Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018

Ο Λουκουμάς


           Συναντήθηκαν κατά τύχη στο δρόμο, αλλά εύκολα υπέκυψαν στην πρόκληση μιας καθιστής κουβεντούλας σ’ ενός καφέ χρόνο. Δικού τους καφέ χρόνο. Και, καθώς ο κύριος Λι βούλιαζε στη φτιαγμένη για να είναι βολική αλλά τελικά άβολη καφεπολυθρόνα του:
            - Come stai, caro amico? ρώτησε, σα να ζητούσε  τα νέα του Τορίνο, της Ιατρικής, της Ιταλίας.
            - Άσε τα ιταλικά, δάσκαλε, τέλειωσα πριν δυο βδομάδες, το πήρα! Τώρα έχω τη μετακόμιση.
            - Ε, καλά.., πρόλαβε να αρθρώσει ο κ. Λι, παρακάμπτοντας τα αδιάφορα πρακτικά.
            - Τι καλά, δάσκαλε! Είναι πρόβλημα. Έξι χρόνια είναι αυτά. Έχει μαζευτεί πολύ πράμα στο διαμέρισμα. Και στο χαμόγελο του Λι, ο Τάκης άναψε κι άλλο:
            - Γελάς, αλλά αν ήσουν στη θέση μου, θα το ‘βλεπες αλλιώς. 
            - Όχι, Τάκη, απλώς σκεφτόμουν τι δαπανηρά πλάσματα που είμαστε οι άνθρωποι.
            Και άπλωσε στο τραπέζι με τα καφεδάκια που ήδη είχαν φτάσει τις σκέψεις του για τον ανθρώπινο χώρο.
            - Είναι απίστευτο πόσα χρειάζεται ένας άνθρωπος γύρω του για να ζήσει. Το σύμπαν διαστέλλεται, λες για να χωρέσει τον όλο και περισσότερο «αναγκαίο» χώρο του  καθένα μας. Δες πόσα τετραγωνικά θέλουμε για να ασφαλιζόμαστε από τον καιρό και τους κινδύνους.
            - Δε σε κατάλαβα..
            - Το σπίτι, λέω, ρε Τάκη, τα σπίτια μας. Κι ύστερα, δες με πόσα αντικείμενα το γεμίζουμε, για να συνοδεύουμε την κάθε μας ενέργεια, την κάθε μας κίνηση, την κάθε μας ανάγκη. Και δωσ’ του ντουλάπες, συρτάρια, ντουλάπια, αποθήκες, κούτες και κασέλες, και θήκες, θήκες για όλα – παπουτσοθήκες, βιβλιοθήκες, εργαλειοθήκες, δισκοθήκες, πιατοθήκες – και όλες γεμάτες απαραίτητα!  Κι όταν θα θελήσουμε  να διανύσουμε ένα δυο χιλιόμετρα, άαλλα εκεί: βενζίνες, μηχανές, ρύπανση, θέση για παρκάρισμα.. Ο κύριος Λι πάει στην Αθήνα, χειροκροτήστε! Παραμερίζουμε, Ποιητή, για να περάσεις! Μα πόση ενέργεια, πόσο χώρο.., σχεδόν μονολογούσε ο Λι αυτοαναφλεγόμενος.
            - Πολιτισμός λέγεται, Λάμπρο, μην ανάβεις, τι να κάνουμε δηλαδή..
            - Εντάξει, γιατρέ μου, τότε βάλε κι εσύ τον πολιτισμό στις κούτες, στο αεροπλάνο ή στο πλοίο και μη διαμαρτύρεσαι.
            - Άσε που  έχω και το Λουκουμά, το γάτο!
            - Έχεις και το γάτο και δεν έμαθες τίποτα τόσα χρόνια από τη γύμνια του; Από το τίποτά του; Από την τριχωτή του αυτάρκεια; Ο γάτος σου πιάνει σ’ αυτή τη γη τόσο χώρο όσο ακριβώς είναι το σώμα του. Χειμώνα καλοκαίρι. Το φαγάκι του και τίποτα παραπάνω. Άντε, και κανένα ταίρι το Γενάρη.
            - Μπα.. Τον έχουμε στειρώσει, Λάμπρο, απάντησε ο Τάκης υπομειδιώντας, με εμφανή όρεξη να ελαφρύνει την κουβέντα και να την επαναφέρει στα προσωπικά.
            Και το κατάφερε. Δεν είναι και δύσκολο αυτό με τον κύριο Λι. Κι ίσως και αυτό να ήταν το μεγαλύτερο κέρδος από την κάθε συζήτηση. Η διάθεση χαδιού που ένιωθες πάνω στο κάθε θέμα, ακόμα και σ’ αυτά που ήταν βαριά και πιάναν πολύ χώρο. 

41 σχόλια:

  1. Λοιπόν, το ΞΩΤΙΚΟ όχι μόνο επιμένει από την εξορία του, αλλά μας πρόλαβε και όλους σήμερα. ΓΡΑΦΕΙ:

    " Ωωωωχωχωχωωωωχ 😫
    Αυτή την ανάρτηση πρέπει να την βάζεις μια φορά τον μήνα ;-)
    Καλά η εξήγηση για το σύμπαν που διαστέλλεται για να μας χωρέσει με αποτέλειωσε :-)😆
    Μετά απο 7 μετακομίσεις , κάθε μια και πιο μαρτυρική , συνεχίζω να ονειρεύομαι ένα "άδειο " σπίτι και να μην μπορώ να πετάξω σχεδόν τίποτα απ'όσα θα έπρεπε . Και τώρα πια ...επι τρία (με τους άλλους δυό χειρότερους κι απο εμένα) .
    Μια φίλη μου είπε αν πετάς κάθε μέρα κι απο κάτι ,φαντάσου τι θα έχει φύγει σ'ένα χρόνο . Ακόμα στη θεωρία είμαι
    Και πως να πετάξω εκείνο το χαρτάκι που μια μαθητριούλα μου έγραφε γλύκες ,κι εκείνη η ζωγραφιά της μικρής μου πως μπαίνει στα σκουπίδια ; Άσε πια την γαφειοκρατική ανασφάλεια ....(καλά για τις 8 + 3 στην αποθήκη βιβλιοθήκες δεν το συζητώ καν )
    Πως ; ναι σιγά μη σου πώ και για τις ντουλάπες ;Ρ
    Το λάθος φέγκ σούι σε όλο του το μεγαλείο !
    Λοιπόν έδωσες όνομα (και χαμόγελο κυρίως ) στην καθημερινή μου μάχη . Με βλέπω πάνω απ'τα συρτάρια να ψιθυρίζω "λουκουμάς" και να ορμάω :-))

    Καλή Κυριακή (εγκαίρως σήμερα )
    υγ. Αυτή η αυτοανάφλεξη πολύυυυ μου ταίριαξε ;-)"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαιρετώ τους ομοιοπαθείς αναφλεγομένους.

      Ναι, βρε παιδί μου, ένας Λουκουμάς μπορεί να μας στοιχειώσει (όπως κι ένας λουκουμάς, αναμφιβόλως!). Πόσο μάλλον να τον έχεις εκεί, να σέρνεται ραχάτικα στα πόδια σου, όσο εσύ παλεύεις με τις οκτώ ντουλάπες σου και τις χειμωνιάτικες πατατούκες σου, και να σου υπενθυμίζει ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν πιο απλά (Κάθαρμα, Λουκουμά!)
      Δεν είναι, βέβαια, μόνο το πρόβλημα του χώρου. Είναι και της ενέργειας, της καταστροφής της φύσης για το τομάρι μας (τι δέντρα κόβουμε, τι πετρέλαια αντλούμε, τι αγωγούς ανοίγουμε από τη Ρωσία στο υπερπέραν, για να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας και να μπορούμε να παραπονιόμαστε για το σκληρό φετινό χειμώνα από τα κοινωνικά δίκτυα κλπκλπ - πάει, με κόλλησε και μένα ο Λι!

      ΥΓ. Είπα χτες να δω τις τελευταίες στιγμές του Mega, έτσι, από βίτσιο. Τα τελευταία λεπτά "έπαιζε" ένα παλιό σίριαλ (Νομίζω ήταν "οι απαράδεκτοι"), στο οποίο ο Σπύρος Παπαδόπουλος έρριχνε την ατάκα (δεν ήξερα ότι προερχόταν από εκεί): "τι έγινε, ρε παιδιά;", κοιτώντας κατευθείαν στο φακό. Αισθάνθηκα ότι κάπως έτσι συχνά είναι και το συναίσθημα του κυρ Λι, όταν σκέφτεται θέματα σαν το σημερινό. Άναυδος, σε απορία που θα μείνει αναπάντητη, καθώς ο κόσμος θα συνεχίζει την πορεία του και ο πλανήτης την περιστροφή του..

      Ξωτικό, με παρασύρεις. Εσύ φταις! :-)

      Πολλά φιλιά, καλή βδομάδα!

      ΥΓ. Με την καταχώρηση των σχολίων παραδοθήκαμε; μα τι στο καλό γίνεται; (Ή "τι έγινε, ρε παιδιά;")

      Διαγραφή
  2. Τα στοιβαγμένα κοντέινερ των φωτό (του Γιάννη;) σε βάζουν γρήγορα στο κλίμα, αν και ο τίτλος, "ο λουκουμάς" για κάτι πιο γλυκό σε προδιαθέτει...
    Τώρα, λέω, μήπως το άδειασμα για να μη πω το ξεφόρτωμα, ξεκινάει πρώτα από το μέσα μας, τον χρόνια φορτωμένο αναμνήσεις εγκέφαλο μας;
    Και πώς να αδειάσεις τις διάφορες -θήκες και να κρατήσεις τα απαραίτητα και πώς ορίζεις το απαραίτητο;
    Η σκέψη πως κάποια στιγμή θα "φύγω" και μαζί μου δεν θα "χρειαστώ" τίποτα, πριν κάτι μήνες, μ' έβαλε στη διαδικασία του ξεδιαλύματος, έτσι ατελείωτες σακούλες με ρούχα, σημειωματάρια, χαρτάκια, ντοσιέ κλπ που κρατούσα "μη και τα χρειαστώ" έφυγαν, βιβλία πήγαν σε δανειστικές βιβλιοθήκες ή χαρίστηκαν ή πήγαν στα σκουπίδια ή για ανακύκλωση και το αποτέλεσμα ήταν και είναι μια πραγματικά γλυκιά εσωτερική ελαφράδα!
    Στέλνοντας τα ΑΦιλιά μου, διαπιστώνω πως το "θέμα" συνεχίζεται γιατί δεν βάζει κανείς τάξη τόσο γρήγορα σε μια ζωή από προσκολλήσεις και συσσωρεύσεις!

    ΥΓ: Ομολογώ πως χαμογέλασα όταν διαπίστωσα πως η τελευταία μου ανάρτηση θίγει το θέμα λιτότητα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μαγισσούλα,
      1) Ο Γιάννης, όταν του είπα ότι "ρωτάνε αν οι φωτογραφίες είναι δικές σου", απάντησε: "Μα, πώς είναι δυνατόν; Αν ήταν δικές μου, θα ήταν πολύ καλύτερες." Μάλιστα. Ζηλευτή η σεμνότης των σημερινών νέων!

      2) Για τις φωτογραφίες, μας έστειλε ο κύριος Λι χτες, το λιόλουστο απόγευμα της τελευταίας μεγάλης μέρας ίσως της ζωής μας, να τς βγάλουμε, επί τούτου. Πήγαινα και σκεφτόμουνα πόσο σοβαρός άνθρωπος μπορεί να είμαι εξυπηρετώντας τις ονειροφαντασίες του αφεντικού μου. Καθώς τα σκεφτόμουνα αυτά, άκουσα δίπλα μου μια φωνή "καιρό είχαμε να πάμε μια βολτούλα, ε;". Τελικά, μάλλον κάτι ξέρει ο Λι!

      3) Αυτή η "γλυκιά εσωτερική ελαφράδα" που λες είναι και δικό μου βίωμα, έστω και σε πιο άτολμα "ξεφορτώματα". Βέβαια, για να φτάνει κανείς εκεί, μάλλον προηγείται μια διαδικασία εσωτερική, που σαν το σολωμό, κολυμπάει κόντρα στο ρεύμα. Αλλά και πού δε χρειάζεται αυτό;

      4) Ναι, το σκεφτόμουνα κι εγώ για τη σύμπτωση των θεμάτων. Δύο: Ή μεγάλα πνεύματα είμαστε ή μονότονοι! (Εγώ, πάντως, μεγάλο πνεύμα δε νιώθω - ωχ..)

      ΦιλιΆ

      Διαγραφή
  3. Πράγματα…χώρος μικρός ή μεγάλος…κοντέινερς…
    οι Ιάπωνες π.χ. έφτιαξαν τετράγωνα καρπούζια για να μην χάνεται χώρος στη συσκευασία και να κοστίζει λιγότερο η μεταφορά τους.
    Γενικά, οι «πολιτισμένοι» έχουμε προσαρμοστεί σε αυτό το σχήμα, τετράγωνη ζωή, τετράγωνη σκέψη αν και ζούμε σ’ έναν στρογγυλό πλανήτη και η ζωή μας ακολουθεί μια καμπύλη γραμμή.
    Έχω παραιτηθεί προ πολλού από τη συλλογιστική της συλλογής που με μάστιζε σε μικρότερη ηλικία. Μάζευα αποκόμματα, μικρά αντικείμενα, βιβλία, έφτιαχνα λίστες για να τα οργανώνω –άπειρες λίστες :)
    Αλλά τελικά, όπως πολύ γλυκά διατυπώνεις κι εσύ κ. Λι κλείνοντας το θέμα σου, φτάνει πολλές φορές απλά "…Η διάθεση χαδιού πάνω στο κάθε θέμα, ακόμα και σ’ αυτά που ήταν βαριά και πιάναν πολύ χώρο".
    Kαλό απόγευμα
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκείνο που με προβληματίζει περισσότερο, Μαρία, είναι ότι πολλές φορές λέγοντας τη λέξη "πολιτισμένοι" αναγκαζόμαστε να/αισθανόμαστε/θεωρούμε ότι πρέπει να τη βάλουμε σε εισαγωγικά - όπως έκανες κι εσύ πιο πάνω. Φαίνεται πως στο ζύγισμα των στοιχείων του πολιτισμού καμιά φορά μπορεί να βαραίνουν τα προβληματικά σημεία. Αυτός ο ανθρώπινος πολιτισμός δεν είναι, άλλωστε, που έχει δημιουργήσει τόση ανισορροπία στο οικοσύστημα του πλανήτη;

      Όσο για τις άπειρες λίστες μας, πολλές απ' αυτές κάποια στιγμή τις αντικαταστήσαμε με αρχεία word στον υπολογιστή μας και λίγο πολύ όλοι έχουμε δοκιμάσει την εμπειρία να τα .. χάνουμε, από κάποια ζημιά που έπαθε ο υπολογιστής μας. Τα πάντα εν σοφία εποίησεn (η Microsoft..) :-)

      ΥΓ. Το προσπάθησα το "καλό απόγευμα"που μου ευχήθηκες, αλλά, βρε παιδί μου, τι σύντομο που ήταν με τη χειμερινή ώρα!

      Καλή σου βδομάδα

      Διαγραφή
    2. Τον βάζουμε σε εισαγωγικά τον πολιτισμό γιατί έχει φέρει και πολλά κακά, γνωστό αυτό. Και αυτό συμβαίνει νομίζω επειδή τον αντιλαμβανόμαστε σε "ύψος" και σε "πλάτος" αλλά όχι σε "βάθος" (βρε μανία με τα εισαγωγικά σήμερα)
      Και ναι ο άνθρωπος είναι ο καρκίνος του πλανήτη. Τον καταστρέφει γρήγορα και μεθοδικά (δεν θα μπω στον πειρασμό να βάλω εισαγωγικά στον άνθρωπο)

      Η Microsoft μπορεί να κάνει καλά τη δουλίτσα της αλλά υπάρχουν και τα στικάκια! (δεν υπάρχει σωτηρία!)
      Σου φάνηκε λίγο το απόγευμα; Μα όλα μια ιδέα είναι τελικά :)

      Διαγραφή
  4. Ναι,
    μεγάλη διαπίστωση αυτή κ. Λι. Ολόγυρά μας χτίζονται επίπλαστες "ανάγκες". Και αυτό, και εκείνο και το άλλο. Και έτσι χρειαζόμαστε χώρο για να τον γεμίσουμε με τις καταναλώσεις μας. Επέκταση να χωρέσουμε. Θα μου πεις...
    κάποτε σε εκείνα τα χρόνια με τα μεγάλα σπίτια, τις μονοκατοικίες δεν ήταν μεγάλα ; ναι μεγάλα ήταν. Παρά τη φτώχια και την ένδεια ο χώρος δεν ήταν πανάκριβος όπως σήμερα. Σήμερα πληρώνεται δαπανηρά σε δυσθεώρητα ύψη.
    Τότε ήταν δώρο κάτι απ τη φύση. Βέβαια τότε δεν σέρναμε μαζί μας όλα τούτα τα σημερινά που άξαφνα γίνανε αναγκαία.
    Όμως κ. Λι, αν κάνεις ετούτη την κουβέντα σε πολλά σημεία και τους πεις να σκεφτούμε λίγο πως ζει ο "Λουκουμάς" τότε θα σου πουν "μα καλά να γυρίσουμε τα χρόνια πίσω ; δεν γίνεται".
    Αυτή είναι η κατάρα του εκσυγχρονισμού κ. Λι. Και κύρια της πιο ευτελούς μορφής του, της κατανάλωσης και καταστροφής πόρων.
    Καλό απόγευμα κ. Λι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ απόλυτα, Γιάννη. Ο φαύλος κύκλος της υπερκατανάλωσης, υπερπαραγωγής, δημιουργίας επίπλαστων αναγκών .. θέλει κι αυτός το χώρο του. Και ίσως δε γίνεται να γυρίσουμε πίσω, ούτε και το απαιτεί κανείς, φαντάζομαι.Όμως, ακόμα και μέσα σ' αυτό τον υπερσπάταλο κόσμο (μιλώντας για το δυτικό σχεδόν αποκλειστικά) υπάρχει δυνατότητα να αναπτυχθούν άλλες αντιλήψεις και άλλες συμπεριφορές. Δεν είναι ανάγκη να οδηγήσουμε οπωσδήποτε τους ιστορικούς του μέλλοντος να ονομάσουν τον πολιτισμό μας "πολιτισμό της ύβρεως".

      Καλή σου βδομάδα, Γιάννη.

      Διαγραφή
  5. Αυτή η "τριχωτή του αυτάρκεια" με ξετρέλανε!
    Όσο για τον "πολιτισμό" μας, τι να σου πω... προκόψαμε!
    Να ζητιανεύουν τα παιδιά για ένα μεροκάματο, για μια πατρίδα οι εκτοπισμένοι, για λίγο φαγάκι της γης οι κολασμένοι. Όπως το λες κι εσύ ""πολιτισμός της ύβρεως".
    Κι όπως το λέει ο ποιητής:
    «έχτισα τον παράδεισό μου
    με τα υλικά της κόλασής σου»
    (Ντ. Χριστιανόπουλος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Μαρία!

      Το ωραίο είναι ότι ξετρελαίνουν και μόνα τους, τόσο το επίθετο ("τριχωτή"), όσο και το "αυτάρκεια". Είδες, ο Λουκουμάς;

      Στο ωραιότατο και δυναμικό απόσπασμα του Χριστιανόπουλου, η "λογική" της ανάρτησης του Λι προσθέτει .. απ'τον παράδεισο του Ελύτη:
      " Ώσπου τέλος ένιωσα κι ας πα’ να μ' έλεγαν τρελό πως από 'να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος". ( Το φωτόδεντρο και η 14η ομορφιά)

      ΥΓ. Θα 'ρθουν τα κρύα του χειμώνα και θα ψάχνω εναγωνίως κάνα απάγκιο.. :-)

      Διαγραφή
  6. Να λοιπόν γιατί είναι τόσο αξιαγάπητος ο κύριος Λι. Επειδή οι σοφές κουβέντες του συνοδεύονται από τρυφερότητα και χάδι!
    Θα πιώ μια γουλιά καφέ κι εγώ, και θα του πω πως έτσι ακριβώς είναι, και δεν έχουμε παρά συγκρίνουμε έναν άνθρωπο με ένα αθώο ζωάκι. Πόσα μαθαίνουμε από τα κατοικίδια πραγματικά, αλλά και από πόσα δικά μας δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Σκέψου και αυτούς που διαθέτουν περισσότερα από ένα σπίτια. Απλωνόμαστε όσο το δυνατόν και έτσι νιώθουμε την υπόσταση μας. Αγοράζουμε, οργανώνουμε κλπ. όλα γίνονται για ένα σκοπό.
    Κύριε Λι, το τραγικό της ανθρώπινης λογικής είναι ότι γνωρίζει τον θάνατο του. Νομίζω ότι όλα αρχίζουν και ξεκινούν από εκεί. Όχι;
    Να βάλω κι ένα κομμάτι γλυκό στο τραπέζι που το έφτιαξα εγώ και μας περίσσεψε από χθες; Να βάλω και λίγο λικεράκι; Από κράνα και από τα χεράκια μου, νομίζω μας γλυκάνει όσο πρέπει.
    Μια καλημέρα να έχουμε.
    Και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωραία το θέτεις. Έχει τραγική διάσταση η γνώση του θανάτου, αναμφίβολα. Δε φαίνεται, πάντως, να μας διδάσκει και πάρα πολλά. Ίσως επειδή το ένστικτο αυτοσυντήρησης παραμένει δυνατό.
      Αλλά, κινδυνεύουμε να το σοβαρέψουμε πολύ. Εδώ το τραπέζι γέμισε καλούδια, ας χαρούμε λίγο - κι όταν το λικεράκι θα αρχίσει να ρέει στις φλέβες, ας χαρούμε λίγο περισσότερο. Για βάλε, για βάλε! Γιατί, βλέπεις, δεν είναι μόνο οι κουβέντες χάδια. Είναι και τα σπιτίσια γλυκάκια, είναι και τα ηδύποτα! :-)

      Καλή βδομάδα και σε σένα (να προσέχουμε τα αλκοτέστ, ε;)

      Διαγραφή
  7. Καλημέρα κ Λι Τι σοφά που τα λες! Και ναι μαζεύουμε τόσα πολλά αλλά τι μου ζητας; Να γίνω Λουκουμάς; Και τη γούνα μου ακόμη φυλαγμένη την έχω γιατί πια απαγορεύεται να τη φοράω... Και ο Λουκουμάς δεν θέλει φαγάκι; Θέλει. Αρα ή θα μαγειρέψω με όλα τα τσαρτσαλα της κουζίνας ή θα αγοράσω κονσέρβα που και αυτό ο πολιτισμός μου την παρέχει.
    Ναι ο άνθρωπος μαζεύει αλλά και ο πρωτόγονος για σκέψου που ήθελε χώρο για τη φωτιά του, για τα εργαλεία του ακόμη και για εκείνο το μυτερό που σκάλιζε στο βράχο έτσι για το κέφι του...μάζευε και αυτός. Βλέπεις ό,τι μαζεύουμε είναι μέρος των αναμνήσεών μας, της ανάγκης μας να αισθανόμαστε όμορφα. Αλλά εμένα με εντυπωσιάζει ό,τι πετάμε. Φοβερό σκουπιδότοπο δημιουργεί κάθε άνθρωπος...φοβερό.(Όπως θα κατάλαβες είμαι του μαζέματος)
    Φιλιά πολλά Διονύση μου και καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωστό, Άννα..Πάντα μάζευε ο άνθρωπος. Μαζευτικόν είδος είμεθα. Αλλά, βρε παιδί μου, η υπερπαραγωγή του έμαθε τον πολλαπλασιασμό, στον οποίο επιδίδεται το είδος μας με καταπληκτικές επιδόσεις! Και, βέβαια, μετά πετάει, πετάει.. (μεταβατικό εδώ το "πετάει" - προς αποφυγή δημιουργίας ανάτασης και ευθυμίας..)

      Του μαζέματος είσαι; Κάποιοι από εδώ θα χρειαστούν τις συμβουλές σου, σίγουρα, για να μην πω και τη βοήθειά σου!
      (Εκείνο το "και δε συμμαζεύεται", δηλαδή, δε σε πιάνει, ε; :-) )

      Φιλιά και σε σένα, Άννα.

      Διαγραφή
  8. Παρά το γεγονός ότι είμαι από αυτές που δεν έχουν "καλό" σερβίτσιο φαγητού, "καλά" ποτήρια και "καλά" μαχαιροπήρουνα, εν τούτοις έχω μπρίκια.
    Πολλά μπρίκια.
    Μπρίκι για μονό ελληνικό καφέ, μπρίκι για διπλό καφέ, μπρίκι για τέσσερις ελληνικούς καφέδες, μπρίκι για το γάλα, μπρίκι για ένα αβγό και μπρίκι για δύο έως τρία αβγά!
    Τι τα θέλω τόσα μπρίκια;
    Ε, τα χρειάζομαι! Μου είναι απαραίτητα!
    Τι; Όχι;

    Καλή εβδομάδα κύριε Μάνεση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σας, Αρτίστα μας. Παρά την απογοήτευση και την κατάρρευση των ονείρων μου για ένα καθώς πρέπει τραπέζι φιλοξενίας στην αργολική γη, θα δείξω μεγαλοψυχία. Θα προσφέρω ένα ακόμα μπρίκι για τη συλλογή σας, ένα μπρίκι που πηγαινοέρχεται στο Αλγέρι. Ε;
      https://www.youtube.com/watch?v=6Cmj1_7gQNk

      ΥΓ. Τα έχεις κρεμασμένα στον τοίχο κατά σειρά μεγέθους, όπως τα μπουζόκλειδα οι μηχανικοί αυτοκινήτων; Ελπίζω να μη μας απογοητεύσεις σ' αυτό το θέμα!

      Καλή βδομάδα και σε σας, Αρτίστα, καλές μαγειρικές.

      Διαγραφή
    2. Δηλαδή, η αφεντιά μου που δεν της αρέσει ο καφές, ούτε το τσάι, ούτε και το γάλα όταν σε επισκεφτεί, φαντάζομαι πως θα φάει πολλά αυγά!!!

      Διαγραφή
    3. Μην ανησυχείς, Άιναφετς, η φιλενάδα μας, όπως το πάει θα έχει μπρίκι μέχρι και για κουνουπίδι! Σιγά τ' αυγά! :-)

      Διαγραφή
    4. @κύριο Μάνεση
      Αααααχ η Φλέρυ!
      Και κοιτάξτε τώρα μια σύμπτωση. Ο Γκάτσος εδώ μιλάει και για ένα μπρίκι (που αφορά το σημερινό μου σχόλιο), αλλά και για μια σκούνα (που έλεγα στο προηγούμενο ποστ σας)!
      Λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω, μα δεν τα έχω κρεμασμένα. Αντιθέτως βρίσκονται στο κάτω ράφι ενός ντουλαπιού, τοποθετημένα το ένα πλάι στο άλλο, κατά μέγεθος, ξεκινώντας με το μικρότερο από την δεξιά πλευρά και καταλήγοντας στο μεγαλύτερο στα αριστερά!

      Διαγραφή
    5. @Μαγισσούλα
      Εννοείται! Αβγά βρασμένα στα ειδικά μπρίκια αβγών!
      Μελάτα ή όσο σφιχτά τα προτιμάς!
      Μα έπρεπε να το είχες υποψιαστεί από τότε που διατηρούσα το "Σιγά τ' αβγά"!

      Διαγραφή
    6. @Κύριο Μάνεση
      Μμμμμμμ, διόλου κακή ιδέα ένα μπρίκι κουνουπιδιού ή και άλλων λαχανικών, για όταν θέλουμε μικρή ποσότητα βραστής σαλάτας!
      Θα το σκεφτώ!

      Διαγραφή
    7. Άσε, Αρτίστα, θα στο φέρω δώρο, όταν μας κάνεις το τραπέζι με τα καινούρια ΚΑΛΆ ποτήρια και σερβίτσια.

      Διαγραφή
    8. Κι έλεγα κι εγώ γιατί τον έπιασε λόξιγκας τον Μπρίκι τον δόλιο...

      Διαγραφή
  9. Τα κοντέινερ και η περιοχή στην οποία αυτά στοιβάζονται πολύ γνώριμα, απομεινάρι των καιρών που μετά από άπειρο χρόνο ουρανού και θάλασσας καταλήγαμε στη ράδα του Πειραιά, συχνά βλέποντας το σπίτι μας χωρίς όμως να μπορούμε να ζήσουμε σε αυτό.
    Μαθαίνεις, όταν ταξιδεύεις συχνά, να ζεις με λίγα. Μαθαίνεις όμως να εκτιμάς πολλά. Σε μια συζήτηση λοιπόν, αμπελοφιλοσοφίας, (από αυτές που γίνονται πάνω από ένα φλιτζάνι καφέ ή ένα ποτήρι κρασιού) μεταξύ αστείου και σοβαρού κάποιος ρώτησε την ομήγυρη τι είναι αυτό που αν δεν το είχες δε θα μπορούσες να ζήσεις.
    Είναι προϊστορία, αλλά ακόμα θυμάμαι την απάντησή μου.
    Κατ' αρχάς τα παιδιά μου, αλλά και χωρίς μουσική, βιβλία και εργόχειρα δεν μπορώ να ζήσω.
    Και κάπως έτσι μεταξύ εμού και των παιδιών μου, θα μπορούσαμε να φτιάξουμε μια δανειστική βιβλιοθήκη!
    Παρ' όλα αυτά εξακολουθώ να λέω πως χωρίς τα παραπάνω δε ζω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα, Μοσχούλα.

      Τώρα κατάλαβες πού είχαμε πάει την Κυριακή για φωτογραφίες, ε; :-) Δε μου πήγε το μυαλό, να σου πω την αλήθεια, ότι θα σου θυμίσω εικόνες γνωστές. Και πόσο ωραία τα περιγράφεις στην 1η σου παράγραφο..

      Λοιπόν, και τα βιβλία παιδιά μας είναι!
      Δανειστική βιβλιοθήκη μπορεί να φτιάξει η κάθε μεγάλη παρέα (όπως εμείς εδώ, π.χ), με τον εξής τρόπο: Οι χώροι της δανειστικής βιβλιοθήκης θα είναι εκεί που έχει ο καθένας, στο σπίτι του, τα βιβλία. Ο καθένας από μας, λοιπόν, θα δώσει μία λίστα με βιβλία (του) που μπορεί να δανείζει στους άλλους (Μερικοί που διαμαρτύρονται για το χώρο, θα μπορούν και να τα χαρίζουν - αμ' έπος, αμ' έργον). Από όλες τις λίστες μαζί, αφού τις ενώσουμε, θα φτιάξουμε μια υπερλίστα με τα βιβλία όλων που είναι προς δανεισμό. Ο μόνος κόπος που θα κάνει όποιος επιθυμεί να δανειστεί θα είναι να πάει στο σπίτι του άλλου, για να δανειστεί το βιβλίο.

      Σαφές; Κι έτσι αντιμετωπίζουμε και ένα μέρος της κρίσης, του χώρου, της φιλαναγνωσίας, ακόμα και της μοναξιάς :-)

      Είδες; Μας έβαλες ιδέες με τις.. ιδέες σου!

      Καλή βδομάδα κι από 'δω

      Διαγραφή
  10. Πολύ σοφό αλλά και χλωμό! να μην είμαστε καταναλωτικά όντα, στην καταναλωτική μας εποχή.
    Αν και μια σύνεση, νομίζω πως μπορούμε να την αποκτήσουμε.
    Τουλάχιστον αυτό!
    Καλή συνέχεια στο μεσημέρι σου Διονύση.
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με λογισμό και μ' όνειρο, που έλεγε κι ο Διον. Σολωμός, Μαρίνα!
      Κοίτα: Μπορεί και να μην μπορούμε. Δεν είναι κακό, πάντως, να πιστεύουμε ότι μπορούμε, ώστε να τείνουμε προς τα εκεί.. :-)

      Να είσαι καλά, Μαρινάκι!

      Διαγραφή
  11. Ως η γιαγιά του Μπρικιού του Μέγα, που είχε λόξιγκα, θα κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου και θα πω ότι πέρα από τη γούνα του ο Μπρίκι φέρει και προίκα...ένα καλάθι- κρεβάτι, μια-δυο κουβέρτες, ένα μπωλ για νερό, ένα για τροφή, βιβλιάριο υγείας, ένα λουρί, δυο τρία κολάρα, μια γραβάτα,σαμπουάν και λοιπά καλλωπιστικά, μερικά παιχνίδια και κάμποσα κόκαλα -τα οποία τα μαζεύει τακτικά τακτικά γύρω του- κι επίσης στρώνει και το κρεβάτι του...δεν κάνω πλάκα!
    Και πάω στοίχημα ότι κι ο Λουκουμάς θα έχει ανάλογα τζάτζαλα μάτζαλα δικά του.
    Που σημαίνει τι; Ότι κάναμε τα ζώα σαν τα μούτρα μας, ή έχουν κι αυτά την ίδια ανάγκη τελικά;
    Με έβαλες σε σκέψεις!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπρίκι Μέγας;! Σε έχει ακούσει η αρτίστα;; Γνωρίζεις ότι ψάχνει ένα μεγάλο μπρίκι;

      Η προτελευταία σου σειρά μου ανέτρεψε το σχολιασμό που ετοίμαζα! Έχεις την ικανότητα να σχολιάζεις και ταυτοχρόνως να απαντάς, μου φαίνεται, Μαρία!
      Στο δίλημμά σου απαντώ μάλλον συμφωνώντας στο πρώτο σκέλος: Τα κάναμε (προσπαθούμε, δηλαδή, φιλοτίμως..) σαν τα μούτρα μας. Αν είχαν την ίδια ανάγκη τόσους αιώνες, κάπως δε θα την έδειχναν; Εμάς περίμεναν; Τους περιούσιους;

      (Εκδικητικός τύπος μου φαίνεσαι, τελικά: με έβαλες και μένα σε σκέψεις!)

      Ασπασμούς

      Διαγραφή
    2. Η αλήθεια είναι ότι τα ζώα ψάχνουν, βρίσκουν και φτιάχνουν φωλιές, ιδιαίτερα δε αν περιμένουν απογόνους. Μια φωλιά, ή ακόμα κσι μια ολόκληρη περιοχή αν πρόκειτσι για τα αλλα τετράποδα- φίλους του ανθρώπου, τους σκύλους που την οριοθετούν και την προστατεύουν από ανταγωνιστές.
      Και ναι κρύβουν τρόφιμα για αργότερα.
      Κάποιο πάτημα μας δώθηκε και τα "εξημερώσαμε"...

      Διαγραφή
    3. Πάνω σε έναν ελέφαντα που τρέχει στην έρημο κάθεται ένας ψύλλος. Κάποια στιγμή στρέφει το κεφάλι πίσω, κοιτάζει και λέει: "Πω, πωωω! Κοίτα σκόνη που σηκώνουμε!". Ε, μπορεί να μας έδωσαν κάποιο πάτημα, αλλά σαν πολλή σκόνη δε σηκώνουμε εμείς;

      Όχι ότι έχεις άδικο, βέβαια, αλλά η σύγκριση μας βαραίνει..

      (Και πόσο πλουτίζει την κουβέντα η σκέψη σου..)

      Διαγραφή
  12. Σχεδιάζαμε να φύγουμε από Ελλάδα, κάναμε σχέδια, ψάχναμε ακόμη και το διαβατήριο του πως θα το βγάλουμε, μεγάλος λύκος, ανθρωπόλυκος και θα τον είχα τόσες ώρες ταξίδι μόνο του σε ένα κλουβί???? Έφυγε (πέθανε) πριν αποφασίσουμε την μετοίκηση
    Βρέθηκα με κούτες, τι θα πάρω, τι θα χαρίσω, τι θα πακετάρω να έρθει να με βρει μετά, τι θα κρατήσω για όταν θα επιστρέψω? Το πιο σκληρό ήταν βινύλια και σιντι πάνω από 10.000 κομμάτια... αυτά έμειναν δώρο στην ανιψιά μας που μπήκε αρχιτεκτονική :) Τα έβαλα όλα σε μια τάξη πήρα μια μικρή βαλίτσα που χωρούσε όσα η καρδιά μου ήξερα πως είχε ανάγκη και έφυγα... Πάντα έτσι γίνεται σε όποιο ταξίδι, σε αυτό και σε άλλο κόσμο, βάζεις τελικά σε μια βαλίτσα ορατή και αόρατη ό,τι...είναι η φωλιά σου για όπου...
    πσσσ πάλι με βρίσκω εκτός θέματος κ. Λι, όχι τίποτε άλλο ... έζησα μια μετοίκηση σε άλλη γη άλλα μέρη .. σε μια ξένη χώρα είναι σίγουρο πως χρειάζεσαι κάτι παραπάνω από την γύμνια του χιτώνα σου, χρειάζεσαι τη φωλιά σου ... ναι αυτό το κουτάκι(των σχολίων) εδώ είναι η φωλιά μου, ο χώρος μου και θα είμαι όσο πολυλογού και εκτός θέματος με αντέχω !!!
    Με την ελπίδα πως καταλαβαίνεις τι θέλω να πω η ξανθιά χαιδεύω τον λουκουμά και εφυγα
    Καλό μήνα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άκουσε ο άνθρωπος (άντε, ανθρωπόλυκος) για διαβατήρια, για κλουβιά, για υπερπόντια ταξίδια και έπραξε όπως ο κάθε σοφός λύκος.. Αυτά τα "ανδρών επιφανών πάσα γη" κλπ δεν τα διδάχθηκε στο σχολείο..

      Και δες και τα περίεργα. Έκανες, κάνατε χρόνια να "μαζέψετε" τη συλλογή σας από δίσκους, CD, τη χαρήκατε,την απολαύσατε. Αν κάποιος σας χαρίσει τώρα ένα στικάκι με 20.000 κομμάτια, θα τον κοιτάξετε με απορία και θα απορήσετε με το δώρο που σκαρφίστηκε (νομίζω..). Αλλά βγαίνω από το θέμα έτσι..

      Όσο για τη φωλιά σου, μ' αρέσει. Μ' αρέσει πολύ. Και μπορεί να είναι και για άλλους πατρίδα αυτό το κουτάκι, ίδιο και απαράλλαχτο, άλλωστε με την κούτα του κάθε Λουκουμά, το κουτακι των σχολίων, εκεί που συναντιέσαι με την οικειότητα και τη ζεστασιά.

      Να είσθε καλά, κυρία μου, καλό σας μήνα, επίσης!

      ΥΓ. Του έμεινε μία γλύκα του Λουκουμά, ε;

      Διαγραφή
    2. :) Αν κάποιος μας χαρίσει αυτό το στικάκι θα το βάλουμε στο αυτοκίνητο μας, θα ταξιδεύουμε και ανάλογα με τον αριθμό των χιλιομέτρων θα επιλέγουμε στην τύχη το τραγούδι, αν δεν μας αρέσει θα περνάμε στο επόμενο :) :) :) Ομολογώ πως αν κάποιος χρησιμοποιούσε ένα μόνο στικ για τόσα τραγούδια δεν θα έπραττε σώστα. Πάντα οι πληροφορίες χρειάζονται ταξινόμηση (μην κοιτάς που η σκέψη μου δύσκολα και σχεδόν πότε δεν μπαίνει σε τάξη χαχα)
      Τραγούδια, φωτογραφίες, βιβλία, δώρα, σουβενίρ από ταξίδια, μια πλεκτή κουβέρτα της γιαγιάς, πίνακες ζωγραφικής, όλα πληροφορίες, όλα μικρές πατρίδες, ... συλλέκτες πληροφοριών μέχρι να γίνουμε εμείς οι ίδιοι πληροφορία ...
      Κάθισα και διάβαζα τόση ώρα (στα γρήγορα και πασαλείμματα για να κάνω τον ξερόλα) για την πληροφορία, φέρω πλήρης, δίνω μορφή. αχμμμ σκέφτομαι ... ο γάτος ίσως είναι μια φράκταλ πληροφορία ...ο άνθρωπος είναι μια πληροφορία με αυξανόμενο μέγεθος που, προσδίδει σημασία στα δεδομένα και παράγει γνώση. Πιάσε όσο χώρο θέλεις κύριε Λι, σε αφήνω εγώ το σύμπαν :)

      Δεν ξέρω γιατί μας έχει κάνει έτσι η φύση, ίσως να γνωρίζει πως έτσι και αλλιώς θα καταστραφεί και προσπαθεί να χωρέσει μέσα μας οοολες τις πληροφορίες... αχμμμ θεέ μου τι λέω είναι τρεις τα ξημερώματα ... ευτυχώς επιτέλους έρχεται για ύπνο, το παλιό μου παλτό χαχαχα

      ΥΓ.Κρίμα που στείρωσε τον Λουκουμά :(

      Διαγραφή
    3. Μάνια, επιτροπή εμπειρογνωμόνων του λόγου απεφάνθη ότι η 2η σου παράγραφος είναι εξαιρετικά (και τραγικά) σούπερ!

      Αυτό, βέβαια, μέχρι να περάσουν στην 3η, η οποία ισοβάθμισε.

      Ώσπου ήρθε και τις σκέπασε το παλιό σου παλτό.

      Δωράκι(α) ευχαρίστως να σου κάνω. Και μουσικές προτάσεις, επίσης. Αλλά εκείνο το στικάκι .. μμ..νομίζω ότι δε θα το καταφέρω να το γεμίσω. Γλιτώνω την αγγαρεία με το απόφθεγμα: ουκ εν τω πολλώ το ευ. (Όμως έχω ήδη δεσμευτεί για δωράκι(α) )

      Όσο για τη στείρωση του Λουκουμά, ο γιατρός (καθότι τον εξυπηρετεί, βεβαίως βεβαίως) μαθαίνω ότι δήλωσε: " Ε, σιγά, μην έχετε αναστολές. Θα είναι ένας γάτος όπως όλοι, μόνο που το Γενάρη δε θα βασανίζεται". Αλήθεια, γιατρέ;

      Σας χαιρετώ, Μάνια. Ελπίζω να διάβασες το σχόλιο μετά από ένα χορταστικό ύπνο, φρέσκια φρέσκια

      Διαγραφή
  13. Ο Λουκουμάς και κάθε Λουκουμάς έχει την επιμέλεια του αφεντικού του γι΄αυτό και είναι ανέμελος.
    Εγώ πάντως πιστεύω πως όλα χρειάζονται με μέτρο.
    Όταν είσαι νέος έχεις πιό πολλές ευαισθησίες στα υλικά αγαθά, αν γεράσεις πετάς τα υλικά και μένεις με τα ψυχικά που φέρεις πάνω σου.
    Τι τα θές τι τα γυρεύεις,ο άνθρωπος ακολουθεί την εποχή του με όλα τα καλά και κακά που φέρει αυτή.
    Καλό μήνα κύριε Λι.
    Υ.Γ. Διάβασα για την δανειστική βιβλιοθήκη και μου άρεσε η ιδέα.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πω, πωωωω, Βασιλική, σύμφωνα με τον ορισμό σου του γήρατος φοβάμαι ότι έχω γεράσει επικίνδυνα..

      Αστεία - αστεία, δεν είναι κάτι δύσκολο αυτό με τη δανειστική βιβλιοθήκη. Συν το ότι για να δανειστείς ένα βιβλίο θα περνάς να πίνεις τον καφέ σου κι από το βιβλιοθηκάριο. Λες να το προχωρήσουμε;

      Άντε, πάω να ακολουθήσω το Νοέμβριο, με ό,τι φέρνει στην καμπούρα του - εύχομαι τα καλύτερα για σένα.

      Διαγραφή
  14. 4 μετακομίσεις μέσα σε 5μισυ χρόνια, έω αρχίσει να αισθάνομαι νομάς. Ελπίζω αυτήν τη φορά να καταφέρω να ριζώσω. Ευτυχώς δεν δένομαι με αντικείμενα ούτε εξαρτώμαι από αυτά. Νομίζω πως με καταπιέζουν κι ως ένα βαθμό τα θεωρώ βάρος. Φυσικά υπάρχουν αρκετά περιττά που απλώς δεν έχει βρεθεί η ευκαιρία να τα ξεκαθαρίσω...
    Συμπτωματικά στη σημερινή μου ανάρτηση αναφέρεται και το «Imagine no possessions»...
    Τα φιλιά μου, Διονύση! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να που σε κάτι βοηθάνε κι οι μετακομίσεις!
      Ελπίζω αυτή η τελευταία να σε έχει "βγάλει" σε φιλικά νερά και να απολαύσεις το "ελαφρύ" σου σπίτι.
      Έρριξα ήδη μια ματιά στο μελωδικό σου οραματισμό. No possessions αλλά και πολλά άλλα no..(Τι ωραίο τραγούδι!)

      Φιλιά, Φακίδα!

      Διαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: