 |
| (εικ. από depositphotos.gr) |
Καθώς ποδηλατούσε ο κ. Λ, έπεσε στην αντίληψή του ένα σύνθημα γραμμένο
στο μαντρότοιχο του ΗΣΑΠ. Μαύρα γράμματα γραμματοσειράς antifa. «Σ' αυτά τα μέρη τα δήθεν να μη με ξαναπάς», έλεγε. Το μυαλό του συνήθως πάει και στο σύνθημα και
στην ταυτότητα του συγγραφέα του. Μειδίασε από τον υψηλό θρόνο του.
«Η μικρή», σκέφτηκε, «που το έγραψε αυτό, είναι ένα αντισυμβατικό πλάσμα
που δεν της αρέσουν τα δήθεν, δείχνει να μην της αρέσει η εκμετάλλευση, σ’ έναν
κόσμο προσποίησης αναζητά την αλήθεια κλπ. Όμως «να μη με ξαναπάς», λέει στον
καλό της, αναγνωρίζοντας ότι αυτός είναι που κάνει τις επιλογές, που αποφασίζει,
που έχει το επάνω χέρι στη σχέση. Αυτός. «Φτωχό κορίτσι», συλλογίστηκε, «έχει να
διανύσει πολύ δρόμο ακόμα, για να φτάσει σ’ αυτό που νομίζει ότι βρίσκεται».
Όταν επέστρεψε και είπε
τη σκέψη του στον Δίδυμο, αυτός, μετά από λίγα δευτερόλεπτα κατσικίσιας σιγής,
αυτής δηλαδή που επεξεργάζεται τις σκέψεις στυλώνοντας ευθυβόλως τα μάτια,
«γιατί θεωρείς δεδομένο ότι το σύνθημα το έχει γράψει κορίτσι;», ρώτησε. «Δεν
είναι αρκετά ρατσιστικός τρόπος να λειτουργείς τη σκέψη σου; Φτωχέ μου, έχεις
πολύ καιρόν ακόμα, για να φτάσεις σ’ αυτό που νομίζεις πως βρίσκεσαι.»
Είδες τι συνειδητοποιούμε από τη μια στιγμή στην άλλη, κύριε Λι; Πράγματα που δεν τα υποψιαζόμασταν για τον ίδιο μας τον εαυτό. Νομίζουμε πως μεγαλώνουμε και ξέρουμε ποιοι είμαστε. Και ξάφνου μια διαπίστωση το ανατρέπει αυτό. Θέλει δουλειά για ν' αλλάξουμε τον... προγραμματισμό που λαμβάνουμε από το ευρύτερο περιβάλλον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνούμε απόλυτα, καλή μου Φακίδα.Και ίσως (τι ίσως, σίγουρα..) αυτή η δουλειά δε θα τελειώσει ποτέ. Ας ευχαριστιόμαστε, πάντως, τη διαδρομή της, ε;
Διαγραφή( Το σχόλιό σου απαιτεί ως μουσική υπόκρουση το "ποιος αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω, με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλόοοοο, του Σαββόπουλου)
ΥΓ. Σ' ευχαριστώ πολύ για τις ετεροχρονισμένες συναντήσεις (αν και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, μη θρέφοντας τη ματαιοδοξία του κυρίου Λι..) :-)
Σύμφωνοι.
ΑπάντησηΔιαγραφή