Κυριακή 15 Ιουλίου 2018

ντολμαδάκια




            Αργό, υγρό απόγεμα καλοκαιριού. Απειλητικά θερμές οι προβλέψεις του καιρού στα δελτία. Εγκλωβισμένοι στα τείχη που οι ίδιοι ύψωσαν ή επέλεξαν, οι Αθηναίοι, επινοούν υποψίες δροσιάς.
            Ο Δίδυμος κι ο κύριος Λι περνούν, κάνοντας την αρκετά συνηθισμένη βόλτα τους,
από ένα στενό του Ψυρρή, την ώρα που στο τραπέζι της παρέας των τουριστών προσγειώνεται ένα πιάτο με ντολμαδάκια περιχυμένα με κρέμα αυγολέμονου. Έξι κεφάλια σκύβουν εξεταστικά πάνω του και κάποιοι κάτι λένε.
            Απ’ τους τυχερούς ανθρώπους του εικοστού αιώνα τα αδέρφια, ταξίδεψαν πολύ˙ αναγνωρίζουν την κίνηση των κεφαλιών, τα αντανακλαστικά του Δίδυμου ταχύτερα:
            - Είδες, Λάμπρο; Περιέργεια και ανακάλυψη γι’ αυτούς ένα πιάτο ντολμάδες, διαπιστώνει με κάποια δόση ανωτερότητας.
            - Και τι ανακάλυψη, Μπούφο! Πού να το δοκιμάσουν κιόλας!
            Ανηφόριζαν την οδό Μίκωνος, με κατεύθυνση το Μοναστηράκι, στην ιστορική αυτή συνοικία που τώρα προσφέροντας τη λοξά γοητευτική γραφικότητά της γέμιζε περιπλανώμενους τουρίστες και περαστικούς. Με αφορμή τα έξι σκυμμένα κεφάλια πάνω στο πιάτο των ντολμάδων, ο Λι κι ο αδερφός του τώρα παρατηρούν τους τουρίστες με τους οποίους διασταυρώνονται. Να κοιτάζουν τα παλιά κτίρια, τα μικρά εκκλησάκια, τα γκράφιτι που παλιρροϊκά κατέκλυσαν τους τοίχους, να κοντοστέκονται και να χαϊδεύουν κάποια γάτα, να δείχνουν με το δείκτη τεντωμένο, να συμβουλεύονται τα gps τους και να αποφασίζουν από ποιο στενό θα κατευθυνθούν – πού; Να φωτογραφίζουν σημεία και στιγμιότυπα αιχμαλωτίζοντας εικόνες ισόβια πια αιχμάλωτες σε ξένα μέρη.
            -Αυτό σου έλεγα, Λάμπρο, συμπληρώνει ο Δίδυμος. Αν το οικείο σου προσφέρει την ασφάλεια, το νέο και το ξένο σου προσφέρουν την ανακάλυψη, τη γνώση, την περιέργεια να μάθεις και να προχωρήσεις, τη χαρά και το συναρπαστικό της κατάκτησης, ακόμα και της οικειοποίησης. Και δείχνοντάς του το ζευγάρι που μάταια προσπαθούσε να συλλαβίσει το όνομα στην ταμπέλα του δρόμου, διαφωνώντας και γελώντας,
            - κοίταξέ τους, του λέει, μέσα σ’ αυτή τη χαρά ζούνε.
            - Ναι, αλλά κι εμείς που τους βλέπουμε, Μπούφο; Μήπως δεν είναι ένας καλός τρόπος να θυμόμαστε να ενεργοποιούμε τις αισθήσεις μας; Να γεμίζουμε απορίες, να γινόμαστε φιλέρευνοι, να ανανεώνουμε τη ματιά μας πάνω στα πράγματα και να ξανανακαλύπτουμε τον κόσμο, τον κόσμο μας; Εμείς γιατί ξεχάσαμε τη φωτογραφική μας στο ντουλάπι σήμερα; Δεν έχουμε να δούμε τίποτα νέο, τίποτα καινούργιο;
            - Δίκιο έχεις, Λάμπρο. Να ξαναγεννιόμαστε κάθε στιγμή, καλό το ζητούμενο. Αλλά, έλα τώρα, συμφώνησε, όχι και στα ντολμαδάκια τα πνιγμένα στην προπαρασκευασμένη κρέμα αυγολέμονου!
            Κι ενώ βγαίνουν σιγά σιγά απ’ τα στενά και αντικρύζουν  ήδη το τζαμί και το κτίριο του σταθμού στην πλατεία, ανακαλούν τα ντολμαδάκια της  μαμάς, στερεοτυπικά υπερεκτιμημένα και εξαγιασμένα στη μνήμη τους και μάλλον όχι πνιγμένα, ως συνήθως,  στο αλάτι.

22 σχόλια:

  1. Τι πάτε να κάνετε κύριε Λι;
    Από το τσιγαρισμένο κρεμμυδάκι, μας πάτε στα ντολμαδάκια, όχι τα ετοιματζίδικα που πάλι καλά και τα δοκιμάζουν οι τουρίστες, αλλά στα δικά μας, τα γνωστά!
    Να φανταστείς έχουμε ένα αμπέλι που τα πουλιά τρώνε τα σταφύλια και εμείς τα φυλλαράκια σε ντολμαδάκια γιαλαντζί, με κουκουνάρι και σταφίδα, να είναι καλά η Κωνστ/πολίτισσα γιαγιά και πεθερά! Έχω μάλιστα και το μηχάνημα που τα τυλίγει τσάκα τσάκα!
    Αυτή την οικειότητα που γεννούν οι γειτονιές, τα φαγητά και μυρωδιές τους, είναι που γεμίζουν τις καρδιές μας με γλύκα και ναι, και με αγάπη!!!
    Με γεύση από δροσερό καρπούζι εύχομαι καλή όρεξη να έχουμε... γενικώς και ειδικώς! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, ε; Δεν το είχα αντιληφθεί, λοιπόν, ότι ο Λι δυο βδομάδες τώρα, παραμένει στην κουζίνα! Ευτυχώς που το επεσήμανες, να πάρω τα μέτρα μου!

      Τώρα, θα πρέπει να πάρω πληροφορίες από κανέναν παραμυθά, πώς γίνεται να ζω μισό χρόνο πουλί μισό άνθρωπος, ώστε να τσιμπάω και τα σταφύλια από το αμπέλι σας αλλά και να απολαμβάνω τα γιαλαντζί της πολίτικης συνταγής..

      Άσε που δεν ήξερα ότι ήσουν και εγγονή της Λωξάντρας!

      ΥΓ. Τελευταία ερώτηση - κρίσιμη, κι ας διαμαρτύρεται το γκρινιάρικο το ξωτικό: Μήπως έχεις και μηχάνημα για τα σπόρια του καρπουζιού; Ή να κοιτάξω στη λαϊκή μου;

      Λοιπόν, όντως, καλή όρεξη να έχουμε - και καλές ορέξεις - , μαγισσούλα μας.

      Διαγραφή
  2. Κάνω κι εγώ το ταξιδάκι μου με αγωνία αν θα μου επιτραπεί η είσοδος ...

    Στάση 1η : Απ’ τους τυχερούς ανθρώπους του εικοστού αιώνα τα αδέρφια, ταξίδεψαν πολύ˙

    Τι γλυκόπικρη αλήθεια ,μπροστά στο ζόρικο προβλεπόμενο μέλλον των νεώτερων και τις ρημαγμένες ζωές εκατομμυρίων άλλων λαών να συνειδητοποιείς επώδυνα πόσο τυχερός υπήρξες ....
    φιόγκος τα συναισθήματα....
    Στάση 2η :
    "να γινόμαστε φιλέρευνοι "
    Δεν ξέρω αν φτιάχνεις ντολμαδάκια αλλά τις λεξούλες τις μαγειρεύεις εκπληκτικά νόστιμα :-))
    Στάση 3η :
    " η φωτογραφική μας στο ντουλάπι "
    Λοιπόν πράγματι ,απο τότε που απέκτησα την μανία της φωτογραφίας νοιώθω οτι "βλέπω" χιλλιάδες πράγματα που πριν θα προσπερνούσα και πως κρατώ οχι(ενδιάμεση στάση ) "εικόνες ισόβια πια αιχμάλωτες σε ξένα μέρη" αλλά ισόβια παράθυρα προς μνήμες ,σκέψεις και αισθήματα.
    Στάση 4η
    "τα ντολμαδάκια της μαμάς, στερεοτυπικά υπερεκτιμημένα ..."
    Μμμμμ μωρ'τι μας λές
    (Κανονικά ! Με το χεράκι στη μέση ... φρυδάκι ανασηκωμένο ... κ.λ.π ;-)

    Στάση 5η (εκτός δρομολογίου )
    Άκου τύλιγμα με μηχάνημα η κυρα μάγισσα .
    Κέλ ντεκαντάνς...
    Εντροπή μανδάμ :D

    Ευχαριστίες για το διπλονόστιμο ταξίδι

    ΥΓ. Στάση μόνιμη : "Να ξαναγεννιόμαστε κάθε στιγμή "
    Μεγάλη βοήθεια οι καλές παρέες ;-)
    Φιλούδιαααααααααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον χρειάζεται να δηλώσω τη σχετική αντιπάθειά μου στα express (μεσονυχτίου και γενικότερα), τα οποία ελαχιστοποιούσαν τις στάσεις και μας στερούσαν αυτή τη γοητεία του συναισθήματος να σταματάς σε ένα σταθμό και να "μυρίζεις" την ατμόσφαιρά του.

      Οπότε, μετά από την ομολογία (την οποία ο ΟΣΕ χρειάζεται να μελετήσει εμβριθώς), μπορώ να πω ότι απόλαυσα το γεμάτο στάσεις ταξίδι σου, ξωτικό ("Ξωτικό"!!Το γράφω και μου φαίνεται ψέματα! Ρε, τι τέρας της τεχνολογίας είσαι εσύ!! Είσαι ακόμα εδώ! που λέει και το άσμα!)

      Τι ωραίες στάσεις, βρε ξωτικούλι!
      Στάση 1η:
      Ναι, γλυκόπικρη η δυνατότητα του ταξιδιού. Είτε κοιτάξεις προς τα πίσω στο χρόνο, είτε μπροστά. Προνομιούχοι του ταξιδιού τα αδέρφια Μαυρίδης. Ακόμα, ίσως, και του ιστορικού χρόνου..
      Στάση 2η
      Ναι; Σ' άρεσε; Μα τι το τόσο όμορφο έχει το "να γινόμαστε";! :-)

      Στάση 3η
      Ο κύριος Λι ευχαριστεί για τη διόρθωση, ή μάλλον τη συμπλήρωση. Σκέφτεται να σας προσλάβει - αρκεί να λύσει το οικονομικό. Τι ωραία το είπατε, ξωτικό, αυτό το"ισόβια παράθυρα προς μνήμες κλπ"! Είστε σίγουρη ότι προτιμάτε να τυλίγετε ντολμαδάκια από λέξεις;

      4η στάση
      Πάλι καλά που δε χρησιμοποιείται πλάστης για την παρασκευή των ντολμάδων. Σιγά μη μου τη χάριζε η μαμά-ξωτικού!

      5η στάση (εκτός δρομολογίου και γενικώς εκτροχιαστήκαμε)
      Ντεκαντάνς η κυρα μάγισσα, μωρέ, που είναι έναν αιώνα μπροστά και μας δείχνει το δρόμο;! Οποία ζηλοτυπία! Εντροπή μανδάμ εσείς! (Άιναφετς, 20% χρεώνω!)

      Και τέλος δεν έχει αυτό το δρομολόγιο. Ξαναγεννιέται την κάθε στιγμή. Να είναι καλά οι καλές παρέες. Άντε, καλή μας μέρα!

      Διαγραφή
  3. Μοσχομύρισε αυγολέμονο. Και μάλιστα σπιτικό όχι βιομηχανοποιημένο. Μαζί με το άρωμα του τσιγαρισμένου κρεμμυδιού. Μας πιάνει ένα γαστρονομικό σοκ. Αλλά το αντέχουμε.
    Το αντέχουμε ακολουθώντας τους διαλόγους του κυρίου Λι και της συνοδείας του όπως και τα φωτογραφικά καρέ των τουριστών.
    Διονύση μου, τα φιλιά μου και την καλησπέρα μου.
    Μια καλή παρέα είναι ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το αντέχεις, Γιάννη, γιατί είναι ηλεκτρονικό. Ο κύριος Λι σκέφτεται, μετά από μια φωτογραφική βόλτα στην Πλάκα, να σε καλέσει για ντολμαδάκια μυρωδάτα και εκ του φυσικού. Εκεί να σε δω, γενναίε μου, άντρα, που το αντέχεις! :-)

      (Πάντως, είδες τη φωτογραφία με τα αμπέλια, ε; Ούτε ένα φύλλο δεν έχει μείνει! Έχουν συλλεγεί όλα για τα ντολμαδάκια. Ας είναι καλά το μηχάνημα που τα τυλίγει - αν και να μην το φωνάζουμε, γιατί κυκλοφορούν και ξωτικά..)
      Γιάννη, ευχαριστώ, καλή σου βδομάδα, καλές δροσούλες που σιγά σγά όλο και περισσότερο τις έχουμε ανάγκη!

      Διαγραφή
  4. Γιατί καλέ μαδάμ Ξωτικένια αν φτιάχνατε συχνά ντολμαδάκια και αν επισκεπτόσαστε το ίδιο συχνά τις λαϊκές ίσως να είχατε προσέξει και το ντομαδοτυλιχτήρι που μάλιστα εστάλη και στη α' Αρμένισα πεθερά στη Γαλλία!!!
    https://www.youtube.com/watch?v=BxqQgHsLXy4

    ΑΦιλιά νοστιμότατα και χρωστούμενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ουάου! Το έχω δει στη λαϊκή, αλλά δεν ήξερα πώς λειτουργούσε πριν δω το κατατοπιστικό βίντεο. Μ' αρέσει, Άιναφετς, που προσήλθες στη δίκη με στοιχεία και τεκμήρια. Οι κατηγορίες θα καταρρεύσουν στη στιγμή! Η ντολμαδομηχανή τώρα δικαιώνεται!! :-)

      Φιλιά - τυλιχτά (άντε, με μηχανάκι..)

      Διαγραφή
  5. Αν δεν έχεις επιχειρήσει να τυλίξεις ντολμαδάκια, δεν έχεις ανακαλύψει και τη χαρά για το "συναρπαστικό της κατάκτησης"... Κανόνας! Θέλει πολλά μυρωδικά, όχι απαραίτητα κιμά και αυγολέμονο, αλλά σίγουρα τέχνη, αγάπη και φωτογραφική μνήμη. Άσε που αυτή
    η επαναλαμβανόμενη χειρονακτική εργασία, ηρεμεί, βοηθάει στη συγκέντρωση, αποβάλλει το άγχος, και ανεβάζει τη διάθεση.
    Μια εικόνα που δεν ξεχάσω ποτέ απ' την πατρίδα μου, είναι η ηλικιωμένη ταβερνιάρισσα σ' ένα σοκάκι της παλιάς πόλης στο Ρέθυμνο, που κάθε απόγευμα, κάτω απ' την κληματαριά της αυλής, ακουμπάει στην ποδιά της μια μεγάλη λεκάνη με τα "πολεμοφόδια" και τυλίγει με υποδειγματική υπομονή και ταχύτητα, ένα τσουκάλι ντολμαδάκια. Γιαλαντζί, όχι με αυγολέμονο και κιμάδες. Κι είναι απ' τα πιο χορταστικά πιάτα στο τέλος της μέρας, σερβιρισμένα με ρακή και παξιμαδάκια.
    Τουτέστιν, η χαρά της ανακάλυψης, μπορεί να κρύβεται και σε οικείες εμπειρίες, που σε όσους διαθέτουν όμως το φιλέρευνο πνεύμα, ανακαλούνται και επαναπροσδιορίζονται.
    Διονύση μου, μακάριοι όσοι φωτογραφίζουν με τη μνήμη της ψυχής τους κι όχι με την ευκολία μιας αυτόματης κάμερας. Θέλει βέβαια "ευρυγώνια" οπτική, καλή μνήμη (όχι σε στικάκι), κι έναν άξιο συνταξιδιώτη σαν τον κ. Λι...
    Άνευ ντολμαδοτυλιχτή, αλλά με άπειρο θαυμασμό στις "μυρωδάτες" κουβέντες σας, σάς καλησπερίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ααα, τι ωραία, σοφή και αποστομωτική εν πολλοίς παρέμβαση, Μαρία! Πάνω που είχε φύγει από τη δίκη αθωωθείσα η κυρία μάγισσα.. Ήταν λες και είχε καθυστερήσει να φτάσει ο υποστηρικτικός φάκελος και τώρα..

      Η φωτογραφική μνήμη, η μνήμη της ψυχής αυτή που χρησιμοποιεί μάτια και ευαισθησία, είναι αυτή στην οποία αναφερόταν και ο κύριος Λι, Μαρία. Αυτή η ικανότητα που μπορεί να εντοπίζει το νέο ακόμα και μέσα στο οικείο, στο γνώριμο. Αυτή η γοητεία που προκύπτει απ' αυτή την ικανότητα.

      Τις προάλλες, μ' αυτή τη φωτογραφική μου μηχανή, αποτύπωνα μια άλλη γιαγιά ρωσίδα, μεσημεριανή ώρα που το μαγαζί είναι άδειο (εκτός από εμάς που ξέμπαρκοι και εκτός συνήθους χρόνου είχαμε καταλήξει εκεί), να τυλίγει στην ολοκάθαρη και ασπρισμένη από το αλεύρι ποδιά της τα μπλινίς, που τα γέμιζε με μικρές ποσότητες κρέατος, ένα ένα, υπομονετικά και επίμονα. Με την υπομονή της ξενιτεμένης και την επιμονή του ανθρώπου που είναι αποφασισμένος να γαντζωθεί στη ζωή, που δεν ξέρει να υποχωρεί και να αφήνεται. Ευτυχώς, υπάρχουν τέτοιες παρουσίες παντού,όχι μόνο στο Ρέθυμνο, και, εκτός από δυνατές νοστιμιές, ξέρουν να δίνουν και δυνατά μαθήματα ζωής.

      Σας χιλιοευχαριστούμε

      Διαγραφή
  6. Παρακαλώ πολύ
    Τα λαϊκάς επισκέπτομαι ανελλειπώς κάθε εβδομάδα (παραθέτω και αποδείξεις ),το μηχάνημα καλώς γνωρίζω αλλά φυσικά δεν το καταδέχομαι μανδάμ. Προτιμώ τα ... "καλλιτεχνήματά μου " με τα μικρότερα δυνατά φυλλαράκια :D
    Ώρες είναι να μας βάλει ο κυρ Λι να κάνουμε διαγωνισμό και να κάθεται να τρώει για να κάνει τον κριτή χαχαααα βρε τι πάθαμε .


    https://cadenza-xotikou.blogspot.com/2009/09/blog-post_11.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τώρα, να πω ότι δε μ' άρεσε η ιδέα του ξωτικού, ψέμα θα είναι! Τι λέω "μ'άρεσε"; Τα σάλια μου έτρεξαν!
      Όσο για τη λαϊκή, επίτρεψέ μου μία παραπομπή κι ας σοβαρεύει λίγο το γελοίον των παρεμβάσεών μου:

      Σαν να διάλεξες, της Κικής Δημουλά:
      Παρασκευή είναι σήμερα θα πάω στη λαϊκή
      να κάνω έναν περίπατο στ' αποκεφαλισμένα περιβόλια
      να δώ την ευωδιά της ρίγανης
      σκλάβα σε ματσάκια.

      Πάω μεσημεράκι που πέφτουν οι τιμές των αξιώσεων
      βρίσκεις το πράσινο εύκολο
      σε φασολάκια κολοκύθια μολόχες και κρινάκια.
      Aκούω εκεί τι θαρρετά εκφράζονται τα δέντρα
      με την κομμένη γλώσσα των καρπών
      ρήτορες σωροί τα πορτοκάλια και τα μήλα
      και παίρνει να ροδίζει λίγη ανάρρωση
      στις κιτρινιάρικες παρειές
      μιας μέσα βουβαμάρας.

      Σπάνια να ψωνίσω. Γιατί εκεί σου λένε διάλεξε.
      Eίναι ευκολία αυτή ή πρόβλημα; Διαλέγεις και μετά
      πώς το σηκώνεις το βάρος το ασήκωτο
      που έχει η εκλογή σου.
      Eνώ εκείνο το έτυχε τι πούπουλο. Στην αρχή.
      Γιατί μετά σε γονατίζουν οι συνέπειες.
      Aσήκωτες κι αυτές. Kατά βάθος είναι σαν να διάλεξες.

      Tο πολύ ν' αγοράσω λίγο χώμα. Όχι για λουλούδια.
      Για εξοικείωση.
      Eκεί δεν έχει διάλεξε. Eκεί με κλειστά τα μάτια.

      Διαγραφή
  7. Ο ντολμάς αυγολέμονο κατακαλόκαιρο με τόση ζέστη δεν είναι η καλύτερη επιλογή. Πέφτει βαρύ το σκόρδο κι αν μετά έχεις και περιήγηση, σκούρα τα πράγματα.
    Προσωπικά μου αρέσει να βλέπω τις έκπληκτες φάτσες των τουριστών. Μάλλον και η δική μου έτσι είναι όταν βγαίνω απ' το καβούκι μου και κοιτάζω τον ήλιο. Το παν είναι όταν κοιτάζει κανείς, να βλέπει, για να νιώθει και μετά να θυμάται αυτά που είδε και ένιωσε. Γιατί κάθε ανάμνηση είναι ένα μικρό οδοιπορικό σε παράλληλο σύμπαν.
    Καλή συνέχεια στις όμορφες και εκπαιδευτικές βόλτες σου κ. Λι
    Περνάμε κι εμείς καλά μαζί σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μην ανησυχείς, Μαρία, θα τα κάνουμε γιαλαντζί και χωρίς αυγολέμονο και σκόρδο. Μια χαρά καλοκαιρινά! Στους τουρίστες οι εστιάτορες μπορεί να έχουν πρεμούρα να τα βάζουν όλα μέσα, μπας και τους ευχαριστήσουν, αλλά δεν έχουν μάλλον σκεφτεί ότι "ουκ εν τω πολλώ το ευ".

      Ο κύριος Λι σας ευχαριστεί και χαίρεται πολύ που περνάτε καλά μαζί του. Να προσέχετε μόνο, μη σας προτείνει να πάρετε τις φωτογραφικές σας και να πάτε κανένα ταξιδάκι να αποτυπώνεται άλλη γη και άλλα μέρη. Θα σας ξεπατώσει στον ποδαρόδρομο (Τουλάχιστον, πάντως, θα φάτε καλά!)

      Καλή σου βδομάδα

      Διαγραφή
  8. Εγώ δε θα μιλήσω για τα ντολμαδάκια, γιατί θα συμφωνήσω με τον αγαπητό Μπούφο μια και με καλύπτει απόλυτα η τελευταία του κουβέντα!
    Καλές βόλτες εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, πράγματι, ωραίο πράγμα να συμφωνείς και να μη χρειάζεται να επαναλαμβάνεις. Οι διαφωνίες είναι το πρόβλημα, Μαρία (κι ας έχουν πότε πότε και τη χάρη τους)!

      Καλές βόλτες και σε σένα. Σε μέρη, σε σκέψεις, σε αισθήσεις - και πάντα με αποτυπωτική διάθεση, ε; :-)

      Διαγραφή
  9. Αχ εμένα δε μου αρέσει το αυγολέμονο. Μου αρέσουν βέβαια τα ντολμαδάκια και τα φτιάχνω κιόλας (κάπου κάπου δεν είναι και για χόρταση).
    Συμφωνώ πως πρέπει να αναγεννιόμαστε κάθε στιγμή και για εμένα δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε. Ακόμα και στην ίδια μας τη πόλη, ακόμα και μια γωνιά που αντικρύζουμε καθημερινά, μπορεί να γίνει κάτι νέο, αν το δούμε αλλιώς. Όλα είναι θέμα οπτικής. Καλή εβδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα, παιδί μου, δεν έχεις καταλάβει πως σ' αυτό το χώρο των λαίμαργων και των καλοφαγάδων δηλώνοντας ότι σου αρέσει να τα φτιάχνεις τα ντολμαδάκια υπονομεύεις τον ελεύθερο χρόνο σου;!
      Λες να αναγεννηθούμε με τα ντολμαδάκια σου - κι ας είναι και χωρίς αυγολέμονο;; :-)

      Καλή βδομάδα και σε σένα!

      Διαγραφή
  10. Κοίτα κουβέντα τα ντολμαδάκια!!! Γύρω από ένα πιάτο χτίζεται η γκρεμίζεται η ειρήνη. Η γαστρονομία έπαιξε καί παίζει σημαντικό ρόλο στις φιλικές διαθέσεις μεταξύ των χωρών αλλά και των απλών ανθρώπων.
    Οι μετακινήσεις των ανθρώπων συνοδεύονται πάντα από το οικείο το δικό τους και το νέο το δικο μας.
    Όπου γής και πατρίς έλεγε ο παππούς μου και ειχε δίκιο. ΟσΌ για την φωτογραφική μνήμη της ψυχής υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους αρκεί να της επιτρέπουν να την εξασκούν γιατί χάνοντας την μαζί της χάνεται και ο πολιτισμός.
    Προσωπικά προτιμώ τα ντολμαδάκια γιαλατζί χειμώνα καλοκαίρι καλή εβδομάδα με πολλά 😅😅😅

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου φαίνεται, Βασιλική, ότι ο παππούς σου είχε λύσει το θέμα του οικείου και του νέου. Το νέον οικείον γι' αυτόν! Μακάρι να είμαστε όλοι έτσι στην προσαρμοστικότητα, είτε μιλάμε για ταξίδια, είτε για σχέσεις, είτε και για φαγητό ακόμα!
      Όσο για τις γαστρονομικές μας προτιμήσεις, τι να πω.. Όποιες κι αν είναι, η τεχνολογία πρέπει να βρει ένα τρόπο να ικανοποιούνται και ηλεκτρονικά, μα πού πήγε τόση γνώση;; :-)

      Πολλά φιλιά! 😅

      Διαγραφή
  11. Ντολμαδάκια! Comfort food που λένε οι Αγγλοσάξωνες. Ένα από τα αγαπημένα μου φαγητά. Τι καλά που θα ήταν να είχα μερικά στις 16 του μήνα που μετακόμιζα... Μέχρι και φωτογραφία θα τα τραβούσα! ����

    ΑπάντησηΔιαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: