Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018

Καφενεῖον " Ἡ Συνάντησις"




            Μπορεί να έχει μειωθεί, αλλά δεν έχει ακόμα καταργηθεί η καταφυγή του κ. Λι στο γράψιμο. Γράφει, καταγράφει, σημειώνει, σχολιάζει, ούτε που ξέρει τι θα τα κάνει τα κείμενα αυτά. Μάλλον ξέρει. Τίποτα δε θα τα κάνει. Ωστόσο, τα ευχαριστιέται και κάπου κάπου τα δείχνει και στον Δίδυμο που «τα κάνω κέφι, αδερφέ, μερικά έχουν πλάκα».
            Σήμερα του δίνει να δει το κειμενάκι που έγραψε για τον Γείτονα.
            «Δεν είναι ότι είναι σπουδαίο˙», του λέει, «είναι γραμμένο, όμως, με κατανόηση. Προσπαθώ να τον συμπαθήσω, τον μπαγάσα!»
            «Για φέρε να δω».
            Του το δίνει:

Παρακολουθώντας τον Γείτονα να μπαίνει
στο καφενείον «Η συνάντησις»

            «Μπαίνει μέσα. Κάθεται, μπορεί και με τις ώρες. Με την άκρη του ματιού του βλέπει ποιος είναι μέσα εκείνη την ώρα, μπορεί να καλημερίσει και μερικούς φίλους, να συνομιλήσει μαζί τους, αλλά βασικά κάθεται και χαζεύει.
            Η μέρα προσφέρει πολλά νέα και κουτσομπολιά, έχει απ’  όλα. Πολιτικά, αθλητικά, καλλιτεχνικά, κουτσομπολιά. Το δημοκρατικότατο βέβαια δικαίωμα του σχολιασμού εκεί του παραχωρείται απλόχερα. Υπάρχουν ένα σωρό ευήκοα ώτα σε ετοιμότητα, να συνηγορήσουν, να διαφωνήσουν, να αντιλέξουν, να επικροτήσουν. Καλύτερα κι απ’  την οικογένειά του. Εκεί  τον βαρεθήκανε, εδώ τον ακούνε, μπορεί ακόμα να μετράει. Εκεί η απόρριψη, εδώ μπορεί να παλεύει την αποδοχή και να χαίρεται εξασφαλίζοντας και επιβεβαιώνοντάς  τη.
            Άσε βέβαια που όλα αυτά μπορεί να γίνονται συνοδεία πρωινού καφέ, μεσημεριανού ούζου ή ό,τι άλλου θα αποφασίσει να προσγειωθεί δίπλα του.
            Σεργιάνι στον κόσμο η ώρα αυτή που κάθεται εδώ, εκπλήρωση της κοινωνικότητάς του, ενημέρωση, επικοινωνία, ψυχαγωγία, σκότωμα του χρόνου, πάρτε το όπως θέλετε.
            Πάντως ο ίδιος εδώ αισθάνεται ότι χτίζει το κοινωνικό του πρόσωπο, εδώ προχωράει το σκουπιδιάρικο κάρο της ζωής του.»

            «Αυτό είναι;»
            «Ναι»
            «Πράγματι. Δεν είναι σπουδαίο»
            «…»
            «Να σου πω˙ γιατί δεν κάνεις μια αλλαγή;»
            «Σιγά, ρε, λες και θα το εκδώσω;!»
            «Όχι, όχι. Όμως για να μπορείς να αγγίζεις τον αναγνώστη σου, πρόσφερέ του  ταύτιση»
            «Πώς;»
            «Μην αλλάξεις το κείμενο. Μόνο τον τίτλο. Εκεί που λέει ‘παρακολουθώντας τον Γείτονα να μπαίνει .. ‘ μη βάλεις μετά «στο καφενείον Η Συνάντησις»
            «Αλλά;»
            «Βάλε ‘στο Facebook.’:  ‘Παρακολουθώντας τον Γείτονα να μπαίνει στο Facebook’. Και  άσε το κείμενο ίδιο, ολόιδιο. Ξαναδιάβασέ το κάτω απ’ αυτό τον τίτλο, να δεις τι σύγχρονο γίνεται!”, πρότεινε ο Δίδυμος, υπομειδιώντας και κοιτάζοντας επίμονα στα μάτια τον Λι, που μετά από μια στιγμή σιωπής, έβαλε τα γέλια.

             

17 σχόλια:

  1. Α πα πα! Ουδόλως συμφωνώ με τον Δίδυμο!
    Ναι, έχει δίκιο ως προς το ότι γίνεται πιο σύγχρονο το κείμενο, αλλά ο Γείτονας δεν είναι δυνατόν να περάσει καλύτερα στο φέισμπουκ, από ότι θα περάσει στο καφενείο!
    Τι; Να μην είμαι τόσο κάθετη;
    Μα τι λέτε; Και τι δεν θα έδινα να είχα τον χρόνο να πάω σε ένα καφενείο και να καθίσω με τις ώρες!
    Κι ας μην πω κουβέντα με κανέναν. Μόνο να πίνω καφέ, να ξεφυλλίζω μια εφημερίδα, να κρυφακούω τις πολιτικές και ποδοσφαιρικές διαμάχες των θαμώνων και ανά τακτά χρονικά διαστήματα να κοιτάζω έξω από την τζαμαρία τη ζωή να περνάει από μπροστά μου!
    Ω, μα δεν σκέφτομαι τίποτα καλύτερο!

    Καλημέρα κ. Λι, κύριε Μάνεση, Δίδυμε και Γείτονα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευτυχώς που διαφωνείτε, οι δυο σας!Σκέψου, βαρετή και μονότονη ζωή μέσα στην ισοπεδωτική συμφωνία..

    Εγώ, απ' την άλλη, λέω πως συμφωνώ μαζί σου, πως τι ωραία να αράζαμε κάνοντας με την ησυχία μας τις κοινωνιολογικές μας παρατηρήσεις, μελέτες και συζητήσεις και να μας σερβίρανε και το κατιτίς μας..
    Αλλά, έλα που συμφωνούμε συζητώντας από εδώ κι όχι από τραπεζάκι καφενείου (κατά προτίμηση μαρμάρινο).

    Άβυσσος, σαλάτα τα έχουμε κάνει, ήρωες, αναγνώστες και συγγραφείς, γείτονες και φίλοι.Πού ξέρεις, όμως. Αν επιμείνει λίγες μέρες ακόμη ο χειμωνιάτικος ήλιος, μπορεί να τα απλοποιήσει όλα αυτά και να μας λυθούν χωρίς πολλά πολλά διλήμματα και απορίες.

    ΥΓ. Αν δείτε έξω από τη τζαμαρία του καφενείου να περνάει από μπροστά σας, παρακαλώ, καλέστε τη να καθήσει και ειδοποιήστε με. Θα καταφτάσω αμέσως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας όψεται η απόσταση και η αδυναμία μετακίνησής μου, λόγω του ότι φυλάττω την μητέρα Θεοδοσία ως κόρη οφθαλμού και ως κόρη της, αλλιώς και στα καφενεία θα πηγαίναμε και μέχρι και κους-κους (κοινωνική κριτική) θα κάναμε, εκτός των υπολοίπων συζητήσεων!

      ΥΓ. Εάν δω τη ζωή, θα ειδοποιήσω.
      Αν όμως δω την γειτόνισσα Ζωή, την διαζευγμένη κοκκινομάλλα, θα σιωπήσω, γιατί αλλιώς θα με κυνηγάει η σύζυγός σας!

      Διαγραφή
    2. Πείτε τα μου όλα για τη γειτόνισσα, μη φοβάστε τίποτα:συνήθως η σύζυγός μου είναι απασχολημένη κυνηγώντας εμένα αποκλειστικά. Δε διατρέχετε κανένα κίνδυνο!

      Ελπίζω, επίσης, η μαμά Θεοδοσία να είναι καλή στο κους κους, ώστε να ώστε να αποφύγετε την ..καφενειοστέρηση.

      Διαγραφή
    3. Όχι. Δεν θα σας αποκαλύψω τίποτα για την γειτόνισσα! Ακόμα τουλάχιστον!
      Έτσι, για να έχετε κάτι να περιμένετε!

      Η μητέρα ήταν καλή στο κους-κους, όσο ζούσαν οι φίλες της! Τώρα που πέθαναν όλες τους, έχασε το ενδιαφέρον της!
      Αφήστε τα! Ένα δράμα ζω η βαριόμοιρη!

      Καλημέρα σας!

      Διαγραφή
  3. Ω! μα τη χαρά να συναντώ εδώ και μια ακόμη πολύ αγαπητή φίλη, την αρτίστα του (καθ-όλου) βωβού! Λέτε να μετατρέψουμε τον χώρο αυτόν σε διαδικτυακό καφενείο; Παρεμπίπτοντος δεν μου αρέσει ο καφές, άσε που ο χώρος "καφενείο" μ΄έχει προβληματίσει γιατί είναι ένα μέρος όπου συχνάζουν μόνο άνδρες και ως επί το πλείστον συνταξιούχοι που παίζουν τάβλι ή πρέφα ή άλλα. Έχω μείνει με την εικόνα του μεσήλικα άνδρα που προτιμά να είναι στο καφενείο παρά να κάθεται σπίτι του με τη γυναίκα του, μια και δεν φαίνεται να έχει άλλη δουλειά και η παρέα- παρουσία της, να του είναι δυσβάσταχτη! Ενδιαφέρον φαινόμενο λοιπόν το καφενείο που προσωπικά δεν έχω συναντήσει σε καμιά Δυτική χώρα!
    Πάμε τώρα στο fb που ποτέ δεν θέλησα ν' αποκτήσω και αυτό καθαρά διαισθητικά και όσο περνάει ο καιρός χαίρομαι γι αυτή μου, την (σοφή) απόφαση!
    Συμφωνώ πως ο ήλιος θα δώσει τη λύση στον όποιο προβληματισμό, γιατί θα βγουν τραπεζάκια έξω όπου εκεί θα μπορούν οι λεγόμενοι φεησμπουκάδες και μη, άνδρες- γυναίκες να "συνομιλούν" με τα κινητά τους και να παρακολουθούν γείτονες και μη, ανενόχλητα!
    Παρακαλώ τον κύριο Λι, να συνεχίσει να γράφει χωρίς να τον απασχολούν περίεργοι "ρετρό" σχολιασμοί!
    Καλό Κυριακάτικο βραδάκι θα μας ευχηθώ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χάρη σ' εσένα είμαι εδώ μαγισσούλα, διότι στο βλογ σου συνάντησα και πάλι, μετά από χρόνια, τον κύριο Μάνεση!
      Μιλ μερσί δια τούτο!

      Διαγραφή
    2. Τι να μετατρέψετε, Άιναφετς, ο κύριος Λι έχει φροντίσει πριν από σας για σας: "συναντάει" τους φίλους λέει στο μπλογκ του, "μυρωδιά καφέ και γαλήνης" λέει, επίσης, στο ..ιδρυτικό κειμενάκι της αρχής, άσε που κάτι πονηρές αναλύσεις περί πλυσίματος των πιάτων παραπέμπουν σε καφενείο με τα όλα του!

      Τώρα, μια και το θίξατε, να πω μια κουβέντα-ανάμνηση που μου έχει εντυπωθεί: Πριν πολλά χρόνια, φίλοι ισπανοί που έμεναν λίγο καιρό στην Ελλάδα, περνώντας έξω από ένα (κλασικό, ελληνικό) καφενείο, με ρώτησαν: "τι ακριβώς μέρος είναι αυτό;Γιατί είναι έτσι;" Αρχικά δεν κατάλαβα την ερώτηση. Τους είπα ότι είναι cafeteria, αν και δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν αυτό που ήθελε εξήγηση. Συνέχισαν να ρωτάνε εστιάζοντας σε δύο, κυρίως, σημεία: 1) Γιατί είναι μέσα μόνο άντρες και μάλιστα συνήθως μεγάλης ηλικίας; Και 2) Γιατί πρέπει να είναι τόσο απεριποίητος και ακαλαίσθητος ο χώρος; Ομολογώ ότι ακόμα ψάχνω την απάντηση.

      Και πράγματι, είναι αποκλειστικότητα ελληνική αυτός ο τύπος "καφετέριας".. (μιλώντας για Ευρώπη)

      Καλό βράδυ και σε σας

      Διαγραφή
  4. Καλύτερα κι απ’ την οικογένειά του. Εκεί τον βαρεθήκανε, εδώ τον ακούνε, μπορεί ακόμα να μετράει...

    Αυτό είναι το βασικό ,τώρα το αν το λύνεις σε παραδοσιακό καφέ ή σε μονδέρνο fb μάλλον δεν έχει και μεγάλη διαφορά ;-) Καθένα με τα καλά και τα στραβά του .

    Στην 2η απορία του Ισπανού νομίζω απαντάει η πρώτη . Σαν σπίτι εργένη που πάνε μόνο όμοιοί του ;-) μια που κλασσικά τα έχουν άνδρες αυτού του τύπου αυτά τα καφενεία για να περνάνε και οι ίδιοι την ώρα τους χωρίς πολλά ζόρια .

    Και παρ'όλο που απεχθάνομαι το fb , ομολογώ οτι πέρα απο επιλεγμένους καφέδες με καλή παρέα το... μπλογκάρειν προσφέρει πολύ περισσότερη ουσία απ'το απλό μοναχικό χάζι σ'έναν καφενέ (αν ξέρεις τι ψάχνεις πάντα)

    Ωραία περάσαμε και σήμερα ;-)
    Φιλώ σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, ναι, πόσο βασικό να (θέλουνε να) μας ακούνε και να (θέλουμε να) τους ακούμε. Και, συμφωνώ, τα υπόλοιπα σκηνικά και μέσα.

      Τώρα, αν προχωρήσουμε στην ερμηνεία της ισπανικής απορίας με τον.. εξωτικό τρόπο, θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι οι γυναίκες ομορφαίνουν τη ζωή κι ότι το "ισχυρό" φύλο έχει τα προβλήματά του - κι όχι μόνον από αισθητική άποψη..

      ..Δεν ξέρω, αυτά κουβεντιάστε τα με τον κύριο Λι, εμένα μη με ανακατεύετε!

      Διαγραφή
  5. 'στο καλό σας κόντεψα να πνιγώ νυχτιάτικα .Εξηγούμαι :
    Γράφω το σχολιάκι μου και πάω χαμογελαστή να πλύνω τα δοντάκια μου. Κι εκεί που είμαι μπουκωμένη στην οδοντόπαστα μου σκάει εικόνα : Μεσήλικες μοναχικοί ψιλοατημέλητοι και χαλλλαροί στον καφενέ να χαζεύουν στο...fb !!! Τόμπολααα :-)) :-)) :-))

    Χάλια ο καθρέφτης έγινε
    Μπααα σε καλό μου καιρό είχα να γελάσω τόσο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακόμα κι ο καθρέφτης ασορτί με το ανδροκρατούμενο καφενείο, ε; Μια χαρά τα καταφέραμε!

      Διαγραφή
  6. Χαχαχα! madame Ξωτικού... Ναι τόμπολα!(έπαιξα και κέρδισα στις γιορτές!) ;-)
    Καλή μέρα να έχουμε λοιπόν στο καφενείο η "Συνάντησης"! Τώρα, όσοι ρωτούν, τί "χώρος" είναι αυτός, προτείνω, ο κύριος Λι, ο Δίδυμος αδελφός του άλλου Δίδυμου, απλά να χαμογελούν σερβίροντας εκτός από καφέδες, ούζο και εκλεκτά τσίπουρα αλλά και υποβρύχια και γλυκά του κουταλιού που θα προμηθεύουν, αρτίστες, ξωτικά, μαγισσούλες και λοιποί θαμώνες! Και μια και ο καιρός είναι επί τέλους ηλιόλουστος, να βγάλουμε έξω και κανένα μαρμάρινο τραπεζάκι(ας είναι ασήκωτο)να λιαστούμε λιγουλάκι, να πάνε κάτω τα (όποια) φαρμάκια και και και πολλά και είπα σήμερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. (το μπελά μας βρήκαμε με τόσους θεοπάλαβους πελάτες, αν συνεχίσουν έτσι, θα το κλείσουμε το μαγαζί!)

      Πού πάτε, κυρία Άιναφέτς μου; Ούτε ένα τάβλι δε θα έχει το καφενείο μας; Ούτε μια τόμπολα; (δασκάλα για την τόμπολα έχουμε βρει..) Και γατούλες που να τρίβονται στα πόδια των πελατών; Και καν'να οργανάκι στον τοίχο, να το ξεκρεμάμε με την πρώτη ευκαιρία;

      Τα υπόλοιπα φροντίσατε και τα προμηθεύσατε όλα μια χαρά. Ελπίζω να δεχτούνε και τα αδέρφια Λι να σερβίρουνε - αν και φοβάμαι ότι ο ένας θα κυκλοφορεί με το μπλο(γ)κάκι του και θα ζητάει να μας λέει ιστορίες, δεν τον κόβω για πολύ δουλευταρά..

      Ωραία, ωραία, πάω τώρα να βγάλω τα τραπεζάκι έξω, γαιτί έχουμε αλκυονίδες μπροστά μας και ποιος μας πιάνει!

      Διαγραφή
  7. Η "Συνάντησις" ήθελα να γράψω... ξεχάσαμε την καθαρεύουσα! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εεε οχι και χωρίς τάβλι ! Υπάρχουν και όρια . Θα φέρω εγώ και μηηην ετοιμάζεσαι για εύκολη νίκη ;Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: