Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2018

λίγα μέτρα πιο 'κει


            Λίγα  μέτρα πιο ’κει από το θηριώδες εμπορικό κέντρο, διαστάσεων τεραστίων, σε ένα δρομάκι που σχεδόν κανείς διαβάτης δε διαβαίνει, έκανε λες τη μοναχική κι απέλπιδα αντίστασή του ένα μικρό, καλαίσθητο, διαστάσεων ανθρωπίνων, καφέ.
            Βρέθηκαν για λίγο εκεί, να ανταλλάξουν σημειώσεις και βιβλία, κουβέντες και εκμυστηρεύσεις, εντυπώσεις και ψευδαισθήσεις.
            Μαζί με τους  αχνιστούς τούρκικους στα μικρά μπρούτζινα μπρίκια ερχόταν πάντα και ένα γλυκάκι κουταλιού. Παράδοση κάποτε. Τώρα παράδοση του μαγαζιού.
            - Τριανταφυλλάκι χιώτικο, ανακοίνωσε με καμάρι, ακουμπώντας το περήφανα στο τραπεζάκι. Πεσκέσι απ’  το γαμπρό μου˙ λιχουδιά!
            Κι όση ώρα ο Παλιός Μαθητής αγόρευε για τη ζωή του στο εξωτερικό, για όσα οι ευρωπαίοι κατακτήσανε που εμείς ούτε στον ύπνο μας, για «εκεί, όμως, λειτουργούν οι νόμοι, ε;», για υποχρεώσεις και δικαιώματα,
            ο κύριος Λι ασκούσε το δικαίωμά του στη γευστική επεξεργασία του χιώτικου τριαντάφυλλου. Η ιδέα ότι τρώει αυτό το ιδιαίτερο λουλούδι προσγειωνότανε με ένα άκρως αντιφατικό τρόπο μέσα του. Από τη μια γευόταν αυτό το φίνο άρωμα, τα λεπτά , διακριτικά, ευαίσθητα τριάντα φύλλα, με όρους απόλαυσης˙ απ’ την άλλη «τι ιδέα! Να μασάω το λουλούδι, να το τρώω – τι βαρβαρότης!»
            Έμειναν ασχολίαστα τα δικαιώματα και οι νόμοι των ευρωπαίων, νικήθηκαν κατά κράτος από το λεπτεπίλεπτο χιώτικο γλυκό. Διακόπτει τον εμβρόντητο Παλιό Μαθητή:
            - Ρε παιδί μου, κοίτα πώς τρίζουν στο στόμα τα φυλλαράκια! Τι άρωμα ροδόκηπων αναδύεται από ένα τοσοδά πιατάκι.. Αλλά και πάλι, πού του κατέβηκε του ανθρώπου να τρώει τα τριαντάφυλλα, δε σου φαίνεται λίγο άγριο, ε, για πες;
            Ξέχασε, συγχώρησε γρήγορα τη διακοπή ο Παλιός Μαθητής. Γέλασε.
            - Α, ρε δάσκαλε! Γι’ αυτό μ’ άρεσες πάντα, για τη λοξή ματιά σου. Δύσκολο να φας χωρίς να σκεφτείς, ε; Χα! Και με τα χρόνια μάλλον έχει μεγαλώσει το κουσούρι.. Πρόσεχε, πάντως, πρόσεχε.Την πρεσβυωπία εντάξει, αλλά τη λοξή ματιά δεν την κάνει καλά ο οφθαλμίατρος!
            - Κουσούρι, ε; σχεδόν μονολογεί ο Λι σκεπτικός.
            - Ε, αφού βασανίζεσαι! Δε θυμάσαι που μας έλεγες ότι ακόμα και η γλώσσα καμιά φορά δε σε καλύπτει, γιατί βάζει οπτικές που δεν είναι στην ίδια κατεύθυνση με τις δικές σου; Δε θυμάσαι το «ευτυχώς ή δυστυχώς» που το αντικαθιστούσες με το «ευτυχώς και δυστυχώς», γιατί δεν έβλεπες δίλημμα παρά συνύπαρξη; Δε θυμάσαι τα καλοκακομαθημένα παιδιά, γιατί  δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις  τα καλομαθημένα από τα κακομαθημένα; Και τόσα άλλα!
            Για άλλη μια  φορά ο Παλιός Μαθητής είχε δίκιο. Αλλά τι να έκανε ο κύριος Λι; Δεν ήταν ότι το προσπαθούσε. Έτσι λειτουργούσε η σκέψη του. Λίγα  μέτρα πιο ’κει. Ευτυχώς και δυστυχώς..

32 σχόλια:

  1. Καλημέρα και καλή εβδομάδα να έχουμε.
    Ανετράπη η κανονικότητα!
    Άνοιξα να δω την Κυριακάτικη ανάρτηση και ανακάλυψα τη Σαββατιανή...
    Τριαντάφυλλο γλυκό... Λοιπόν η πείρα, ή/και όπως το θες, λέει δάσκαλε ότι δεν κάνουν όλα τα τριαντάφυλλα για γλυκό.
    Προτιμώνται τα ροζ εκατόφυλλα γιατί το χρώμα,το άρωμα και η υφή τους είναι ξεχωριστά.
    Η συγκομιδή της συνολικής ποσότητας δεν είναι ανάγκη να γίνει σε μια ημέρα, επιτρέποντας και σε μικροπαραγωγούς να έχουν ικανοποιητικό αποτέλεσμα.
    Επιπροσθέτως σημαντική είναι η προεργασία - επεξεργασία με ζάχαρη πριν καν μπει στην κατσαρόλα για να αποδεσμεύσει τα αρώματα του.
    Το βράσιμο του είναι ελάχιστο, ίσα να δέσει το σιρόπι.
    Από τα πιο παραδοσιακά του νησιού! Λίγοι πλέον το παρασκευάζουν σπιτικά.
    Λίγοι κάνουν στα σπίτια γλυκά, μαρμελάδες, όπως άλλοτε...
    Λίγοι αναλαμβάνουν τη μεταλαμπάδευση της πολύχρονης παραδοσιακής εμπειρίας.
    Ευτυχώς και δυστυχώς οι κοινωνίες άλλαξαν.
    Ευτυχώς γιατί κοπιάζουμε λιγότερο για να έχουμε στο τραπέζι μας την απαραίτητη τροφή. Η προηγούμενη γενιά εργαζόταν "τον καλό καιρό" σαν το μέρμηγκα για να συγκεντρώσει τα απαραίτητα.
    Μια τεχνογνωσία που μεταλαμπαδεύονταν μέσα από ομαδικές, οικογενειακές ή/και φιλικές συνεργασίες με αναλύσεις σοφίας, με εκμάθηση αντικειμένων στην πράξη...
    Δυστυχώς γιατί χάνεται αυτή η ικανοποιητική τεχνογνωσία της προηγούμενης γενιάς και δε θα είναι εφικτό να αναπληρωθεί.

    Τριαντάφυλλο γλυκό, βύσσινο γλυκό, μαρμελάδα βερίκοκκο, να σας τρατάρω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα, Μοσχούλα! Χα! Δεν ανετράπη η κανονικότητα, δυστυχώς και ευτυχώς..Κυριακή έγινε η ανάρτηση και από κάποιο τεχνικό πρόβλημα (άγνωσται αι βουλαί του κυρίου Μπλόγκερ) έδειχνε Σάββατο.

      Οι πληροφορίες σου για την παρασκευή του γλυκακίου ουσιαστικές και .. εγκυρότατες. μέχρι χτες το βράδυ μου τις επιβεβαίωσαν και άλλοι φίλοι-λάτρεις του εκατοντάφυλλου ροζ λουλουδιού.

      Ωραία περιγράφεις τις κοινωνικές μεταβολές οι οποίες παραγκωνίζουν την παρασκευή του σπιτικού τριαντάφυλλου εφοδιάζοντας όμως το τραπέζι μας ευκολότερα με τα απαραίτητα. Και τώρα, βέβαια, μπορεί να εργαζόμαστε σαν τους μέρμηγκες, αλλά μάλλον έχουμε πάθει μια σύγχυση για το ποια είναι τα απαραίτητα..

      Εννοείται, να τρατάρεις βύσσινο και βερίκοκκο. Έχουμε πόλυτη εμπιστοσύνη (και) στις μαγειρικές-ζαχαροπλαστικές σου ικανότητες :-)

      Καλή μας βδομάδα..

      Διαγραφή
  2. Ευτυχώς και δυστυχώς. Κύριε Διονύση, πόσο μα πόσο θα ήθελα να σας είχα φιλόλογο όταν ήμουν στο σχολείο. Ω πόσους ορίζοντες θα είχες ανοίξει. Άραγε ποτέ δεν είναι αργά; Φτιάχνουμε ένα (κρυφό) σχολειό για όλα εκείνα τα μυστικά της γλώσσας και του ανθρώπου που δε μας δίδαξαν ποτέ; Εγώ θα είμαι εκεί να σας ακούω :))) Πάρα πολύ ωραίο κείμενο γεμάτο με συμβολισμούς. Υπέροχο κείμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χα! Μάλλον τον κύριο Λι θέλετε για φιλόλογο, καλή μου κυκλαδοταξιδιώτισσα. Εγώ μπορώ να προσπαθήσω να τον μιμηθώ στο κρυφό σχολείο που θα ανοίξουμε, αρκεί να μου υποσχεθείτε ότι θα διδάσκετε κι εσείς (όποιο αντικείμενο σας αρέσει - π.χ: "ο πολιτισμός ενός μικρού νησιού των Κυκλάδων")

      Μετά και τη δική σου .. τηνιακή ανάρτηση, λοιπόν, διαμορφώνεται η τελική πρόταση: θερινό σχολείο για ψωνισμένους μπλόγκερς στην Τήνο. Μμ..

      Διαγραφή
  3. Μόνο δυστυχώς, δεν βρίσκεις πια εύκολα παρόμοιες απολαύσεις, όπως το μικρό καφενεδάκι με το θεσπέσιο γλυκό τριαντάφυλλο και τους καφέδες, όπως παλιά!
    Η γεύση έρχεται πριν τη σκέψη, είναι αυτή η αίσθηση που δεν παίρνει από λόγια, ίσως ένα μμμμμμμμ! μπορεί να ακουστεί!
    Δυστυχώς η νέα γενιά μπορεί να έχει μεν την τεχνολογία που δίνει πληροφόρηση και απαντήσεις σε πολλές απορίες, αλλά η τεχνολογία δεν μπορεί να μεταδώσει την απόλαυση και την χαρά των αισθήσεων όταν γευόμαστε κάτι που αγαπάμε!
    Δοκίμασα να φτιάξω γλυκό τριαντάφυλλο και δεν τα κατάφερα, γιατί θέλει μια ειδική ποικιλία λουλουδιών, αλλά βρήκα και το αγόρασα πριν από αρκετό καιρό σ' ένα ξεχασμένο μπακαλικάκι... δυστυχώς!
    Άντε τώρα να εξηγήσεις την διαφορά του καφέ ψημένου στη χόβολη απ΄τη "φραπεδιά" σε πλαστικό ποτήρι με καλαμάκι...δυστυχώς!
    Δεν γίνεται όμως να τελειώσω το σχόλιο μόνο με τα "δυστυχώς", γιατί τα "ευτυχώς" είναι αυτά που εξισορροπούν τη ζωή!
    Ευτυχώς λοιπόν που υπάρχει το διαδίκτυο και μπορούμε λεκτικά να μεταδώσουμε πόσο πιο ποιοτική υπήρξε η ζωή και ευτυχώς που υπάρχουν και τα Αληθινά Φιλιά καρδιάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εννοείται, Στεφανία: Το διαδίκτυο είναι το ιδανικό μέσον που μας χάρισε η τεχνολογία για να την .. βρίζουμε!!
      Και μου άρεσε αυτό το γκολ που έβαλε στο σχόλιό σου η τεχνολογία και ισοφάρισε τελικά τον αγώνα: γλυκό τριανταφυλλάκι - τεχνολογία σημειώσατε χι. Είναι, βλέπεις, εύκολος δρόμος, μέσω της νοσταλγίας, η εξιδανίκευση του παρελθόντος, αλλά καλά θα είναι να μπορούμε να βλέπουμε με ευρυγώνιο φακό την πραγματικότητα..

      Μετά την αναφορά σου και στο ξεχασμένο μπακαλικάκι, θα έπρεπε, νομίζω, να συνθέταμε ένα χάρτη ξεχασμένων τοποθεσιών της Αθήνας (και γενικότερα). Θα σκίζαμε!

      Πολλές καλημέρες :-)

      Διαγραφή
  4. Έχω φτιάξει γλυκό τριαντάφυλλο με όσα τριαντάφυλλα, αρωματικά πάντα, βρήκα στον κήπο κι έγινε καταπληκτικό...βέβαια την πρώτη φορά το έκαψα, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
    Έφτιαξα και με την εκατόφυλλη που μου σύστησαν ως "ειδική".
    Ευτυχώς και δυστυχώς οι γεύσεις δεν απείχαν!
    Γεύση από παράδεισο το ονομάζω αυτό το γλυκό, και ναι, είναι λίγο περίεργο να σκέφτεσαι ότι τρως λουλούδι, αλλά είναι και τόσο νόστιμο!
    Εν τω μεταξύ σκέφτομαι αν πραγματικά υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε ένα καλομαθημένο κι ένα κακομαθημένο παιδί...κάπου το χάνω όμως..καλοκακομαθημένα λοιπόν!
    Καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έμαθα κι εγώ, Μαρία, για την εκατόφυλλη τριανταφυλλιά αφού έκανα την ανάρτηση. Γηράσκω αεί..( Όχι ότι δε στάθηκα πάλι στο οξύμωρο "30φυλλιά 100φυλλη", αλλά είπα να μην το παρακάνω..)

      Αν εντοπίσεις διαφορά με τα καλοκακομαθημένα, μας τη λες, ε; Εγώ πάντως τα έχω μπλέξει κανονικά (και στη θεωρία, αλλά, μάλλον και στην πράξη - ευτυχώς; δυστυχώς;)

      Καλή σου βδομάδα

      Διαγραφή
  5. Καλά τώρα κύριε Λι, μας βάζεις δοκιμασίες έτσι ; δεν εξηγείται διαφορετικά. Το γλυκό τριαντάφυλλο είναι λατρεία μου. Τρελαίνομαι μιλάμε. Φεύγει το βάζο σε χρόνο ρεκόρ....
    Και είναι και σπάνιο.
    Μονάχα το άρωμά του αρκεί.
    Αχ
    αυτοί οι γευστικοί πειρασμοί.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στείλε διεύθυνση και έφτασεεεεε! Εγγυώμαι. Λιχουδιαστό και χιώτικο.

      .. Αν και ένας ποδηλάτης που περιδιαβαίνει τις γειτονιές μάλλον θα έχει εντοπίσει τις "ξεχασμένες" γωνιές που θα διαθέτουν και αρωματικό τριαντάφυλλο.

      Λοιπόν, Γιάννη, διεύθυνση!

      Διαγραφή
  6. Μαθήματα οπτικής, ζαχαροπλαστικής και οικονομίας. Σ' ένα μικρό καφέ που σερβίρει τούρκικο και γλυκό τριαντάφυλλο. Όσο και να βρυχάται το θηριώδες εμπορικό, δεν θα μπορέσει ποτέ να σερβίρει αυτό το χαρμάνι της ζωής. Ευτυχώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, Μαρία. Ο βρυχηθμός του εμπορικού, πάντως, έχει κάτι του φόβου..Εκείνο που φοβάμαι εγώ δεν είναι ότι το εμπορικό δε θα μπορέσει ποτέ να σερβίρει αυτό το χαρμάνι της ζωής. Αυτό είναι "ευτυχώς", που λες κι εσύ. Αυτό που φοβάμαι είναι μήπως ατροφήσει η δική μας ανάγκη να επιδιώκουμε και να αγωνιζόμαστε για αυτό το χαρμάνι της ζωής..Κι αυτό θα ήταν "δυστυχώς".

      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  7. Χμ..γλυκό τριαντάφυλλο δεν έχω φάει. Η ιδέα και μόνο μου δημιουργεί μια απώθηση. Να φάω λουλούδι; Όπως δεν έχω φάει και πράσινες τηγανητές ντομάτες που, όπως ισχυρίζονται οι γνώστες, είναι πολύ νόστιμες.
    Η γεύση μου διατηρεί κάποια στεγανά ευτυχώς-δυστυχώς γιατί η περιέργεια που με διακρίνει σε όλα τα υπόλοιπα με εκθέτει κάποτε ανεπανόρθωτα :)
    Όσο για το καλομαθημένο παιδί-όπως ισχυρίζονται οι ψυχολόγοι- είναι ένα παιδί κακοποιημένο, γιατί σου λέει δεν υπάρχει ισορροπία στην ανατροφή του, γεγονός που οδηγεί το χαρακτήρα στα άκρα με δυσάρεστες συμπεριφορικές συνέπειες.
    Και ναι, θα συμφωνήσω πως η συνύπαρξη των αντιθέτων μια χαρά βολεύει αφού καταφέρνει τις περισσότερες φορές να ισορροπεί τα κακο-καλο-μαθημένα ένστικτά μας.

    Σας χαιρετούμε και σας ευχόμαστε μια γλυκιά φθινοπωρινή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία, τριαντάφυλλο είναι αυτό στην "εικόνα" του ονόματός σου;!

      Κοίτα, την ιδέα ότι τρως λουλούδι μπορείς να ην ξεπεράσεις με την απλή σκέψη ότι πολλά άλλα απ' αυτά που τρως είναι λουλούδια ή φυτά, τέλος πάντων. Ωστόσο, όχι, δεν μπορούμε καθόλου να παραβλέψουμε αυτή την περίεργη αίσθηση που σου δίνει η ..λουλουδοφαγία, όταν έχεις να κάνεις με το τριαντάφυλλο. Παράξενα πράγματα..
      Τη δε περιέργειά σου, να τη χαίρεσαι. Ακόμα κι αν κάποιες φορές σε εκθέτει, θυμήσου πόσες άλλες σε απογείωσε!
      Θυμάμαι κι εγώ πολλά περιστατικά δυσάρεστης έκπληξης και απογοήτευσης που μου έχει επιφυλάξει η περιέργειά μου (ευτυχώς "σκοτώνει τη γάτα" κι έτσι εγώ την έχω γλιτώσει από τα χειρότερα..) αλλά συνεχίζω αμετανόητος, ευτυχωδυστυχώς..

      Καλή βδομάδα και σε σένα

      Διαγραφή
    2. Τριαντάφυλλο είναι Διονύση αλλά όχι όποιο κι όποιο :)
      Είναι τριαντάφυλλο Κίτρινο!!
      Το τελευταίο που είδα ανθισμένο στον κήπο του πατρικού μου πριν τον αποχωριστώ οριστικά.

      Διαγραφή
  8. Έφτασεεεεεεεεεεεε το ξωτικοταχυδρομείο και έφερε ξωτικοσχόλιοοοοοοοο:

    Γράφει το ξωτικό από το υπερπέραν του:
    "Τι ωραία που το'πε η Αρτιστούλα μας .
    Κρυφό σχολειό για...λοξές ματιές !!!

    Καλά βέβαια σήμερα δεν απλώς λοξή ,έκανε και ζικ-ζακ 😉

    Και γιατί παρακαλώ είναι βαρβαρότης να τρως ομορφιά και δεν είναι το να τρως αηδίες ;;
    Άσε που το φυτό άμα κόβεις τα λουλούδια συνεχίζει ν'ανθίζει για περισσότερο καιρό .

    Αυτό με το και όμως ..."μ'έστειλε" !!!
    Πολύ Ηρακλείτεια σκέψη

    υγ. Φαντάζεσαι τον Σωκράτη να λέει : "Δεν το πίνω δεν το πίνω " ;
    Τι άρωμα θα άφηνε άραγε και πόσους αιώνες θα διαρκούσε ;


    To (σκέτο δυστυχώς) αποκλεισμένο ξωτικό σας φιλά και σας εύχεται καλή εβδομάδα "


    Και, μια και μας έβαλε σε σκέψεις, απαντάμε κι εμείς

    πως το κρυφό σχολειό για λοξές ματιές, ναι, είναι μια ωραιότατη αρτιστοϊδέα, συμπεριλαμβάνοντας στις λοξές ματιές κι αυτές που κοιτάζουν απ' το παράθυρο την έξω ομορφιά. Γιατί τα σχολεία θεώρησαν δεδομένο κι αυτό, ότι δηλαδή, έχουν τοίχους που χωρίζουν το μέσα από το έξω..
    (Λοξά αρχίσαμε..)

    πως η ομορφοφαγία, τι να πω, ας μη θεωρηθεί βαρβαρότης, δεν έχω ιδέα. Μάλλον το ζήτημα πρέπει να συζητηθεί στην ολομέλεια του υπό ίδρυσιν λοξοσχολείου.

    Και πως αυτός ο αποκλεισμός του ξωτικού από τα μέσα που συνεχίζεται είναι σίγουρα μία βαρβαρότης, ενάντια στην οποία η μπλογκική κοινότητα οφείλει να ξεσηκωθεί. Εμπρός του κόσμου οι αποκλεισμένοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα! Ξωτικούλι, πρόσεχε τι εύχεσαι!
      Κρυφό σχολείο ήθελες, τώρα έχεις κρυφό σχολιασμό!
      Χθες έφαγα κολοκυθοανθούς γεμιστούς με ρυζάκι, κουκουνάρι και μάραθο και σκεφτόμουν όλους σας!

      Διαγραφή
  9. Γλυκό τριαντάφυλλο;; Όχι δεν έχω δοκιμάσει ποτέ. Αλλά βαρβαρότητα δεν το θεωρώ...τρώμε τόσα ανθη και τόσες άλλες βάρβαρες τροφές. Βάρβαρος είναι ο άνθρωπος ευτυχως και δυστυχώς!
    Αλλά ο καημένος ο μαθητής παραμερίστηκε από την γευστική ζάλη που προκάλεσε ένα γλυκό...ή άραγε από τη λοξή ματιά του δασκάλου;
    Καλή σου εβδομάδα Διονύση μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επ! Πού κρύφτηκε το χόλιο και δεν το είχα δει; Μάλλον θα την είχε κοπανήσει για το παρακείμενο εμπορικό κέντρο, μου φαίνεται..
      Κατάλαβα. Το άλλο άκρο από το Γιάννη εσύ: ο Γιάννης τρελαίνεται, εσύ δεν έχεις δοκιμάσει ποτέ. Η θεραπεία, όμως, η ίδια: πρέπει να φτάσει ένα βαζάκι στα χέρια σου!Θα δούμε πώς - γιατί κι εμείς που παριστάνουμε τους παραδοσιακούς, μέσα από την τεχνολογία το κάνουμε και εκεί μένουμε, μου φαίνεται!
      Σημασία έχει, όπως λες, Άννα μου, ότι ο άμοιρος ο μαθητής παραμερίστηκε - κι αυτό καταλογίζεται ως φάουλ του κυρίου Λι μας..

      Πολλά φιλιά :-)

      Διαγραφή
  10. Για εμένα αυτό, είναι η ζωή. Τα προβλήματα γύρω πολλά, όλα άξια σχολιασμού. Μα μια μικρή διακοπή, για να ξεκλέψεις λίγη απόλαυση, όχι απλά δε βλάπτει, αλλά δίνει δύναμη. Σάμπως τα στραβά του Κόσμου θα πάνε πουθενά;
    Οι οπτικές μου άρεσε πάντα να είναι αλλιώτικες. Γιατί προσθέτουν στον Κόσμο, μια εσάνς διαφορετική, που την έχει ανάγκη.
    Καλή εβδομάδα!
    ΥΓ: Γλυκό σταφύλι, βύσσινο, κουφέτο, τριαντάφυλλο, αγαπημένα και "αγνά".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οπότε, Μαρίνα, ας φροντίζουμε όσο μπορούμε να μεγαλώνουμε τις μικρές διακοπές, να ξεκλέβουμε λίγο περισσότερες στιγμές για κάποιες μικρές απολαύσεις, να φωτίζουν τις καθημερνές μας μέρες, ε;

      ΥΓ. Αυτό το "κουφέτο" που λες, μου φαίνεται πολύ προχωρημένο. Θα το μελετήσω (πιθανώς δοκιμάζοντάς το) και θα επανέλθω!! :-)

      Καλημέρεεεες

      Διαγραφή
  11. Αλίμονο να είχαμε όλοι την ίδια οπτική ευθεία. Θα ζούσαμε σε μια διάσταση, σ ένα κόσμο χωρίς αχνιστούς καφέδες και γλυκά τριαντάφυλλο.
    Καμιά φορά ο μαθητής ξεπερνά το δάσκαλο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Στέλιο.
      Το καφεδάκι το κέρασε ο Λι, εγώ μόνο σ' ευχαριστώ :-)

      Ναι, βέβαια, αλίμονο αν είχαμε όλοι την ίδια οπτική γωνία για να βλέπουμε τα πράγματα. Αλλά αυτό το main stream δεν είναι ένα τεράστιο και πολυποίκιλα δυνατό ρεύμα; Τόσο που όσοι ξεφεύγουν (όσο, ο καθένας..) να καθίστανται χρήσιμοι, δροσεροί, αναγκαίοι, ευχάριστοι. Και διατηρούν και το τριανταφυλλάκι! :-)

      (Κι ευτυχώς που οι μαθητές ξεπερνάνε τους δασκάλους..)

      Να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  12. Γλυκό τριαντάφυλλο δε μου αρέσει,το εφτιάχνε η γιαγιά μου, προτιμώ το βύσσινο,περι ορέξεωςς κολοκυθόπιτα έλεγε ένας καθηγητής μου.
    Διακρίνω μια νοσταλγία η μου φαίνεται;
    Φταίει το φθινόπωρο μαλλον 😅
    Παλιά καφενεδάκια υπάρχουν στην Πλακα που μαζί με ελληνικό κερνάνε και γλυκο κουταλιου.
    <> αλήθεια συμβαίνει αυτό σήμερα; Ζηλεύω πραγματικά. Όλοι ανταλλαζουμε σχόλια πίσω απο τον υπολογιστή χωρίς να βλέπουμε το άλλο πρόσωπο.
    Λόγος ερήμην παρουσίας. Το παλιό αντικαθιστά το νεο.
    Έχουμε αντικαταστήσει το πληκτρολόγιο με την ανθρώπινη παρουσία, όλα αλλάζουν και ολα ίδια μενουν προς το καλύτερο η το χειρότερο δεν ξερω.
    Όχι ότι με χαλάει η τεχνολογία χάρη σ' αυτή επικοινωνούμε αυτη την στιγμή αλλά όλα πια γινονται μέσω υπολογιστή.
    Το παλιό είναι αλλιώς και το νέο είναι ωραίο 😆
    Καλό φθινόπωρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Βρέθηκαν για λίγο εκει να ανταλλάξουν σημειώσεις και βιβλία, αλήθεια συμβαίνει αυτό σήμερα;
    Δυστυχώς δεν γράφτηκε 😄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γεια σου, Βασιλική!

    Μπα, δε νομίζω ότι ο Λι πάσχει από νοσταλγία, ούτε από φθινόπωρο. Ότι τα έχει με τη .. main stream κουλτούρα αυτό μάλλον πρέπει να του το καταλογίσουμε, αλλά δε μας πειράζει, είναι ακίνδυνο και, όπως λέει κι ο πρώην καθηγητής σου, περί ορέξεως..

    Βασιλική, νομίζω ότι όλα συμβαίνουν σήμερα.. Και "παλιά" καφενεδάκια υπάρχουνε και γιαγιάδες που κάνουν γλυκάκια και άνθρωποι που ανταλλάσσουν σημειώσεις και βιβλία. Στο χέρι μας είναι, εμείς τα κάνουμε να .. μας συμβαίνουν τα πράγματα. Τον υπολογιστή εγώ τον βλέπω ως μία (τεράστια) δυνατότητα παραπάνω, αλλά από κει και πέρα το είδος των σχέσεων και της ζωής μου το επιλέγω, όσο γίνεται, τουλάχιστον, εγώ ο ίδιος.(Μη σου παριστάνω και το τέρας της δύναμης. Τα γράφω για να τ' ακούω κι εγώ! :-) )

    Καλό φθινόπωρο και σε σένα. Για να δούμε; Θα σου δώσει εμπνεύσεις για ζωγραφική; Το εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ορίστε τώρα τι μου κάνετε!
    Μόλις πριν λίγο σκεφτόμουν ότι ήλθε ο καιρός να μειώσω, έως και να κόψω τελείως, τα γλυκά!
    Αλλά τώρα, μετά και από αυτό το ποστ, ελπίδα καμιά!
    Μα να θέλω ν' αγιάσω η αρτίστα και να μην μ' αφήνετε;

    ΥΓ. Από τα πολύ πολύ πολύ αγαπημένα μου γλυκά του κουταλιού το τριαντάφυλλο, μαζί με το ντοματάκι και το μελιτζανάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα πώς θα αγιάσετε, κυρία μου, αν δεν τρώτε και κανένα σιροπιαστό - τι γλύκα του να έχετε; Αγία είπαμε να είστε, όχι αυτομαστιγούμενη δυστυχής!

      ΥΓ.Και αχ, τα ντοματάκια και τα μελιτζανάκια..
      ΥΓ2. Αρχίζω και σκέφτομαι το επόμενο κείμενο να ομιλεί περί νηστείας και προσευχής. Πού ξέρεις.. Μπορεί και να αποκτήσω μέσον στην ουράνια σφαίρα!

      Διαγραφή
  16. Όπως να το δω, από την μια και από την άλλη, η ουσία είναι πως δεν έχω δοκιμάσει ποτέ αυτό το γλυκό του κουταλιού :( Η μεγαλύτερη δική μου ανακάλυψη εδώ στο Μόντρεαλ, (εδώ και δεκα χρόνια μόνιμη κάτοικος) είναι πως στα σουπερ μάρκετ ανάμεσα στα διάφορα ζαρζαβατικά έχουν και ορχιδέες... ναι ναι ναι προς βρώση ... όχι δεν έχω βρει ακόμη το θάρρος και θράσος να κοιτάξω καν πως στο καλό μαγειρεύονται !!!
    Επιτέλους βρήκα τον μπλογκ σου :)
    Τα σέβη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ωωω, καλώς ήρθατε, madame - και έχετε και μεγάλο ταξίδι!

    Μα γιατί να δοκιμάσεις το ταπεινό τριανταφυλλάκι, όταν έχεις στο πόδια σου .. ορχιδέες;!;! (Αν, πάντως, οι καναδοί τρώνε τις ορχιδέες, σκέψου μήπως εισάγοντας και προωθώντας το τριαντάφυλλο κάνεις θραύση!)

    Επειδή, πάντως, μαζεύονται αρκετοί οι φίλοι που δηλώνουν πως δεν έχουν δοκιμάσει, μάλλον πρέπει να γίνει κάποια τριανταφυλλοπρόσκληση, συνοδευμένη μετά καφέ. Τώρα, με το ζήτημα του ταξιδιού από το Μόντρεαλ, να μου πεις τι θα γίνει!..

    Πολλά φιλιά

    ΥΓ. Του κυρίου Λι του αρέσουν πολύ τα ταξίδια. Μου μετέφερε τη μεγάλη του χαρά που .. έφτασε μέχρι το Μόντρεαλ και σου σου στέλνει τους θερμούς του (θα χρειαστούν για το χειμώνα..) χαιρετισμούς! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ψάχνω στο σύλλογο των Χιωτών εδώ στο Μόντρεαλ να βρω γλυκό τριαντάφυλλο. Η έρευνα συνεχίζεται. Κάθε εθνότητα εδώ κουβαλά τις δικές της συνταγές!
    Αν ανοίξουμε λίγο την μεγάααλη ομπρέλα με τις ορχιδέες, η βανίλια π.χ ανήκει στην οικογένεια αυτή, είναι είδος ορχιδέας και το σαλέπι π.χ. φτιάχνεται από ρίζα ορχιδέας. Θα συνεχίσω την έρευνα ...πρέπει να μάθω :)
    :( άουτσ...ναι ναι πρέπει να κάνετε συνάντηση ακριβώς και μόνο για καφέ και γλυκό κουταλιού τριαντάφυλλο ή και μελιτζανάκι, ή μάλλον πολλά πολλά διαφορετικά βαζάκια με γλυκά κουταλιού !!
    Η έρευνα θα συνεχιστεί όπως καταλαβαίνετε κύριε Λι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ωραίο η πράγμα η έρευνα, καλή συνέχεια :-) Πάντως, γλυκό τριανταφυλλάκι δεν είναι ανάγκη να βρεις μόνο στο σύλλογο των Χίων του Μόντρεαλ. Είναι .. πανεθνικής εμβέλειας και μάλλον θα μπορείς ν βρεις σε ένα μπακαλικάκι με ελληνικά είδη. Δεν είναι τόσο σπάνιο.

    Με βάζεις κι εμένα σε όρεξη να αρχίσω την περί ορχιδέας έρευνα. .. Λες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: