Κυριακή 1 Απριλίου 2018

κοντσέρτο για αριστερό χέρι


              Καθισμένος στην πολυθρόνα που κοιτάει στη βεράντα ο κύριος Λι ακούει το κοντσέρτο για αριστερό χέρι, του Ραβέλ. Ο Ραβέλ το έγραψε για τον πιανίστα Πάουλ Βίτγκενστάιν, που είχε χάσει το δεξί του χέρι στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο.
             Όσο κι αν δε συμβαδίζει με την ιστορική αλήθεια, του κυρίου Λι του αρέσει να το σκέφτεται έτσι: Ο Πάουλ, νεαρό και όμορφο παιδί, παθιασμένος πιανίστας. Μόλις άρχιζε τη διεθνή του καριέρα ως σολίστας, τον παίρνουν στον πόλεμο κι επιστρέφει μ’ ένα χέρι. Πιανίστας χωρίς χέρι.
            Θα ακούσει πολλά λόγια παρηγοριάς και συμπαράστασης, θα τον χαϊδέψουν βλέμματα συμπάθειας – πόσο να βοηθήσουν; Όμως ένας φίλος του, ο συνθέτης Μωρίς Ραβέλ, γράφει γι’ αυτόν, ειδικά γι’ αυτόν, ένα πιανιστικό κοντσέρτο  για αριστερό χέρι. Του ανοίγει έτσι μπροστά του το πεδίο της ζωής, της δημιουργίας, της προσπάθειας, του στόχου. Ο Μωρίς δεν τον παρηγορεί. Προσφέροντας τον προκαλεί. Και γίνεται έτσι η έγνοια του κινητήρια δύναμη για τον καλό του φίλο.

            Αυτά τότε, σκέφτεται ο Λι.
            Αλλά, για στάσου˙ προχτές; τι έγινε προχτές;
            Ο Λι έμαθε για τον πρώην  μαθητή του, τον Μικρό Φλαουτίστα. Προικισμένος, ταλαντούχος, μουσικά ιδιοφυής. Και έμαθε πως ο Μικρός Φλαουτίστας, ευάλωτος κι ευαίσθητος, συνάντησε δυσκολίες και πτοήθηκε˙ και εγκατέλειψε˙ και παραιτήθηκε˙και βούτηξε στην κατάθλιψη. Οι φίλοι γύρω παρηγοριά κι ενθάρρυνση, «έχεις ταλέντα», «είσαι δυνατός», «η ζωή θέλει προσπάθεια, μην παραιτείσαι», «δε σου αξίζει» - πόσο να βοηθήσουν; 
            Όμως ο δάσκαλος της μουσικής έγραψε γι’ αυτόν, ειδικά γι’ αυτόν, ένα έργο για πιάνο και φλάουτο. Δεν τον παρηγόρησε. Προσφέροντας τον προκάλεσε. «Μικρέ, έχω γράψει ένα έργο για πιάνο και φλάουτο, θέλω να το ηχογραφήσω και δεν έχω φλαουτίστα. Σώσε με». Και έμαθε ο κύριος Λι ότι ο Μικρός Φλαουτίστας έχει κατεβάσει το φλάουτο απ’ τη ντουλάπα και ετοιμάζεται.

            Το κοντσέρτο για αριστερό χέρι του Ραβέλ έχει κιόλας τελειώσει. Αφαιρέθηκε ο Λι, καθόλου δεν το παρακολούθησε, αναστατωμένος καθώς ήταν παρακολουθώντας τους τρόπους που έχει η αγάπη να ανασταίνει. Μπροστά του το ανοιξιάτικο αεράκι παιχνιδίζει με τις κουρτίνες και το δωμάτιο είναι σα να μιλάει.

αφιερωμένο στον Θοδωρή

14 σχόλια:

  1. "Προσφέροντας τον προκάλεσε." Εξαιρετικό. Η αγάπη έχει τρόπους να ανασταίνει. Αρκεί να βρεθεί στο δρόμο σου κάποιος που να έχει το τρόπο, τη σοφία, τη διάθεση, τη δύναμη να ρίξει τον σπόρο. Καλό Πάσχα να έχεις, καλές γιορτές.


    Roadartist
    (Δε με άφηνε με τίποτα να συνδεθώ στον blogger...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλή μου ανώνυμη .. roadartist,
      "Αρκεί να βρεθεί στο δρόμο σου κάποιος που να έχει το τρόπο, τη σοφία, τη διάθεση, τη δύναμη να ρίξει τον σπόρο."
      Συμφωνούμε απόλυτα. Κάποιος να ρίξει το σπόρο. Αλλά και ο άλλος να προσφέρει το γόνιμο έδαφος να τον δεχτεί.

      Καλή εοαρτάσιμη βδομάδα και σε σένα.

      (Τώρα, τι έχεις ο κύριος Μπλόγκερ μαζί σου, ανεξιχνίαστο -αν κι εσύ βρήκες τον τρόπο να .. ρίξεις το σπόρο σου :-) )

      Διαγραφή
  2. Το λες και "Μικρή Αναστάσιμη Ιστορία"...
    Κοντσέρτο στην αγάπη, με μαέστρο έναν φωτισμένο δάσκαλο. Τι ωραία έκβαση!...
    Εγκάρδιες ευχές για το νέο μήνα Διονύση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα, Μαρία,

      Ναι. Αν το πούμε έτσι, θα πρέπει να δεχτούμε, επίσης, ότι η ανάσταση και τα θαύματα είναι στο χέρι μας. Κάτι που μου φέρνει στο νου και την προτροπή του Ελύτη ("Εμπρός λοιπόν
      Από σένα εξαρτάται. Τάχυνε την αστραπή")

      Ό,τι πρέπει ο Απρίλης για να ευχηθούμε λίγη άνοιξη.

      Διαγραφή
  3. Δεν θα μπορούσα να σχολιάσω τις παραπάνω σκέψεις του κύριου Λι, αν πριν δεν είχα ακούσει (και δει σε video) το "Κονσέρτο για πιάνο με αριστερό χέρι" του Μωρίς Ραβέλ που σημειωτέον δεν είχα ξανακούσει.
    Τώρα που γράφω, το ακούω πάλι και γνωρίζοντας την ιστορία, αναγνωρίζω στη σύνθεση τα εναλλασσόμενα συναισθήματα αγάπης, πόνου και ενσυναίσθησης του συνθέτη προς το φίλο του.
    Μόνο παρόμοιες πράξεις αγάπης μπορούν να προτρέψουν και να βγάλουν κάποιο απ΄ την απελπισία...

    https://www.youtube.com/watch?v=KJTUUKAdZDU&list=RDKJTUUKAdZDU&t=62

    Στο παραπάνω, παίζει μια νέα κοπέλα, η Helene Tysman και παρόλο που έψαξα δεν βρήκα άνδρα να παίζει μ' ένα χέρι, αλλά τελικά, μήπως δεν έχει σημασία ποιος και πώς κανείς εκδηλώνει την αγάπη του, φτάνει να τη κάνει πράξη...
    Τρυφερά και ωραία ξεκίνησε ο μήνας και εύχομαι να τον συνεχίσουμε έτσι όμορφα! :)



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Μόνο παρόμοιες πράξεις αγάπης μπορούν να προτρέψουν και να βγάλουν κάποιο απ΄ την απελπισία.."
      Μαγισσούλα μου,

      Έτυχε τελευταία να ακούσω από κάποιον σε κατάθλιψη να λέει πως δεν πιστεύει σε τίποτα, ούτε στον εαυτό του, ούτε στις δυνάμεις του, πως δεν ενδιαφέρεται για τίποτα. Αλλά, μετά από δευτερόλεπτα συμπλήρωσε: "Μόνο στους ανθρώπους".Μου έκανε εντύπωση και την ίδια στιγμή συνειδητοποίησα τη δύναμη των αναγκών μας αλλά και τη δύναμη που μπορεί να έχει η θετική επιρροή μας στους άλλους.Απίστευτο μοιάζει, αλλά μας είναι δύσκολο να είμαστε όπως θέλουμε να είναι οι άλλοι απέναντί μας..

      Ο κύριος Λι άκουγε την εκτέλεση του κοντσέρτου από τον Samson Francois. Το βρήκα εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=6Sxpi0zybzA

      Καλό τρυφερό μήνα, λοιπόν :-)

      Διαγραφή
    2. Άιναφετς, Άιναφετς! Ξέχασα το ποιηματάκι μας!

      Μανόλης Αναγνωστάκης
      Επίλογος

      Κι όχι αυταπάτες προπαντός.
      Το πολύ πολύ να τους εκλάβεις σα δυο θαμπούς προβολείς μες στην ομίχλη
      Σαν ένα δελτάριο σε φίλους που λείπουν με τη μοναδική λέξη: ζω.
      «Γιατί», όπως πολύ σωστά είπε κάποτε κι ο φίλος μου ο Τίτος,

      «Κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες
      Κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα».
      Έστω.
      Ανάπηρος, δείξε τα χέρια σου. Κρίνε για να κριθείς.


      Μας κάνει στις σημερινές σκέψεις μας, ε;

      Τα φιλιά μας.


      Διαγραφή
    3. Ευχαριστώ για το νέο μουσικό κομμάτι που θ' ακούσω σύντομα και ένα ακόμα τεράστιο ευχαριστώ για το ποίημα που μου/μας υπενθυμίζει να αφήσουμε τις αυταπάτες και να δράσουμε!

      Διαγραφή
  4. Καλό μήνα, κύριε Λι. Ακόμα και αρτιμελής να είναι κάποιος, χωρίς αυτό πεποίθηση κι αγάπη για τον εαυτό του, δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Κι όταν υπάρχουν φωτισμένοι άνθρωποι στη ζωή μας να μας δίνουν το κίνητρο για να τις αποκτήσουμε, είμαστε ευλογημένοι. Η αγάπη βρίσκει λύσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Φακίδα,

      Συμφωνούμε απόλυτα. Αναρωτιέμαι γιατί σπανίζουν αυτοί οι φωτισμένοι άνθρωποι. Τι χρειάζεται να ξεπερνάει ο άνθρωπος για να μπορεί να είναι το κίνητρο για τους άλλους; Άλλωστε, το να αποτελείς κίνητρο για τους άλλους, μήπως δεν ικανοποιεί και βαθιές δικές σου ανάγκες; (Ή είμαι αφελής;;)
      Μεταξύ αστείου και σοβαρού, πάντως, πριν την ανάσταση προηγείται η εβδομάδα των παθών. Θέλω να πω πως ίσως οι λύσεις της αγάπης περνάνε από δύσβατα μονοπάτια (Από μονοπάτια ξέρουν καλά κάποια εδώ μέσα!! :-) )

      Καλό μήνα και σε σένα

      Διαγραφή
  5. Εντάξει μου έβαλες πολλές παγίδες ,αλλά δεν θα πέσω σήμερα ;-) Μη νομίσει πως το'χουμε και σύστημα το εκτός θέματος :-))
    Χαλάλι η ιστορική αλήθεια (μέρα που είναι μη σου πω πως επιβάλλεται κι όλας ) μιας και το θέμα της αληθινής αγάπης είναι σημαντικότερο .Της αγάπης που βλέπει μακριά και δεν βολεύεται με ψευτοπαρηγοριές. Καμιά φορά ακούγονται σαν άκαρδοι αυτοί π.χ που ξέρουν και συμβουλεύουν : μην δίνετε χρήματα στα παιδιά των φαναριών γιατί γίνονται περισσότερο θύματα . Η αληθινή αγάπη δεν έχει παρτίδες με τον οίκτο . Ψάχνει να βρεί τρόπους να σου δείξει την δύναμή σου . Και δεν λυπάται να κουραστεί γι'αυτό .
    Μακάρι να καλλιεργούμε μέσα μας τέτοια αγάπη και πολύ τυχεροί να βρούμε στο δρόμο μας έστω και έναν έτσι να μας αγαπά .

    Καλό ανοιξιάτικο και αναστάσιμο μήνα !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πω, πω, κρίμα!! Τα εκτός θέματος τα λατρεύω! (Μάλλον ποιώ την ανάγκην φιλοτιμία, καθώς κι εγώ μονίμως εκτός θέματος μονολογώ, αλλά τέλος πάντων..)

      Ναι, για την ιστορική αλήθεια ήθελα να γράψω ένα σχόλιο, αλλά, δε βαριέσαι, έτσι το σκέφτεται ο Λι, γιατί να του χαλάσουμε το ρομαντισμό του ανθρώπου;

      Αν και πρωταπριλιάτικο και το δικό σου σχόλιο, πολύ αληθινό το διάβασα..Κι εγώ έτσι αντιλαμβάνομαι την αγάπη, όχι ασφαλώς πως είναι και πολύ απλό να το καλλιεργήσεις αυτό το είδος..Ίσως, πάντως, να εμπεριέχει και έναν εκβιασμό προς τον άλλο: αγαπώντας τον δοτικά, του ανοίγουμε το δρόμο να ανταποδώσει.

      ΥΓ. Οι παρτιτούρες της φωτογραφίες από σας πέσανε, κυρία μου;

      Διαγραφή
  6. Η δύναμη κρύβεται μέσα μας, είναι σημαντικό να μπορούμε να την ανακαλλούμε και να τη διαχειριζόμαστε. Πόσο όμορφο είναι όμως, να υπάρχουν κάποιοι, ικανοί να εντοπίζουν πότε η δύναμη αυτή έχει αποκοιμηθεί και πώς μπορούν να τη ξυπνήσουν. Χαρίζει ελπίδα...

    Καλημέρα και καλή εβδομάδα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι, Μαρίνα. Και όχι μόνο υπάρχει μέσα μας, αλλά κάθε φορά που χρειάζεται συνειδητοποιούμε ότι βρίσκεται και σε τεράστια αποθέματα. Όπως λες, όμως, το αν και πόσο καταφέρνουμε να τη διαχειριστούμε είναι ένα άλλο τεράστιο θέμα και εκεί, ίσως, κάποιες φορές, χρειαζόμαστε και βοήθεια. Ευτυχείς όχι μόνο όταν μας δίνεται αυτή η βοήθεια, αλλά και όταν μπορούμε εμείς οι ίδιοι να την προσφέρουμε σε άλλους.

      Πολλά φιλιά

      Διαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: