Κυριακή 10 Ιουνίου 2018

τ' αριστερό λακκάκι του χαμόγελου



             Bραδυφλεγείς τύποι οι δίδυμοι. Τόσο, που καμιά φορά η φωτιά που θα ανάψει το φυτιλάκι μιας κουβέντας θα φανεί μέρες μετά. Προχτές, την παρατήρηση του Δίδυμου ότι όσο και να απαξιούμε να ασχολιόμαστε με θέματα όπως ο Μεγαλέξανδρος και το Μακεδονικό ασχολιούνται αυτά μαζί μας, είναι κομμάτια της ιστορίας κλπκλπ ο κύριος Λι θυμήθηκε να την απαντήσει μόλις πριν λίγο με τον αγαπημένο του τρόπο: με ένα καθυστερημένο μέιλ. Σας το έχω εδώ, φρέσκο φρέσκο και ζεστό. Μήπως κι αυτό κομμάτι της Ιστορίας δεν είναι;  Γράφει:

            « Άκουσε, Μπούφο,
            Τη ζωή μου δε μου τη διαμόρφωσαν οι μεγάλοι στρατηγοί και κατακτητές και τα μεγάλα μου προβλήματα δε μου τα έλυσαν τα βιβλία της Ιστορίας με τα διδάγματά τους. Αυτά μόνο με έμαθαν να χαμηλώνω τα μάτια, να έχω απέχθεια στο αίμα και να τρομάζω με το άγριο φορτίο  των ανθρώπων.
            Τη ζωή μου τη διαμόρφωσαν όσοι μου άνοιγαν μονοπάτια αγάπης˙ όσοι μου εστίαζαν το βλέμμα μου στα μικρά του κόσμου. Κι εστιάζοντας στα μικρά, θαύμα, τα έβλεπα μεγάλα. Τα λόγια που ειπώθηκαν  διαμόρφωσαν τη ζωή μου, αδερφέ, τα χέρια που απλώθηκαν, τα φιλιά που δόθηκαν κι εκείνα που δεν τόλμησαν, τα δάκρυα των αποχωρισμών και των αφίξεων, οι κουβέντες που έσβηναν στο μικρό ποτήρι του κρασιού, οι κινήσεις που ψιθύριζαν «εδώ είμαι», τα αγγίγματα στον ώμο, οι υπερβάσεις των ορίων, τα «όχι μέχρι εκεί», οι αγκαλιές καταφύγια κι οι αγκαλιές χαράς, εσύ, τα ξεφτίδια της κάθε ήττας, η μικρή κουρελού της κουζίνας και τ’ αναμμένο τη νύχτα πορτατίφ, η κορομηλιά του κήπου, οι υποσχέσεις κι η ανάγκη τους, οι συμβουλές που ζητήθηκαν κι αυτές που αγνοήθηκαν, οι συγγνώμες  και τα παράτα μας, τα πιο μικρά ίχνη της αγάπης στο κατάστικτο δέρμα μου, η ησυχία της νύχτας που σέβεται την ανάσα μας κι η ανάσα που σέβεται την ησυχία της νύχτας, τα γράμματα που γλιστρούσαν κάτω από τη χαραμάδα της πόρτας κι αργότερα στο ηλεκτρονικό κουτί και φώναζαν «δεν είμαστε μόνοι», το μολύβι των υπογραμμίσεων που χάραζε το σχήμα της καρδιάς και της σκέψης μου, οι ματιές, οι ευθύβολες ματιές απ’ τα μάτια στα μάτια, το δεξί κι αριστερό λακκάκι του χαμόγελου˙

            να πω κι άλλα, αδερφέ, ή θα συνεχίσουμε την κουβέντα για το Μεγαλέξανδρο;»

Στη Μοσχούλα, για το δικό της μονοπάτι αγάπης

24 σχόλια:

  1. Ταχυφλεγώς η σκέψη πήγε στους στίχους του Ρίτσου
    "Και να αδερφέ μου
    που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
    ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
    Καταλαβαινόμαστε τώρα
    δε χρειάζονται περισσότερα"

    Συγχαρητήρια στον κύριο Λι που θυμήθηκε αυτό το καθυστερημένο μέιλ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "κι αύριο, λέω, θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί.."
      Ας κρατήσουμε και λίγη από την αισιοδοξία του ποιητή - γιατί αν περιμένουμε τον κυρ Λι..

      Συγχαρητήρια που ό,τι θυμάται χαίρεται, Μαρία; Αλλά καλά. Ταπεινός δούλος εγώ, θα του τα δώσω..

      Καλή σου βδομάδα - πιάνεις και δουλειά στο ταχυδρομείο έμαθα, ε; :-)

      Διαγραφή
  2. Κάλιο αργά παρά ποτέ..
    Το καλό πράγμα αργεί να γίνει...
    Διαλέγετε και παίρνετε. Εγώ διαλέγω το δεύτερο γιατί μπορεί να άργησε το μέιλ αλλά ήταν χορταστικό. Eίχε απ' όλα: όλες εκείνες τις σημαντικές λεπτομέρειες που στήνουν το σκηνικό μιας ολόκληρης ζωής ενός απλού ανθρώπου σαν εμένα - ή ίσως και σαν εσένα κ. Λι.
    Και βέβαια συμφωνώ πως οι μεγαλύτερες κατακτήσεις είναι εκείνες που συντελούνται στο μυαλό και την καρδιά του άλλου.
    Υ.Γ. Το λακκάκι στο πηγούνι μπορούμε να το προσθέσουμε;
    Καλό απόγευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωωω, Μαρία, και τι δε θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ο καθένας! Οι προσωπικές μυθολογίες μου φαίνεται πως (μπορούν να) είναι ανεξάντλητες.
      Ευτυχώς!

      Καλή βδομάδα και σε σένα - με πολλά λακκάκια χαμόγελου :-)

      Διαγραφή
  3. Μου αρέσουν πολύ τα χέρια που απλώθηκαν και τα φιλιά που δόθηκαν...
    Γενικά με μικρά, αλλά σταθερά βήματα.
    φτάνεις μακριά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βρε, βρε, καθίστε, καλώς ήρθατε, ο κ. Λι ψήνει καφέ και τον συνοδεύει με λουκουμάκι μαστίχας (χμ..).

      Το λες απλά αυτό το "με μικρά αλλά σταθερά βήματα", αλλά, θαρρώ, θέλει πολλή εκπαίδευση πρώτα, Μοσχούλα. Πάντως το αποτέλεσμα έρχεται αντιστρόφως ανάλογο: τα μικρά βήματα σε οδηγούν σιγά σιγά σε σημαντικά αποτελέσματα. (Άσε που μαθαίνεις να γεύεσαι και τη διαδρομή..)

      Με το καλό να επανακάμψεις, να κάνεις το πρώτο μικρό σου βήμα της βδομάδας αύριο, να κάνουμε και μαζί 2-3 και να κεραστούμε μετά! :-)

      Διαγραφή
  4. Μα, ναι, κύριε Λι, πολλές είναι οι ευλογημένες φορές που έχει συμβεί μια απλή κουβέντα έτσι ανέμελα ριγμένη να είναι βραδυφλεγής και σε ανύποπτο χρόνο να πυροδοτήσει φωτίζοντας μια ολόκληρη ζωή αισθημάτων όπως είναι η αγάπη με τις αγκαλιές της, τα φιλιά της και αχ! αυτά τα "εδώ είμαι" πόσο ανακουφιστικά για την αίσθηση ασφάλειας που σου αφήνουν!
    Ναι, δεν είμαστε μόνοι!
    ΑΦιλιά με μια γλυκιά καληνύχτα κύριε Λι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορεί, Άιναφετς, οι καλές κουβέντες να είναι σαν τα καλά έργα τέχνης, σαν καλές ταινίες ή βιβλία, που σου αφήνουν τροφή και μετά τη συνάντησή σου μαζί τους.
      Και όχι, βέβαια, μόνοι δεν είμαστε, τα αγκάθια μας μόνο θέλουν γερό ξύσιμο, να μη γδέρνουν τα χέρια που απλώνονται, να αφήνουν τα "εδώ είμαι" να ξεδιπλώνονται άφοβα.

      Καληνύχτα, καληνύχτα. να πέσετε νωρίς, αγαπητή, μετά από τόσο χορό που ρίξατε, ε, δεν μπορεί, μία κούρασις θα υπάρχει..

      Διαγραφή
  5. Οι άνθρωποι κι ότι μας έκαναν να νιώσουμε, να βιώσουμε, να πράξουμε. Όσοι επιλέγουμε να είναι στη ζωή μας κι όσοι κάποια στιγμή έφυγαν ή διώξαμε. Αυτοί μας διαμορφώνουν.
    Και με αφορμή την ιστορία και τους στρατηγούς, αφήνω αυτό εδώ: https://www.o-klooun.com/anadimosiefseis/manos-xatzidakis-i-paradosi-exei-aksia-monaxa-otan-den-stirizetai-stin-anaparastasi
    Καλό ξημέρωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ό,τι - Ααααααα τα ματάκια μου

      Διαγραφή
    2. Κι ο κύριος Λι εστίασε σ'αυτά που προέρχονται από τους ανθρώπους, όπως λέει κι η Φακίδα. Δεν εκπλήσσομαι που συμφωνούν..
      Όσο για το χατζιδακικό σχόλιο, μιλ μερσί και παραπάνω! Όσο και να τ'ακούω, όσο και να τα διαβάζω, τα σχόλια του Τρίτου, του Μάνου, πάντα μου μεταφέρουν αυτό τον εμπνευστικό αέρα ελευθερίας που απέπνεαν.
      Αλλά, μια και λέμε για στρατηγούς, θυμήθηκα ένα ωραίο παλιό τραγουδάκι της καταλανής Marina Rossell, που έλεγε περιπαικτικά και περήφανα:"είμαι γυναίκα και χαίρομαι, γιατί δε θα γίνω ποτέ στρατηγός"κοκ. Εδώ τα λόγια:
      Sóc una dona, ja ho veus, una dona.
      Sóc una dona i no hi vull fer res.
      Sóc una dona, res més que una dona:
      no seré mai un carrabiner.

      Sóc una dona, ben ferma i rodona.
      Sóc una dona, ja ho deus haver clissat.
      Sóc una dona i això és cosa bona:
      no seré un barbut magistrat.

      Sóc una dona amb dos pits i una poma.
      Sóc una dona amb l'hormona que cal.
      Sóc una dona i això ja no és broma:
      no seré mai capità general

      Sóc una dona i n'estic ben contenta.
      Sóc una dona i no hi trobo entrebanc.
      Sóc una dona i això ja m'orienta:
      no seré mai director d'un banc.

      Sóc una dona i amb bona harmonia,
      sóc la mestressa del meu propi cos.
      No seré bisbe ni tampoc policia,
      cosa que em posa de molt bon humor

      Και εδώ και το βιντεάκι:
      https://www.youtube.com/watch?v=idpq16j-GH8

      Ευχαριστούμε και καλή σας βδομάδα :-)

      Διαγραφή
    3. Πανέμορφο. Ευχαριστώ για το δωράκι. :)

      Διαγραφή
  6. Πολλά διαμορφώνουν τη ζωή μας, καμιά φορά και βιώματα που δε θα θέλαμε να ζήσουμε.
    Σκοπός είναι να πορευόμαστε με αλήθεια, σεβασμό κι αγάπη κι όλοι βρίσκουμε το δρόμο μας και σε κάθε βήμα, ένα ακόμα κομμάτι του εαυτού μας.
    Οι στρατηγοί κι η Ιστορία, παρ' όλα αυτά, μπορούν να μας διδάξουν. Και πάντα πίστευα τη φράση "η γνώση είναι δύναμη".
    Καλή εβδομάδα Διονύση και κύριε Λι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Μαρίνα. Πορευόμενοι με τα στοιχεία που γράφεις πιστεύω κι εγώ πως γεμίζουμε ουσιαστικά από τη ζωή μας. Αυτά γίνονται φίλτρα προστατευτικά και ζωογόνα.
      Ας είναι έτσι, ζωογόνα και η εβδομάδα σου! :-)

      Διαγραφή
  7. Πρόσεξε τα λόγια σου γιατί είμαι δίδυμος :Ρ χαχα.
    Υπέροχα λόγια Διονύση, μου έδωσαν δύναμη με κάποιο παράξενο τρόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Respect στους διδύμους! Τι εννοείς, όμως; Αστρολογικώς ή φυσικώς ομιλείς;; Γιατί, αν το εννοείς αστρολογικώς, κι εγώ δίδυμος είμαι! :-)

      Δύναμη; Αυτά κι εσύ ξέρετε..

      Φιλιά.

      Διαγραφή
  8. Άργησε να φτάσει το μαίιλ αλλά στάζει σοφία ζωής. Και ναι θα πω εγώ στον κ Λι πολύ σωστά όσα λέει, προσυπογράφω, αλλά και οι στρατηγοί μας δίδαξαν τον τρόπο να αποζητάμε τις αλήθειες που αξίζουν στη ζωή. Εξαιτίας τους χαμηλώνουμε τα μάτια και απεχθανόμαστε το αίμα...Τι κρίμα όμως που εξακολουθεί το αίμα των ανθρώπων να προκαλεί τόσο δέος στους πιστούς του!!!
    Καλό καλοκαίρι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό καλοκαίρι κι από 'δω, Άννα. Θα κάνω, βέβαια, μια απόπειρα να μπω λαθρεπιβάτης στη βαλίτσα σου (που έχει ομολογήσει ότι δεν την παραγεμίζεις..), αλλά αμφιβάλλω αν θα τα καταφέρω.
      Δεν ξέρω αν σου φαίνεται και σένα, αλλά η αίσθηση που μας δίνει "η ζωή του καλοκαιριού" είναι πως αυτά που απεχθανόμαστε, όπως γράφεις, είναι λίγο πιο μακριά, πιο ψεύτικα..

      Διαγραφή
  9. Πάντως η συναναστροφή με τον κύριο Λι και τον Δίδυμο μοιάζει λίγο και με ψυχοθεραπεία.
    Εκεί που σκέφτεσαι μα ναι, είναι ξεκάθαρο, έρχεται η φωνή να σου θυμίσει πως όλα σε τούτη τη ζωή έχουν μια πιο ουσιαστική και βαθύτερη σημασία.

    Οι 2 όψεις του νομίσματος ένα πράγμα.

    Όσα αργούν μερικές φορές σου δίνουν το περιθώριο να τα σκαλίσεις καλύτερα στο μυαλό πριν καταλάβεις.

    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ψυχοθεραπεία μοιάζει, Νικολέτα, και όλη αυτή η ανταλλαγή. Μου έλεγε, π.χ, ο κυρ Λι πόσο του αρέσει που πολλές φορές πιάνεις/πιάνετε μια πτυχή του κειμένου του και την ξετυλίγεις/ξετυλίγετε, όπως έκανες εδώ με αυτά που αργούν και σου δίνουν την ευκαιρία να τα σκαλίσεις καλύτερα στο μυαλό, πριν τα τοποθετήσεις.
      Και πόσο ευχαριστεί γι' αυτό!

      Να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  10. ΣΤΡΑΤΗΓΕ, ΤΟ ΤΑΝΚ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ

    Θερίζει δάση ολόκληρα, κι εκατοντάδες άντρες αφανίζει.

    Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:

    Χρειάζεται οδηγό.



    Στρατηγέ, το βομβαρδιστικό σου είναι πολυδύναμο.

    Πετάει πιο γρήγορα απ’ τον άνεμο, κι απ’ τον ελέφαντα σηκώνει

    βάρος πιο πολύ.

    Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:

    Χρειάζεται πιλότο.



    Στρατηγέ, ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ.

    Ξέρει να πετάει, ξέρει και να σκοτώνει.

    Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:

    Ξέρει να σκέφτεται.

    Μπρεχτ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ωωω, ευχαριστούμε πολύ, Ιχνηλάτη, εξαιρετική καλλιτεχνική συμβολή στην κουβέντα μας.

    Εκείνο που σε προβληματίζει, πάντως, είναι πόσο έχουν καταλάβει τη δύναμη αυτών των ποιημάτων, αυτής της σκέψης, σε μια εποχή που προσπαθούν ακόμα κι αυτή να την ανατρέψουν (βλέπε, π.χ, τα πολυδάπανα πειράματα που γίνονται - αλλά και τη σχετική "πρόοδο" - για την τεχνητή νοημοσύνη και ό,τι μπορεί να αντικαταστήσει τις λειτουργίες του ανθρώπου..)

    Χαιρετισμούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τι κι αν ήταν καθυστερημένο το μέηλ;
    Περιέχει όλη την ουσία!
    Υπέροχα λόγια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ααα, Μαρία, καθυστερημένο ευχαριστώ (καθώς τα σχόλια δε μου εμφανίζονται πια στο μέιλ και έτσι, όταν το μπλογκ προχωράει σε επόμενη ανάρτηση είναι πάααρα πολύ δύσκολο να ελέγξεις αν υπάρχει κάποιο σχόλιο..Δεν έχω ιδέα πώς να το αντιμετωπίσω αυτό..)

    Καλό σαββατοκύριακο (πια, ε;) :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: