Κυριακή 26 Αυγούστου 2018

komorebi


Κάθησαν στο εναλλακτικό καφενείο. Δεν είναι το όνομά του αυτό, ο κύριος Λι το λέει έτσι, με τη συνήθη κριτική διάθεση.
            Κι εκεί συνέβη το απρόσμενο˙ το αντίστροφο απ’ αυτό που θα χαρακτήριζε κανείς λογικό: Δεν ήταν το Νησί αυτό που αποτελούσε το σκηνικό για τη συνάντησή τους, που διαμόρφωνε την εικόνα και τους όρους στην ανάμνηση που χτιζόταν εκείνη την ώρα˙ ήταν αυτοί οι ίδιοι, η ίδια τους η συνάντηση, που διαμόρφωναν την εικόνα του Νησιού˙ ήταν η ατμόσφαιρα που ανάβλυζε από μέσα τους και μεταξύ τους, που χάριζε ιδιαιτερότητα και χαρακτήρα στο εναλλακτικό καφενείο, στο πρωινό, στον αύγουστο, στο νησί.
             Ήξερε ο κύριος Λι, ένιωθε, ότι εκείνο που θα μείνει απ’ αυτό το πρωινό δε θα είναι τα γεγονότα, αλλά ακριβώς αυτό που φαίνεται πως δε συμβαίνει – και πως γι’ αυτό δεν περιγράφεται και εύκολα. Η φιλόξενη σκιά της μουριάς και το ελάχιστο φως που γλιστράει μέσα από το φύλλωμά της, το ράθυμο, αγουροξυπνημένο πρωινό καθώς πάει να ρίξει λίγο νερό στο πρόσωπό του, δυο χαμένοι στα στενά τουρίστες που κοιτάζουν δεξιά αριστερά, η μυρωδιά ενός διεκπεραιωτικού τοστ, η επανάληψη του μικρού κουταλιού που στριφογυρνάει στο φλυτζάνι, η εύθραυστη περαστική πεταλούδα, το κλάμα ενός αόρατου μωρού που διαπερνά τις κλειστές πράσινες γρίλλιες, ο ξεφλουδισμένος σοβάς στον απέναντι τοίχο, η υποψία της θάλασσας που στέλνει την υγρασία της,
            όλα αυτά και τόσα άλλα δυσπερίγραπτα αποκτούν αξία συνθετικών στοιχείων κατασκευής μιας ανάμνησης βουτηγμένης στη συγκίνηση, καθώς περνούν από το ολοζώντανο φίλτρο της συνάντησης του κυρίου Λι και της Μαντώς, καθώς διυλίζονται από την ίδια τους τη  διάθεση, αυτή τη διάθεση που έντυσε  τούτο το πρωινό με νόημα. Ένα πρωινό που θα έλεγε κανείς, κάνοντας λάθος, ότι δε συνέβη τίποτα.

            Καλοί φίλοι σημαίνει και κοινή αντίληψη, ίσως. Οπότε:
            - Πάει η ξενάγηση στο Μουσείο, Λάμπρο, ε; - η Μαντώ.
            - Ναι, δυστυχώς ή ευτυχώς. Μας επιβλήθηκε η ξενάγηση στο παρελθόν και στο παρόν μας, φιλενάδα – ο κύριος Λι.
            - Δεν πειράζει, ωραία είναι εδώ – η Μαντώ, συνοψίζοντας απλά όλα τα παραπάνω. Κι η ματιά της στάθηκε στα αδύναμα ίχνη που άφηναν στον πεζόδρομο οι αχτίδες του ήλιου που κατάφερναν και διαπερνούσαν το παχύ φύλλωμα της μουριάς.
            - Komorebi, είπε.
            - Ε;
            - Μια γιαπωνέζικη λέξη είναι, «αμετάφραστη», πολύ όμορφη. Σημαίνει ακριβώς αυτό: το φως του ήλιου που περνά μέσα από το φύλλωμα του δέντρου.
            Μετά από λίγες μέρες ένα μέιλ της Μαντώς σταλμένο από την Πάρο έφτασε στον κύριο Λι. Ένα μέιλ που του θύμισε την εύθραυστη, περαστική πεταλούδα του εναλλακτικού καφενείου.  Κάτω από μια φωτογραφία βγαλμένη στην «κοιλάδα των πεταλούδων», λίγα χιλιόμετρα έξω από την Παροικιά, έγραφε: « Οι φωνές και τα σφυρίγματα τις αναστατώνουν και πετούν εδώ κι εκεί, ενώ θα έπρεπε να φυλάξουν την ενέργεια αυτή για το ταξίδι που τις περιμένει.»
            Τι φωλιάζει μέσα στις αναμνήσεις των πρωινών μας;


σημείωση: η τελευταία φωτογραφία είναι της (πραγματικής) Μαντώς  :-)

15 σχόλια:

  1. Το φως του ήλιου που διαφαίνεται μέσα από το φύλλωμα της μουριάς, το φως της ελπίδας που διαφαίνεται μέσα από το πυκνό σκοτάδι...
    Komorebi θα λέμε και θα ξέρουμε ότι αυτό, το φως,υπάρχει...
    Κάπου διάβασα τώρα τελευταία ότι αν σε μια γλώσσα μιλάμε συχνά για κάτι, για παράδειγμα ένα συγκεκριμένο ηχο από το θρόισμα των φύλλων συγκεκριμένου δέντρου τότε θα υπάρξει ως δια μαγείας μια λέξη για αυτό.
    Ας βάλουμε λοιπόν το komorebi στο λεξιλόγιο μας και ας το αναζητούμε γύρω μας για να μας φωτίζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μ' αρέσει η αισιόδοξη ματιά σου, Μοσχούλα, πολύ μ' αρέσει! Αλλά και η δυναμική σου στάση ("Θα επιβάλουμε στη γλώσσα τις λέξεις της"!) Είσαι σκέτο μάθημα για τους διστακτικούς, αναποφάσιστους, ηττοπαθείς, παθητικούς.
      Έχεις δίκιο, πάντως. Μ' αρέσει κι εμένα η ιδέα ότι αυτό το λιγοστό φως, σιωπηλά και ανεπαίσθητα, έχει διαπεράσει το τοίχωμα των φύλλων και δηλώνει την παρουσία του: " Είμαι εδώ, τα κατάφερα, μπορείς κι εσύ!"
      Φιλιά, Μοσχούλα

      Διαγραφή
  2. Αναρωτιέμαι αν τελικά χρειάζονται "διάφορα" σε μια συνάντηση για να μείνει αυτή η γλυκιά γεύση της βαθιάς επικοινωνίας.
    Τώρα, αν ο κύριος Λι συναντούσε τη Μαντώ σε κάποιο "εναλλακτικό" καφενείο στη τσιμεντούπολη, θα ήταν ίδια η ανάμνηση;
    Πώς θα μιλούσαν για το komorebi αν δεν υπήρχε η μουριά και "οι αχτίδες του ήλιου που κατάφερναν και διαπερνούσαν το παχύ φύλλωμα της μουριάς"..."Δεν ήταν το Νησί... ήταν αυτοί οι ίδιοι, η ίδια τους η συνάντηση, που διαμόρφωναν την εικόνα του Νησιού"...και όλο αυτό τον Αύγουστο και σε διακοπές.
    Η επικοινωνία μεταξύ μας, μπορεί να χρειάζεται και να παίζει ρόλο και το κατάλληλο σκηνικό αλλά μπορεί και σκηνικό να είναι τα αισθήματα που πλαισιώνουν δυο άτομα όταν συναντιόνται.

    Αληθινά ΑΦιλιά και ας αφήσουμε την ζεστασιά που αφήνει μια γλυκιά επικοινωνία όταν αγγίζει τη καρδιά μας και ας είναι και διαδικτυακή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μου Άιναφετς, παρόλο που κι εγώ θεωρώ ότι είναι αμφίδρομη, διαδραστική η σχέση ανάμεσα στο περιβάλλον και ..ημών των ιδίων, τείνω να δίνω προτεραιότητα στο δικό μας φορτίο ενέργειας. Όχι, δε θα ήταν ίδια, αν βλεπόντουσαν σε ένα καφενείο της Αθήνας το χειμώνα. Θα τους περιέβαλλαν άλλα ερεθίσματα και άλλα στοιχεία. Αλλά, αν η διάθεσή τους για τη συνάντηση θα ήταν το ίδιο ζωντανή και πλούσια, πάλι θα ήταν αυτοί που θα δημιουργούσαν μια ανάλογα δυνατή ανάμνηση. Κι ας έλειπε το .. komorebi. Να το πω αλλιώς: Θα νοηματοδοτούσαν το συγκεκριμένο καφενείο που θα είχαν καθήσει, θα σήμαινε πια αυτό κάτι γι' αυτούς.
      Αλλά, ας σταματήσω την αμπελοφιλοσοφία, γιατί είμαστε και σε δημόσιο χώρο και εκτιθέμεθα, ε;

      Σας στέλνουμε τα ανταποδοτικά φιλιά μας.

      Διαγραφή
  3. Υπάρχουν συναισθήματα που δεν περιγράφονται; Νομίζω ναι.Είναι εκείνα που ενώ ξεκινούν ως ένα στην πορεία γίνονται πολλά έτσι που στο τέλος αναρωτιέσαι και λες τί νιώθω τώρα; Ανακατεμένα, αδιαχώριστα, αλλά ένα όμως, διογκωμένο τεράστιο που σε κατακλύζει.
    Έτσι με έκανες να νιώσω σήμερα κ. Λι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό που περιγράφεις, Μαρία, είναι ίσως από τα"δυσπερίγραπτα" που έλεγε και ο κύριος Λι στο κείμενό του. Μια συνολική συναισθηματική κατάσταση που δημιουργείται ποιος ξέρει από ποια και πόσα μικρότερα συναισθηματικά στοιχεία. Και που άντε να την ονομάσεις!
      Πάντως, αν ο κ. Λι κατάφερε να προκαλέσει συναισθήματα, τότε δηλώνει πανευτυχής!
      Πολλά φιλιά, Μαρία.

      Διαγραφή
  4. Έφυγα φουριόζος στην Παροικιά. Με πήρε μαζί της η Μαντώ. Εκεί στις "Πεταλούδες". Σε ένα ταξίδι μετά από 20 περίπου χρόνια. Για να δω ξανά το εύθραυστο της πεταλούδας.
    Και έκατσα και εγώ εκεί σιμά στο εναλλακτικό καφενείο. Στον παχύ ίσκιο της μουριάς να φαντασιώνομαι τις στροφές που κάνει το ασημένιο κουταλάκι πάνω στα κρυστάλλινο πιατάκι με το γλυκό.
    Και να αφουγκράζομαι και εγώ την κουβέντα σε άναρχο χρόνο.
    Όλη μου τη χαρά και τα συναισθήματα σου στέλνω κύριε Λι εκεί κοντά σας.
    Ευγνώμων για την ομορφιά που μου χαρίζεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μπορεί να φαίνεται, Γιάννη, ανταποδοτική φιλοφρόνηση,αλλά δεν είναι. Με το μεγαλόψυχο τρόπο σου και λόγο σου χαρίζει κι εσύ ομορφιά, η οποία και βέβαια πλουτίζει την ψυχή και τη ματιά του κ.Λι. Κυκλοφορούν τα συναισθήματα, λοιπόν - κι αν αράζουν και σε κανένα ωραίο καφενεδάκι, ακόμα καλύτερα!
    Καλή βδομάδα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καταλαβαίνετε ότι λατρεύω τις ξένες γλώσσες και ρουφάω πληροφορίες ακόμα και για γλώσσες που δε μιλάω! (Δε ξέρεις σε ποιο παιχνίδι γνώσεων θα σου χρειαστούν χαχα).
    Τι όμορφη λέξη, πολύ χάρηκα που την έμαθα.
    Τι ιδιαίτερη που είναι η ουσιαστική επικοινωνία. Δεν έχει σημασία που λαμβάνει χώρα, αλλά κι αυτές οι λεπτομέρειες, συντροφεύουν, αν όχι σχηματίζουν την ανάμνηση.
    Καλώς βρισκόμαστε και πάλι Διονύση στις διαδικτυακές μας συναντήσεις. Καλή βδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα, η (πραγματική, είπαμε!) Μαντώ, μου έστειλε μερικές επιλογές της λέξεων από έναν κατάλογο με λέξεις των οποίων δεν υπάρχει μετάφραση σε άλλες γλώσσες. Απόλαυσέ τον εδώ:
      https://thoughtcatalog.com/katie-mather/2015/07/45-beautiful-untranslatable-words-that-describe-exactly-how-youre-feeling/

      Και, βέβαια, επικοινωνία ίμπερ άλλες! Είτε πραγματική (ε, καλύτερα..) είτε διαδικτυακή.

      Καλώς ήρθες στα λημέρια! :-)

      Διαγραφή
  7. Κεραστήκαμε κι εμείς λίγη απ' τη μαγεία της σκέψης του κ. Λι, που ακόμα και το "διεκπεραιωτικό τοστ", το ντύνει με συναίσθημα. Τι ωραία περιγραφή Διονύση!
    Fika στην Σουηδική (απ' τις λέξεις που μας έστειλες), νομίζω πως εκφράζει απόλυτα αυτό που μας προσφέρεις μέσω του κ. Λι. Ανάσες πολύτιμες στην καθημερινότητά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χα! ..Digital fika, θα λέγαμε! Ωραίες δεν είναι αυτές οι "ακαταχώρητες" λέξεις, Μαρία; Και υπάρχουν και τόσες άλλες!

    Ελπίζω η καθημερινότητά σας, με ή χωρίς φίκα (εύχομαι, δηλαδή "με", και μάλιστα πολλών ειδών) να έχει απαλυνθεί λιγάκι σε σχέση με κάποια βάρη. Και στο εύχομαι, Μαρία.

    Καλό απόγεμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Komorebi!! Πολύ όμορφη λέξη. Όπως το φως του ήλιου περνά μέσα από τα φυλλώματα του δέντρου έτσι και τα δικά μας συναισθήματα πολλές φορές διαπερνούν τις όποιες ανησυχίες μας κατακλύζουν και καλύπτουν τα πάντα. Οι πιο όμορφες στιγμές είναι να είσαι με φίλους και να μη χρειάζεται να κάνεις ή να λες κάτι...
    Η ζωή είναι τελικά τι κατορθώνουμε να νοιώσουμε την κάθε στιγμή...
    Καλώς σε βρήκα και στο σπιτικό σου Διονύση
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γεια σου, Άννα, καλώς να μας βρει ο Σεπτέμβρης!
    Ναι, ωραία λέξη. Μ' αρέσουν οι λέξεις που για να υπάρξουν προϋποθέτουν μια παρατήρηση και σκέψη. Το φως που διαπερνά το φύλλωμα είναι ένα συγκεκριμένο φως που, πράγματι, βολεύει πολύ για αισιόδοξους συμβολισμούς.
    Ακόμα κι αυτό που λες, η συντροφιά του καλού φίλου, ένα komorebi δεν είναι;
    (Λες να επινοήσουμε και ο ελληνικό του αντίστοιχο;)

    Καλή μέρα - μέσα από τη χαρά της συνεύρεσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

και οι φίλοι του κυρίου Λι είπαν: