κριτική βιβλίου

            Παλιά μονοκατοικία με κήπο. Υπάρχουν ακόμα τέτοιες σπάνιες οάσεις στην τσιμεντούπολη. Η μικρή μάντρα καλύπτεται από ένα ευωδιαστό γιασεμί. Δρασκελίζεις την πόρτα της αυλής, ανεβαίνεις τρία τέσσερα σκαλάκια και βρίσκεσαι στη βεράντα, που αγκαλιάζει την κεντρική είσοδο του σπιτιού.

            Ανεκπαίδευτος ο Λι, περιέργως, με τα λουλούδια, δύσκολα θα μας κάνει την περιγραφή˙ δεν τους συστήθηκε, τσιγκούνικα ασχολήθηκε μαζί τους, δεν έμαθε ποτέ του να τα προσέχει ιδιαίτερα. Χαριτωμένη τη βρίσκει την ιδιοτροπία του αυτή και του τη συγχωρεί η επιεικής φίλη του, η Ανθή, που θα την αδικούσαμε με την έκφραση «είναι δικός της αυτός ο κήπος». Η Ανθή είναι κομμάτι του κήπου. Ανασαίνει μαζί του, συζητάει, φροντίζει και προσέχει, πονάει,  μαθαίνει τα μυστικά του και ακουμπάει εκεί τα δικά της, είναι κομμάτι του κήπου κι ο κήπος κομμάτι δικό της. Ακόμα κι όταν ο απρόσεκτος Λι περνάει  ανυποψίαστος από δίπλα, για να σταθεί στο κατώφλι της βεράντας  και να χτυπήσει το κουδούνι, ακόμα και τότε, αδιόρατα, φτάνει σ’ αυτόν η αίσθηση της γαλήνης που εκπέμπει η μικρή, υποταγμένη στην ευγένεια ζούγκλα.

            Κι η βεράντα, η υπερυψωμένη βεράντα, με ένα τραπέζι και δυο απλές πολυθρόνες, περιποιημένη κι αυτή κατ’ αναλογία,  κατάστρωμα πλοίου που η πλώρη του ανοίγεται στη θάλασσα του κήπου. Συχνός επισκέπτης της βεράντας ο Λι, αφήνεται να τον αγγίζει η  αύρα που εκπέμπεται απ’ όλη αυτή τη σχέση αγάπης και φροντίδας, αφήνει να του χαϊδεύουν  τις πατούσες τα κύματα του κήπου και δυο ήρεμες γάτες που επέλεξαν το βασίλειο αυτό για κατοικία, συζητάει περί ανέμων και υδάτων και ταυτόχρονα προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει το μυστικό του κήπου – αν και θα έπρεπε να ξέρει πως το μυστικό είναι εκεί μπροστά του και του ξαναγεμίζει χαμογελώντας το ποτήρι με κόκκινο κρασί.

            Πού θυμήθηκε τη βεράντα της Ανθής ο κύριος Λι; Δροσερό καλοκαιρινό βράδυ στο νησί, έστειλε τη σκέψη του στην αποπνικτική τσιμεντούπολη κι αυτή πεισματικά γαντζώθηκε απ’  τον κήπο της Ανθής. Τι να κάνει; Της έστειλε μήνυμα.

            « Πώς πας, κοπέλα;»

            « Προσπαθώ να τακτοποιήσω διάφορες εκκρεμότητες στο σπίτι, κάνω την παρουσίαση της εργασίας και, επιτέλους, άρχισα να διαβάζω ένα βιβλίο στη βεράντα το πρωί.»

            «Ποιο βιβλίο διαβάζεις στη βεράντα;»

            «Η ζωή πουονειρεύτηκε ο Ερνέστο Γκ», του Guenassia, βιβλίο που είχα ξεκινήσει τα Χριστούγεννα(!) Το απόλαυσα!»

            Πόσο καλές κριτικές βιβλίων κάνει η Ανθή!

            Εννοείται πως άμα τη επιστροφή του από το νησί ο κύριος Λι, έχοντάς το ήδη διαβάσει, θα σπεύσει στον ευωδιαστό κήπο των άγνωστων φυτών, θα πάρει θέση στο κατάστρωμα και δίπλα από το ποτήρι με το κόκκινο κρασί θα ανταλλάξει τις εντυπώσεις του με την τρυφερή σαν το μίσχο ενός λουλουδιού φιλενάδα του.

στη Στελλίνα, με συνωμοτικό χαμόγελο