Κυριακή 3 Ιουνίου 2018

# ### ##### ##### ή Τα αναγνωστικά κριτήρια του κ. Λι



            Λίγη διαστροφή χρειάζεται. Και ίσως και κάποιες άλλες αδυναμίες, όπως η ατολμία ή η διστακτικότητα, ή η ευνουχιστική κοινωνική δειλία, που εξασφαλίζουν μια πλούσια εσωτερική ζωή και ασφαλώς  την υπερτροφία της φαντασίας.
            Εξοπλισμένος με όλες αυτές τις προσωπικές αρετές -  και άλλες πολλές που δεν είναι της παρούσης -, ο Λι-νέος, πολύ νέος, ταξιδεύει με το υπεραστικό λεωφορείο της δεκαετίας του ’80. Και βέβαια είναι κιόλας ερωτευμένος. Με την κοπέλα που βρίσκεται λίγες θέσεις διαγώνια και πίσω του. Που είναι όλα ωραία πάνω της, ονειρικά. Που είναι, άμα τη θεάσει της,  η κοπέλα της ζωής του. Και που διαβάζει.
            Διαβάζει; Τι διαβάζει; Διαβάζουν τα όνειρα; Τι; Τι διαβάζει η κοπέλα;
            Λυσσάει ο νεαρός Λι να μπει στον κόσμο του ονείρου του που σήμερα έχει τη μορφή μιας φοιτήτριας βυθισμένης στην ανάγνωση!
            Ο Λι ξέρει απέξω λίγο πολύ όλες τις εκδόσεις της εποχής – δεν είναι και τόσες όπως σήμερα. Και παρόλο που δε διακρίνονται τα γράμματα του τίτλου, όμως το σχήμα του εξωφύλλου φαίνεται: Ένα πλατύ και χρωματιστό περιμετρικό περίγραμμα πλαισιώνει το άσπρο εξώφυλλο. Στο λευκό μόνο ο τίτλος και κάτω ένα σήμα – μάλλον του εκδοτικού οίκου. Με ικανοποίηση ο ερωτευμένος Λι αναγνωρίζει το τυπικό εξώφυλλο των εκδόσεων «Οδυσσέας»! Αλλά ο τίτλος δε διακρίνεται με τίποτα. Στάσου, όμως! Διακρίνεται ο αριθμός και το μέγεθος των λέξεων του τίτλου. Τέσσερις μικρές λέξεις, η πρώτη πολύ μικρή, προφανώς άρθρο.
            Το λεωφορείο φτάνει στον καθόλου ονειρικό σταθμό, το όνειρο δραπετεύει χωμένο σε μια αγκαλιά άφιξης, βράδιασε απότομα, ο Λι έφτασε σπίτι, αλλά ο έρωτας ανέστιος επιμένει. Επιμένει και βρίσκει τον πίνακα με τις λίγες δεκάδες των εκδόσεων του «Οδυσσέα», ο οποίος υπάρχει στις τελευταίες σελίδες κάθε έκδοσης. Και ψάχνει τρεις  μικρές λέξεις με ένα άρθρο μπροστά και, ναι, μία μόνο εκδοχή υπάρχει: « Η ζωή είναι αλλού», Μίλαν Κούντερα!  Ο ενθουσιασμός της ανακάλυψης σχεδόν πληρώνει το κενό του απωλεσθέντος ονείρου. Και, επίσης, «Μίλαν Κούντερα»; Ποιος είναι αυτός ο συγγραφέας που μόλις τότε είχε αρχίσει να μεταφράζεται στην Ελλάδα; Πώς στο καλό δεν ξέρει τίποτα γι’ αυτόν; Τι ήξερε η οπτασία του που δεν ήξερε αυτός;
            Εννοείται πως την επόμενη μέρα θα πάει να αγοράσει το βιβλίο – πόσο σοβαρότερες ασχολίες μπορεί να έχει ένας αιθεροβάμων φοιτητής; -, εννοείται πως θα το ρουφήξει με μεγάλη δίψα και περιέργεια , εννοείται πως επιζητά να κρατήσει αναμμένη τη φωτίτσα του υπεραστικού του έρωτα.
            Εκείνο που δεν ήξερε αγοράζοντας το βιβλίο είναι ότι στον τσέχο συγγραφέα συναντούσε έναν άλλο έρωτα ζωής, που πέρασε χρόνια μαζί του γοητευμένος, συζητώντας ακόρεστα, ανταλλάσσοντας σκέψεις και συναισθήματα, ομορφαίνοντας τη ζωή.
            Φαίνεται πως ο έρωτας ήταν αλλού.

Στον Τώνη, βέβαια, πού αλλού;

34 σχόλια:

  1. Μάλλον ο υπεραστικός έρωτας βοήθησε να βρει ο κ Λι τον αληθινό του έρωτα. Σπουδαίος ο Κούντερα.
    Αχ και να το ήξερε η κοπέλα χαρά ομφαλμών!! Πόσο θα απογοητευόταν αραγε; Ή πόσο θα κατανοούσε το νέο έρωτα;
    Καλησπέρα κ Λι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σπουδαίος ο Κούντερα, Άννα, αλλά κι ο έρωτας, βρε παιδί μου!.. Ας ανταπέδιδε λίγο κι αυτός ο σπουδαίος τσέχος στην κατεύθυνση αυτή!..

      Ελπίζω να μην αναφέρεσαι στην απογοήτευση της κοπέλας, επειδή θα γνώριζε τον Λι, ε;!;! :-)

      Καλή σου βδομάδα

      Διαγραφή
    2. χαχαχαχα αναφέρομαι στην απογοήτευση της κοπέλας αν μάθαινε ότι ο έρωτας ήταν αλλού!!
      Και ο κ Λι ας μην περίμενε κατευθύνσεις Κούντερα για τον έρωτα...ο έρωτας σε οδηγεί απλώς ...ήταν αλλού!
      Καλημέρα

      Διαγραφή
    3. Συγχωρέστε με που πετάγομαι, αλλά είχα πάρει κατεύθυνση να αφήσω τη δική μου σκέψη και κρυφοκοίταξα την κουβέντα σας!

      Διονύση, δεν ξέρω για την κοπέλα, αλλά εγώ έχω λατρέψει το χιούμορ σου!!
      Μπορούμε να αλληλογραφούμε να μου φτιάχνεις τη μέρα!! :D

      Ο έρωτας με έρωτα περνάει που έλεγε και ένας παλιός λαϊκός τροβαδούρος!!

      Καλό μας ξημέρωμα...

      Διαγραφή
    4. Στη αφηγηματολογία υπάρχει ο αφηγητής ο λεγόμενος "το μάτι του πουλιού" και ένας άλλος που λέγεται "το μάτι του θεού". Και οι δύο από ψηλά βλέπουν. Οπότε, μια χαρά κάνεις και πετάγεσαι, έτσι θα κατακτήσεις και τις κορυφές της ελκυστικής αφήγησης και θα σκίζουμε στα συμπόσια!

      Τώρα.. για το χιούμορ, δυστυχώς θα απαντήσω σοβαρά (πέραν του ότι ΕΣΥ έχεις χιούμορ, αφού λες ότι εγώ έχω.. :-) ): Θα μπορούσε να ήταν και η άλλη όψη της θλίψης, όπως καμιά φορά διαπιστώνει και ο κύριος Λι. Σου δίνει την απαραίτητη απόσταση να δεις τα γεγονότα της ζωής σου και να μη συντρίβεσαι απ' αυτά. Μάλλον έχεις δίκιο. Απαραίτητο αντίβαρο μιας όχι πάντα εύκολης πραγματικότητας.
      Δηλαδή, ο έρωτας με έρωτα περνάει (κάτι θα ήξερε και ο Σπυράκος, για να το λέει), αλλά και τα βάρη με αστειάκια,ίσως..Θα εξετάσω σοβαρά την πρότασή σου, λοιπόν. Μάλλον όχι και πολύ σοβαρά και ξεχάσουμε και το χιούμορ μας!
      Φιλιά, Νικολέτα, αγκαλιές στο παιδάκι σου!

      Διαγραφή
    5. το σχόλιο μου ήρθε ή πήγε πάλι στα αζήτητα;;

      Διαγραφή
    6. καλά το υποπτεύθηκα!! Αυτή η σχέση που έχουν τα blogs μας πολύ με έχει προβληματίσει!!

      Αυτό που έλεγα είναι πως νομίζω πως πάντα η θλίψη μπορεί να βγάλει εξαιρετικό χιούμορ και πως προσωπικά πολλές φορές και η ίδια, συνειδητά ή μη αστειεύομαι στις καταστάσεις αυτές ίσως για να ξορκίσω το κακό.
      Είμαστε ενήλικοι άνθρωποι άλλωστε και νομίζω πως και επιτηδευμένα να μην το κάνουμε, έχουμε γνώση του ότι μια παρόμοια φράση ίσως να οδηγήσει σε κάποιο χαμόγελο.

      Σε ευχαριστώ για την αγκαλιά, θα του την δώσω!!

      Διαγραφή
    7. Χα! Ο μπλόγκερ μάς πήρε χαμπάρι ότι μιλάμε για χιούμορ και μας κάνει πλάκα, Νικολέτα! Δεν ξέρω ούτε καν σε ποια αζήτητα να το ψάξω. Κάποτε μου ερχόντουσαν και στο μέιλ μου τα σχόλια. Τώρα ούτε κι αυτό. Εγώ δεν κάνω - και δεν μπορώ να κάνω - τίποτα.
      (Χμ.. τελείως της πλάκας, δηλαδή!..)

      Όχι, όχι. Κι εγώ νομίζω πως δε γίνεται επιτηδευμένα. Αν γινόταν έτσι, θα έβγαινε τελείως φάλτσο και κακό. Ένας τρόπος είναι, μια διάθεση, καμιά φορά μια άμυνα. Άντε, σας ζάλισα, κυρία!

      Χαιρετώ και πάλι.

      Διαγραφή
    8. Γι αυτό εγώ δεν τον χρησιμοποιώ, γιατί είναι ζαβολιάρης!!

      Πάντως, όσον αφορά το χιούμορ, προσωπικά και πέρα από την πλάκα, στέκομαι σε κάθε σου σχόλιο με ένα πλατύ χαμόγελο!!

      Εδώ που τα λέμε, το λες και παρακολούθηση... χμ..!

      Καλό απόγευμα να έχουμε!!

      Διαγραφή
  2. Καλησπέρα και από εμένα κ. Λι.
    Σήμερα μας ταξίδεψες στις ταξιδιωτικές αλλά και ονειρικές αναζητήσεις της δεκαετίας της νιότης μας.
    Ένα ταξίδι γεμάτο σκιρτήματα και συναισθήματα.
    Και το χαρήκαμε μαζί με τον κ. Λι και τα βιβλία του.
    Όμορφη μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Γιάννη,
      Ευτυχώς, η κάθε δεκαετία έχει τα δικά της καλά κι ωραία κι ακόμα ευτυχώς μερικές διδάσκουν και δια των επαναλήψεων. Μόνο το θέμα της ταχύτητας δεν έχει φροντίσει καλά ο πανδαμάτωρ..Πολύ τρέχει, ρε παιδί μου! Αλλά, νομίζω, πρέπει να δηλώνουμε ευγνώμονες - ούτωςή άλλως.

      Όμορφη μέρα και σε σένα.

      Διαγραφή
  3. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, γι αυτό θα μπω στο λεωφορείο και χρησιμοποιώντας την ενήλικη πλέον φαντασία μου, θα ταξιδέψω μαζί με τον νεαρό ερωτευμένο Λι στην γλυκιά ατμόσφαιρα που γεννά ο έρωτας και η πάντα δημιουργική περιέργια.
    Και στην άχαρη στάση, θα σκεφτώ:
    Πως όταν είμαστε ερωτευμένοι και νέοι, όλη μας η ζωή, είναι "εκεί" που είναι η "οπτασία".
    Τι μπορεί να συμβεί όμως αν ωριμάζοντας διαπιστώσουμε πως αναζητούσαμε τη ζωή "αλλού" από εκεί που η φαντασία μας την είχε τοποθετήσει;
    Τελικά κύριε Λι, πού είναι η ζωή;
    Μήπως είναι στις λίγες σκέψεις που μου γέννησε το κείμενο και στο "εδώ και τώρα" του σχολίου;

    Καλή μας Κυριακή με τρυφερά ΑΦιλιά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο όμορφα μου τα λες, κυρία μάγισσα! Έρωτας και δημιουργική περιέργεια: ναι, τεράστιες απογειωτικές δυνάμεις. Επίσης: αυτό το "άχαρη" στο "στάση": πόσο γέλασα. Είναι το ίδιο που νιώθω ακριβώς τις σπάνιες φορές που ταξιδεύω με λεωφορείο που κάνει κάποια "άχαρη" στάση σε κάποιο, κατά απόλυτο κανόνα, άχαρο καφέ στο πουθενά μιας ταλαίπωρης εθνικής οδού.
      Όσο για την αναζήτηση της ζωής από τη φαντασία, την ωρίμανση, τις αλλαγές με τα χρόνια, την επιθυμία και την πραγματικότητα, δεν πειράζει, ας μην το απαντήσουμε. Ίσως το να τη συναντάμε σε κάθε συνθήκη που μας περιβάλλει να είναι το κέρδος μας. Ίσως - ξέρω 'γω;;
      Πολύ ευχαριστώ, καλή βδομάδα.

      Διαγραφή
  4. Τι ωραία συγκυρία να γνωρίσεις τον Κούντερα, μέσω μιας αιθέριας ύπαρξης σε κάποιο υπεραστικό λεωφορείο; "Η αβάσταχρη ελαφρότητα του είναι", αυτό μόνο κατάφερα να διαβάσω παλιότερα. Ίσως αν είχα κι εγώ τέτοιο κίνητρο, να είχα εντρυφήσει περισσότερο στα έργα του.
    Υπέροχη αναδρομή στο παρελθόν Διονύση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και, γενικότερα, Μαρία, μ' αρέσει πολύ που αρκετές φορές η ζωή μάς συνδυάζει κάποια βιβλία που διαβάζουμε με συγκεκριμένες αναμνήσεις άλλες: το μέρος που αγοράσαμε το βιβλίο, τις συνθήκες ανάγνωσής του, την παρέα μας εκείνο τον καιρό ή, γενικότερα, την κατάστασή μας κοκ. Είναι η"έξω ζωή του βιβλίου", όπως τη λέει ο κ. Λι συνήθως. (Ο Ντεκάρτ θα την έλεγε "επίφυση" :-) )

      (Κι αυτή η ταχυδρόμηση αργά προχωρούσε..)

      Πολλά πολλά φιλιά

      Διαγραφή
  5. Ομολογώ πως ο έρωτας δεν με έχει παρακινήσει ποτέ να διαβάσω κάτι νέο. Συνήθως με ωθεί στο να γράψω κάτι νέο. Τι ωραία διαφορετική οπτική.
    Ομολογώ επίσης, πως δεν έχω διαβάσει το βιβλίο.
    Καμιά φορά σκέφτομαι: τόσος λίγος χρόνος, τόσο πολλά βιβλία να διαβάσουμε, τόσες λίγες σκέψεις να καταγράψουμε. Αν προστεθεί κι ο έρωτας, πάει!
    Καλό απόγευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα, έρωτας να ' ναι και .. ό,τι παρακινεί! Ευτυχώς, όταν συμβεί, δεν προστίθεται στα υπόλοιπα. Τα ξεπερνάει και .. προστίθενται τα υπόλοιπα σ' αυτόν!! :-)
      Τον δε λίγο χρόνο, μόνο εμείς μπορούμε, λέω, να τον επιμηκύνουμε κάπως. Ζώντας τον.

      Καλημέρα σου

      Διαγραφή
  6. χαχαχα μόλις έμαθα πως πάσχω από ολίγη διαστροφή, μια δόση ατολμίας, μπόλικη διστακτικότητα και υποφέρω
    από ευνουχιστική κοινωνική δειλία. Και επειδή είμαστε αρκετοί οι πάσχοντες προτείνω να στήσουμε ένα σύλλογο φαντασιόπληκτων.
    Εγώ κ. Λι στενοχωρήθηκα που έχασες το κορίτσι, γιατί όπως έχει αποδείξει η επιστήμη, μία γυναίκα ισοδυναμεί με ολόκληρη τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας!
    Καλό βραδάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία Γ. για πρόεδροοο!!Βάζω υποψηφιότητα για επίτιμο μέλος του συλλόγου,παραχωρώντας τα δικαιώματα του γραμματέα στο .. κάτωθι ξωτικό!
      Βλέπεις, όμως, ουδέν κακόν αμιγές καλού: πάσχουμε λίγο, αλλά, δόξα στον καλό θεούλη, εμπλουτίζουμε ασυστόλως τη φαντασία μας! Σκέψου ότι ακόμα καμιά φορά που μπαίνω στο ΚΤΕΛ κοιτάζω στα πίσω καθίσματα μήπως δω καμιά φοιτητριούλα να διαβάζει (συνήθως η σύζυγος δια ροπάλου με επαναφέρει, βεβαίως, μάλλον δεν της αρέσει πολύ ο Κούντερα!!)

      Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας; Ποια είναι αυτή, καρδιά μου; :-)

      Καλή βδομάδα

      Διαγραφή
    2. Μια...παλιά..που κάψανε καλέ μου :):)

      Διαγραφή
    3. Εμ, βέβαια, αν είναι ολόκληρη βιβλιοθήκη να ισοδυναμεί με μία γυναίκα, τι να κάνουμε, ακολούθησε υποτακτικά τη μοίρα της.. Αχ, καημένη βιβλιοθηκούλα.. (Αλλά κι η καινούργια δεν είναι άσχημη, ε; )

      Διαγραφή
    4. χαχαχαχα....
      Καλό ξημέρωμα Διονύση!

      Διαγραφή
  7. Χαχαααα δεν παίζεσαι !!!
    Πόση τρυφερότητα ...
    Υπέροχο ταξίδι στην εποχή που η ζωή είναι όπου είναι ο έρωτας ;-)
    Ομολογώ πως δεν θυμάμαι αν το έχω διαβάσει ενώ θυμάμαι σίγουρα την αβάσταχτη ελαφρότητα .
    Όπως θυμάμαι καλά και χαίρομαι βαθιά που από κάποια στιγμή και μετά έπαψα να νιώθω πως η ζωή είναι αλλού.
    Εννοείται πως εγγράφομαι αμέσως στον σύλλογο που λέει η Μαρία :-))
    Μια τρυφερότατη αγκαλιά για εκείνον τον νέο -πολύ νέο κι ένα φιλί στον Λι :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άκουσε, ξωτικό, για την τρυφερότητα η υπεύθυνη μάλλον είναι η φοιτητριούλα. Ελαχίστως ο Κούντερα. Έχει κι η ζωή τους κανόνες της..
      Το βιβλίο θεώρησα ότι είναι σπουδαίο, τότε που το διάβασα. Με τρώει η περιέργεια να το ξαναδοκιμάσω, για να με δοκιμάσω, αλλά .. ξέρω ΄γω.. δεν πολυταξιδεύω με τα ΚΤΕΛ πια..

      Αυτό, δε, που λες, περί του ότι "η ζωή είναι εδώ" είναι θεϊκά ευπρόσδεκτο. Και σκέφτομαι σοβαρά μήπως και κάποια βιβλία έχουν συμβάλει στο να το αισθάνεσαι αυτό. Αλλά κι α όχι, μικρή η διαφορά. Σημασία έχει ότι φτάνεις να το λες, beata tu.

      Στο σύλλογο, ε συνοπτικές διαδικασίες, έχεις ήδη εκλεγεί γραμματέας, μην ανησυχείς! :-)

      Ό δε κύριος Λι αρκείται στο φιλί κι αρχίζει και σκαρφίζεται τρόπους να υφαρπάσει από τον νέο και την αγκαλιά που του χάρισες.

      Πάω, πάω. Ο οδηγός κορνάρει, έχουν μπει σχεδόν όλοι μέσα!

      Διαγραφή
    2. Υποσημείωση: Φαίνεται πως τα γράμματα είναι ζωντανοί οργανισμοί. Παρατήρησα στην πιο πάνω απάντηση πως κάποια σύμφωνα ίσως δε συμφωνούσαν και έκαναν φτερά.. Τι να πω.. Καλοτάξιδα..

      Διαγραφή
  8. Δεν το έχω διαβάσει. Με τον συγκεκριμένο συγγραφέα δυο φορές έχω συναντηθεί και καμιά δεν ήταν σε λεωφορείο. Αν "Η ζωή είναι αλλού", ακόμα δεν την έχω ανακαλύψει, μα "Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι" μου είναι γνώριμη και οι "Γελοίοι έρωτες" τι σύμπτωση είναι από τις εκδόσεις "Οδυσσέας"!
    Βέβαια τώρα που το γράφω εδώ, θα ήθελα να λέγονταν αλλιώς, πόσο θα το 'θελα!
    Καθόλου δεν ταιριάζει ο τίτλος για εδώ!
    Μα καθόλου!
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν ταιράζει; Λες; Μήπως, κοιταγμένα όλα από μια απόσταση "ασφαλείας", η οποία θα εξασφαλίζει τη συναισθηματική απεμπλοκή, μήπως όλα μπορούν να φανούν πιο "ελαφριά" και ασήμαντα; Μπας και οι τρομεροί μας έρωτες, ιδωμένη με το "μάτι του θεού" έχουν κι αυτοί την ελαφριά, σχεδόν κωμική τους πλευρά;
    (Εννοείται πως κι εγώ θα ήθελα να λέγονταν αλλιώς, βεβαίως βεβαίως, αλλά και να ήταν αλλιώς..)

    ΥΓ. Ναι, από τον Οδυσσέα και οι Γελοίοι Έρωτες, αλλά μεταγενέστεροι, όταν είχε αλλάξει πια ο "κλασικός"τύπος του εξωφύλλου του εκδοτικού οίκου.. :-)

    Μαρία, σ' ευχαριστώ, πάω να συνεχίσω τη .. γελοία ζωή μου. καλό σου σαββατοκύριακο. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ο έρωτας είναι πάντα αναζωογονητικός, κύριε Λι. Ευλογημένος όποιος ερωτεύεται. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ( Αν ομιλεί εδώ η κυρία Φακίδα στον κύριο Λι, έχουμε θέμα!! Πάει, Κατερίνα, ροζ γραμμή θα μας το καταντήσουν το αξιοσέβαστο μπλογκ οι δυο τους αθεόφοβοι! Δεν πάμε καθόλου καλά!!)

      Διαγραφή
    2. Σωστά δεν τα λέει η Φακίδα πάντως, Διονύση; χαχαχα

      Διαγραφή
    3. Ε, ένα δίκιο της το δίνεις, κακά τα ψέματα!

      Διαγραφή
  11. Ταιριάζει στο σημερα το "Αστείο" του ιδίου συγγραφέα, ειμαι σιγουρη πως το έχετε διαβάσει, άλλωστε με αυτο έγινε γνωστός ο Κούντερα.Σας γνωρισα μέσα απο το μπλογκ της Στεφανίας και παίρνω το θάρρος να σας αφήσω σχόλιο.Καλο σάς βράδυ.Αν είναι και ερωτοχτυπημενο ακόμα καλύτερα πιστεύω 😄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γεια σου, Βασιλική, νυχτερινή και πολύχρωμη!
    Οφείλω να σου μεταφέρω μια μικρή κατσάδα που "έφαγα" από τον κύριο Λι, μόλις αυτός διάβασε το σχόλιό σου. Είδε τον πληθυντικό ευγενείας, είδε και εκείνο το "πήρα το θάρρος" και ποιος είδε τον κύριο Λι και δεν τον φοβήθηκε! "Αυτά κάνεις και τρομάζεις και διώχνεις τον κόσμο", μου είπε, "και κρατάς τις αποστάσεις και δεν μπαίνει ψυχή εδώ μέσα!". Με απείλησε, μάλιστα και με απόλυση από τη θέση του επίσημου βιογράφου του, αν δεν άλλαζα τακτική..
    Οι συνθήκες σήμερα, βλέπεις, Βασιλική, δεν είναι καθόλου "Αστείο".. :-) Οπότε, ναι, σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη, να χαρεί και ο κύριός μου λιγάκι, και την επόμενη φορά ας είμαστε πιο άνετοι, να του δείξουμε εμείς!..

    Ναι, έχεις δίκιο. Το αστείο, πιο πολιτικοκοινωνικό και εμβληματικό για το έργο του. Παρόλα αυτά, στο προσωπικό μου γούστο μου ταίριαζε καλύτερα ο Γιάρομιλ, ο βασικός ήρωας του "Η ζωή είναι αλλού". Από παλιά. Μάλιστα, μου άρεσε τόσο, που για κάποια χρόνια (βοηθούσης και της ασθενούς μνήμης μου) το έκανα δώρο (κάθε χρόνο!!) σε έναν καλό μου φίλο, τον Τώνη - γι' αυτό και η αφιέρωση στην ανάρτηση γίνεται σ' αυτόν, καθώς, ο καημένος, το έχει πάρει ως δώρο 3-4 φορές!!! :-)

    Ευχαριστώ, λοιπόν, πολύ, και χαίρομαι και διπλά που συναντηθήκαμε μέσω της Στεφανίας. Έκανα και 'γω μια μικρή βόλτα από τα χρώματά σας (να κι ο πληθυντικός, για εκδίκηση!!) και γοητεύτηκα. Πάω τώρα να τη συνεχίσω.
    Καλημέρα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλημέρα Διονύση. Διάβασα μόλις τώρα την ανάρτηση, με το πρώτο καφέ της Κυριακής, ήρεμα στο σπίτι και με γλύκανες υπέροχα, απίστευτα. Τι τρυφερότητα. Ξαναφέρνεις πίστη στο όμορφο που υπάρχει εκεί έξω. Και δεν υπερβάλλω, μη γελάς. Υπάρχουν και άλλοι με τέτοιες ιδέες.

    Υγ δεν το έχω διαβάσει αυτό το βιβλίο. Το σνόμπαρα ως τώρα ότι δε θα με "άγγιζε"... Λάθος; :)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: