Κυριακή 12 Αυγούστου 2018

κριτική βιβλίου


            Παλιά μονοκατοικία με κήπο. Υπάρχουν ακόμα τέτοιες σπάνιες οάσεις στην τσιμεντούπολη. Η μικρή μάντρα καλύπτεται από ένα ευωδιαστό γιασεμί. Δρασκελίζεις την πόρτα της αυλής, ανεβαίνεις τρία τέσσερα σκαλάκια και βρίσκεσαι στη βεράντα, που αγκαλιάζει την κεντρική είσοδο του σπιτιού.
            Ανεκπαίδευτος ο Λι, περιέργως, με τα λουλούδια, δύσκολα θα μας κάνει την περιγραφή˙ δεν τους συστήθηκε, τσιγκούνικα ασχολήθηκε μαζί τους, δεν έμαθε ποτέ του να τα προσέχει ιδιαίτερα. Χαριτωμένη τη βρίσκει την ιδιοτροπία του αυτή και του τη συγχωρεί η επιεικής φίλη του, η Ανθή, που θα την αδικούσαμε με την έκφραση «είναι δικός της αυτός ο κήπος». Η Ανθή είναι κομμάτι του κήπου. Ανασαίνει μαζί του, συζητάει, φροντίζει και προσέχει, πονάει,  μαθαίνει τα μυστικά του και ακουμπάει εκεί τα δικά της, είναι κομμάτι του κήπου κι ο κήπος κομμάτι δικό της. Ακόμα κι όταν ο απρόσεκτος Λι περνάει  ανυποψίαστος από δίπλα, για να σταθεί στο κατώφλι της βεράντας  και να χτυπήσει το κουδούνι, ακόμα και τότε, αδιόρατα, φτάνει σ’ αυτόν η αίσθηση της γαλήνης που εκπέμπει η μικρή, υποταγμένη στην ευγένεια ζούγκλα.
            Κι η βεράντα, η υπερυψωμένη βεράντα, με ένα τραπέζι και δυο απλές πολυθρόνες, περιποιημένη κι αυτή κατ’ αναλογία,  κατάστρωμα πλοίου που η πλώρη του ανοίγεται στη θάλασσα του κήπου. Συχνός επισκέπτης της βεράντας ο Λι, αφήνεται να τον αγγίζει η  αύρα που εκπέμπεται απ’ όλη αυτή τη σχέση αγάπης και φροντίδας, αφήνει να του χαϊδεύουν  τις πατούσες τα κύματα του κήπου και δυο ήρεμες γάτες που επέλεξαν το βασίλειο αυτό για κατοικία, συζητάει περί ανέμων και υδάτων και ταυτόχρονα προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει το μυστικό του κήπου – αν και θα έπρεπε να ξέρει πως το μυστικό είναι εκεί μπροστά του και του ξαναγεμίζει χαμογελώντας το ποτήρι με κόκκινο κρασί.

            Πού θυμήθηκε τη βεράντα της Ανθής ο κύριος Λι; Δροσερό καλοκαιρινό βράδυ στο νησί, έστειλε τη σκέψη του στην αποπνικτική τσιμεντούπολη κι αυτή πεισματικά γαντζώθηκε απ’  τον κήπο της Ανθής. Τι να κάνει; Της έστειλε μήνυμα.
            « Πώς πας, κοπέλα;»
            « Προσπαθώ να τακτοποιήσω διάφορες εκκρεμότητες στο σπίτι, κάνω την παρουσίαση της εργασίας και, επιτέλους, άρχισα να διαβάζω ένα βιβλίο στη βεράντα το πρωί.»
            «Ποιο βιβλίο διαβάζεις στη βεράντα;»
            «Η ζωή πουονειρεύτηκε ο Ερνέστο Γκ», του Guenassia, βιβλίο που είχα ξεκινήσει τα Χριστούγεννα(!) Το απόλαυσα!»
            Πόσο καλές κριτικές βιβλίων κάνει η Ανθή!
            Εννοείται πως άμα τη επιστροφή του από το νησί ο κύριος Λι, έχοντάς το ήδη διαβάσει, θα σπεύσει στον ευωδιαστό κήπο των άγνωστων φυτών, θα πάρει θέση στο κατάστρωμα και δίπλα από το ποτήρι με το κόκκινο κρασί θα ανταλλάξει τις εντυπώσεις του με την τρυφερή σαν το μίσχο ενός λουλουδιού φιλενάδα του.

στη Στελλίνα, με συνωμοτικό χαμόγελο

14 σχόλια:

  1. Καλοσύνη (μεγάλη) του κύριου Λι να στέλνει τη σκέψη του στους εναπομείναντες του δεκαπενταύγουστου και αυτό απ΄ το νησί που δοκιμάστηκε πάλι απ΄τις φωτιές!
    Τουλάχιστο οι μικροί εναπομείναντες παράδεισοι της τσιμεντούπολης, δεν κινδυνεύουν από παρόμοιους εμπρηστές!
    Φιλιά αληθινά από έναν ακόμη εναπομείναντα που απολαμβάνει τον δικό του κήπο!

    ΥΓ: Πέρσι στις 15 Αυγούστου είχε καεί το κτήμα-κήπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευτυχώς,Άιναφετς, οι εναπομείναντες, στην περίπτωσή σας, έχουν το δικό τους κήπο και μάλιστα ευμεγέθη. Και χίλιες φορές ευτυχέστερο, ότι ο κήπος σας, απ' όσο έχω καταλάβει, άντεξε την περσινή δοκιμασία και σας ξαναπροσφέρει τα της οάσεώς του.
      Από τέτοιες "μαύρες" επετείους ξέρει και το νησί που φιλοξενεί τον κ. Λι καλά: 12 Αυγούστου του 1953 αφανίστηκε όλο. Ό,τι δεν γκρέμισε ο σεισμός το έκαψαν οι φλόγες τότε. Όμως η ζωή έχει τους σταθερούς της κανόνες: Όσο κι αν κλειστές οι πόρτες, "από μια χαραμάδα θα τρυπώσει/μια μελωδία παράξενη σαν γρύλλος", που τραγουδούσε κι η Αρλέτα κάποτε
      (https://www.youtube.com/watch?v=Au3Le6r5it4). Κι είναι το καλύτερο μήνυμα αυτό, που μας διδάσκει η φύση: η αναγέννηση, η συνέχεια.
      Αφιλιά, λοιπόν, κι από μένα που εξ ανάγκης (βιογράφος του γαρ) ακολουθώ τον κύριο Λι στις εξορμήσεις του.

      Διαγραφή
  2. Αγαπημένα βιβλία, όμορφα λουλούδια, ευωδιαστός κήπος, μεθυστικό κρασί... ευλογίες του κόσμου αυτού. Μαζί με την αγάπη, τα χαμόγελα, τη νιότη, τα παιδιά, μια μεγάλη αγκαλιά αποτελούν την ουσία της ύπαρξης, το ελιξήριο της ζωής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μοσχούλα, τώρα καταλαβαίνω γιατί σε βαθμολογούν οι καθηγητές σου με άριστα (και σ' αυτή) στη σχολή. Τρεις γραμμές σου έφτασαν να δηλώσεις όλα όσα θα ήθελε να πει κι ο κύριος Λι σε άπειρα κείμενά του.
      (Αν και δεν ξέρω αν η Λογοτεχνία ή η Φυσική πρέπει να σε διεκδικήσει, μια και κατάφερες να .. συμπυκνώσεις τη ζωή σε λίγες λέξεις!) :-)

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    3. Αφαιρέθηκε για να συμπληρωθεί...
      Τα κομπλιμέντα ευπρόσδεκτα (παρ'όλο που με φέρνουν σε δύσκολη θέση) αν και από το σχόλιο μου έλειπε ένα βασικό συστατικό η μελωδία!

      Διαγραφή
  3. Λοιπόν Διονύση, καλά να περνάτε στο Νησί καλέ μας φίλε. Και εύχομαι και Καλή Παναγιά να έχετε. Βέβαια απ ότι βλέπουμε έχετε και ...φωτιές, την κατάρα της εποχής. Ελπίζω όλα να είναι υπό έλεγχο.
    Τώρα, αυτές οι υπέροχες φωλιές στις παλιές μονοκατοικίες είναι μοναδικές. Έτσι είναι το πατρικό μου. Ακατοίκητο βέβαια, μένει εκεί και περιμένει την πιθανή του αναβάθμιση. Σαν ευλογία.
    Να περνάτε καλά Διονύση με κάθε μου ευχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη, σ' ευχαριστώ για την ευχή, μια και αυτή τη φορά είμαι κι εγώ, μαζί με τον κύριο Λι στο ταξίδι που αυτός περιγράφει.
      Ευτυχώς οι φωτιές ήταν κάπως περιορισμένες και έσβησαν γρήγορα - αν και δεν έχουν μείνει πολλά πράγματα από τις αναρίθμητες περσινές.
      Όσο για το πατρικό σου, αν είναι ακατοίκητο μεν αλλά κατοικήσιμο, η παρότρυνσή μου είναι να αξιοποιήσετε κάθε δυνατότητα να σας προσφέρει τα της γαλήνης που λέγαμε. (Ξέρω, ξέρω, εύκολα λες μερικά πράγματα, δύσκολα γίνονται, αλλά..)

      Καλές μέρες να έχεις κι εσύ, Γιάννη, γουαρέβερ γιου αρ, που λένε και στο νησί..

      Διαγραφή
  4. Ευλογημένες όλες οι πράσινες θάλασσες με τους κυματισμούς τους που μου φέρνουν στο νου, τέτοιες μέρες, τη "ζούγκλα" του δικού μου πατρικού και τη βεράντα με τα τρία σκαλάκια. Όσο για το βιβλίο..μπαίνει στα υπ'όψιν :)
    Καλή συνέχεια στο καλοκαίρι σου Διονύση και Χρόνια Πολλά σε όσους απ' τους δικούς σου γιορτάζουν σήμερα.
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Πατρική ζούγκλα" Να όρος για φυσική και μεταφορική εξερεύνηση! Εύχομαι να την κάνεις και να καρπούσαι καιρό τους θησαυρούς της.

      Χρόνια πολλά, Μαρία, κι από 'δω.

      ΥΓ. Το βιβλίο κακό δεν ήταν, ούτε και αριστούργημα. Το χάρηκα κι εγώ (περισσότερο διαβάζοντάς το ξάπλα, παρά σε περιποιημένη βεράντα :-) )

      Διαγραφή
  5. Ελπίζω παρά τις δυσκολίες να έχετε όμορφες στιγμές αμφότεροι. (ώστε κάνετε και παρέα λοιπόν οι 2 σας)

    Καλό ξημέρωμα εύχομαι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βρε, βρε, καλώς το κορίτσι! Ευχαριστούμε για τις όμορφες στιγμές που μας στέλνετε με τις ευχές σας. Χαρά μας κι καθήκον μας να μετατρέπουμε τις στιγμές σε όμορφες, αν δεν είναι από μόνες τους :-)

      Πολλά φιλιά, Νικολέτα, πρωταθλήτρια εσύ των νυχτερινών αναγνώσεων!

      Διαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: