου για να σε διαβάζει και να επικοινωνείτε..Την πρώτη φορά που θα τη δω, θα της το δανείσω. (Αν και, απ' ό,τι κατάλαβα, αν τη δω μετά τα Χριστούγεννα δε θα ξέρω αν θα της δώσω το πρώτο ή το δεύτερό σου..)
      Όπως έλεγα και στη fish eye, νομίζω ότι η Μαριάννα δεν έχει μπλογκ. Θα τη ρωτήσω αν υπάρχει κάτι άλλο που μπορείς να βρεις κάτι δικό της. Αν όχι, θα αναγκαστεί ο κύριος Λι (τραβάτε με κι ας κλαίω..) να αναλάβει χρέη διακομιστή.

      Και το "μαθήματα ορθοδοντικής" καλό είναι, αλλά και το teath time μου φάνηκε πρωτότυπο και ευφυές. Τι θα σας κάνω όλους, ιδέα δεν έχω!

      Πολλά φιλιά, Μαρία :-)

      Διαγραφή
  7. Δεν μου έχει συμβεί να σπάσω κάτι για να έχω την πρακτική και ψυχολογική εμπειρία, αλλά η σκέψη μου, πήγε σε κάτι που βρίσκω σωστό: "Εμπειρία δεν είναι το γεγονός, αλλά τι κάνεις με το γεγονός".
    Όταν το δόντι σου πονάει πας στον γιατρό, όταν όμως η καθημερινότητα σου γίνεται δύσκολη γιατί έχεις σπασμένο χέρι και από "πάνω" σε ρωτάνε και πώς τα βγάζεις πέρα, το ν' απαντήσεις μ' ένα ποίημα δείχνει πρώτα βαθιά ευαισθησία, ενσυναίσθηση, συνειδητοποίηση της αξίας των δυο σου χεριών και σίγουρα χαρά ζωής!
    Καλό βραδάκι να έχουμε!

    ΥΓ: Οι φωτό, θολές, προφανώς "επί τούτου" ίσως σκέφτηκε και το βλαστάρι! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την Άιναφετς!
      Μέχρι να σπάσω κι εγώ το χέρι, πριν 5-6 χρονάκια, μόνο με τους φίλους μου "τα 'σπαγα", γιατί έλεγα κρύα αστεία. (Μ' αυτά δε γελούσαν. Όταν με είδαν με το γύψο στο χέρι γέλασαν - άβυσσος η ψυχή των φίλων..) Όταν το έσπασα, σκέφτηκα διάφορα, αλλά στο συλλογισμό της Μαριάννας δεν έφτασα. Ο καθένας με τις δυνάμεις του!

      Οι φωτογραφίες, μαγισσούλα, θολές. Επί τούτου. Ανιχνεύοντας την τρίτη διάσταση.

      Μια καλή βδομάδα

      Διαγραφή
  8. ΣΧΟΛΙΟ ΞΩΤΙΚΟΥ, έφτασεεεεεεε!

    " Κατά το "ήλιος με δόντια" και το σημερινό ...Μάθημα κύριε .
    Δεν ξέρω αν είναι αληθινή (το φινάλε του ποιήματος μου λέει πως ναι) ή της φαντασίας σου η Μαριάννα
    αλλά συγκινήθηκα πολύ ,γιατί ήξερα μια τέτοια ακριβώς γυναίκα-Μάθημα .
    Άνθρωποι ...έργα τέχνης .
    Που σε κάνουν να σκέφτεσαι πως όποια κι αν είναι η ερώτηση , η απάντηση είναι : Η αγάπη
    Ναι οι απαντήσεις έρχονται με πολλούς τρόπους αρκεί να καταφέρεις να κάνεις την σωστή ερώτηση .
    Το έχω νιώσει πολλές φορές όπως το είπε ο Ιονέσκο :
    " Δεν είναι η απάντηση που μας διαφωτίζει ,αλλά η ερώτηση "

    Και τώρα μπορώ να κάτσω με ησυχία να χαζεύω αυτή την "απίθανη" φωτογραφία !!!!!!!!

    Φιλιά πολλάαα σε....όλους 😄😉 "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λογικά ομιλείς, αγαπητή μου, μέσω του θεάτρου του παραλόγου. Η ερώτηση θέλει τέχνη. Αλλά καμιά, η απάντηση σε μια κοινή ερώτηση παράγει κι η ίδια τέχνη, όταν ευφάνταστα, ρηξικέλευθα, ανοίγει καινούρια παράθυρα και προοπτικές.(Να, όπως της Μαριάννας, εδώ, της πραγματικής Μαριάννας που ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που έγραψες.

      Σημείωση: Αυτή η "απίθανη" φωτογραφία, δεν ξέρω πώς υπάρχει στο..σκληρό δίσκο. Θα έλεγα πως δεν την τράβηξε κανείς, αλλά δεν το λέω γιατί μόνο θρίλερ του έλειπε να γίνει το μπλγοκ του Λι τώρα..Πάντως, μυστήριο καλύπτει την υπόθεση.

      Φιλιά και σε σένα. Η παρέα πάντα υπόχρεη, καθώς κάνεις ολόκληρο ταξίδι για να τα λέμε..

      Διαγραφή
  9. ''Αυτή η σταδιακή αποκάλυψη των πραγμάτων δεν είναι μια χαρά της ζωής;Κορυφαίο ερώτημα...
    Τώρα βέβαια στην περίπτωση που τα δόντια νοσούν...υπάρχουν τα χέρια να βοηθούν σε μικρές μπουκιές ζωής. Πάντα όλοι μας μαθαίνουμε από τη ζωή να βρίσκουμε τρόπους.
    Και η Μαριάννα φίλη του κ. Λι, σίγουρα βρήκε τρόπο, αλλά το ενυπωσιακό δεν είναι για μένα αυτό, εντυπωσιακος είναι ο τρόπος που δεν μιλά για το πρόβλημά της, ενώ είναι λαλιστατη.
    Καλό μήνα Διονύση μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μ' αρέσει αυτό που γράφεις, Άννα. Το εντυπωσιακό του να μη μιλάς, αν και μπορείς. Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο. Βιάζονται οι άνθρωποι να είναι πρωταγωνιστές (βιαζόμαστε να είμαστε, να λέω), μιλάμε με την πρώτη ευκαιρία, συχνά ασταμάτητα. Το να προστατεύεις σιωπώντας θέλει εγκράτεια, δύναμη, ευγένεια. Το εκτιμάς όταν υπάρχει.

      Καλό μήνα και σε σένα, Άννα.

      Διαγραφή
  10. Το δύσκολο είναι να συνειδητοποιήσω τις διάφορες αναπηρίες μου, μετά όλα τα καταφέρνω καθότι και ξανθιά και θεά χαχαχα Η Μαριάννα είναι ξανθιά, σίγουρα θεά :) :) :) Ο θαυμασμός είναι η τροφή μας, πόσο μάλλον όταν αντιλαμβάνονται και την θηλυκότητά μας. Πολύ καλός κύριε Λι, σωστό σερνικό :) Κατέχεις την τέχνη του θαυμασμού :) :) Της έδωσες την δύναμη να τα καταφέρνει όλα και στο τέλος να αυτοθαυμαστεί (ωωω το ερωτηματικό μπορεί να είναι ουσιαστικά ένας δρόμος να φτάσεις στο θαυμα-στικό)
    :)

    αχμμμ πάλι εκτός θέματος ε?
    Καλή εβδομάδα, φιλί :)



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ω ξέχασα .. πήγα και διάβασα "Πενία τέχνας κατεργάζεται" Θεό-κριτος ποιητής !!!
    Τέλεια σύμπτωση :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Η Μαριάννα, Μάνια, δεν είναι ξανθιά. Επειδή, βεβαίως, είναι θεά, θα το ψάξω καλύτερα, να δω μήπως είναι ξανθιά και τα βάφει. Μη χάνουμε και τις σταθερές μας τώρα!

    Δεύτερον. Αυτή η θεωρία του μεταλλασσόμενου σε θαυμαστικό ερωτηματικού τη βρίσκω εξαιρετική για την καινούρια γραμματική που ανοίξαμε τς προάλλες με την ερωτηματική προστακτική. Τρέμετε, γλωσσολόγοι!

    Τρίτον. Ταξίδι αεροπορικό από μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη στην
    Ελλαδίτσα. Στο αεροδρόμιο της ευρωπαϊκής πόλης (δηλαδή, όχι της Αθήνας) ένας επιβάτης πηγαίνοντας στις τουαλέτες θαυμάζει την οργάνωση και την προσοχή στις λεπτομέρειες που έχει ο χώρος. Έχουν προβλέψει τα πάντα, ώστε να εξυπηρετηθεί ανετότατα ο ταξιδιώτης. Μετά την προσγείωση, ο ίδιος επιβάτης -έλληνας είναι - πηγαίνει και στις τουαλέτες του αεροδρομίου της Αθήνας. Απογοήτευση, η πρώτη σκέψη.Χρειάζεται να κάνει ακροβατικά για να μπορέσει να κάνει ό,τι θέλει να κάνει χωρίς απώλειες (χωρίς να του πέσουν τα πράγματα κάτω, χωρίς να λερωθεί ακουμπώντας κάπου κοκ). Βγαίνοντας, και έχοντας καταφέρει με δικές του επινοήσεις να φέρει σε αίσιο πέρας την επίσκεψή του στις τουαλέτες, στη θέση της αρχικής απογοήτευσης τοποθετεί τώρα την αυτάρεσκη διαπίστωση:" Να, γιατί είμαστε έξυπνοι εμείς οι Έλληνες, λέει, αναγκαζόμαστε πάντα και παντού να αυτενεργούμε, μαθαίνουμε να τα λύνουμε όλα μόνοι μας"..

    Είναι κι αυτό μια όψη του "Πενία τέχνας κατεργάζεται". Άλλωστε, και ο Θεόκριτος Έλλην ήτο!

    Γεια σας, θεά, τα φιλιά μας και καλό μας μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δυνατή η Μαριάννα κι έξυπνη πολύ!
    Όχι γιατί έμαθε να χρησιμοποιεί κι αλλιώς τα δόντια, αν και μεταξύ μας, κανένας οδοντίατρος δε θα συμφωνούσε με αυτό, αλλά κυρίως γιατί απάντησε με έναν μοναδικό και όμορφο τρόπο!
    Εύχομαι πάντως ολόψυχα να μη ξαναχρειαστεί να γίνει τόσο επινοητική!
    Φιλιά πολλά και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτές οι "απαντήσεις", Μαρία, σε πλουτίζουν. Και δεν απαντάνε μόνο στην ερώτηση, παρά απλώνονται και σε άλλα πεδία, έτσι που σε μαθαίνουν κιόλας.

      Ας της επιτρέψουμε, πάντως, να γίνει κι άλλη φορά τόσο επινοητική, αλλάζοντας όμως τον τρόπο που θα φτάσει εκεί!

      Καλό μήνα και σε σένα - πώς βιάζεται κι αυτός, μέχρι να ευχηθούμε πάνε οι 4 μέρες του..

      Διαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: