Κυριακή 27 Μαΐου 2018

μην πατάτε το γκαζόν


              
             Διόλου πρωτότυπα. Τα δυο αδέλφια πίνουν καφέ και συζητούν μπροστά στην ανοιχτή μπαλκονόπορτα. Πριν λίγο μια ανοιξιάτικη μπόρα ξέπλυνε το μουντό πέπλο της πόλης, γυάλισε τις επιφάνειες κι άφησε να κρέμονται απ’ τα φύλλα της κορομηλιάς της αυλής μερικές σταγόνες χρυσωμένες από έναν δειλινό ήλιο.
            - ΑδερφούΛι, σκέφτηκες ποτέ να φυτέψεις στον κήπο γκαζόν; ρωτάει ο Δίδυμος προσπαθώντας μετά βίας να κρύψει το πειραχτικό χαμόγελο που σχηματίζεται στο πρόσωπό του.
            - Παλάβωσες;
            - Όχι, αλλά θέλω να σου πω για το γκαζόν. Δεν είχες ποτέ απορία;
            - Έχω απορία τι απορία μπορώ  να έχω!
            - Εσύ, ρε Λάμπρο, δε με συμβούλευες να βλέπουμε κάθε μέρα με καινούργια μάτια, να μην έχουμε τίποτα δεδομένο ανερώτητο, να ψάχνουμε και να δίνουμε νέα νοήματα στα πράγματα και άρα στη ζωή μας;
            - Κι εσύ βρήκες το γκαζόν, για να εφαρμόσεις τη θεωρία.
            - Μπράβο. Κι όχι εγώ, ο φίλος σου ο Harari. Εσύ δε με είχες στείλει να πάρω το βιβλίο;
            Και λέγοντας, βγάζει από το σακίδιό του ένα μαύρο, με σκληρό εξώφυλλο τόμο*.
            - Λοιπόν, το πήρα. Κοίταξε τώρα τι ωραία περνάει από τη σύντομη ιστορία του γκαζόν, για να σου πει ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο σ’ αυτό τον κόσμο και ότι η γνώση μπορεί να σ’ οδηγήσει στην ανατροπή και την απελευθέρωση.
            - Δύσκολα σε παρακολουθώ.

            - Ναι. Παρακολούθα, όμως, είναι ενδιαφέρον, παρατηρεί ο Δίδυμος, μισανοίγοντας το μαύρο βιβλίο. Η ιδέα για το γρασίδι, λέει, καλλιεργήθηκε κάπου στο Μεσαίωνα, στα κάστρα των άγγλων και των γάλλων ευγενών. Ωδή στο περιττό, ούτε παράγει τίποτα, ούτε βόσκει τίποτα εκεί. Έτσι, η περιποιημένη έκταση στην είσοδο του κάστρου γίνεται σύντομα σύμβολο κοινωνικής θέσης. Πού αλλού θα το συναντάς σιγά σιγά;
            - Παλάτια;
            - Κι όχι μόνο: Κοινοβούλια, προεδρικές κατοικίες, ανώτατα δικαστήρια.. Ταυτίζεται σιγά σιγά με την πολιτική ισχύ, το κοινωνικό στάτους, τον οικονομικό πλούτο, μέχρι που στην Αμερική μετατρέπεται σε είδος πρώτης ανάγκης της ανερχόμενης αστικής τάξης που διψάει για επίδειξη. Εκατομμύρια οικογένειες το επιθυμούν ή το έχουν μπροστά από το σπίτι τους. Σκέψου: σήμερα το γρασίδι στις ΗΠΑ είναι η πιο διαδεδομένη καλλιέργεια μετά το καλαμπόκι και το σιτάρι! 
            - Κι αν είναι στην Αμερική, δε θέλει πολύ να επεκταθεί παντού, ε;  Λοιπόν, δεν το είχα ποτέ σκεφτεί έτσι.
            - Αμ, τι σου λέω! Το γκαζόν!  Σύμβολο εξουσίας, χρήματος, κύρους! Τώρα, μπορείς να αποφασίσεις με άλλα δεδομένα για το αν θέλεις λίγο γρασιδάκι στην αυλή σου. Τώρα ξέρεις το πολιτιστικό φορτίο που έχει κληροδοτηθεί από δούκες, καπιταλιστές, από εξουσιομανείς και αποφασίζεις αν θες να απελευθερωθείς απ ‘ αυτό ή όχι. Κάπως έτσι πρέπει να μαθαίνεις την Ιστορία στα παιδιά, κύριε Λι μου.
            - Πώς έτσι, Μπούφο;
            - Κάνοντάς τα να καταλάβουν ότι ο καλύτερος λόγος που τη μαθαίνουν είναι για να απελευθερώνονται από το παρελθόν, για να μπορούν να φαντάζονται εναλλακτικά πεπρωμένα, για να υπερβαίνουν το τάχα δεδομένο και αιώνιο του κόσμου αυτού, ενός  κόσμου που  καλά είναι να ξέρουμε ότι διαμορφώνεται από τις σκέψεις μας, τους φόβους μας και τα όνειρά μας. Να τα κάνεις να είναι λίγο περισσότερο ελεύθεροι άνθρωποι, να αισθάνονται δημιουργοί της Ιστορίας.
            Γουλιά γουλιά τον καφέ, γουλιά γουλιά και τις κουβέντες του αδερφού του απολαμβάνει ο κύριος Λι. Σκέφτεται πως πολλές φορές τη ζάχαρη που λείπει από τον καφέ την αναπληρώνουν οι γλυκές του σκέψεις. Και για άλλη μια φορά, εκεί, δίπλα στην ανοιχτή μπαλκονόπορτα που μπάζει την υγρή ανοιξιάτικη δροσούλα, αφήνεται στη στιγμή, απολαμβάνει αυτή τη μοναδική συνάντηση του στιγμιαίου και του αιώνιου που νιώθει και που δεν ξέρει πώς να την περιγράψει.


* Ο Δίδυμος αναφέρεται στο βιβλίο του Yuval Noah Harari Homo Deus, μτφρ. Μ. Λαλιώτης, εκδ. Αλεξάνδρεια, 2017, απ’ όπου δανείζεται και τις ιδέες του για το αθώο γρασίδι.

26 σχόλια:

  1. Καλή Κυριακή και όχι μόνο.Το θέμα γκαζόν δεν με είχε απασχολήσει ποτέ (κι εγώ στον Harari είδα την ιστορία του)αν και αυτή η μονότονη και πειθαρχημένη παρουσία του, μου ήταν μάλλον απωθητική.Γι αυτό και δεν το φύτεψα στον κήπο της βίλας μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οπότε κι εγώ δεν έρχομαι στη βίλα σου και ησυχάζουμε!
      (Πρέπει να ομολογήσω ότι τα σχόλιά σου μου προκαλούν ευφορία - και μια και δεν έχεις φυτέψει και γκαζόν, δεν προκαλούν και την εφορία..)

      Φιλιά - εν Αθήναις και πέριξ

      Διαγραφή
  2. "Και για άλλη μια φορά, εκεί, δίπλα στην ανοιχτή μπαλκονόπορτα που μπάζει την υγρή ανοιξιάτικη δροσούλα, αφήνεται στη στιγμή, απολαμβάνει αυτή τη μοναδική συνάντηση του στιγμιαίου και του αιώνιου που νιώθει και που δεν ξέρει πώς να την περιγράψει."
    Αυτή η παράγραφος είναι όλα τα λεφτά!!!

    Τώρα για το κυρίως θέμα έχω να πω τα εξής: Συμπαθώ πολύ το γκαζόν όταν το βλέπω γιατί γενικά που αρέσει το απλωμένο πράσινο της φύσης. Έπειτα τρελαίνομαι με τη μυρωδιά του φρεσκομμένου γκαζόν! Κυριολεκτικά "μαστουρώνω"!
    Πάντως είναι λυπηρό να ταυτίζεται ένα ταπεινό χόρτο με τον καπιταλισμό, την εξουσία και την επίδειξή τους. Το λυπάμαι το καημένο γιατί δίνει προστασία σε πολλά ζουζούνια του Θεού.
    Τα μυαλά των ανθρώπων θέλουν συμμάζεμα και όχι τα ταπεινά χορταράκια που δεν μας φταίνε σε τίποτα. Το βιβλίο φαίνεται να έχει ενδιαφέρον στην υπόλοιπη ανάπτυξή του.
    Σ'ευχαριστώ πολύ για την παρουσίασή κ. Λι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία, σ' ευχαριστώ πολύ πολύ για το σχόλιο. (Πέρα από το γεγονός ότι σου άρεσε η παράγραφος που .. δηλώνει αδυναμία περιγραφής!! :-) )

      Μαρία μου, το γκαζόν είναι πιο αθώο απ' όλους μας. Κανείς δεν τα έβαλε μαζί του, ούτε βέβαια για τη χαρακτηριστική μυρωδιά του (και σε μένα ωραία). Προφανώς εδώ η σκέψη, από το συγγραφέα κι από μας, αναφέρεται μόνο ως προς τον συμβολισμό του, ως προς τον συμβολισμό που αποφάσισαν οι άνθρωποι γι' αυτό. Όπως και για τόσα και τόσα άλλα πράγματα. Βλέπεις, έχουμε καταφέρει και έχουμε νοηματοδοτήσει/συμβολοποιήσει, οι άνθρωποι, τα πάντα. Μέχρι και τα χρώματα και τ' άστρα τ' ουρανού, ακόμα και τους σχηματισμούς των δακτύλων μας, τα πάντα. Μήπως δε γίνεται, π.χ, το ίδιο με τις "επώνυμες" μάρκες; Η φόρα μας για κυριαρχία, για ανάδειξη, για αναγνώριση, για επιβολή, περνάει από 1002 δρόμους. Μ' αυτά τα "μυστήρια" ασχολείται πολύ ο Harari και, άσχετα από τις τυχόν διαφωνίες μας, το σίγουρο είναι ότι μας κατευθύνει στη θέαση των πραγμάτων με μια πολύ φρέσκια ματιά.

      Και πάλι σ' ευχαριστώ. Καλή βδομάδα να έχεις.

      Διαγραφή
  3. Και που να ήξερε ο κύριος Λι πως θα τον διαβάσει ένας ειδικός του γκαζόν ή του χλωροτάπητα γιατί στην εποχή μας το γκαζόν πουλιέται και με το μέτρο!
    Είμαι απ΄τους ευτυχής όμως που "έμαθα" την ας πούμε τέχνη, φροντίζοντας στην αρχή μισό στρέμμα γκαζόν, στη συνέχεια μερικά μέτρα για να καταλήξω πολύ γρήγορα να κουρεύω άγρια χόρτα που ούτε καν τρώγονται!
    Πολλά θέματα προέκυψαν κύριε Λι, όπως ότι κανείς στο δρόμο "κουρεύοντας" μαθαίνει, τι θα πει, σπέρνω και στη συνέχεια αν δεν υπάρξει ουσιαστική φροντίδα, δεν θερίζεις τίποτα, εκτός αν είσαι κατσίκα που τότε είσαι και πανευτυχής!
    Τα καινούργια μάτια τα έχουμε μόνο όταν είμαστε μικρά παιδιά, μετά το σύστημα φροντίζει να μας τα θολώσει για να τα ξελαμπικάρουμε μόνοι μας ίσως κάποια στιγμή, αν είμαστε τυχεροί!
    Καλή χαμογελαστή Κυριακή να έχουμε! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχα! Μάθε τέχνη κι ασ'τηνα, Στεφανία! Ευχαρίστως θα έπαιρνα μερικά μαθήματα - αν και τώρα, απ' όσο κατάλαβα, μάλλον την τέχνη του ξεχορταριάσματος θα μάθουμε..
      Όμως, πιστεύω κι εγώ αυτό ακριβώς που λες. "Ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα", που λέει κι ο Ελύτης, για να μην ξεχνάμε και τις παραπομπές μας. Και το πόσο μας λείπει αυτή η ουσιαστική φροντίδα φαίνεται από τα πόσα (δε) θερίζουμε στον τόπο μας αυτή την εποχή. Μήπως αυτό δεν είναι κρίση;

      Πάει κι αυτή η Κυριακή (https://www.youtube.com/watch?v=K5DlX4QfEjc) Ευχές για τα υπόλοιπα χαμόγελα της βδομάδας.

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ για τα χαμόγελα αλλά το link επειδή είναι σε δυο σειρές, δεν ανοίγει...

      Διαγραφή
    3. https://www.youtube.com/watch?v=K5DlX4QfEjc

      Δεν ήταν κάτι σημαντικό. Για την Κυριακή που έφευγε ήταν - και μάλλον το ξέρεις ήδη..

      Διαγραφή
  4. Και μένα μ' αρέσει το γκαζόν. Σαν φυσικό χαλί φυσικά και όχι σαν σύμβολο ισχύος ή πλούτου όπως προβάλλεται πλαγίως.
    Μα πιο πολύ, καθώς λέει και η Μαρία πιο πάνω λάτρεψα και εγώ τις εικόνες εδώ κ. Λι....!
    Αμέσως μετά τη μπόρα... τις λυτρωτικές εικόνες που ξεπλένουν κάθε σκόνη και κάθε βρωμιά.
    Την καλησπέρα μου χαμογελαστή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου, μ' αρέσει η ευθεία σου περί απόλαυσης του γκαζόν δήλωση! Εννοείται, ότι αν απομονώσεις τη συμβολοποίησή του, όπως λέγαμε και με τη Μαρία, είναι μια χαρά για να το μυρίσεις, να ξαπλώσεις και να βάψεις τον πωπό σου πράσινο, να κυλιστείς και να κάνεις βαρελάκια, να ρεμβάσεις, να ηρεμήσεις και να ξεχάσεις τη σκληράδα του μπετόν, να ξανανιώσεις την αμεσότητα με τη φύση, να κλέψεις και κανέναν υπνάκο, στην καλύτερη περίπτωση..

      Καλησπέρες κι από μένα, εγκάρδιες, δροσερές και .. καταπράσινες :-)

      Διαγραφή
  5. Τι άλλο να θέλει κάποιος από το να είναι ξαπλωμένος στο γκαζόν και να κοιτά που '' κρέμονται απ’ τα φύλλα της κορομηλιάς της αυλής μερικές σταγόνες χρυσωμένες από έναν δειλινό ήλιο''. Και ας γίνει μούσκεμα μετά το ξέπλυμα της βροχής!
    Όμως ό,τι κι αν συμβολίζει να ξέρετε ότι είναι απαγορευτικό για αλλεργικούς. Και τι καλά που αυτό το δείγμα πλούτου μέσα σ'όλα τ'άλλα κανένας πλούσιος δεν το απολαμβάνει ούτε ασχολείται φυσικά. Για τα μάτια μας μόνο!!
    Ωραίο κείμενο...
    Καλησπέρα κύριε Λι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα, Άννα,
    Αααχ, και πόσα άλλα δεν κάνουμε (και ίσως όχι μόνο οι πλούσιοι) "για τα μάτια μας μόνο", όπως τόσο εύστοχα παρατηρείς. Καμιά φορά και η ζωή μας όλη για τα μάτια τους (θυμήσου αυτό τον παλιό τρόμο-δαμόκλεια σπάθη των γονιών στα παιδιά τους, "τι θα πει ο κόσμος".. Ευτυχώς κάπως έχει ελαφρύνει το πράγμα τώρα. Κάπως.)

    Πολλά φιλιά, σ' ευχαριστώ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Θα έρθω λοιπόν κι εγώ να πάω αλλού τις σκέψεις σας και να σας πω, πως λογικά το γκαζόν, το εισήγαγε σαν ανακάλυψη άνδρας. Γυναίκα δε θα σκέφτονταν ποτέ κάτι τέτοιο. Δε περπατάς με τα τακούνια στο γκαζόν.
    Και για να σοβαρευτώ. Ομολογώ, πως οι συμβολισμοί, δεν ήταν ποτέ για εμένα αντικείμενο προβληματισμού. Πιο μεγάλη σημασία για εμένα έχει, πως χειρίζεται ο κόσμος τους συμβολισμούς και πως επιδρούν οι συμβολισμοί πάνω του. Έτσι και με το γκαζόν, καταλήγω για μια ακόμα φορά στο ότι ο άνθρωπος έχει την ανάγκη, να ανήκει, να μοιάζει, αλλά ταυτόχρονα να φαίνεται πιο ισχυρός. Το πήγα τελείως αλλού μάλλον. Χμ...
    Καλή βδομάδα να έχουμε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωραιότατη η γυναικεία σκέψη σου, Μαρίνα. δεσμεύομαι να το ψάξω: είχαν επινοηθεί οι γόβες στιλέτα το Μεσαίωνα;;

      Κατά τα υπόλοιπα, δε μου φαίνεται ότι το πήγες καθόλου αλλού. Μάλλον το ίδιο με τον κύριο Χαράρι λέτε: Ο άνθρωπος επινοεί πράγματα, σύμβολα, για να φαίνεται πιο ισχυρός. Αχ, τι θα το κάνουμε αυτό το είδος!!! :-)

      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  8. Μα πόσο ωραία περνάμε εδώ μέσα .
    Γέμισα μυρωδιά βροχής και γλύκα (διαβητική θα με κάνετε ,είναι βέβαιον) φιλοσοφοκουβεντούλας . Τρελλλλαίνομαι και για τα δυό .
    à propos πολύ συμβολοποίηση έπεσε τελευταίως ;-)) :-))
    Τι σου είναι ο άνθρωπος και το φαίνεσθαι . Πόσο δύσκολη κάνει τη ζωή του για λίγη αγάπη ...
    Διότι ποιός ερωτευμένος ασχολείται με γκαζόν ;;;

    Πόσο ωραία έδωσες την ουσία όμως : "Να τα κάνεις να είναι λίγο περισσότερο ελεύθεροι άνθρωποι, να αισθάνονται δημιουργοί της Ιστορίας."
    Ααχ βρε Δάσκαλε ,να'χαμε λίγο περισσότερους τέτοιους. Να βοηθάνε να γλυτώναμε απ'την μάστιγα της "μόδας" που μας κάνει τόσο χαζούς .
    Εκεί που το σκέφτηκαν το γκαζόν καθόλου άχρηστο δεν ήταν ,παρά το χώμα να σηκώνεται απ'τον αέρα και η βροχή να το παρασέρνει στους δρόμους μια χαρά λειτουργούσε . Και οι καιρικές τους συνθήκες το έκαναν εύκολο ,οχι εδώ που αποφάσισε ο δήμος να γεμίσει τις πλατείες και θέλουμε τόνους νερού για να ζήσει και πάλι για λίγο καιρό . Τόση χαζομάρα πια...

    Και ναι κι εμένα μου άρεσε πολύ η τελευταία παράγραφος και δυό σεντόνια ακόμα θέλω να γράψω αλλά θα'χω να σκέφτομαι ούυυ όλη την εβδομάδα πάλι !

    Πολύ ευχαριστώ !
    Και σας φιλώ (και σιγά μην είναι η ομορφιά περιττό καλά σταματάω :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ουουουουουουου! Κάτσε, με τη σειρά!

      Ναι και στα τρία: Και στη μυρωδιά βροχής (και πάνω σε γκαζόν - χι!) και στη γλύκα και στην αμπελοφιλοσοφικοκουβέντα μας. Θα πω στον Λι να ρίχνει καμιά αναρτησούλα άμα τη βροχούλα - αν και με το καλοκαίριασμα που κάνει θα κάνουμε κι εμείς κάτι αιώνες να απολαύσουμε αυτά και τα υπόλοιπα..

      Ναι, αλήθεια; Γιατί το έχουμε κάνει τόσο δύσκολο; Γιατί το έχουμε φέρει τόσους αιώνες μακριά από την αγάπη; Λες να φοβόμαστε; (ένα, δύο, όβερ, Άιναφετς ακούει, Άιναφετς;)

      Οι δε ερωτευμένοι δεν ασχολούνται με το γκαζόν, όντας πάντως ξαπλωμένοι στο γκαζόν. Η ταχύτητα και τα ..γκαζ-ια του έρωτα σιγά μην αφήνουν περιθώριο για προσοχή σε άλλα..

      Όσο για την προσθήκη στην κουβέντα, περί συγκράτησης του χώματος, πάει, ήταν η κατακλείδα. Τα κενά εκαλύφθησαν. Τώρα μπορούμε περήφανοι να παραδώσουμε το ομαδικό διδακτορικό μας! Πάμε γι' άλλα!

      Ναι. Από τα σύντομα ελληνικά ανέκδοτα, έχεις δίκιο: δημοτικό γκαζόν.

      Αλλά, σοβαρά, ξωτικό: Είναι όμορφη αυτή η γλυκιά κουβεντούλα - για το τίποτα, για όλα. Ίσως γιατί είναι μαρτυριάρα, αφού προδίδει τα κοινά πεδία και τα παιδία..
      (Και αφού είναι όμορφη, δεν είναι περιττή, βεβαίως, βεβαίως!)

      Να είστε καλά. Α μπιεντό.

      Διαγραφή
    2. :-)) :-))
      Μοσχοβόλησαν τα γκάζ-ια σας Dr :-))

      Διαγραφή
  9. Εγώ τώρα που έβαλα ψεύτικο σε ένα μικρό ξέφωτο να παίζει ο μικρός με τα σκυλιά, λέτε να ανέβει το στάτους;!

    Ομολογώ πως η ιδέα του δίδυμου για τη μάθηση είχε μια νότα ανάλαφρη και δροσερή.

    Καλό ξημέρωμα σε όλη την παρέα!

    υ.γ. χμ τώρα μετά την ανάλυση των ζωδίων ο δίδυμος με προβληματίζει! Κρύβεται πολλούς τελικά μέσα σας, επαληθεύομαι! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το στάτους του μικρού και των σκυλιών σίγουρα!! Το δικό μας, καλή μου mind's lab, μην αγχωνόμαστε, έχει πιάσει ταβάνι. Είμαστε μπλόγκερς παγκοσμίου φήμης και συμπαντικού βεληνεκούς, πόσο πιο ψηλά να φτάσουμε πια;;

    ΥΓ. Μωρέ, τι Δίδυμος; σαν τη Λερναία Ύδρα είναι αυτός! Πάντως, ότι επαληθεύεσαι, επαληθεύεσαι. Ούτε συζήτηση!! :-)

    Πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στη φαντασία μας τουλάχιστον, δεν το συζητώ!

      πολλά φιλιά και από εμένα..

      Διαγραφή
  11. Το γκαζόν μέχρι τώρα το έβλεπα ως ευκολία...σπέρνεις γκαζόν, το κουρεύεις μια στο τόσο, βάζεις και λίγα λουλούδια εδώ κι εκεί κι έχεις έναν περιποιημένο κήπο, ενώ αν δεν έχεις γκαζόν πρέπει να δουλεύεις ακατάπαυστα για να νικήσεις τα αγριόχορτα και τα ζιζάνια...τώρα θα το βλέπω κι αλλιώς, αλλά κυρίως ως παράδειγμα για το πως πρέπει να διδάσκεται η ιστορία!

    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Μαρία. Μου φαίνεται βιαστήκαμε, με το ξωτικό, πιο πάνω, να κλείσουμε το θέμα "γκαζόν". Βλέπω ότι η διατριβή της παρέας συνεχίζεται ακάθεκτη και με την ευκολία που αυτό προσφέρει.. Είμαστε σούπερ τιμ!
      Όσο για την Ιστορία, έχει κι αυτή τα θέματά της, αλλά, για να μην τρελαινόμαστε τώρα, έχεις δίκιο: Ας κρατήσουμε το παράδειγμα του γκαζόν για τη διδασκαλία της.

      Πολλά φιλιά

      Διαγραφή
  12. Ομοιομορφία κομιλφό (ή comme il faut, αν προτιμάτε) για να κρύβουμε το κενό ή το άσχημο που δεν μπορούμε να φτιάξουμε. Πόσα πράγματα είναι σαν το γκαζόν γύρω μας...
    Επίσης, και με αφορμή πρόσφατες δηλώσεις που με κόπο κατάφερα να μην με αφήσουν φαλακρή, για να απελευθερωθεί κανείς από το παρελθόν, πρέπει να το γνωρίζει... Ουφ πια!
    Εύχομαι όνειρα γλυκά και χαμογελώ με το ΑδερφούΛι. ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Terror vacui, ο τρόμος του κενού, το λένε από τα πολύ παλιά χρόνια (έχει καθιερωθεί και ως όρος στην Τέχνη, κατά τον οποίο ο καλλιτέχνης φροντίζει να μην αφήνει κενή επιφάνεια στο έργο, αν το έχω καταλάβει καλά) αυτό που λες, Κατερίνα. Η προέκταση που του δίνεις, όμως, σε όλα τα επίπεδα της ζωής είναι πολύ ενδιαφέρουσα και ο Λι δεσμεύεται να το σκεφτεί πάλι και πάλι. Τρέμε: Μπορεί κάποια στιγμή να το δεις και σε κείμενο. (Αυτό θα λεγόταν ..terror texti :-)

      Και,αχ, χαμένος κάπου στον κόσμο μου, φαίνεται πως έχω χάσει τις δηλώσεις στις οποίες αναφέρεσαι κι έτσι .. έχασα και σένα.

      Τι καλά να σε λέγαν αδελφούλα και να σου έλεγα "γεια σου, αδελφούΛα." !..

      Έτσι κι αλλιώς: γεια σου, Κατερίνα! :-)

      Διαγραφή
  13. Εμένα πάλι το γκαζόν μου θυμίζει ποδοσφαιρικό γήπεδο. Να και μια άλλη διάσταση του "πολιτιστικού φορτίου" που κουβαλάει το συμπαθέστατο αυτό είδος χλόης.
    Πάντως αυτές οι δίδυμες "γουλιές" σας, λειτουργούν ευεργετικά στη διάθεσή μας.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα, Μαρία. Τι λες; Να προσθέσουμε μάλλον και δεύτερο έργο στον τόμο με τίτλο "ΓΚΑΖΟΝ";;
      Μα πώς τολμήσαμε και αφήσαμε έξω τόσο τιμημένο χορτάρι τόσων τιμημένων γηπέδων; Εύγε! Ευχαριστούμε για τη λίαν αθλητική προσθήκη!

      Όταν τις κατεβάζουμε παρέα τις γουλίτσες μας, ναι, είναι απολαυστικές.

      Καλό σου απόγεμα.

      Διαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: