Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018

δίκην κόκκινου λεκέ


           «Γραμμένο βαθιά στα κύτταρα του ανθρώπου πρέπει να είναι το δέος του απέναντι στο Μεγάλο. Σε κάθε τι που έχει μέγεθος.  Ένα δέος, βέβαια, που η κάθε εξουσία το εκμεταλλεύεται δεόντως. Και κείνο που είναι ενδιαφέρον να δει κανείς είναι πώς έχει καταγραφεί και καταγράφεται αυτό στις υποδηλώσεις της γλώσσας, στις αντιλήψεις μας, που θεωρούμε δεδομένες και περίπου δεν τις κρίνουμε καν, στο κοινωνικό μας υποσυνείδητο εν ολίγοις».
            Αυτά σημείωνε στο ημερολόγιό του ο κύριος Λι, ορμώμενος εκ του αντιθέτου. Εκείνο το πρωί είχε παίξει το ρόλο του δολοφόνου και μάλιστα του δολοφόνου που ασκεί το έργο του αντλώντας εκδικητική ικανοποίηση: Το κουνούπι που όλη νύχτα δεν τον είχε αφήσει να κοιμηθεί βρισκόταν, επιτέλους, δίκην κόκκινου λεκέ, στον τοίχο.


       
     Σαν αστραπή πέρασε η απορία από το μυαλό του: «Μόλις έκανες φόνο, τι πανηγυρίζεις; τι βαρβαρότητα συναισθηματικού κόσμου κι αυτή;» Τα αμυντικά αντανακλαστικά του λειτούργησαν κι αυτά σαν αστραπή. «Τι μπορώ να κάνω; Είμαι θύμα κι εγώ της περί μεγέθους βαθιά στα ανθρώπινα κύτταρα χαραγμένης αντίληψης: «δοξάστε τα υπερμεγέθη, ταπεινώστε τα μικρά κι ασήμαντα!»
            Επικαλείται ο κύριος Λι τους κοθόρνους στο αρχαίο δράμα – επιβολή του ιερού δια του μεγέθους στους θεατές -, τα φαραωνικά, μεγαλεπήβολα κτίσματα των αρχαίων ανατολικών λαών αλλά και τα αρχιτεκτονήματα του φασισμού στον εικοστό αιώνα, τεράστια για να εκμηδενίζουν τον άνθρωπο και να υμνούν τους εξουσιαστές, το διαχρονικό θαυμασμό, που τείνει να γίνει υποταγή, σε κάθε μεγάλο, τη διαχρονική μεγαλομανία των πάντων – «το μεγαλύτερο χριστουγεννιάτικο δέντρο της Ευρώπης», «ο μεγαλύτερος ουρανοξύστης του κόσμου», «ο πύργος του Άιφελ έχει ύψος  τόσα και μέτρα..», τα ρεκόρ γκίνες που πάσχουν από μεγεθομανία - , τις άπειρες λέξεις άπειρων γλωσσών που (δεν) κρύβουν αυτή την πίστη στο Μεγάλο και την υποτίμηση στο Μικρό – «α, ρε, Μεγάλε!», «γίγαντα!», κοντοστούπης, τάπας, νιάνιαρο, σαμιαμίδι – ακόμα και τις προσφορές των σούπερ μάρκετ για ακόμα περισσότερο προϊόν στις συσκευασίες, το Μεγάλο στο ύψος, στην ηλικία, στην εμπειρία, στη γνώση, σε όλα τα αντικείμενα που συγκρίνουν τα παιδάκια μεταξύ τους, για να καμαρώσουν ότι το δικό τους είναι το μεγαλύτερο,
             επικαλείται αυτά και πολλά άλλα ο κύριος Λι, για να ελαφρύνει την κατηγορία που του απέδωσε η συνείδησή του, αυτή της ανέμελης δολοφονίας του κουνουπιού,
            και νάτος τώρα, έμπλεος αποριών, συνεχίζει να σημειώνει στο ημερολόγιό του «ωραία, και τι να κάνω τώρα, να τα αφήνω να μου πίνουν το αίμα ή να περιμένω να μεγαλώσουν, για να αναμετρηθώ μαζί τους σαν ίσος προς ίσα; Κι ύστερα; Πολεμιέται η χαραγμένη στα κύτταρα κατάστασή μας ή όχι; Πολιτισμός είναι να αλλάζεις τη φύση σου ή να την αποδέχεσαι και να τη διαχειρίζεσαι με τα μέσα σου  που συνεχώς εξελίσσεις;»

            Βαθέως στοχάζεται ο ήρωάς μας. Ούτε απ’ αυτό, φαίνεται, τη γλιτώνει. Βαθέως χαραγμένος στα κύτταρά του ο στοχασμός. Ας τον κατανοήσουμε. Μήπως κι εμείς δεν έχουμε τις βαθιά χαραγμένες στα κύτταρά μας αδυναμίες μας;

19 σχόλια:

  1. Χμ...
    Το κουνούπι κι εγώ θα το σκότωνα, χωρίς ενδοιασμούς ή δεύτερες σκέψεις, ειδικά εάν προηγουμένως με είχε τσιμπήσει και μου είχε πιει το αίμα και είχα πρηστεί στο σημείο του τσιμπήματος.
    Είναι τραγικό να πρήζεται μια αρτίστα. Αντιλαμβάνεστε...
    Άλλωστε, δεν έχω καν στα κύτταρά μου χαραγμένο τον στοχασμό, παρά μόνο αδυναμίες!
    Καλημέρα κύριε Μάνεση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μμ, μάλλον έχετε δίκιο. Τραγικός ο θάνατος ενός κουνουπιού, αλλά τι βάρος να έχει μπροστά στο πρήξιμο ενός ανθρώπου της τέχνης ("μα δείξε κατανόηση στην ντόπια διανόηση", που έλεγε και παλαιότατον άσμα)
      Τώρα, αυτό το θέμα, του πόσο ευκολότερη ή δυσκολότερη μας κάνει τη ζωή μας η ανάπτυξη της γνώσης και του στοχασμού, θέλει πολλή γνώση και στοχασμό για να απαντηθεί.. Είναι, πάντως, ένα θέμα (πρόχειρη βιβλιογραφική παραπομπή: "όνειρο στο κύμα"..)
      Όσο για τις αδυναμίες μας, κυρία αρτίστα μου, να τις έχουμε και να τις χαιρόμαστε! Μπαα!

      Καλή σας βδομάδα

      Διαγραφή
  2. Μα ναι, μισητά τα κουνούπια που για κάποιο μυστήριο λόγο είναι και επιλεκτικά!
    Γιατί πχ η δύστυχη ως γλυκοαίματη να πρέπει να κάθομαι να με τρώνε ζωντανή, αχ! και αυτός ο λεκές από το αίμα μου που έμεινε στο τοίχο πόσο δύσκολα καθαρίζει!
    'Ασε και αυτή τη δυαδικότητα, καλός- κακός, γλυκός-ξινός, έξυπνος- κουτός, μορφωμένος- αμόρφωτος και λοιπά παρόμοια, μήπως είναι ανθρώπινες ψυχολογικές επινοήσεις που δικαιολογούν την αδράνεια και την αλαζονεία μας; ;-)
    Το κατσικάκι στο φούρνο με πατατούλες, δεν είναι φόνος;
    Μήπως στη φύση όλα δεν έχουν τη θέση τους και το κουνούπι και το λιοντάρι που θα φάει τη γαζέλα (μόνο όμως όταν πεινάει)!
    Ω! τεράστιο θέμα, μας έβαλε πάλι ο αγαπητός κύριος Λι Κυριακάτικα που φαίνεται να "απασχολεί" μόνο τους πραγματικούς χορτοφάγους ή Ανθρώπους!
    Καλή όρεξη να έχουμε, γενικώς και ειδικώς! :)


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ώστε, σας επιλέγουν και τα κουνούπια, μαγισσούλα, ε; Άβυσσος η ψυχή του κουνουπιού! όσο για τους λεκέδες στον τοίχο, αυτά η τεχνολογία του homo sapiens τα έχει επιλύσει, μη φοβάστε καθόλου. Όπλα υψηλής τεχνολογίας και πιστότητας, ολοένα και πλέον εξελιγμένα, προσφέρουν μια τεράστια γκάμα τρόπων εξόντωσης του εχθρού. Αλλά κι αν ακόμα, υπερασπιστές της παράδοσης, εμείς, εκτελέσουμε το κακεντρεχές έντομο με το παραδοσιακό όπλο "ΠΑΝΤΟΦΛΑ", ακόμα και τότε άλλα εξελιγμένα συστήματα καθαρισμού εγγυώνται ένα τοίχο άσπρο ξέξασπρο κι από τον ήλιο ξεξασπρότερο. Όλα τα έχει προβλέψει ο ανθρώπινος νους.

      Προσπαθώντας να σοβαρευτούμε, βρίσκω εξαιρετική την περί ψυχολογικών επινοήσεων σκέψη σας - και συμφωνώ: Σ' αυτό τον άξονα νομίζω πως εντάσσει και ο κύριος Λι την έννοια του μεγέθους. Και, δυστυχώς, η αλαζονεία, όπως παρατηρείτε, καραδοκεί χαιρέκακα..

      Μετά απ'όλα αυτά, και με λίγο κόκκινο ξινόμαυρο, μπορούμε να απολαύσουμε το σιγοψημένο κατσικάκι μας, οι υποκριτές! (Ε, έχουμε άμυνες και γι' αυτό: αυτό είναι φαγητό, δεν είναι φόνος..)

      Ναι, πολλά θέματα και ειλικρινά χαίρομαι πολύ τις επισκέψεις σας και τη διάθεσή σας να τα αγγίζουμε.

      Καλή σας βδομάδα

      Διαγραφή
  3. Μα νομίζω πως η κουνουποκτονία θεωρείται ευκταία.
    Οπότε μένω στην άλλη "κηλίδα" του τοίχου, που πολύ εύστοχα εντοπίζετε, σχετικά με τη μεγαλομανία και τη ροπή που έχουν (κυρίως τα μεγάλα παιδάκια), να συγκρίνουν τα μεγέθη τους.
    Φοβάμαι πως δεν πολεμιέται τίποτα πια...
    Την καλησπέρα μου και καλώς σας βρίσκω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι ωραία έκπληξη, καλώς σας βρίσκω!

      Ε, ναι, δεν ξέρω για τον κύριο Λι, αλλά κι εγώ δηλώνω στρατευμένος στη λυσσαλέα κατά των κουνουπιών μάχη - με ειδικότητα στις νυχτερινές επιχειρήσεις. Τώρα, ευκταία, ναι, δε φαντάζομαι όμως και από τα ίδια τα κουνούπια..

      Και τι καλά που το λέτε: Τις αθώες συγκρίσεις των μεγεθών που θα δεις στα παιδάκια, ναι, τα μεγάλα παιδάκια τις μεταφέρουν σε όλα τα επίπεδα στον επίσης λυσσαλέο αγώνα για (κοινωνική και άλλη) επικράτηση. Πότε θα ηρεμήσει το γένος μας, Μαρία;

      Ευχαριστώ για την κουβέντα, καλή βδομάδα και σε σας.

      Διαγραφή
  4. Νομίζω πως το κουνούπι δεν έχει καμία τύχη.
    Απέναντι τους νομίζω κανένας δεν γλιτώνει την ταμπέλα του δολοφόνου.
    Τόσους άλλους διαπράττουμε καθημερινά χωρίς να το σκεφτούμε.
    Μοιάζει αναπόφευκτο όσο και αν είναι στην πραγματικότητα λυπηρό.
    Ποτέ δεν περίμενα πως ένα κουνούπι θα γεννούσε και θα ξύπναγε τόσο ουσιαστικά θέματα.
    Άτιμος κύριος Λι.

    Καλώς σας βρίσκω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρετε, χαίρετε, να ετοιμάσω το καφεδάκι και το λουκουμάκι για το καλωσόρισμα!

      ..και μέχρι τότε να σκεφτώ και λίγο αυτό το "τόσους άλλους διαπράττουμε καθημερινά χωρίς να το σκεφτούμε".. Μπρρ.. Σε μεγάλο μπελά θα βάλετε τον κ. Λι, όταν το ακούσει.

      Αλλά και την παρακάτω σειρά σοφή τη βρίσκω.. Αυτό το λυπηρό που μοιάζει αναπόφευκτο μήπως συνοψίζει τον τρόπο που ζούμε, τη φύση μας με την οποία μάλλον κάπου πρέπει να συμβιβαστούμε, στην προσπάθεια να την εκπολιτίσουμε; (κάτι τέτοιο νομίζω λέγαμε πιο πάνω και με την Άιναφετς, για το κατσικάκι στο φούρνο - αυτό δε μιλούσε, περίμενε να φαγωθεί..)

      Όσο για τον κύριο Λι, ναι ας είμαστε λίγο προσεκτκοί. Ακόμα κι εγώ που αυτοορίζομαι ως επίσημος βιογράφος του έχω τόσα θέματα ανοιχτά μαζί του. Στριμμένο άντερο, παιδί μου!

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ για τον καφέ, το λουκουμάκι θα το δώσω στην Άιναφετς! χαχα

      Πάντως για την ιστορία, ακόμα και ένα μικρό και ασήμαντο στα μάτια μας κουνούπι, εύκολα μπορεί να κάνει τη ζημιά του και να μας στείλει από εκεί που ήρθαμε.
      Οπότε δεν ξέρω αν τελικά θα καταφέρουμε ποτέ να έρθουμε σε συμβιβασμό με την φύση μας, ξέρω όμως πως σίγουρα δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε σε αυτή!

      Την εκτίμηση μου και τους χαιρετισμούς μου στον κύριο Λι αφού ουδεμία πρόθεση έχω να τον συγχύσω!

      Διαγραφή
    3. Κυρία mind lab, οκ. Λι μού κάνει εξαιρετικές επισημάνσεις: του άρεσε πολύ αυτό το "στα μάτια μας" που έχει η απάντησή σας. "Είδες;", μου είπε, "θέμα οπτικής γωνίας το μέγεθος και τίποτ'άλλο". Ίσως να 'χει και δίκιο. Θα του μεταφέρω τα χαιρετίσματα - τώρα είναι απασχολημένος με την παρασκευή της καρυδόπιτας.

      Διαγραφή
  5. Καλώς ή κακώς (νάτο πάλι!)έμαθα να εκδηλώνω την όποια χαρά μου που αυτή τη στιγμή συνοψίζεται στη χαρά που νιώθω βλέποντας στα εδώ σχόλια πολύ καλές φίλες!!! Και οι παραπάνω, δεν είναι μόνο διαδικτυακές, έχουμε κοιταχτεί στα μάτια και έχουμε ανταλλάξει ΑΦιλιά (Αληθινά)από κοντά!
    Καλή μέρα σε όλους! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, ναιαιαιαι, για τις παραγγελίες ήρθα. Πώς το πίνετε το καφεδάκι σας; Και καρυδόπιττα έχω σήμερα - κερασμένη αυτή.

      Στη διάθεσή σας, λοιπόν, να κλέβω κι εγώ από τη χαρά της συνεύρεσης (που, ας σοβαρευτούμε πια, είναι και δική μου χαρά)

      :-)

      Διαγραφή
  6. Στη καρυδόπιτα, λέω ΝΑΙ!
    Στο λουκουμάκι που προτείνατε στη Νικολέτα (μου), λέω ΝΑΙ... αλλά τα χαλάμε στο καφεδάκι που καθόλου δεν μου αρέσει και έχω πιει μόνο μια φορά στα νιάτα μου και αυτό σε καφετζού!!! (Ναι, μου τα βρήκε όλα!) ;-)

    Πάντως σας ευχαριστώ, γενικώς και ειδικώς! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι τόσο, κυρία Άιναφέτς μου, που δεν ορρωδείτε απέναντι στα γλυκά! Μαζί σας! Όσο για το καφεδάκι, δε θα τα χαλάσουμε. Θα το αντικαταστήσουμε με θεσπέσια χαρμάνια τσαγιού που ανενδοιάστως εισάγει ο κύριος Λι από τις άκρες του κόσμου, για να περιποιείται τους καλούς του φίλους. Ε, ρε γλέντια!

      Διαγραφή
  7. Κοίτα να δείς ο ...ανωφελής σε πόσο ωφέλιμες σκέψεις μας έβαλε .
    Άν και σε λίγο ,όπως το πάτε , δεν θα αρκούν οι φιλοσοφίες , κυτταρολόγο θα χρειαστούμε :-))
    Στο κύτταρό μας πάντως προέχει η επιβίωση οπότε είτε κώνωψ είτε αρκούδα μας την πέσει πάντα θα προσπαθούμε να τα φάμε πριν μας φάνε . Ευκολάκι ;-) και άρα συμφωνώ με το β' σκέλος περί πολιτισμού και φύσεως.

    (Βέβαια θέλει γνώση για να ξέρεις οτι πρέπει εξίσου πολύ να φοβάσαι και το ασήμαντου μεγέθους κουνούπι,που μια χαρά μπορεί να σε στείλει αδιάβαστο)

    Τώρα για τα άλλα μεγέθη τα υποκειμενικά μου έρχεται μια φράση που κάποτε διάβασα : " Όταν ο ήλιος του πολιτισμού είναι χαμηλά στον ορίζοντα, ακόμα και οι νάνοι ρίχνουν μεγάλες σκιές"



    Μούρλιααααα η καρυδόπιτα ,γειά στα χέρια σας !

    Καλό βράδυ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας αρχίσουμε ανάποδα: Τόσος ενθουσιασμός για την καρυδόπιτα.. Αρχίζω και υποψιάζομαι ή ότι είναι μια καλά οργανωμένη πλάκα ή ακούσατε ότι προσφέρεται δωρεάν και .. ντροπή, ντροπή!

      Και, επίσης, έχετε όλα τα δίκια του κόσμου: Καθόλου ανωφελής δεν αποδεικνύεται ο ανωφελής. Ανωφελής, λέω, είναι αυτός που τον βάφτισε έτσι! Ακούς εκεί!

      Πικρή διαπίστωση η τελευταία φράση. Έτσι είναι και νομίζω πως στις μέρες μας και στα μέρη μας το βλέπουμε καλά αυτό..

      Ευχαριστώ για την επίσκεψη - πάρτε και μια χαρτοπετσετούλα, γεμίσατε τα δάχτυλά σας!

      Διαγραφή
  8. Καλά το διαισθάνθηκα ότι κάτι ψήνεται εδώ πέρα μέσα και ήλθα ασθμαίνοντας!
    Τουλάχιστον πρόλαβα ή τζάμπα τόσο τρέξιμο;
    Έμεινε κανένα κομματάκι καρυδόπιτα και για μένα ή ήλθα αργά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωω, γεια! Μια και προσφάτως μιλούσαμε με παραπομπές βιβλιογραφικές και μουσικές, άλλα δύο σήμερα που μας ταιριάζουν γάντι.
      Κατά τον Χρόνη Μίσσιο, "καλά, εσύ σχολίασες νωρίς" (οπότε και δεν είχε βγει η καρυδόπιτα από το φούρνο). Και κατά τον Μανόλη Αναγνωστάκη https://www.youtube.com/watch?v=Nfn9opDthyk , οπότε μείνανε μόνο οι καλεσμένοι που έγλειφαν τα δάχτυλά τους.

      Κατόπιν τούτου ο κύριος Λι, βουτηγμένος μες στην ενσυναίσθηση, ως συνήθως, δεσμεύεται να στείλει ένα ταψάκι προς αναπλήρωσιν (ε, ρε, επιτυχίες η καρυδόπιτα! Και μετά σου λέει δεν είναι καλή η εικονική πραγματικότητα!). Γιατί δεν ξεχνάμε και τη σεβαστή μητέρα σας.

      Θα έρθει η ώρα που θα τη δοκιμάσετε και, μη φοβάστε, του βωβού εσείς, δεν έχετε φόβο να χάσετε τη μιλιά σας από τις ζαχαροπλαστικές ικανότητες του Λι μας.

      Διαγραφή
    2. Δε μου φταίει κανείς, επέρασε ο καιρός μου
      δεν μου φταίει κανείς, λάθος ήτανε δικό μου!
      Παρόλα αυτά δεν χάνω την ελπίδα μου!
      Έχω εμπιστοσύνη στον κ. Λι!
      Όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, θα το στείλει το ταψί!
      Καλό Σαββατοκύριακο κύριε Μάνεση!

      Διαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: