Κυριακή 1 Ιουλίου 2018

η βασική αρχή της ελάχιστης ανεμελιάς



Στα ταξίδια αναψυχής, αποφαίνεται ο κύριος Λι, λειτουργεί η Β.ΑΡ.ΕΛ.Α: Η βασική αρχή της ελάχιστης ανεμελιάς.
            Προκαλεί το μειδίαμα της παρέας.
            - Άντε, πάλι!
            - Πώς το εννοείτε, κύριε Λάμπρο μας, αυτό; τον ρωτάει η Ελπίδα.
            - Όταν αποφασίζει κάποιος, Ελπίδα, να κάνει ένα ταξιδάκι, όπως εμείς τώρα, όσα βάσανα κι αν έχει, κάνει μια σύμβαση με τον εαυτό του να περάσει κάποιες πιο ξέγνοιαστες μέρες, να ηρεμήσει, να ξεκουραστεί, να προσφέρει στον εαυτό του αυτό που είναι η ανεμελιά του ταξιδιού, που το έχει τόσο ανάγκη  και που είναι αυτό που βλέπουμε τώρα: οι πιτσιλιές της θάλασσας στο αλατισμένο τζάμι του πλοίου, τα γλαρόνια πάνω από τα βράχια της Γυάρου στην πρωινή τους δραστηριότητα, τα καπέλα μας κι η ψάθινη τσάντα με τον χάρτη της Τήνου, το μαντίλι σου που φωνάζει εκδρομή, τα πέδιλά μου που χτες δεν τα φορούσα, οι αγουροξυπνημένοι επιβάτες με τους πλαστικούς καφέδες
και τα κινητά στα χέρια.
            Έχουν στήσει ανέμελο πηγαδάκι οι τέσσερεις φίλοι στις αεροπορικές θέσεις  του πλοίου. Η Ελπίδα έχει καθήσει πρόχειρα στο χερούλι της θέσης του Λι προς το διάδρομο κι ο Γιάννης από μπροστά έχει γυρίσει ανάποδα κι ακουμπάει τους αγκώνες του στη ράχη του καθίσματος αντικρύζοντας τον κύριο Λι και τη Μικρή του Φίλη.  Ο Λι, για τη συζήτηση, έχει κλείσει το βιβλίο που διάβαζε, το ακουμπάει πάνω στα πόδια του κρατώντας το με το χέρι του χρησιμοποιώντας το ένα δάχτυλο για πρόχειρο σελιδοδείκτη. Ο Γιάννης εκμεταλλεύεται τον τίτλο του βιβλίου (Georgi Gospodinov, «Περί φυσικής της μελαγχολίας, μτφρ Αλ. Ιωαννίδου, Ίκαρος, 2018»), για να σγαρλίσει τη συζήτηση:

            - Ανέμελος ταξιδεύεις, Λάμπρο, αλλά η μελαγχολία κατάφερε και τρύπωσε στα μπαγκάζια σου, ε; Για να μη σου πω ότι την πήρες μαζί σου μόνος σου! τον πειράζει, δείχνοντάς του το βιβλίο που διαβάζει.
            Μετά θα κουβεντιάσουν περί ανέμων και υδάτων, κυριολεκτικά όμως, καθώς τα μποφόρ ροκανίζουν την ανεμελιά της Μικρής Φίλης, θα καταστρώσουν διαδρομές για το σύντομο ταξίδι τους, πρωινές προσδοκίες θερινής διάθεσης, που ο Γιάννης θα συντηρεί σε υψηλό επίπεδο επαινώντας το νησί του και δείχνοντας με το δάχτυλο σημεία στον ανοιχτό μικρό χάρτη που κρατάει η Ελπίδα. Ένας χάρτης που ήδη προσωποποιείται, που γίνεται «ο δικός μας χάρτης», ένα νησί που η παρέα ετοιμάζεται να το ζωγραφίσει με τα δικά της χρώματα.
            Πόσα χρώματα, έχει το κάθε νησί;
            Ωστόσο, με το που θα αποτραβηχτούν  λίγο στα δικά του ο καθένας, ο Λι θα επιστρέψει στην οξυδερκή παρατήρηση του φίλου του. Θα τη στριφογυρνάει βασανιστικά στο μυαλό του. Δεν κρατιέται. Τον σκουντάει ελαφρά στον ώμο, πάνω που ο καημένος έκλεινε λίγο τα μάτια:
            - Και πώς τα καταφέρνει η μελαγχολία, ρε Γιάννη,  και τρυπώνει μόνη της στα μπαγκάζια;
            Ευτυχώς, λειτουργεί και τώρα η βασική αρχή της ελάχιστης ανεμελιάς του ταξιδιού, που οδηγεί τον Γιάννη σε ανάλογης διάθεσης απάντηση.

            - Τι να σου πω, Λάμπρο μου. Μάλλον δεν έχει επινοήσει ο άνθρωπος ακόμα το τέλειο απορρυπαντικό που καθαρίζει τους ισχυρούς λεκέδες της. Δε συνεχίζεις τώρα το βιβλίο σου, να  βρεις και την απάντηση, να ξεκουραστούμε κι εμείς λιγάκι μπας και φτάσουμε πιο φρέσκοι;
            Δεν πρόλαβε. Τον πρόλαβε η ανακοίνωση. «Σε λίγα λεπτά το πλοίο μας φτάνει στο λιμάνι τη Τήνου. Παρακαλούνται οι επιβάτες με προορισμό ..» κλπκλπ. Ανοίγει για τα καλά τα μάτια ο Γιάννης κι επιμένει να πειράζει το φίλο του:
            - Και για να τελειώνουμε: Φτάσαμε, Λάμπρο. Και, όπως  λέει ο Καραγκιόζης, θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε. Αυτή η απάντηση σε καλύπτει περισσότερο; Άντε, που μου θες και ανεμελιά, πάμε!

25 σχόλια:

  1. Τήνο ε; Αν πας όντως, να περάσεις ΤΕΕΕΕΕΛΛΛΕΙΙΑΑΑ!!! Όχι στο πλοίο ειδικά στο πήγαινε δε χωρά η μελαγχολία. Στην επιστροφή, ναι να το δεχτώ :)
    Μου έχουν λείψει "οι πιτσιλιές της θάλασσας στο αλατισμένο τζάμι του πλοίου, τα γλαρόνια πάνω από τα βράχια της Γυάρου στην πρωινή τους δραστηριότητα, τα καπέλα μας κι η ψάθινη τσάντα με τον χάρτη..." τι θα ήμασταν χωρίς τα ταξίδια; Πόσο μας καθορίζουν αυτές οι διαφυγές.

    Καλό Καλοκαίρι, καλό μήνα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τήνο έχουμε πάει και θέλουμε πολύ να ξαναπάμε, Ροδούλα:-) Οι καλοί μας φίλοι από τον Πύργο μας έχουν ανοίξει διάπλατα τα μάτια για το νησί, τον πολιτισμό του, τη συνέχειά του, τη διαδρομή του,το χαρακτήρα του. Έχει πολλή σημασία ο τρόπος που προσεγγίζεις ένα τόπο. Κι όταν έχεις κατάλληλους συνοδοιπόρους στα μονοπάτια του, τότε δεσμοί αγάπης γεννιούνται.

      Για τα δε ταξίδια την ξέρω καιρό τη σχέση σου και τη γνώμη σου. Ταυτιζόμαστε. Και ούτε καν βλέποντάς τα σα διαφυγές, αλλά σαν αναγκαία στοιχεία διαμόρφωσης νου και ψυχής, σαν την αναγκαία τροφοδοσία μιας πλούσιας ζωής.

      Καλό μήνα, λοιπόν, και στα ταξίδια μας! :-)

      Διαγραφή
  2. Λάμπρο να κλείσω δωμάτιο?

    Ο Γιάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χααα! Τι να κλείσεις, βρε; Το κλειδί ισοβίως να μας δώσεις!

      (Αυτή η υπογραφή σου μπερδεύει ακόμα τα πράγματα μεταξύ αφηγηματικού προσώπου και πραγματικότητας..Γιάννη, υπάρχεις! - λες, κι ύστερα δεν..) :-)

      Καλό μήνα. Μακάρι να ξαναπορευτούμε στους δρόμους του κ. Λι και του Πύργου σας. Έχουμε αφήσει πολλά υπόλοιπα, άλλωστε! :-)

      Διαγραφή
  3. Την αγαπώ την Τήνο, την έχω επισκεφτεί πολλές φορές και θέλω ακόμα πόσες!
    Αγαπώ τα ταξίδια! Αγαπώ τις στιγμές που προσφέρουν! Τα συναισθήματα, που ακόμα κι αν αφορούν τις ίδιες εικόνες είναι πάντα διαφορετικά!
    Εγώ πάντα κρατώ την ανεμελιά και δεν αφήνω χώρο στην μελαγχολία! Προσπαθώ βέβαια ποτέ να μην της αφήνω χώρο, γιατί αν με συνεπάρει, πάει, αλλά anyway, αν στα δικά μου τα μπαγάζια έβρισκε χώρο να μπει το οτιδήποτε, ακόμα κι η μελαγχολία, χαλάλι της, ας κάθονταν. Για το yolo χαχα
    Καλά να περνάς, ότι κι αν κάνεις Διονύση, όπου κι αν είσαι! Με καλή παρέα, η ανεμελιά κι η ομορφιά στις στιγμές είναι γκαραντί!
    Καλό μήνα με χαμόγελο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, ασταμάτητη Μαρίνα! Ευχαριστώ για την ευχή, εδώ είμαι, ..α-διάκοπος, δεν έχω την τύχη του Λι να μπαινοβγαίνω στα ταξιδιάρικα πλοία φέτος. Ευτυχώς η ζωή μπορεί να σε εξασκήσει με τα χρόνια να κάνεις άφθονα μεταφορικά ταξίδια, που η φαντασία ή η μνήμη μπορούν να ζωντανέψουν..
      Να είσαι καλά κι εσύ. Για να είσαι σίγουρη πάντως, μην αφήσεις χώρο στα μπαγκάζια σου. Είναι τοσοδούλα και τρυπουλιάρα αυτή - η μελαγχολία, λέω -, χώνεται στο πι και φι στο παραμικρό κενό που θ αφήσεις.

      Καλό μήνα :-)

      Διαγραφή
  4. Ιιιιιιιι! Μα μιλάνε στο σπίτι του κρεμασμένου για σχοινί;
    Έχουμε να πάμε ταξίδι και διακοπές γενικότερα από το 2010!
    Ας όψεται η αγαπημένη σου Θεοδοσία, που δεν λέω, καλά να είναι, αλλά ένα Κωσταλέξι το ζούμε!
    Στην Τήνο δεν έχω πάει ποτέ και δεν ξέρω αν θα ήθελα να πάω.
    Αν μου έλεγαν εφέτος "Είσαι ελεύθερη υπηρεσίας, φύγε" θα πήγαινα στην Κάρπαθο. Μη με ρωτήσεις "γιατί εκεί;", διότι απάντηση δεν έχω!
    Από την άλλη θα συμφωνήσω με τη Ρόαδαρτιστ ότι στο πήγαινε δεν υπάρχει μελαγχολία. Ή τουλάχιστον δεν την έχω νιώσει ποτέ.
    Και για να τελειώνω, διότι το παράκανα πάλι και ουδόλως του βωβού δείχνω, το ότι δεν έχω την ευχέρεια ενός ταξιδιού δεν σημαίνει πως δεν χαίρομαι για όποιον μπορεί να ταξιδεύει! Τουναντίον μάλιστα! Ειδικά όταν κατά την επιστροφή του μου φέρνει ένα κουτάκι ή ένα βαζάκι με το πιο χαρακτηριστικό γλυκό του τόπου που επισκέπτεται!
    Οπότε σου εύχομαι να έχεις καλό ταξίδι, χωρίς καμιά μελαγχολία να σε συνοδεύει, εάν προετοιμάζεις ένα!

    Καλό μήνα κ. Μάνεση!

    ΥΓ. Πώς νόμιζα τώρα ότι ο κ. Λι είναι Κινέζος μετανάστης στη χώρα μας, δεν ξέρω! Ούτε καν πήγε το μυαλό μου ότι πιθανόν να είναι Έλληνας και να τον λένε Λάμπρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βρε αρτίστα, μέσα στα γλέντια είσαστε φέτος, μέχρι και η αγαπημένη Θεοδοσία θα έσυρε το χορό στο γαμήλιο γλέντι, θέλω να φαντάζομαι, μην παραπονιέσαι.
      Και, επίσης: Αλήθεια, στο Κωσταλέξι δεν έχω πάει (αλλά, ας μην αστειεύομαι με τέτοια..)

      Τώρα, Τήνος, Κάρπαθος, Οπουδηποτία, οι πολλές όψεις του ταξιδιού είναι. Δεκτοί και εμπνευστικοί άπαντες προορισμοί, διαλέξτε!

      Όσο για τη μελαγχολία, φοβάμαι ότι αυτός ο Λι, γενικώς, βασανίζεται σε βάθος και υπαρξιακά. Ένα μαζοχιστικό το έχει, απ'όσο έχω καταλάβει με τα λίγα κινεζικά μου :-) Αναφέρεται λοιπόν σε μια λίγο πιο υπαρξιακή και πανταχού παρούσα μελαγχολία, μια υφέρπουσα στη ζωή του ανθρώπου κατάσταση αίσθησης θλίψης που θεωρεί ότι υπάρχει και στις πιο χαρούμενες στιγμές.
      Αλλά εμείς ας τον αφήσουμε να πιστεύει ό,τι θέλει, ας μην επηρεαζόμαστε, γιατί θα καταλήξουμε σαν τα μούτρα του.
      Και, α προπό, λέγοντας "μούτρα", μέχρι και ο ίδιος τη διασκέδασε με την καρδιά του τη μέχρι τώρα κινεζική του ταυτότητα. Λάμπρος, αρτίστα, Λάμπρος, επώνυμον Μαυρίδης, δραστηριοποιήθηκε στο χώρο της εκπαίδευσης και εξακολουθεί να ζει λοξά και να βασανίζει τους φίλους του και το βιογράφο του. Μόλις μου φώναξε, μάλιστα, να σε χαιρετήσω )"πες της 'σαγιονάρα'", μου είπε)

      ΥΓ. Με όλα αυτά που διαβάζεις, αρχίζω και καταλαβαίνω όοοοοολους τους λόγους της επιθυμητής αποστασιοποίησής σου από τα μπλογκ..Δεν τα βάζεις εύκολα με τον κάθε παλαβό που κυκλοφορεί εδώ μέσα!!

      Πολλά φιλιά (ταξιδιάρικα)

      Διαγραφή
  5. Τι καλά κύριε Λι που μας προετοιμάζετε για την Β.ΑΡ.ΕΛ.Α!!!
    Για 47 χρόνια κάθε καλοκαίρι παίρνω το καράβι για Σκιάθο ανάλογα, με ηλικιωμένους γονείς, με παιδιά, μωρά, σκυλιά κλπ και ομολογώ πως οι 4 ώρες ταξίδι μπορεί να έχουν το ενδιαφέρον τους αν καταφέρεις και παραμελήσεις μωρά που κλαίνε και τους αδιάφορους γονείς τους και παρατηρείς το... υπερθέαμα!
    Και έτσι φτάνουμε στη μελαγχολία και γι "αυτήν" από τότε που διάβασα το παρακάτω, σαν να συμφιλιώθηκα μαζί της:
    "Μελαγχολικοί: «Ιδιότητα» ορισμένων ανθρώπων που διατηρούν εσωτερική ισορροπία, ώστε να μην συντρίβονται από τα συναισθήματα τους… την μελαγχολία την χαρακτηρίζει ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων, από βαθιά χαρά ως βαθιά θλίψη, ευαισθησία, συμπόνοια και συμπάθεια για τους άλλους, αγάπη και σεβασμός προς την φύση, δημιουργικότητα… πολλά από αυτά που έχουν αξία, ποίηση, φιλοσοφία, συναίσθηση της ομορφιάς, τα οφείλουμε στους μελαγχολικούς, μας μαθαίνουν να κοιτάζουμε λίγο περισσότερο γύρω μας, με αυτοσαρκασμό και επίγνωση της προσωπικότητας μας"!
    Ανέμελα λοιπόν ΑΦιλιά στέλνω σε όποιον ταξιδέψει και κάνει διακοπές αυτό το καλοκαιράκι! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα, Άιναφετς!Καλοδεχούμενο το μικρόν περί μελαγχολίας δοκίμιο που πρόσθεσες στις σκέψεις του κ. Λι. Να προσθέσω μόνο ότι εκτός απότ την επίγνωση της προσωπικότητας, που αναφέρει(ς) στο τέλος, ίσως έχουμε και την επίγνωση της θέσης του ανθρώπου σ' αυτό τον κόσμο - τουλάχιστον αυτό σκέφτεται ο Λι..
      Και, ναι,τα καράβια για τα νησιά έχουν τα (πολύ) κοινά χαρακτηριστικά τους. Εσύ τα ξέρεις πολύ καλά, ταξιδεύοντας τόσα χρόνια για τη Σκιάθο. (Βρε! Τώρα που το σκέφτομαι, λες τα μωρά να κλαίνε στο πλοίο, επειδή αισθάνονται αυτή τη .. μελαγχολία;!;! - εντάξει: αστειάκι..)

      Τα φιλιά μας, λοιπόν, σε σένα, τα πλοία, όσους ταξιδεύουν, όσους δεν ταξιδεύουν.

      Διαγραφή
  6. Τήνο ε ;
    Με το καλό και παρέα τις πιο ζεστές μου ευχές Διονύση για να περάσετε υπέροχα.
    Φυσικά να μου προσέχεις τον Κύριο Λι και την εκλεκτή του παρέα.
    Αξίζουν την ανεμελιά και τη δραπέτευση με όμορφα όνειρα.
    Στην Τήνο δεν έχω πάει. Σύρο πηγαίναμε πολλές φορές απέναντι και την ατενίζαμε από μακριά.
    Είναι όμορφα εκεί και θα περάσετε όμορφα.
    Για να δω πάλι τον τίτλο του βιβλίου "Περί φυσικής της μελαγχολίας".....! χμμμμ τώρα εγώ να φανταστώ συνηγορεί με το κλίμα των διακοπών ; ο κύριος Λι θα ξέρει εννοείται.
    Καλά να περάστε με την καρδιά μου και προσμένουμε εντυπώσεις.
    Καλό μήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου,καλημέρα. Εμείς (Διονύσης Μάνεσης και οικογένεια) δε φύγαμε, μείναμε εδώ και σου κάνουμε παρέα να ταξινομήσεις τις φωτογραφίες σου από τη Ζάκυνθο (κάτι βραβειάκια άκουσα, περιμένω και να τα δω!). Ο Λι πάει στην Τήνο-αυτός έχει αυτονομηθεί στο αφηγηματικό σύμπαν που του προσφέρεται..
      Η αλήθεια είναι ότι είτε η Τήνος, είτε η απέναντι Σύρος, είτε οποιοδήποτε άλλο νησί, στέκονται πάντα έτοιμα για μας, μεγαλόψυχα νησάκια με πολλές ομορφιές και μια σεμνή περηφάνια, να μας καλοδέχονται κάθε φορά που τα θυμόμαστε - έστω και κάπως συμφεροντολογικά, για να κάνουμε τις διακοπές μας..Δεν ξέρω κανέναν που να πήγε και να είπε "το μετάνιωσα", "τα πέρασα απαίσια"..

      Καλό μας μήνα, λοιπόν, και για τις εντυπώσεις, αν δεν έχουμε εμείς, μπορεί να μας λυπηθεί ο Λι και να μας πει τις δικές του :-)

      Διαγραφή
  7. Διακοπές χωρίς διακοπή γίνεται; Aν γίνεται να μου το πείτε παρακαλώ κι εγώ θα σας πω το μυστικό για τη μελαγχολία.
    Να περάσετε όμορφα και αξέχαστα και να θυμάστε πως τα ταξίδια διπλασιάζουν το χρόνο μας.
    Καλό μήνα :)

    Υ.Γ. Πάρε και ένα δωράκι σε συσκευασία ταξιδιού. Μια θάλασσα μικρή :) https://www.youtube.com/watch?v=FF9rEVi3Jv4

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι ωραίο δωράκι, Μαρία, ευχαριστώ. Είναι κάποια διαμάντια που κάποιες φορές τα αφήνουμε κλεισμένα κάπου και τα μισοξεχνάμε.. Κι αυτή η θάλασσα η μικρή, πόσες φορές δε μας συνόδεψε σε παρέες, στη μοναξιά μας, στα τραγούδια μας και πόση ευφορία δε μας προκαλεί όταν έρχεται κάποιος και μας την προσφέρει "σε συσκευασία ταξιδιού" - ακόμα κι αν δεν πάμε ταξίδι..

      Τώρα, φοβάμαι ότι το μυστικό για τη μελαγχολία δε θα μας το πεις ποτέ, γιατί κι εμείς μάλλον δεν μπορούμε να βρούμε το μυστικό "διακοπές χωρίς διακοπή". Ίσως να πλησιάζεται με τη συνδρομή της φαντασίας.
      Κάτι είναι κι αυτό.
      Καλημέρα, καλό μήνα, ευχαριστώ :-)

      Διαγραφή
  8. ΑΠΟΔΡΑΣΗ...
    Θέλω να πιστεύω ότι η συνειδητοποίηση της έννοιας αποτελεί "όπλο" και "αντίδοτο" απέναντι στην
    ασθμαίνουσα καθημερινότητα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Ευρυτάνα των αγέρωχων βουνών. Κι εγώ έτσι θέλω να πιστεύω.
      Εκτός, βέβαια, από την απόδραση, η ασθμαίνουσα καθημερινότητα (πρέπει να) αντιμετωπίζεται με διαρκή αντίσταση και αν-υποχωρητικότητα. Οι μικρές αποδράσεις, ας μας δυναμώνουν να επανερχόμαστε δριμείς σην υπεράσπιση της ζωής..
      Φιλιά, καλό μήνα.

      Διαγραφή
  9. Πολύ καλά να περάσετε στην Τήνο Διονύση!
    Δεν μου έχει τύχει να μελαγχολήσω στην αναχώρηση για διακοπές, για να είμαι ειλικρινής. Στην επιστροφή όμως, μετράω τις αποχρώσεις του γκρι που με περιμένουν στην πόλη... Το λες και Β.ΑΡ.ΕΛ.Α (Βασική αρχή της ελάχιστης απόγνωσης).
    Ευχές για το νέο μήνα, να σας φέρει ό,τι καλύτερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, Μαρία, όπως θα έχεις ίσως δει από προηγούμενα σχόλια, μόνο ο κύριος Λι με την παρέα του ταξιδεύουν για Τήνο. Εμείς μείναμε εδώ. Κάτι μου λέει ότι ο αφηγηματικός κόσμος στον οποίο ζει ο κύριος Λι τις διακοπές τις έχει λίγο πιο εύκολες..Ίσως γι' αυτό μιλάει και πιο εύκολα για βασική αρχή ανεμελιάς και όχι απόγνωσης, όπως πολύ εύστοχα παρατηρείς.
      Και το κακό είναι πως αυτή την απόγνωση δεν τη δοκιμάζουμε μόνο και αποκλειστικά τις ώρες της επιστροφής από κάποιο ταξίδι.
      Υπόσχομαι, πάντως, παρόλο που εμείς δε θα πάμε στην Τήνο, αν μας στείλει ραπόρτο ο Λι, να το κοινοποιήσω, μήπως και κλέψουμε λίγο απ' την ανεμελιά του.
      Καλό μήν και σε σένα - και με διακοπές.

      Διαγραφή
  10. Πόσο απαραίτητη είναι η Β.ΑΡ.ΕΛ.Α. Για να μην σου πω ότι και το ελάχιστη δεν αρκεί.
    Αλλά η μελαγχολία πάντα είναι στις αποσκευές μας. Μόνιμος κάτοικος εξάλλου των ανθρώπων που προβληματίζονται με όσα συμβαίνουν τριγύρω. Απλά κάθεται ήσυχη σε μια γωνιά και όταν παραφάει κάνει την εμφάνισή της και να οι μελαγχολικές στιγμές. Για να μην τα χει κανείς καλά με την μελαγχολία πρέπει να διέπει τη ζωή του η Β.ΑΡ.ΩΧΑ (ΒΑΣΙΚΗ ΑΡΧΗ ΩΧΑΔΕΛΦΙΣΜΟΥ)
    Καλό καλοκαιρι και στον κύριο Λι που μπορεί να μας ταξιδεύει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα,η περιγραφή σου ενθουσίασε τον κύριο Λι. "Συνεννοούμαστε θαυμάσια", δήλωσε, με μία φωνή που έκανε να κρύψει την κάποια μελαγχολία του..
      Τρομοκρατήθηκε βέβαια κάπως με τη Β.ΑΡ.ΩΧΑ, αλλά δεν εξεπλάγη - σα να διάβασε κάτι που ήξερε κι αυτός..
      Καλή συνέχεια στις θερινές σας μέρες. :-)

      Διαγραφή
  11. Να πω εδώ ότι ο κύριος Λι ευχαριστεί πάαααααααρα πολύ το ξωτικό που, παρά τα τεχνικά προβλήματα με την κατάθεση σχολίων, καταφέρνει και στέλνει τη σκέψη και την αγάπη του απ' όπου κι αν βρίσκεται (έτσι κι αλλιώς, η ίδια θάλασσα δροσίζει τα ποδαράκια τους..)

    Γεια σου, ξωτικό!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αυτή η Φυσική είναι παντού, όπως τα Μαθηματικά. Κι εγώ κατεύθυνσης θεωρητικής. Αλλά, βρε παιδί μου, την πάω αυτήν τη Β.ΑΡ.ΕΛ.Α. Γιατί την είχαμε παιδιά, αλλά σιγά σιγά την ξεχάσαμε. Η μελαγχολία όμως μας θυμάται όλο και πιο συχνά, θαρρώ. Τι να πούμε.
    Άλλος για Χίο τράβηξε πήγε κι άλλος για Μυτιλήνη κι ο κύριος Λι Τήνο - εμείς μέχρι Πόρτο Ράφτη φέτος... Ό,τι μπορεί καθένας.
    Φιλιά θαλασσινά, κύριε Λι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλέ, ντροπή! Ούτε καλό μήνα δεν είπα!

      Διαγραφή
    2. Μία ντροπή εσύ που ξέχασες τις ευχές για το μήνα, περισσότερες εγώ που δεν ελέγχω τα σχόλια ..κοντεύει να περάσει ο μήνας και θα αφήσουμε τον Λι να ξεροσταλιάζει στην Τήνο.

      Μια χαρά είσαστε, μη διαμαρτύρεσαι. Αυτός στην Τήνο, εσύ ράβεις θερινό κουστουμάκι στο Πόρτο Ράφτη, μια χαρά. Ας μας βοηθάνε (και) τα μέρη των διακοπών να επανακτούμε αυτά της παιδικής ηλικίας που απεμπολούμε χωρίς να το πολυσκεφτούμε.
      Σημείωση: Η ΒΑΡΕΛΑ, Κατερίνα, προκύπτει ως παντοδύναμη ανθρώπινη αρχή, υπεράνω κατευθύνσεων, συναδέλφισσα! :-)
      Σημείωση2: Να πω καλό μήνα ή να ρωτήσω αν τον περάσατε καλά;; (Καλό υπόλοιπο, φωνάζει Λι να πω - και με περνάει κι από γενεές 14 για τους ερασιτεχνισμούς μου..)

      Διαγραφή
    3. Δυναμικός μήνας ο Ιούλιος κι η ΒΑΡΕΛΑ απαραίτητη! Και να πεις, σε παρακαλώ, στον κύριο Λι να μην σε μαλώνει! :)

      Διαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: