Κυριακή 22 Ιουλίου 2018

αδιάκοπα προνόμια


- Διακοπές; Όταν δεν έχω κάτι, τότε πώς να το διακόψω, δάσκαλε; Γιατί να γεμίσω τις μπαταρίες μου, όταν είμαι μόνιμα σβηστός, όταν κανείς δε μου ζητάει να λειτουργήσω; Λοιπόν, όχι. Δε θα πάω. Και γιατί δεν μπορώ και..
            Ο Παλιός Μαθητής, τώρα νέος επιστήμονας και χωρίς αμοιβή από πουθενά, κάθεται μπροστά από το διστακτικά και δειλά κερασμένο, ολοένα και λιγότερο κρύο καφέ του, στης
 συνοικιακής πλατείας το συνηθισμένο καφενείο, που λόγω του κυκλικού του σχήματος αλλά και των συζητήσεων που κάνουν εκεί με τον κύριο Λι το έχουν ονομάσει αστειευόμενοι Φιλοσοφικό Περίπτερο Συνοικίας.
            Ο κ. Λι τον κοιτάζει αποσβολωμένος. Δε βλέπει παράπονο στον τόνο της φωνής του παλιού του μαθητή. Ούτε καμιά οργή να αστράφτει στα μάτια του, καθώς αυτός μεταφέρει τις διαπιστώσεις του. Όσο κι αν ο ίδιος ο Λι να θεωρούσε πως θα μπορούσαν το παράπονο και η οργή να κινητοποιήσουν αντιδράσεις.
            - Καλά, ρε Σωτήρη, και δε σε χαλάει αυτό;
            - Τι να με χαλάει; Και γιατί να σταθώ σ’ αυτό; Και γιατί να με χαλάει αυτό και όχι τόσα άλλα;  Θυμάσαι κάποτε στην τάξη που διαπιστώναμε ότι η ποικιλία προνομίων στον κόσμο είναι τεράστια; Που ο δυτικός περισσότερο κόσμος επινοεί χιλιάδες τρόπους για να κατασκευάζει προνομιούχους;
            - Δηλαδή, λες Σωτήρη, δεν είναι δεδομένες οι διακοπές, ε; Η δυνατότητά τους προνόμιο; ρωτάει τώρα ο Λι ρητορικά, διαπιστωτικά και προβοκατόρικα. Και συνεχίζει:
            - Δεν ξέρω αν πρόλαβες  τα χρόνια που τα ταξίδια γινόντουσαν συναγωνιστικές αφηγήσεις στα τραπέζια των φίλων. Ποιος πήγε πού, φωτογραφίες λόγου και εικόνας, αξιοπερίεργα περιστατικά και συγκρίσεις, άνθρωποι που ξεκινάνε δραπέτες μιας αστικής ρουτίνας και επιστρέφουν δαφνοστεφείς Μάρκο Πόλο και ξεδιψασμένοι Μαγγελάνοι. Ο χρόνος ανάμεσα στα ταξίδια κατέληγε να είναι διάλειμμα, προσωρινή διακοπή των διακοπών, χρόνος απολογισμού του προηγούμενου και προετοιμασίας του επόμενου.
            - Ναι, όμως και τότε υπήρχαν μετανάστες, πρόσφυγες, πόλεμοι εμφύλιοι και άλλοι, άνθρωποι τσακισμένοι, ερείπια με ψυχή και ανάγκες, έτσι δεν είναι;
            - Ναι, έτσι είναι, βέβαια, όμως το λαμπερό περιτύλιγμα της εποχής θάμπωνε˙ το αεικίνητο περιθώριο λειτουργούσε στο χώρο του αοράτου˙ η Ιστορία είχε δουλειά να αποδομεί ιδεολογίες και αξίες κι οι άνθρωποι να κουβεντιάζουν τις διακοπές τους.
            - Ε, τώρα που μας έρριξε από τον ψηλό θρόνο η Ιστορία, ας χτίσουμε άλλες ιδεολογίες και αξίες. Εμείς. Εμείς δεν είμαστε το μεγαλύτερο κομμάτι της Ιστορίας; Κι αυτό στην τάξη δεν το λέγαμε;
              Ασυναίσθητα ο κύριος Λι ρίχνει το βλέμμα του γύρω˙ στην πλατεία, στα παγκάκια, στις πολυκατοικίες της γειτονιάς, στα μπαλκόνια. Κοντά Αύγουστος, η μεγαλούπολη βράζει αμήχανη στην προσφορά δροσιάς, άνθρωποι αδιάκοποι, αδιάκοπα γαντζωμένοι πάνω της, επινοούν ένα ακόμα απόγεμα, το προχωράνε όπως μπορούν. «Εμείς είμαστε το μεγαλύτερο κομμάτι της Ιστορίας», θυμάται τα λόγια του στην τάξη – εμπνευστικά τα ήθελε να είναι – και παλεύει τώρα κι ο ίδιος να εμπνευστεί απ’ αυτά, καθώς ο συνδυασμός τους με την εικόνα αυτής της στιγμής μπορεί και να γίνει επικίνδυνα ειρωνικός.
            Το κινητό του Σωτήρη δονείται πάνω στο τραπέζι, ο μικρός το σηκώνει και μιλάει. Δυσκολεύεται. Δεν ακούει καλά. «Δε σ’ ακούω καλά, ρε συ, πες μου πάλι.. Δε σ’ ακούω, γαμώτο, κάνει διακοπές»
            Χαμογελάει ο Λι.  «Φτάσαμε ο μαθητής μου να μην κάνει διακοπές και το τηλέφωνό του να κάνει!», συλλογίζεται και
            - Από το κακό στο χειρότερο πάει ο καπιταλισμός, Σωτηράκη, του παρατηρεί γελώντας, καθώς αυτός κλείνει συχγυσμένος το τηλέφωνο και  κοιτάζει τον παλιό του δάσκαλο απορημένος.

