Οι καλεσμένοι έφυγαν αργά, ένα απαλό κίτρινο ημίφως χαϊδεύει
τη βομβαρδισμένη κουζίνα, ο Λι ανοίγει
χαμηλόφωνα το ράδιο και φοράει την ποδιά.
Σε λίγη ώρα
η κουζίνα θα είναι ολοκάθαρη και φιλόξενη για το κυριακάτικο πρωινό.
Είναι μια
ακόμα ώρα, μια ακόμα διαδικασία που αγαπάει ο κύριος Λι. Στ’ αυτιά του οι
συνομιλίες, τα ανοιχτόκαρδα αστεία, τα τραγούδια, οι δοξαστικοί της συνάντησης ήχοι
˙ οι φράσεις που γλύκαναν, οι φράσεις που έκρυψαν, οι φράσεις που πρόδωσαν
ανάγκες και συναισθήματα (φράζει η φράση;), οι φράσεις που επιβεβαίωσαν. Και οι
εικόνες είναι κι αυτές ζωντανές ακόμα. Ο Φιλιππάκης σφίγγει τον μπαγλαμά και
ζορίζεται συγκεντρωμένος˙ ο γάτος, στη ράχη του καναπέ,
δυσανασχετεί κι αλλάζει στάση ύπνου˙ οι
Μαρίες κάτι ψιθυρίζουν και χαμογελάνε˙ τα φύλλα με τους στίχους σκόρπια, ποτήρια
παντού˙ Ο Γιάννης βουλιαγμένος στην πολυθρόνα του σιγοντάρει, στην
κρεβατοκάμαρα τα μπουφάν ασώματα παίρνουν το ρεπό τους.
Του Λι του
αρέσει να τα ξαναφέρνει στο μυαλό του, να τα κρατάει στη μνήμη του, μέσα από τη
διαδικασία της τακτοποίησης της κουζίνας ή καθώς καθαρίζει στο νεροχύτη. Παίζει
τρυφερά το παιχνίδι της αναγνώρισης των πιάτων, των πιάτων που του μιλάνε για
τους φίλους που αγαπάει. Αυτό με τα ίχνη
σαλάτας και βέβαια είναι της Μαρίνας, πόσο διακριτική, πόσο προσεκτική, πόσο
εγκρατής, πόσο ο ίδιος δεν μπορεί να γίνει σαν τη φίλη του, να προσέξει λίγο
περισσότερο τη δίαιτά του˙ τα πολλά κουκουτσάκια από τις κρητικές σπιτικές ελιές έχουν την υπογραφή του Γιάννη,
ξεχωρίζει άμεσα και εύστοχα το αγνό πράμα και το απολαμβάνει˙ βλέποντας στο
άλλο πιάτο τη γραμμή που άφησε το ψωμάκι στη σάλτσα, βλέπει πάλι το Νικόλα να
συγκατανεύει χαμογελαστά με στραμμένα ταυτόχρονα τα αυτιά στην κουβέντα και τα
μάτια στη σαλτσούλα.
Και
χαίρεται.
Ταξίδι στην
καρδιά των φίλων του το νυχτερινό
πλύσιμο των πιάτων μετά την επίσκεψη. Παρατείνει τη συνάντηση μαζί τους, χαϊδεύοντας
με το σφουγγαράκι τις επιφάνειες χαϊδεύει και με τη μνήμη πρόσωπα και στιγμές,
στεριώνει τους δεσμούς του, θα λέγαμε -
κάπως έτσι τρέφεται η αγάπη.
Περίεργο,
ε; Καμιά φορά καθαρίζοντας δε σβήνεις τα ίχνη. Τα χαράζεις.
η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο ξωτικό, που έδωσε την αφορμή
Να ευχαριστήσω το ξωτικούλη μου (μετά από τόσα χρόνια φιλίας, το υποκοριστικό και το "μου", είναι φυσικά!)που έδωσε την αφορμή στο Κυριακάτικο "παρών" του κύριου Λι, να μας συμφιλιώσει και να δώσει άλλη διάσταση στο άχαρο πλύσιμο των πιάτων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ποιο τρυφερό να έχεις παρατηρήσει πώς και τι τρώνε οι φίλοι σου;
Πριν κάτι χρόνια χάλασε το πλυντήριο πιάτων μου και από τότε τα πιάτα πλένονται "φυσικά", τώρα ομολογώ πως το σημερινό πλύσιμο θα έχει άλλη αίσθηση!!!
Καλή μας όρεξη και καλό μας βραδάκι...προς το παρόν! :)
Πολύ μου άρεσε που έχετε κάτι χρόνια να επιδιορθώσετε το πλυντήριο πιάτων, όπως και αυτό το "φυσικά" των πιάτων.
ΔιαγραφήΌσο για το εξωτικό, βλέπετε; Έκλεισε μεν την καλυβούλα του, αλλά φροντίζει να μας δίνει τροφή και ιδέες. Καλές κι αυτές, αλλά πού θα πάει, θα βρούμε και μεις καμιά (ιδέα) να του το ξαραχνιάσουμε!
Να είστε καλά :-)
Ο/Η ξωτικό άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Στο νεροχύτη. Ταξίδι στην καρδιά των φίλων":
ΑπάντησηΔιαγραφήΠωωΠώ !!! Με γονάτισες .
Πρώτα η αφιέρωση βέβαια ,αλλά αυτή η τρυφερή ματιά στην υπέρτατη αγγαρεία με βρήκε στο δόξαπατρί :-)) Όχι τίποτ'άλλο αλλά εξασκούμε επιμελώς στο να βρίσκω μια θετική ματιά σε όσα αγγαρειοειδή η ζωή επιβάλλει και το καλύτερο που είχα καταφέρει επ'αυτού ήταν το "Δόξα τω Θεώ που έχουμε να τρώμε και να τραπεζώνουμε φίλους αγαπημένους " και "γερή να'μαι κι ας πλένω πιάτα " κ.λ.π κ.λ.π
Εσύ το εξύψωσες τόσο μ'αυτή τη ματιά αγάπης που νομίζω θα με σφραγίσει για πάντα !!!
Έγώ πόσο να τον ευχαριστήσω μαγισσούλα ΜΟΥ γι αυτή την νέα διάσταση ;
Τώρα πια θα πλένουμε αναπόφευκτα τα πιάτα παρέα οι τρείς μας :-)) :-))
Σας φιλώ και του δυό με πολύυυυυ χαρά .
(Από πλύσιμο πιάτων καλά πάει ο κύριος Λι. Για να επιδιορθώσει το μπλογκ του που εμφανίζει και εξαφανίζει όποιο σχόλιο του καπνίσει, ούτε ιδέα!)
ΔιαγραφήΑυτή η θετική ματιά σε όσα "αγγαρειοειδή η ζωή επιβάλλει" είναι μια τέχνη υψηλή! Ούτε εύκολο, ούτε απλό. Όμως, όταν πιάνει, σωτήριο και ιαματικό.
Ευχαριστώ για τα καλά λογάκια, αλλά, ας προσέχουμε: ήδη ένας εύστοχος - και αρκετά φαρμακόγλωσσος - φίλος μου το πρότεινε: " Αφού σ' αρέσει τόσο, δεν έρχεσαι να πλένεις και τα δικά μας;" (Ω, μα τι κόσμος!) Ευτυχώς, ξεγλίστρησα δια του κ.Λι. Αυτός τα δηλώνει, αυτός ας βγάζει τα φιδάκια από την τρύπα!
Καλό μας βράδυ :-)
Τον κύριο Λι δεν τον γνωρίζω. Όμως έχω σκοπό να το πράξω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αυτό επειδή το ονοματεπώνυμο Διονύσης Μάνεσης με γύρισε αρκετά χρόνια πίσω, σε ένα παλαιότερο βλογ που διατηρούσα και το οποίο είναι κλειστό πλέον και ένας βλόγγερ που έφερε το όνομα Ρασκόλνικωφ (μαθητής σας υπήρξε αν δεν με απατά η μνήμη μου), μου είχε γνωρίσει τότε την "Σχεδία" και, θαρρώ, εκεί είχα δει για πρώτη φορά το ονοματεπώνυμο Διονύσης Μάνεσης!
Και να που το συνάντησα ξανά στης αγαπημένης Άιναφετς, αλλά και αλλού, δεν θυμάμαι τώρα πού!
Όσο για τα πιάτα, ανέκαθεν τα πλένω με τον παραδοσιακό τρόπο και θεωρώ το πλύσιμό τους από τις προσωπικές στιγμές ενός γάμου ή μιας συμβίωσης, όπως άλλωστε και το σιδέρωμα!
Στιγμές που μπορεί κανείς να μείνει μόνος με τον εαυτό του και να αναπολήσει γεγονότα ή να τακτοποιήσει τις σκέψεις του!
Καλό βράδυ κύριε Μάνεση και τα δέοντα στον κύριο Λι!
Καλώς την κυρία αρτίστα! (Πω, πωω, πιάτα που μαζεύονται!!). Να σας υποδεχτούμε με το τραγούδι των Μίκη-Αναγνωστάκη "δρόμοι παλιοί/που αγάπησα και μίσησα /ατέλειωταααα", μια και βλέπω φύλλο φτερό το κάνατε το παρελθόν μου - ακόμα και τον αγαπημένο μου Νίκο, τον Ρασκόλνικωφ φέρατε παρέα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι πολύ μ' αυτούς τους κύκλους της ζωής και δε μετανιώνω καθόλου που "μετά από τέτοια απουσία μακριά" (άλλο τραγούδι αυτό..) άρχισα να ξαναεπισκέπτομαι τα ..μπλογκικά λημέρια. Και ναι, μάλλον συμβάλλει πολύ με έναν τρόπο μαγικό στο να κρατιούνται ζωντανά η καλή μας η Άιναφετς.
Μάλιστα, παλιότερα, την εποχή των παλιών μου μπλογκ, δεν πολυτριγύριζα, γιατί είχαν αμιγή εκπαιδευτικό προσανατολισμό. Ενώ τώρα, αυτός ο Λι με έχει βάλει σε μπελάδες, κάθε Κυριακή, εκεί, ζητάει τη βόλτα του. Ωραία, ωραία είναι!
Αλλά και η πιατοπαρέα μεγαλώνει βλέπω. Δεν τη γλιτώνουμε, θα μας τα χρεώσουν ισοβίως τα πιάτα!
Και συμφωνώ πως είναι από τις στιγμές που κανείς μόνος του κάνει τις σκέψεις του και τους απολογισμούς του, με την προσθήκη, βέβαια, πως στο χέρι μας είναι να τις πολλαπλασιάζουμε αυτές τις στιγμές μας μέσα στην καθημερινότητα.
Ο Λι τα έλαβε και αντεύχεται. Καλό βράδυ :-)
Ω! Ευχαριστώ για την ωραία μουσική υποδοχή!
ΔιαγραφήΜην ανησυχείτε για την συσσώρευση των πιάτων! Έτσι κι αλλιώς ο κ. Λι θα τα πλύνει!
Με τον αγαπητό Νίκο είχαμε περάσει αξέχαστες στιγμές λόγω των εύστοχων και γελαστικών σχολίων του στο ola de palabras, αλίμονο αν δεν τον έφερνα παρέα!
Σε αυτό το σημείο να πω ότι χαίρομαι που η Άιναφετς και ο κ. Λι συμβάλλουν στο να είστε μαζί μας στη βλογογειτονιά!
Άλλωστε όπως συνεχίζει το δεύτερο άσμα που αναφέρετε: "Μην πεις ποτέ πως είν’ αργά να ξαναρχίσεις"!
Σι γιου αράουντ κύριε Μάνεση!