18 σχόλια:

  1. Κααληημέεεεερααααααα
    (με...ξωτικό πάθος και μην ξανακούσω χαχαμάρες για το πληκτρολόγιο εε :D )

    Ωραία έμπνευση σου έδωσε η μαγισσούλα μας μου φαίνεται και είπες να συνεχίσουμε εδώ την κουβέντα περί δράσης vs αντίδρασης .

    "Όσο κι αν ο ίδιος ο Λι να θεωρούσε πως θα μπορούσαν το παράπονο και η οργή να κινητοποιήσουν αντιδράσεις."

    Λές να βγούν σοφότερα αυτά τα παιδιά και ν'αναλάβουν ουσιαστική δράση αντί να εκτονώνονται σε θυμικές αντιδράσεις ,συχνά ατελέσφορες και ενίοτε καταστροφικές ;
    Ζω μ'αυτήν την ελπίδα πάντως .

    Έχει ... πλάκα πάντως όταν (μας πιάνει ηττοπάθεια και νομίζουμε πως )οι διάφορες σοφίες που έχουμε πεί έρχονται και μας βγάζουν την γλώσσα ή μας ρίχνουν σφαλιάρες .

    Τίποτα όμως δεν ακυρώνει τα λόγια που με αγάπη , ειλικρίνεια και εμπνευστική πρόθεση ειπώθηκαν . Απλώς είναι σποράκια που ακολουθώντας εξελικτικούς νόμους δίνουν νέα φυτά , αλλιώτικα μεν αλλά δυνατά και ικανά για νέους κόσμους που εμείς δεν φανταζόμαστε ...

    Φιλιά γλυκά χωρίς ...διακοπές απ'την αγάπη και την φιλοσοφική αναζήτηση .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα,ξωτικούλι, ούτε κι από τα μεστά, ουσιαστικά και εμβριθή σου σχόλια κάνεις διακοπές βλέπω, ε;

      Αλήθεια, η εξέλιξη - που λίγο την καταλαβαίνουμε εμείς, προϊόντα ενός άλλου κόσμου - δημιουργεί νέα δεδομένα, τα οποία οι νέοι, πιο προσαρμοστικοί εκ των πραγμάτων, μπορούν να τα επεξεργάζονται αποτελεσματικότερα. Ακόμα κι αν ακουμπάνε στις αποτυχημένες "σοφίες" μας. Νιώθω κι εγώ πως είναι πιο ανθεκτικοί, προσγειωμένοι, λιγότερο ευάλωτοι στις θυμικές αντιδράσεις των οποίων θύματα πολλές φορές πέφταμε εμείς. Και αρκετές φορές βλέπεις ουσιαστική δράση που (μας) εκπλήσσει.

      Περιστατικό - μια και έλεγες για τις θυμικές μας αντιδράσεις αλλά και για τις σφαλιάρες: Φίλη συμφοιτήτρια τότε, πολιτικοποιημένη, δραστήρια και συμμετοχική, έχει πάει σε μια διαδήλωση το πρωί και το απόγεμα επιστρέφει ενθουσιασμένη (από τον εαυτό τη κι από την ογκώδη φοιτητική πορεία). "Του δώσαμε και κατάλαβε", μας είπε. "Θα τον πάρουν σίγουρα πίσω το νόμο". Δε θυμάμαι πώς το έφερε η κουβέντα και συνειδητοποίησε ότι όλο το πρωί, αντί να φωνάζει "κάτω τα ημίμετρα", φώναζε "κάτω τα ημίπεδα". Αλλά δεν είχε και πολλή σημασία.Μάλλον η θυμική αντίδραση, που λες κι εσύ, είχε νόημα..

      Τα (αδιάκοπα κι αυτά) φιλιά μας

      Διαγραφή
  2. Πολύ καλή μας μέρα!
    Και να ήθελα να ξεγλιστρήσω τώρα πια είναι αδύνατο ούτε καν να παραστήσω την "υπέρ άνω" (ποιών άνω!)δεν μπορώ!
    Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου, που επέλεξα να μη κάνω διακοπές, δια-κοπές από τι;
    Έχει κάποια "συνέχεια" η ζωή μας κύριε Λι, ώστε να χρειάζεται διακοπή;
    Μα τι λέω, κάνω διακοπή στην συνήθεια μιας ζωής διακοπών... μα ναι, πώς θα λειτουργήσουν ξενοδοχεία και καράβια!!!
    Ξέρεις κύριε Λι, καθώς έγραφα το είδα!
    Και ξέρεις πως όταν κανείς "βλέπει" αυτό φέρνει χαρά!
    Ευχαριστώ, και καλή διακοπή, όπως τη νοιώθει η καρδούλα του καθενός! :)
    Και ένα άσμα δια-κοπών σταλμένο με ΑΦιλιά και αγάπη!

    https://www.youtube.com/watch?v=e3lYlq_p6hY

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα στην προσωποποίηση της δροσιάς (και) με τη μουσική του Vangelis.
      Ναι, μπορούμε να το δούμε κι έτσι: έχει τέτοια ποικιλία η ζωή, τέτοια ασυνέχεια, πού από τι να διακόψουμε; Βέβαια, λέμε, λέμε, αλλά λίγη άτιμη θαλασσίτσα ποτέ δε μας πέφτει άσχημη, ούτε και, μέρες που 'ναι, η δροσούλα του βουνού.
      Άλλωστε εκεί σίγουρα "βλέπουμε" καλύτερα, ανοίγουμε κεραίες και αισθήσεις και υποδεχόμαστε τα πάντα πανηγυρικά..
      Και πόσο όμορφο να "βλέπουμε" ανεξαρτήτως διακοπών, ε;

      Καλή βδομάδα, Άιναφετς - σίγουρα κάτι καλό θα'χεις κατά νου :-)

      Διαγραφή
  3. Καλημερίζω τον Εξαίρετο Κύριο Λι.
    Αφήνομαι στις σκέψεις του, τον ψυχισμό του, τη διαλεκτική του, τα συναισθήματά του και συνάμα τα ερωτήματά του που είναι πολλά και ποικίλα.
    Ο Κύριος Λι έχει έναν κινηματογραφικό τρόπο γραφής και ξέρεις ότι αυτό κινητοποιεί τις ευαίσθητες χορδές μου. Την λατρεύω αυτή τη γραφή και την απολαμβάνω.
    Να είσαι καλά Διονύση, απ την καρδιά μου σε ευχαριστώ για αυτό που μας χαρίζεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πιο κόκκινος κι από τον Γκεβάρα στο σηματάκι σου έχει γίνει ο Λι, βρε Γιάννη, με τα καλά σου λόγια! :-)
      Τολμώ να πω ότι τα ερωτήματα είναι "πολλά και ποικίλα", γιατί ξέρει ο ίδιος ότι εδώ θα βρουν πεδίο για ανατροφοδότηση, κριτική επεξεργασία, κουβέντα κι αυτό, αυτή την ικανοποίηση και χαρά τα χρωστάει σε σας.

      Να 'σαι καλά κι εσύ, Γιάννη, να απολαμβάνεις εικόνες - κινηματογραφικές, φωτογραφικές, φυσικές.

      Διαγραφή
  4. Προσωπικά, τις διακοπές τις αντιλαμβάνομαι ως μια ψευδαίσθηση ελευθερίας. Μπορείς να κάνεις οτιδήποτε άλλο εκτός από διακοπές αλλά εσύ αποφασίζεις τη δεδομένη στιγμή να κάνεις διακοπές. Γυρίζεις το διακόπτη του μυαλού, του ηλεκτρικού, του νερού και φεύγεις. Για πού; Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει που φεύγεις. Ο Σωτήρης, ο παλιός μαθητής, έχει παραιτηθεί. Η φυγή των διακοπών δεν του λέει τίποτα αφού δεν νιώθει πως ανήκει κάπου. Το σύστημα τον κρατάει στο περιθώριο με κερασμένους καφέδες.
    Κι αυτό, είναι ειρωνεία!
    Καλό απόγευμα με δροσούλες :)

    Υ.Γ. Πολύ μου άρεσαν οι φωτογραφίες που μετατρέπουν το απλό ποτήρι σε καλειδοσκόπιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Μαρία. Συμφωνώ απολύτως για τις διακοπές. Για την παραίτηση του Σωτηράκη δεν είμαι σίγουρος. Μπορεί και να είναι. Μπορεί και να είναι ένα είδος άμυνας, αποδοχής μιας πραγματικότητας καθόλου ευνοϊκή για τ άτομα που βρίσκονται σε συναφή με τη δική του θέση, να είναι προσαρμογή σε κάποια δεδομένα και απαραίτητη αναθεώρηση δεδομένων. Ομολογώ πως αδυνατώ, από τη δική μου θέση, να καταλάβω πολύ καλά μια τέτοια στάση.

      Οι δυο φωτογραφίες είχα τη φιλοδοξία να δείξουν την προοδευτική απώλεια δροσιάς του ποτηριού. Στο ένα η φρεσκάδα, στο άλλο όχι, και στο μεταξύ αλλάζει και η οπτική γωνία που εμφανίζουν τα πράγματα από πίσω (Λέμε, τώρα!)

      Ευχαριστούμε για τις δροσούλες, τις έχουμε ανάγκη! Φιλιά.

      Διαγραφή
  5. Πόσο φιλοσοφημένη κι αυτή η βόλτα με τον κ. Λι και τον παλιό του μαθητή! Κι ο επίλογος με το κινητό, ευρηματικότατος Διονύση! Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. .. Ευρηματικότατος, ε; Λες να με κρατήσει το αφεντικό, τελικά; (Εκτός από άλλα είναι και αλλοπρόσαλλος ο καπιταλισμός, βλέπεις! )

      Πολλά φιλιά,Μαρία :-)

      Διαγραφή
  6. Ακόμα και το κινητό διακοπές κάνει 😄 πόσο πιο πολύ
    εμείς; Οι διακοπές δεν είναι μόνο τα ταξίδια, διακοπές είναι οτιδήποτε έχει σχέση με αυτό που κάνεις τώρα. Γυρνώντας τον διακόπτη αποφορτίζομαι
    για λίγο και χάνομαι στα δικά μου θέλω.
    Είμαστε κομμάτι της ιστορίας που μεταξύ μας κι αυτη διακοπές κάνει 😄😄
    Καλή εβδομάδα Διονύση η φώτο δική σου; Μου αρέσει
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Βασιλική!
      Μια χαρά τα λες , μου φαίνεται, για το διακόπτη και την αποφόρτιση. Καμιά φορά, βέβαια, εγώ χάνω το διακόπτη ("πού είναι; πού είναι;"), όσο για τα δικά μου θέλω, αυτά είναι ζωηρούλια και καταφέρνουν να χαθούν ακόμα και μόνα τους..Χαίρομαι που μπορείς να το κάνεις εύκολα, αλήθεια, το θεωρώ δύναμη.

      Λες, να μας έχει στείλει η Ιστορία, όπως λέει και το τραγούδι, για χαμόμηλο; (https://www.youtube.com/watch?v=D9izeYmwMcQ)
      Άλλο τεράστιο θέμα κι αυτό..

      Ναι, προσπαθώ να βάζω φωτογραφίες δικές μου, αν και διεκδικεί και ο κύριος Λι την πατρότητα και γινόμαστε μύλος. Ήθελα να φαίνεται, όπως έλεγα και στη Μαρία Γ., ο "ολοένα και λιγότερο κρύος" καφές του παλιού μαθητή, καθώς προϋπόθεση για όλα αυτά που συζητάμε και δε συζητάμε είναι να εκτιμάμε τη φρεσκάδα, το λίγο χρόνο που αυτή, περαστική, μας προσφέρεται :-)

      Καλή βδομάδα και σε σένα.

      Διαγραφή
  7. "Διακοπές; Όταν δεν έχω κάτι, τότε πώς να το διακόψω, δάσκαλε;"

    Διονύση μου, όταν έχουμε χάσει το νόημα και στα παραμικρά, στα πιο πολύτιμα, όταν χάνουμε την πραγματική ομορφιά της ζωής -και δε φταίμε εμείς, ένα ολοκληρο συστημα μας πολεμά και μας καταδιώκει, για να πετύχουμε πράγματα, στατιστικές, αριθμούς ενώ ταυτόχρονα μας κόβει το δρόμο- τότε τι να λέμε.

    Κανονικά, σε μια άλλη ευτυχής διάσταση, ακριβώς εκείνη για την οποία δημιουργήθηκε ο άνθρωπος, δε θα έπρεπε να ανυπομονεί για τις διακοπές. Θα έπρεπε να ήταν ευτυχισμένος από την εργασία του, από την πόλη του, από το περιβάλλον του, που θα το προστάτευε με την ίδια του τη ζωή και θα το σεβόταν -γιατί ΕΙΝΑΙ η ίδια του η ζωή- και να είχε τον απαραίτητο χρόνο για να ταξιδεύει και να γεμίζει με γνώση τον εαυτό του. Θα έπρεπε να ήταν επιδοτούμενη η γνώση, το θέατρο, και το ταξίδι. Αχ πόσο αστεία ακούγονται όλα αυτά ε; Εντελώς εκτός τόπου και χρόνου. Χάσαμε το δρόμο μας. Όχι στην Ελλάδα, παντού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Roadartist μου! Είναι δύσκολο, όταν συμφωνείς, να απαντάς σε σχόλιο..Μπορεί να ακούγεται λίγο απρόσωπο το "ένα ολόκληρο σύστημα μας πολεμά" κλπ, όμως κι εγώ έτσι το νιώθω. Στην πορεία μου μέσα από την εκπαίδευση, το νευραλγικότερο τομέα για όλα αυτά που αναφέρεις στη δεύτερή σου παράγραφο, βλέπω ότι πάαρα πολλά πράγματα που δεν απαιτούσαν χρηματοβόρες τομές, απλά πράγματα, δε γινόντουσαν και δε γίνονται.Έβλεπα και βλέπω την εκπαίδευση να είναι στη βάση της αλλαγής όλου αυτού και είναι τόσο απογοητευτικό, όταν περνάνε τα χρόνια και η αδιαφορία για τη λειτουργία της συνεχίζεται απρόσκοπτα από κάθε, μα κάθε, κυβέρνηση. Παντού μπορεί να υπάρχουν προβλήματα, στην Ελλάδα, νομίζω,στο πεδίο του πολιτισμού, υπάρχουν πολύ περισσότερα.
      Σταματάω. Έχω κάνει συμφωνία με τον εαυτό μου να μη στέκομαι σε αρνητικές διαπιστώσεις, αν δεν έχω κάνει να προτείνω ή να πράττω. Κι όπως βλέπεις, εγώ πρώτος το αθετώ..
      Φιλιά.

      Διαγραφή
  8. Διακοπές... Το αν θα τις κάνουμε, θέμα ανάγκης κι όχι μόδας. Το πότε θα τις κάνουμε θέμα επιλογή κι όχι επιβολής. Και γιατί πρέπει να έχεις κάτι, για να το διακόψεις; Τάχα όλοι δεν αξίζουμε να κάνουμε διακοπές; Κι ας είναι και στην πόλη που μένουμε ή ακόμα και στο μυαλό καμιά φορά (σαν αποδράσεις). Ε και αν δεν θέλεις, δεν χάλασε κι ο κόσμος, βρε αδερφέ!
    Εγώ πάντως θέλω, αλλά δυσκολάκι για τώρα. Ώρα καλή και σε όσους διακόψουν και σε όσους δεν...
    Φιλιά πολλά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωραία, Φακίδα, θα σε συστήσω στο Σωτηράκη, να του τα πεις. Έχει κάποια πίκρα, είναι αλήθεια, και τα λέει όλα αυτά, αλλά, κυρίως, έχει οικονομική αδυναμία, για να κάνει διακοπές όχι μεταφορικές (μυαλού κλπ) ή στην πόλη του (αλλάζουμε μάτια, συνήθειες), αλλά αυτές που τον έμαθαν να πιστεύει ότι είναι.
      Αυτό το "για τώρα", όσον αφορά στην περίπτωσή σου, μου άρεσε. Και δημιουργική σε βλέπω και αποφασισμένη να τις κάνεις! Πάμεεεεεεε!

      Καλή αρχή στη νέα σου κατάσταση, σου είπα;;

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ για τις ευχές. Πάντα ευπρόσδεκτες και πάντα χρήσιμες! :)
      Επίσης παραπάνω ένα ς το 'σκασε από μια Γενική κι αποφάσισε να πάει... διακοπές! Είδες τι κάνεις; :p

      Διαγραφή
  9. Δεν είναι χαμένη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας η εποχή που οι άνθρωποι δούλευαν κάθε μέρα της εβδομάδας, κάθε εβδομάδα του χρόνου. Δεν είναι μακριά οι περιοχές του πλανήτη μας, που ακόμα συμβαίνει.
    Οι διακοπές με την έννοια που τις γνωρίζουμε στην κοινωνία μας δεν είναι δεδομένες για πολλούς συνανθρώπους μας και αυτό θα έπρεπε να μας στεναχωρεί. Η εναλλαγή, η διαφορετικότητα, η αλλαγή παραστάσεων ή έστω οπτικής γωνίας είναι απαραίτητες διαδικασίες αναστοχασμού και ανακατεύθυνσης για εξισορροπημένη προσωπικότητα και ζωή. Με τις ταχύτητες που ζούμε είναι αναγκαίο το διάλειμμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: